Το όνομα της, Luana D’Orazio. Ήταν 22 χρονών. Θύμα Εργατικού Ατυχήματος στην γειτονική Ιταλία, σε βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας στην περιοχή Πράτο της Τοσκάνης.
Πριν λίγο καιρό ο 23χρονος εργαζόμενος Sabri Jaballah και πάλι σε τέτοια βιομηχανία στην ίδια περιοχή βρέθηκε νεκρός εν ώρα εργασίας. Οι οργανώσεις και τα συνδικάτα της Ιταλίας έχουν καταγγείλει πάνω από 120 εργατικά ατυχήματα στην Ιταλία μόνο μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2021, με περίπου 1 με 2 θανάτους την ημέρα.
Οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες θυσιάζονται για τον ίδιο σκοπό. Το κέρδος του κεφαλαίου. Προφανώς οι ίδιοι με κροκοδείλια δάκρυα «θρηνούν» για τους νεκρούς εργαζόμενους, αλλά τίποτα δεν αλλάζει. Για παράδειγμα στην περίπτωση των δύο νέων παιδιών που εργάζονταν στην κλωστοϋφαντουργία, υπολειτουργούσαν οι αισθητήρες ασφάλειας στα μηχανήματα. Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι διανομείς είναι έκθετοι σε τόσους κινδύνους λόγω της έλλειψης μέτρων ατομικής προστασίας και μετρούν δεκάδες νεκρούς εν ώρα εργασίας. Φυσικά σε τόσους άλλους κλάδους και χώρες μπορούμε να βρούμε ανάλογα παραδείγματα.
Τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν το αλλάξουμε εμείς. Μόνο όταν οι εργαζόμενοι οργανωθούν, πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, αρνηθούν να θυσιαστούν για τα κέρδη των εργοδοτών, απαιτήσουν καθολικά μέτρα προστασίας, αξιοπρεπή εργασία σε κάθε χώρο δουλειάς, όταν η ανθρώπινη ζωή θα είναι πάνω από τα κέρδη τους, τότε ναι ο κόσμος θα αλλάζει.
Αύριο στις 6 του Μάη που θα διαδηλώσουμε ενάντια στο σύγχρονο εργασιακό Μεσαίωνα, μια σκέψη μας πρέπει να είναι και σε αυτά τα νέα παιδιά στην Ιταλία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου