Περιβάλλον: Υπόθεση των λαών

Η 5η Ιουνίου έχει ανακηρυχθεί Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, δίνοντας ευκαιρία σε κυβερνήσεις, πολυεθνικές και ΜΚΟ να διαφημίσουν το ενδιαφέρον τους για το περιβάλλον και να «ξεπλύνουν» τα οικολογικά τους εγκλήματα στο λεγόμενο «green washing», το πράσινο πλυντήριο. Η φύση δεν χρειάζεται μια μέρα, αλλά αγώνες για μια αιωνιότητα και μια μέρα κόντρα στον αδηφάγο καπιταλισμό και το κέρδος.

Κυβέρνηση: «Ωραίο μου (πράσινο) πλυντήριο»

Κώστας Παπαγεωργίου

Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος θα συνοδευτεί και φέτος από έναν καταιγισμό υποκριτικών δηλώσεων ανησυχίας για τις διαστάσεις της κλιματικής αλλαγής,επιμονής στις ανθρωπογενείς αιτίες του προβλήματος, για να κρυφτεί η συστημική του διάσταση, και δημαγωγίας για τις «πράσινες πολιτικές» της ΕΕ και του κεφαλαίου, που θα δώσουν –υποτίθεται– τη λύση στα σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής κρίσης που διαρκώς οξύνεται. Μεγαλοστομίες και ευχολόγια για να αποκρύψουν πως βασικός άξονας της πολιτικής τους είναι το επιχειρηματικό κέρδος. Ιδεολογήματα περί «κυκλικής οικονομίας» και «αειφορίας» που συσκοτίζουν την εγγενή ανορθολογικότητα του συστήματος και τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά αδιέξοδα που προκαλούνται από τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης.

Στον διαγκωνισμό αυτό παίρνει κάθε φορά μέρος –παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις του– το σύνολο των αστικών δυνάμεων και τα κόμματα που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ), τα διάφορα ιδρύματα και think tank του κεφαλαίου, ΜΚΟ και οργανισμοί που καθόλου δεν νοιάζονται για την προστασία του περιβάλλοντος, παρά μόνο για την ανάταξη της κερδοφορίας.

Κεντρικό ρόλο σε αυτό το σκηνικό επιχειρεί να διαδραματίσει η κυβέρνηση της ΝΔ και προσωπικά ο Κ. Μητσοτάκης. Δεν είναι λίγες οι κατά καιρούς αναφορές του στον κλιματικό νόμο που θα φέρει το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση και στην πρόθεσή του για απολιγνιτοποίηση της χώρας τα επόμενα χρόνια. «Ανοίγουμε την πύλη για ένα πιο πράσινο κόσμο, χωρίς τη χρήση συμβατικών καυσίμων», δήλωσε από την Αστυπάλαια την Τετάρτη, υιοθετώντας φιλοπεριβαλλοντική ρητορεία για να κρύψει τη βαθιά ταξική και καταστροφική για το περιβάλλον και την υγεία του λαού πολιτική του.

Η κυβερνητική πολιτική και το «Πράσινο Συμβόλαιο» της ΕΕ υπόσχονται σταδιακή μείωση των εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου» (κυρίως διοξειδίου του άνθρακα) με στόχο να γίνει η ΕΕ η πρώτη «κλιματικά ουδέτερη» περιοχή του πλανήτη ως το 2050, ενώ στην πραγματικότητα χρηματοδοτούν –και μάλιστα αδρά– για «πράσινες επενδύσεις» τους υπαίτιους

για την περιβαλλοντική καταστροφή, δηλαδή τις πολυεθνικές της ενέργειας (ιδιωτική ηλεκτροπαραγωγή, εξορύξεις, ανεμογεννήτριες, υποδομές μεταφορών). Καταστρέφουν δάση και μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα στα βουνά για να εγκαταστήσουν θηριώδη βιομηχανικά αιολικά πάρκα. Επιβαρύνουν τον λαό με το πανάκριβο «πράσινο» ρεύμα και τους «πράσινους» φόρους, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν της ενεργειακή εξάρτηση και τη σπατάλη ενέργειας από την αύξηση της ηλεκτροπαραγωγής.

Η ουσία της πολιτικής της ΝΔ αναδεικνύεται με μια σειρά από νόμους που έχει φέρει το τελευταίο διάστημα, οι οποίοι για χάρη των «επενδύσεων» καταργούν κάθε έννοια περιβαλλοντικής προστασίας. Εν μέσω πανδημίας, η κυβέρνηση ψήφισε το αντιπεριβαλλοντικό τερατούργημα Χατζηδάκη που ουσιαστικά προωθεί διαδικασίες αυτόματης αδειοδότησης, χωρίς καν τους στοιχειώδεις ελέγχους. Δίνεται άδεια για έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε προστατευόμενες περιοχές, αφαιρώντας μάλιστα από την τοπική διοίκηση τον ελεγκτικό της ρόλο, υπονομεύοντας ακόμα και την ασφάλεια των έργων. Με νέο νόμο προχωρεί στη μετατροπή ολόκληρων περιοχών Natura σε χώρους ανάπτυξης Βιομηχανικών ΑΠΕ.Ενώ, στη διαχείριση των απορριμμάτων προωθεί την καρκινογόνο καύση σκουπιδιών στη βιομηχανία. Με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» στηρίζει την ασυδοσία του κεφαλαίου, ενταφιάζοντας τη λογική της ανακύκλωσης του οργανικού κλάσματος των αποβλήτων, παρά τις φιλοπεριβαλλοντικές κορόνες.

ΠΗΓΗ ΠΡΙΝ