Τελικά η ΕΝΩΣΙΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ (Ε.Α.Α.Σ.)» κατέθεσε αγωγή σε βάρος του δημοσιογράφου Ν. Μπογιόπουλου ζητώντας το απίστευτο ποσό των 70.000 ευρώ για τη κριτική που ο δημοσιογράφος άσκησε εναντίον της, με αφορμή τη συμμετοχή της στις εκδηλώσεις ακροδεξιού χαρακτήρα στο Γράμμο.
Θυμίζουμε:ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΖΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΕΑΑΣ ΣΤΟ ΕΞΩΔΙΚΟ ΤΗΣ ΣΕ ΜΠΟΓΙΟΥΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΚΟΤΤΑΚΗ
Με αφορμή το εξώδικο που έστειλε η «ΕΝΩΣΙΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ (Ε.Α.Α.Σ.)» στους δημοσιογράφους Μπογιόπουλο και Κοττάκη, πέρα από την απάντηση του Ν.Μπογιόπουλου και το δικό μας δημοσίευμα για τις περιβόητες γιορτές της Ένωσης στο Γράμμο, πέρα από τη φωτογραφία μελών της στα γραφεία της Χρυσής Αυγής υπό τη γιγαντοαφίσα του έγκλειστου πια Ναζί αρχιεγκληματία Μιχαλολιάκου, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε και τα όσα ζητούνται (με απειλή αγωγής) στο εξώδικο
Η Ένωση, ζητάει τα εξής:
“ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ στο πλαίσιο του άρθρου 37 του Ν 4356/2015 το αργότερο εντός δέκα (10) ημερών από τη λήψη της παρούσας να ανακαλέσετε από την ίδια θέση τους υβριστικούς και συκοφαντικούς ισχυρισμούς σας και να προβείτε σε δημόσια δήλωση κατά τη διάρκεια της ραδιοφωνικής σας εκπομπής του ακόλουθου κειμένου «η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών οργανώνει αποκλειστικά εορτές οφειλόμενης τιμής και μνήμης στους πεσόντες στην περίοδο 1946-1949 για τη διαφύλαξη του δημοκρατικού πολιτεύματος, ότι τα μέλη της δεν είναι φασίστες, τηρούν το νόμο για την άρση των συνεπειών του εμφυλίου και σε ουδεμία περίπτωση είναι επιτρεπτό να τους αποδίδεται ο ιδιαίτερα προσβλητικός και περιφρονητικός χαρακτηρισμός «αλήτες». Οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί μου ήταν εν επιγνώσει μου ψευδείς και αποσκοπούσαν μόνο στο να θίξουν την τιμή της ΕΑΑΣ. Με την παρούσα δήλωσή μου ζητώ επίσης συγγνώμη για κάθε στρεβλή εντύπωση προκλήθηκε στους ακροατές της εκπομπής ως προς τον θεσμικό ρόλο της ΕΑΑΣ»
Σχεδόν η ΕΑΑΣ καλεί τους δημοσιογράφους σε δήλωση μετάνοιας.
Θα πείτε ό,τι θέλω, όπως ακριβώς το θέλω. Τους καλεί να ανακαλέσουν τους χαρακτηρισμούς αλήτες και φασίστες που είναι αξιολογικές κρίσεις, ο δε δεύτερος, κρίση αξιολογική και πολιτική.
Η ΕΑΑΣ επιθυμεί να μην εκφράζονται οι δημοσιογράφοι αρνητικά για τα μέλη της;
Απαιτεί να έχουν καλή άποψη για αυτά;
Απαιτεί να μην κρίνουμε πολιτικά ποιον θεωρούμε φασίστα και ποιόν όχι; Πώς στ’ αλήθεια γίνεται ο πολιτικός διάλογος;
Θα πάνε στο δικαστήριο προκειμένου να αποδείξουν αν κάποια μέλη τους είναι ή όχι φασίστες;
Πώς αποδεικνύονται οι πολιτικοί χαρακτηρισμοί;
Μπορούμε να απειλούμε κι εμείς με μηνύσεις όσους μας αποκαλούν ακραίους, προδότες, εθνομηδενιστές, αλήτες ή οτιδήποτε άλλο;
Δεν αντέχει την κριτική η ΕΑΑΣ που μάλιστα είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου;
Παράλληλα, όπως βλέπουμε απαιτεί να χαρακτηρίζονται οι εκδηλώσεις που κάνει “οργανώνει αποκλειστικά εορτές οφειλόμενης τιμής και μνήμης στους πεσόντες στην περίοδο 1946-1949 για τη διαφύλαξη του δημοκρατικού πολιτεύματος,”.
Μόνη της δηλαδή αποφασίζει ότι πρέπει να απαγορευθεί να χαρακτηρίζονται οι εκδηλώσεις της ως γιορτές μίσους, αλλά να χαρακτηρίζονται ¨αποκλειστικά”, όπως απαιτεί.
Όποιος δεν τις χαρακτηρίζει έτσι, επιθυμούν να τιμωρείται.
Επιθυμούν να του ράβει η δικαστική εξουσία το στόμα.
Επιθυμούν η άποψή του να μένει για τον εαυτό του, να μην τη μοιράζεται με άλλους, όπως έχει το δικαίωμα. Και το αν όμως οι γιορτές είναι μίσους ή όχι δεν ελέγχεται δικαστικά (έχουμε αποδείξει βέβαια τι είναι), καθώς πρόκειται για κρίση περί των συναισθημάτων των συμμετεχόντων.
Το ότι αυτοί λένε πως δεν μισούν αλλά μαζεύονται για να την οφειλόμενη τιμή και μνήμη για τους πεσόντες για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας, δεν σημαίνει ότι όντως μαζεύονται για αυτό (όχι βέβαια ότι δεν μπορεί να τιμούν τους δικούς τους και να μισούν τους άλλους ταυτόχρονα).
Δεν σημαίνει ότι η δηλωθείσα πρόθεση του καθενός είναι και η πραγματική του.
Εμείς μπορεί να θεωρούμε ότι η ΝΔ περνά ένα νομοσχέδιο για να στηρίξει τα μεγάλα μονοπώλια ή κάποιος άλλος ότι επιθυμούμε να προκαλέσουμε κλίμα απειθαρχίας στα στρατόπεδα.
Μπορεί η ΝΔ στην πρώτη περίπτωση ή εμείς στη δεύτερη να κάνουμε αγωγή λέγοντας ότι δεν στοχεύουμε σε αυτό για το οποίο μας κατηγορούν;
Πώς ασκείται η πολιτική;
Δεν ασκείται με δημόσια εκτίμηση των προθέσεων του αντιπάλου;
Επίσης τι είναι ο “οφειλόμενος¨ φόρος τιμής;
Ποιός οφείλει να τον αποτίσει;
Μήπως να μας υποχρεώνει κάποιος να αποδίδουμε τιμές στους πεσόντες;
Αναφέρει επίσης η Ένωση ότι “Γνωρίζετε ομοίως, ότι οι ετήσιες αυτές εκδηλώσεις αποτελούν οφειλόμενο φόρο τιμής για αυτούς που θυσιάστηκαν για τη διάσωση της ελευθερίας και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην πατρίδα μας “.
Γιατί να το γνωρίζουμε αυτό;
Από πού προκύπτει;
Πρέπει μήπως να εξαναγκασθούμε να αποδεχόμαστε ότι οι μαχητές του δημοκρατικού στρατού επιθυμούσαν να περιστείλουν την ελευθερία και πως αυτοί του κρατικού στρατού πολεμούσαν για την κοινοβουλευτική δημοκρατία και την ελευθερία; Με τα όπλα και την υποστήριξη που τους παρήχε η Βρετανική Αυτοκρατορία για να εξασφαλίσει ότι το ελληνικό κράτος θα παραμείνει υπό τον έλεγχο της, για να την αντικαταστήσουν αργότερα οι ΗΠΑ ως θεματοφύλακας του Δυτικού καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού κόσμου!
Γιατί να αποδεχθούμε επομένως τις ιδεολογικές απόψεις των στρατιωτικών;
Είναι υποχρεωτικό;
Ποια ελευθερία και δημοκρατία υπήρχε στη μετεμφυλιακή Ελλάδα των εξοριών, των νόθων εκλογών, των επεμβάσεων του παλατιού, της τρομοκρατίας και τελικά της Χούντας.
Δεν υπήρχαν μεταξύ των μαχητών του κράτους άνθρωποι που καθόλου δεν νοιάζονταν για τη δημοκρατία και μάλιστα έγιναν και Χουντικοί, και πολεμούσαν απλώς για να καταπνίξουν τους κομμουνιστές ή επειδή μισθοδοτούνταν από το κράτος για να εξασφαλίσουν τον αστικό Νόμο και Τάξη της εποχής;
Συνεχίζουν: “Σας είναι ομοίως θεσμικά γνωστό ότι ο Ελληνικός Στρατός είναι ένας, αδιαίρετος και διαχρονικός, τελούσε δε και τελεί υπό τις διαταγές των νόμιμα εκλεγμένων κυβερνήσεων, όπως ο νόμος ορίζει “. Εδώ μπορούμε να γελάσουμε.
Όχι μόνο η δικτατορία αλλά και η διαφθορά στο στρατό αποδεικνύουν ότι ο στρατός έχει παραστρατήσει από τις διαταγές αυτές.
Μια οργάνωση ΙΔΕΑ, ακροδεξιών αξιωματικών και ταυτόχρονα πρακτόρων των ΗΠΑ μήπως την ξέχασαν;
Μήπως λέμε ψέματα;
Μήπως μας λέτε ψεύτες και σε αυτό το σημείο , κύριοι της ΕΑΑΣ;
Στη συνέχεια διαβάζουμε “Είναι άλλο το θέμα της καταλλαγής και της συγχώρεσης, με την οποία είμαστε σύμφωνοι (έστω και αν ουδέποτε ζητήθηκε οποιαδήποτε συγγνώμη) και άλλο η επιδίωξη, και μάλιστα με ύβρεις και ψεύδη, εξίσωσης θυτών και θυμάτων ή ακόμα χειρότερα η προσπάθεια αντιστροφής της ιστορίας και των πραγματικών γεγονότων με ανερυθρίαστη παραποίησή τους.
Πρώτον ποιός να ζητήσει συγγνώμη; Το ΚΚΕ; Οι μαχητές;
Ζήτησαν αυτοί;
Ζήτησαν συγγνώμη οι Παραστρατιωτικές συμμορίες της Δεξιάς που βίαζαν και σκότωναν, ο κόσμος της Μαύρης Αγοράς και οι Συνεργάτες των ΝΑΖΙ Γερμανών και Ιταλών κατακτητών, οι Ταγματασφαλίτες, όλοι αυτοί που συνεργάστηκαν και συμμετείχαν στον Κυβερνητικό Στρατό για να επαναφέρουν το Βασιλιά, την κυριαρχία των πλουσίων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων;
Αυτοί, που αμέσως μετά μιλούν για εξίσωση θυμάτων και θυτών;
Ποιός είναι στ’ αλήθεια ο θύτης;
Επιθυμούν μήπως να αναγνωρίζονται ως θύματα οι νεκροί της δικής τους μόνο πλευράς και η αντίπαλοί τους ως θύτες;
Προσπάθεια αντιστροφής της ιστορίας πού εντόπισαν;
Η ιστορία είναι Επιστήμη, πώς αντιστρέφεται;
Ποιά είναι η δική τους, ορθόστροφη οπτική των γεγονότων;
Να μας την πουν.
Κι αν μας την πουν θα μπορέσουμε να την αμφισβητήσουμε και να τους επικρίνουμε ή θα απειλούν με αγωγές, επειδή δεν αποδεχόμαστε το δικό τους ‘εθνικό” αφήγημα;
Αναφέρουν ακόμη ότι “Περιέργως αποφεύγετε να κάνετε αναφορά στο γεγονός ότι και η άλλη πλευρά του εμφυλίου πραγματοποιεί περίπου ισόχρονα παρόμοιες τελετές μνήμης στον ευρύτερο χώρο για να τιμηθούν οι ονομαζόμενοι από εσάς πεσόντες μαχητές του επιτιθέμενου «δημοκρατικού στρατού».
Αυτό τι σχέση έχει με το υπόλοιπο εξώδικο και με τις κατηγορίες που αποδίδουν για τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον τους;
Μήπως να επιβάλλεται να μιλάμε πάντα για τις εκδηλώσεις και των δύο πλευρών;
Αν το έκανε αυτό ο Μπογιόπουλος θα άλλαζε κάτι στο εξώδικο και στην πιθανότητα άσκησης αγωγής;
Τους έστειλε ποτέ κανένας εξώδικο για να τους ρωτήσει αν και πώς τιμούν ή πότε αναφέρουν τους αστιστασιακούς του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ ή τους αγωνιστές κατά τις δικτατορίας;
Τέλος κατηγορούν τον Μανώλη Κοττάκη επειδή δεν αντέδρασε σε αυτά που έλεγε ο Νίκος Μπογιόπουλος!
Τελικά με αυτά που ζητά η Ένωση, με τον τρόπο μάλιστα που το ζητάει, αποδεικνύει και το αν μισεί ή όχι τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού (κατηγορώντας τους εμμέσως πλην σαφώς ως θύτες και πολέμιους της ελευθερίας και της δημοκρατίας σε αντίθεση με τους αντιπάλους τους).
Δεν επιθυμεί και τόσο την καταλλαγή , ή την επιθυμεί μόνο υπό την προϋπόθεση αποδοχής από τους υπόλοιπους της δικής της ερμηνείας των ιστορικών γεγονότων.
Αλλά πολύ περισσότερο αποδεικνύει το πόσο σέβεται το δημοκρατικό δικαίωμα την ελευθερία της έκφρασης και άσκησης κριτικής και συνεπώς και το εάν της αρμόζουν οι χαρακτηρισμοί του αποδόθηκαν (όχι βέβαια, ότι νοείται, όπως είπαμε, κάποιο δικαστήριο να μπορεί να κρίνει αν ορθώς αποδίδονται αξιολογικοί χαρακτηρισμοί).
Και φυσικά είναι και πολιτικό το ζήτημα και οι χαρακτηρισμοί. Προφανέστατα αυτή η διαμάχη είναι πρωτίστως πολιτική και αυτό φαίνεται και από το περιεχόμενο του εξώδικου.
Το εξώδικο
Η Ένωση λοιπόν, με μία αγωγή που είναι αντίθετη σε κάθε έννοια ελευθερίας του λόγου και τυχόν αποδοχή της θα βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, ζητά να εξοντωθεί οικονομικά ο δημοσιογράφος που τόλμησε να της ασκήσει κριτική.
Ζητά πολύ περισσότερα χρήματα από όσα παίρνει κάποιος από αυτόν που σκοτώνει τον αδερφό του σε τροχαίο και λίγα λιγότερα από κάποιον που χάνει το παιδί του σε τροχαίο.
Βέβαια ούτε ένα ευρώ δεν μπορεί να δοθεί διότι ο δημοσιογράφος δεν παρανόμησε αλλά άσκησε το δικαίωμα κριτικής.
Η κριτική όμως, ειδικά στην Ελλάδα είναι ζητούμενο. Μέσα από σειρά προκλητικών και αντιδημοκρατικών δικαστικών αποφάσεων καταδικάζονται σε φυλακίσεις και εξοντωτικά πρόστιμα αδύναμοι και άνθρωποι που επιλέγουν να τα βάλουν με το σύστημα με ό,τι πιο νόμιμο και δημοκρατικό μέσο διαθέτουν:
Το λόγο τους.
Θυμίζουμε την καταδίκη της Ελλάδας στην υπόθεση του Πάνου Γρηγοριάδη ο οποίος άσκησε κριτική στο στρατό, για να στη φυλακή από στρατιωτικούς που δεν ήταν καν δικαστές. Δεν είναι η μόνη καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, αλλά την αναδείξαμε γιατί αφορά το στρατό.
Οι πιο πολλές περιπτώσεις βέβαια δεν φθάνουν καν ως εκεί.
Η ελευθερία του λόγου αναγνωρίστηκε με αγώνες όμως το σύστημα αντιδρά διπλά:
Συνήθως μέσω του ελέγχου των πληροφοριών (ειδικά στην εποχή προ του διαδικτύου, υπήρχε φαινομενικά “ελευθερία”, όμως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών ερχόταν σε επαφή μόνο με τα μεγάλα ΜΜΕ που αναπαρήγαγαν συνήθως το κυρίαρχο αφήγημα, συνεπώς οι αντίθετες απόψεις δεν είχαν δυνατότητα προβολής και δεύτερον μέσω του κράτους, των δικαστηρίων και των πρόθυμων μυνητών οι οποίοι αντισυνταγματικά κλείνουν το στόμα σε όποιον επιθυμούν.
Να μην το αφήσουμε να περάσει η Τρομοκράτηση μαχόμενων δημοσιογράφων που δεν ταυτίζονται με τον κυβερνητικό αφήγημα και ασκούν κριτική στο αντιδραστικό στρατιωτικό κατεστημένο.
Το ζήσαμε με τις δίκες εναντίον του ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.
ΟΧΙ στη Φίμωση.
Να μην επιβάλλουν το Φόβο, να μην επιτρέψουν να μας κλείσουν το Στόμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδοι το FACEBOOYK επιβάλλει καθεστώς Λογοκρισίας σε όσους διαφοροποιούνται και αμφισβητούν την κυρίαρχη προπαγάνδα.
Τέλος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης ενημέρωσε μέσω της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ότι προσανατολίζεται σε συγκρότηση και Αστυνομίας των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.
Αυτός είναι ο σύγχρονος Κοινοβουλευτικός Ολοκληρωτισμός.
Δεν διορθώνεται-Ανατρέπεται.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
diktiospartakos.blogspot.com
diktiospartakos@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου