ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΤΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
Το κείμενο που αναδημοσιεύουμε από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ είναι αποκαλυπτικό και διαφωτιστικό για την προπαγάνδα που ασκείται το τελευταίο χρονικό διάστημα ώστε να μεταφερθούν αμερικανικά Πυρηνικά Όπλα στην Ελλάδα.
Το ζήτημα είναι υπαρκτό και η καθεστωτική επικοινωνιακή πολιτική πολύ επιθετική. Να διαπιστώσουμε ότι στην επιχειρηματολογία των συγγραφέων λαμβάνεται υπόψη το ενδεχόμενο πυρηνικής επίθεσης στην Ελλάδα, στο πλαίσιο μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, επιχειρηματολογώντας ότι υπάρχει η Αντιπυραυλική Ομπρέλα για να απαντηθεί η επίθεση!!!!
Όλα αυτά θέτουν για μια ακόμη φορά το ζήτημα της Ανασυγκρότησης του Αντιπολεμικού Κινήματος. Η πρόταση του ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ για την συγκρότηση Αντιπολεμικού Συντονισμού θέλει να απαντήσει με αποφασιστικό τρόπο σε αυτή την αναγκαιότητα.
Θα υποδεχθούν πυρηνικά όπλα η Σούδα και ο Άραξος;
ΥΒΟΝΝΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΠΠΗΣ
H εντεινόμενη φημολογία σχετικά με την απόσυρση των ΗΠΑ από την τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ, όπου αποθηκεύονται αμερικανικά πυρηνικά όπλα, επανάφερε, μάλλον αναπάντεχα, το κεφάλαιο της πυρηνικής αποτροπής στην Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να συμμετέχει ενεργά στη συζήτηση, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή μας, τα συμφέροντα της χώρας, αλλά και την ευνοϊκή συγκυρία (αλλά όχι σύμπτωση) των εξαιρετικών σχέσεων της Αθήνας τόσο με την Ουάσιγκτον όσο και με το Παρίσι.
Πέρα από το εκκρεμές των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, άλλωστε, πλήθος παραγόντων υποσκάπτουν την πυρηνική αποτροπή της Ευρώπης. Η σταδιακή στροφή των ΗΠΑ προς την Ασία, το λεγόμενο «pivot to the East», οδηγεί αναπόδραστα στην απομείωση του αμερικανικού στρατιωτικού αποτυπώματος από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, με τις διοικήσεις Ομπάμα, Τραμπ και Μπάιντεν να ακολουθούν αυτή τη στρατηγική με αξιοθαύμαστη συνέπεια. Ταυτόχρονα, η κατάρρευση της Συνθήκης για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μεσαίας Εμβέλειας (INF) υπονομεύει τα θεμέλια της ευρωπαϊκής αποτρεπτικής ικανότητας για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν –και δυνητικά της Τουρκίας– κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ακόμη πιο έντονα. Το ΝΑΤΟ χρειάζεται, επομένως, μια «ένεση αποτρεπτικής ισχύος» από τους Ευρωπαίους συμμάχους καθώς το κέντρο βάρους του παγκόσμιου ενδιαφέροντος μετατοπίζεται στην Ασία. Η αξιοπιστία της Συμμαχίας, σε απλούς όρους λοιπόν, εξαρτάται από την ισχυροποίηση της Ευρώπης, γεγονός που ανέδειξε ο Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου το 2020, όπου και κάλεσε τους Ευρωπαίους εταίρους στην εκκίνηση ενός στρατηγικού διαλόγου αναφορικά με τον ρόλο της Ευρώπης στην πυρηνική αποτροπή.
Ο Γάλλος πρόεδρος, μέσω της διαμόρφωσης μιας «κοινής ευρωπαϊκής στρατηγικής κουλτούρας», επιθυμεί να οδηγήσει την Ε.Ε. στην επίτευξη «στρατηγικής αυτονομίας» σε ένα πεδίο που ελάχιστοι τολμούν να θίξουν. Ωστόσο η άβολη αλήθεια που προέκυψε από την (μη) αντίδραση των εταίρων είναι πως η Ευρώπη φοβάται να εισέλθει (προς το παρόν) σε αυτή τη συζήτηση.
Η χώρα μας δύναται να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό, αν όχι πρωταγωνιστικό, ρόλο καθώς η Δύση θα προσεγγίζει το ευαίσθητο αυτό θέμα τα επόμενα χρόνια. Το ζητούμενο για την Αθήνα είναι εάν –και κυρίως– υπό ποιους όρους θα μπορούσε να αποτελέσει έναν από τους πυλώνες της ευρωπαϊκής πυρηνικής αποτροπής. Σαφώς και υφίστανται κίνδυνοι από την «επαναπυρηνικοποίηση» της Ελλάδας. Οι στρατιωτικές βάσεις της χώρας μας ωστόσο, οι οποίες βρίσκονται στρατηγικά τοποθετημένες στην είσοδο της Μαύρης Θάλασσας, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, προστατεύονται από μια πυκνή και πολυεπίπεδη αντιαεροπορική ομπρέλα, η οποία δεν έχει εισέτι τεθεί σε αμφισβήτηση παρά την ανάπτυξη ρωσικών πυραυλικών συστημάτων στη Συρία. Αυτό συνεπάγεται πως το αυξημένο ρίσκο από την ύπαρξη πυρηνικών όπλων επί ελληνικού εδάφους θα είναι διαχειρίσιμο, ενώ οι σύμμαχοί μας θα έχουν κάθε λόγο να ενισχύσουν περαιτέρω την ελληνική αεράμυνα.
Η βάση του Αράξου, στην οποία είχαν «φιλοξενηθεί» αμερικανικά πυρηνικά όπλα στο πλαίσιο του νατοϊκού καταμερισμού βαρών (burden sharing) κατά την περίοδο 1978-2001, διαθέτει ήδη την απαιτούμενη υποδομή για την αποθήκευση πυρηνικών όπλων. Παράλληλα, οι εγκαταστάσεις στη Σούδα, όπου οι ΗΠΑ διατηρούν ισχυρότατη παρουσία, έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν στρατηγικά βομβαρδιστικά (τύπου B2 Spirit), όπως και πυρηνικά υποβρύχια.
Η συγκεκριμένη επιλογή θα ενίσχυε την πυρηνική αποτροπή του ΝΑΤΟ στην περιοχή, όπου στην πραγματικότητα υφίστανται οι περισσότερες από τις σύγχρονες προκλήσεις ασφάλειας για την Ευρώπη, ενισχύοντας παράλληλα το γεωπολιτικό αποτύπωμα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο συγκερασμός αμερικανικών, γαλλικών και ελληνικών συμφερόντων στην περιοχή θα μπορούσε να επιδράσει καταλυτικά στη διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου πυρηνικής στρατηγικής της Δύσης με επίκεντρο την περιοχή μας.
Τα πυρηνικά όπλα και η διαχείρισή τους ήταν, είναι και θα παραμείνουν ένα εξαιρετικά ευαίσθητο πολιτικό ζήτημα για την πολιτική σκηνή του τόπου. Μολαταύτα, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις από τα αριστερά έως τα δεξιά του πολιτικού φάσματος έχουν καταδείξει πως είναι ικανές να υπερβαίνουν ιστορικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις. Η Ελλάδα διαθέτει τη δυνατότητα να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό, αν όχι καίριο, ρόλο στη διασφάλιση της στρατηγικής σταθερότητας στην Ευρώπη, με πολλαπλά δυνητικά οφέλη για την ίδια. Ας μη διστάσουμε να ξεκινήσουμε, με γνώμονα έναν μακρόπνοο σχεδιασμό, τον διάλογο για το γεωπολιτικό μας μέλλον.
* Η κ. Υβόννη-Στεφανία Ευσταθίου εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ). Ο δρ Βασίλης Κάππης είναι λέκτορας Διεθνούς Ασφάλειας και αναπληρωτής διευθυντής στο Centre for Security and Intelligence Studies του Πανεπιστημίου του Μπάκιγχαμ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές και δεν απηχούν απαραιτήτως τις θέσεις των οργανισμών για τους οποίους εργάζονται.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου