Τα εφτά... διαμάντια στο δαχτυλίδι του

Ο πρωταθλητής του NBA, Γιάννης Αντετοκούνμπο

AP PHOTO/PAUL SANCYA

Τα εφτά... διαμάντια στο δαχτυλίδι του

Ευθύμης Ασημακόπουλος

Η ξέφρενη πορεία της ζωής του Greek Freak από τα γηπεδάκια στα Σεπόλια στην κορυφή του παγκόσμιου μπάσκετ... δεν έτυχε, πέτυχε! Ηταν, κατά κάποιον τρόπο, προδιαγεγραμμένη από τον μοναδικό χαρακτήρα του, τον οποίο σκιαγραφούμε τώρα που ο Γιάννης πέτυχε τα πάντα.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να συνοψίσουμε την πορεία ζωής του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Από το σπιτάκι στα Σεπόλια, στην κορυφή του μπασκετικού κόσμου. Θα χρειαζόταν ένα βιβλίο ή μια ολόκληρη εφημερίδα για να καλύψουν όλες τις πτυχές, που ευτυχώς πια είναι λίγο-πολύ γνωστές.

Μέσα σε μία σελίδα δεν μπορούν να γραφτούν ούτε τα βασικά για τον Greek Freak. Οπότε, είναι καλό να επικεντρώσουμε σε μερικές λέξεις-κλειδιά για την ιστορία που ο ίδιος γράφει και μάλιστα με τον δικό του τρόπο απόλυτα. Με αλφαβητική σειρά λοιπόν…

Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού

ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ: Ολος ο κόσμος σοκαρίστηκε βλέποντας τον Γιάννη να τραυματίζεται στον ημιτελικό με τους Ατλάντα Χοκς. Ο Ελληνας σταρ γλίτωσε τα χειρότερα, δηλαδή κάποια ρήξη που θα τον άφηνε έξω για 6-7 μήνες, παθαίνοντας απλά μια διάταση. Ακόμη κι έτσι, ο φόβος για υποτροπή ήταν μεγάλος. Δεν «μάσησε» και έπαιξε σε όλους τους τελικούς με κίνδυνο να ξαναχτυπήσει. Αγωνίστηκε στο 100% και οδήγησε τους Μπακς στον τίτλο. Μάλιστα, μάθαμε εκ των υστέρων ότι έπαιξε με αντιβίωση στον 5ο τελικό, αφού είχε αφυδατωθεί λόγω στομαχικών διαταραχών.

ΑΦΟΣΙΩΣΗ: Οι Μιλγουόκι Μπακς ήταν αυτοί που τον επέλεξαν στο ντραφτ του 2013 και αποφάσισαν να επενδύσουν πάνω του. Ηταν ένα παιδί 18 ετών, άπειρο και μέσα σε λίγα χρόνια έγινε ένας από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες στον κόσμο. Ο Γιάννης άκουγε από παντού συμβουλές να πάει σε μια πιο ελκυστική ομάδα, με άλλα μεγάλα αστέρια, ώστε να κατακτήσει τον τίτλο. Αυτός προτίμησε να μείνει στο ταπεινό Ουισκόνσιν και με τα εφόδια που του έδωσαν οι Μπακς μπόρεσε να στεφθεί πρωταθλητής. Διάλεξε τον δύσκολο δρόμο, αυτόν της καρδιάς, και δικαιώθηκε.

ΔΟΥΛΕΙΑ: Φυσικά, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα μπορούσε να γίνει, αν δεν το ήθελε ο ίδιος ο Αντετοκούνμπο. Το ψηλόλιγνο παιδί που πήγε από την Α2 Ελλάδας για να παίξει στο ΝΒΑ, έχει μετατραπεί πια σε έναν παίκτη με τρομερή σωματοδομή. Δούλεψε και δουλεύει πολύ σκληρά, ακόμη και στις διακοπές του. Και παρότι στα 26 του χρόνια έχει κατακτήσει τα πάντα πια στο αμερικανικό πρωτάθλημα, εξακολουθεί να εργάζεται πάνω στις αδυναμίες του. Γνωρίζει ποιες είναι και προσπαθεί να τις βελτιώσει.

ΕΠΙΜΟΝΗ: Βασικά η σωστή λέξη δεν γράφεται σε αυτό το κείμενο. Από τη στιγμή που ο Γιάννης έγινε -δίκαια ή άδικα- δύο φορές MVP του ΝΒΑ άκουσε τα πάντα. Για τις αδυναμίες του, για τα λάθη του, για τις ελλείψεις, για τις χαμένες βολές, για όλα! Αυτό το… bullying δεν το έκαναν μόνο οι αντίπαλοι οπαδοί, αλλά και δημοσιογράφοι, παλιοί και νυν παίκτες σαν τον Τζέιμς Χάρντεν, ο οποίος νόμιζε ότι επειδή συναντήθηκε στο Μπρούκλιν με άλλους stars τύπου Ντουράντ και Ιρβινγκ, θα κατακτούσε για πλάκα το τρόπαιο. Ο Γιάννης έκλεισε τ’ αυτιά του, τους έγραψε όλους εκεί που δεν πιάνει μελάνι και με ηγετικές, άρτιες εμφανίσεις έφτασε στον τίτλο. Βάζοντας και τις βολές στον τελευταίο τελικό…

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: Οι Αντετοκούνμπο μπόρεσαν να επιβιώσουν ως μετανάστες στην Ελλάδα, βαδίζοντας ως μια ενωμένη οικογένεια. Οσοι ξέρουν τον Γιάννη, γνωρίζουν καλά ότι πάνω απ’ όλα βάζει τους δικούς του ανθρώπους. Είχε πρότυπο τον πατέρα Τσαρλς, έχει θεά τη μητέρα Βερόνικα και τρέφει απεριόριστη αγάπη για όλα τα αδέρφια του. Σεβασμό για τον μεγαλύτερο Φράνσις, από τον οποίο είχε κολλήσει το «μικρόβιο» του ποδοσφαίρου, όπως και για τον Θανάση, από τον οποίο δέχεται συνεχώς συμβουλές. Οσο «τρελός» δείχνει στις εκδηλώσεις του μέσα στο γήπεδο, ο Θανάσης, τόσο σοβαρός και μετρημένος είναι έξω απ’ αυτό. Υπεραγαπάει το στερνοπούλι τον Αλεξ, όπως και τον Κώστα. Και είχε τη μαγκιά να τον υποδεχθεί πέρυσι στο «Ελ. Βενιζέλος» ως πρωταθλητή με τους Λέικερς, έχοντας αποτύχει ο ίδιος να φτάσει μέχρι τους τελικούς. Τώρα, ο Γιάννης έχει δημιουργήσει τη δική του οικογένεια. Με τη Μαράια και τον γιο τους τον Λίαμ Τσαρλς. Ο στόχος είναι να έρθουν κι άλλα παιδιά στο μέλλον, με τον Γιάννη να αναγνωρίζει τις δυσκολίες: «Ο Κόμπε Μπράιαντ μου είχε πει να αφοσιωθώ στην καριέρα μου και μετά θα έχω όλο τον χρόνο να ασχοληθώ με τα παιδιά στο 100%. Η Μαράια έχει ένα δύσκολο έργο για τα επόμενα χρόνια, αν εγώ λείπω από το σπίτι για πολλές ημέρες», είχε πει παλιότερα ο Γιάννης.

ΠΙΣΤΗ: Ο Αντετοκούνμπο ανέβηκε ένα ένα τα σκαλοπάτια για την καταξίωση, όμως είχε καταλάβει από μικρός ότι μπορεί να πετύχει μεγάλα πράγματα στην καριέρα του. Στη συνέντευξη που είχε δώσει σε αμερικανικό δίκτυο όταν ακόμη ήταν παίκτης του Φιλαθλητικού Ζωγράφου, είχε πει ότι «θέλω και μπορώ να γίνω παίκτης στο ΝΒΑ». Αργότερα, όταν πήγε εκεί, έβαλε ως στόχο το πρωτάθλημα, σε μια εποχή που κανείς δεν το φανταζόταν. Είχε πίστη, είχε και… πρόγραμμα.

ΕΛΛΑΔΑ: Εκτός σειράς, last but not least, μπαίνει η χώρα η οποία γέννησε τον Γιάννη. Δεν αρνήθηκε, ούτε έκρυψε ποτέ ότι είναι Νιγηριανός. Προχθές μόλις είπε για τις δύο πατρίδες του, την Ελλάδα και τη Νιγηρία. Δεν θα μπορούσε να απαρνηθεί τη χώρα καταγωγής των γονιών του και όλης του της οικογένειας. Από την άλλη, όμως, έχει στην καρδιά του πάνω απ’ όλα την Ελλάδα. Διότι εδώ δεν υπάρχουν μόνο αυτοί που έβλεπαν έναν μαύρο μετανάστη, αλλά και αυτοί που πίστεψαν σε αυτόν. Κι ακόμη καλύτερα, εκείνοι που απλά ήθελαν να βοηθήσουν -άδολα και ανθρωπιστικά- μια φτωχή οικογένεια που έφυγε από την Αφρική για ένα καλύτερο «αύριο». Ο Γιάννης ποτέ δεν ξέχασε την Ελλάδα. Οταν έγινε ντραφτ είχε μαζί του μια ελληνική σημαία, το 2019 που αναδείχθηκε για πρώτη φορά MVP, φορούσε εκείνο το σακάκι που… μύριζε Ελλάδα (ΟΚ, έστω κι αν ήταν κιτς) και γενικά κανείς Αντετοκούνμπο δεν ξεχνά αυτή τη μικρή γωνιά του πλανήτη, που έμελλε να γίνει η πατρίδα τους. Κάποτε τους πλήγωνε, τώρα τους αποθεώνει.

Γιατί τον επιλέξαμε

Τι γιατί; Περιττές οι εξηγήσεις…

ΕΦΣΥΝ