Η ατμόσφαιρα αποπνικτική από τους καπνούς και τα αποκαΐδια σε Αττική, Εύβοια, Αχαΐα, Μεσσηνία και Έβρο(σήμερα).
Αντίστοιχα έντονα φαινόμενα και στην γειτονική Τουρκία.
Στην καρδιά του καλοκαιριού χιονοθύελλες στην Βραζιλία, καταστροφικές πλημμύρες σε Αγγλία και Βέλγιο.
Η αντιπυρική σεζόν του 2021 στη χώρα μας έκανε «ποδαρικό» τον περασμένο Μάη με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, με την εκτεταμένη πυρκαγιά που έκαψε τα Γεράνεια όρη και ανέδειξε ξανά τις τραγικές ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού σε ανθρώπους, μέσα και σχεδιασμό.
Δραματικά μειωμένοι προϋπολογισμοί, υποστελεχωμένες υπηρεσίες, μηδενική πρόληψη και ανεπαρκής σχεδιασμός (πχ ελάχιστες προσλήψεις προσωπικού).
Τα δάση παραμένουν παραμελημένα, γεμάτα εύφλεκτα υλικά (ξερά χόρτα και κλαδιά, μπάζα, σκουπίδια) και ιδιοκτησιακό καθεστώς που ευνοεί τις πυρκαγιές (οι δασικές εκτάσεις στον Σχίνο ήταν ιδιωτικές). Ασυντήρητες γραμμές υψηλής και μέσης τάσης του απαξιωμένου προς ιδιωτικοποίηση ΔΕΔΔΗΕ διέρχονται σε πολλές περιπτώσεις δίπλα από τα κλαδιά των δέντρων.
Οι καθαρισμοί, τα κλαδέματα, η διάνοιξη και συντήρηση δασικών δρόμων και αντιπυρικών ζωνών στα δάση γίνονται μπαλάκι μεταξύ περιφερειών, δήμων και δασαρχείου.
Μήπως η φύση προσπαθεί να μας «μιλήσει», να μας ταρακουνήσει ότι πλέον έχουμε περάσει κατά πολύ τα όριά της και πρέπει να πορευτούμε διαφορετικά;
Σίγουρα υπάρχει η αμέλεια, ο δόλος και οι ιδιαίτερες συνθήκες λόγω καιρικών συνθηκών και ανάγλυφου αλλά μάλλον είναι κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει.
Είναι η πολιτική της καταστροφικής, ενεργοβόρας κερδοσκοπικής «ανάπτυξης» και η δήθεν «αναγκαιότητα» της συνεχούς καπιταλιστικής μεγέθυνσης.
Ανυπολόγιστη είναι η ζημιά για την πανίδα και την χλωρίδα των περιοχών που αντιμετωπίζουν τέτοια ακραία φαινόμενα. Απειλείται όμως και η ανθρώπινη ύπαρξη και η επιβίωση του πλανήτη.
Η κλιματική αλλαγή, που ήδη εξελίσσεται σε κλιματική κρίση, είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, η οποία προκαλείται όχι από τον «άνθρωπο» γενικώς και αορίστως αλλά από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής που προϋποθέτει επεκτεινόμενη παραγωγή, διαρκή οικονομική μεγέθυνση και αυξημένα κέρδη.
Ο «καρκίνος» της περιβαλλοντικής καταστροφής δεν θεραπεύεται με «παυσίπονα», όπως τα βιοδιασπώμενα καλαμάκια και η «πράσινη» ενέργεια.
Απαιτείται να επαναπροσδιορίσουμε άμεσα τη σχέση ανθρώπου-φύσης, επιδιώκοντας μια αρμονική σύνδεση που δεν θα θίγει την (συν)ύπαρξη και των δύο μερών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου