Πώς να ξεχαστούν oι Αμερικανικές επεμβάσεις σε ξένες εκλογές

Πώς να ξεχαστούν oι Αμερικανικές επεμβάσεις σε ξένες εκλογές

Zero Hedge/Unz Review
Authored by Philip Giraldi via The Strategic Culture Foundation,

[O Philip Giraldi είναι Αμερικανός δοκιμιογράφος, σχολιαστής, σύμβουλος ασφαλείας και εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Εθνικού Συμφέροντος. Κάτοχος διπλώματος Ph.D αμερικανικών και ευρωπαϊκού πανεπιστημίων στα Νομικά και στην Ιστορία και πολύγλωσσος, διετέλεσε αξιωματούχος της CIA, με μακρά υπηρεσία στο Βιετνάμ, στην Ευρώπη και στην Μ. Ανατολή. Είναι θερμός πατριώτης και φανατικός πολέμιος ισχυρών ξένων Λόμπυ, που –κατά την εκτίμησή του- εξωθούν την αμερικανική εξωτερική πολιτική σε επιλογές αντίθετες με τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ]

Μετάφραση / Εισαγωγη: Μ.Στυλιανού

Μετά μόλις πέντε μήνες στην εξουσία , ο Πρόεδρος Τζο Μπάϊντεν έχει γίνει περιβόητος για τις φραστικές γκάφες του και τα ρητορικά ολισθήματα.

Υπάρχει ωστόσο ένα μήνυμά του στο Τουίτερ της 16ης Ιουνίου που ξεπερνά όλα τα άλλα με την γυμνή ψευδολογία του. Το έγραψε λίγο μετά την συνάντηση κορυφής με τον Πρόεδρο Πούτιν και προφανώς προοριζόταν να είναι ένα ρητορικό σχήμα, τουλάχιστον στον βαθμό που ο Μπάϊντεν καταλαβαίνει την έννοια του όρου. Ιδού τι έλεγε:

«Πως θα ήταν εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπονταν από τον υπόλοιπο κόσμο ως άμεσα επεμβαίνουσες στις εκλογές άλλων χωρών και αυτό ήταν σε γνώση όλου του κόσμου; Τι θα γινόταν εάν εμείς εμπλεκόμαστε σε ενέργειες στις οποίες αυτός εμπλέκεται; Αυτό μειώνει το κύρος μιας χώρας.»

΄Εχουν υπάρξει διάφορες εκτιμήσεις για το ακριβώς σε πόσες ξένες εκλογές έχουν επέμβει οι ΗΠΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και οι αριθμοί κυμαίνονται κάπου μεταξύ 80 και 100, αλλά σε αυτές δεν περιλαμβάνονται οι συχνές αναμίξεις διαφόρων ειδών κυρίως στην Λατινική Αμερική, μεταξύ του Αμερικανό-Ισπανικού πολέμου και του 1946.

Θυμόμαστε πως ο υψηλότερα παρασημοφορημένος πεζοναύτης στην Ιστορία του Σώματος, ο στρατηγός Σμέντλεϋ Μπάτλερ είχε δηλώσει το 1935: « Ο πόλεμος είναι μια επιχείρηση εξαπάτησης». Εξομολογήθηκε ότι είχε… «συμβάλει να κάνει το Μεξικό και ειδικότερα το Τάμπικο ασφαλές για τα αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα το 1914. Συνέβαλα να κάνω την Αϊτή και την Κούβα έναν βολικό τόπο για να κερδίζουν εισοδήματα τα αγόρια της Νάσιοναλ Σίτυ Μπανκ. Βοήθησα στον βιασμό μισής ντουζίνας δημοκρατιών της Κεντρικής Αμερικής για τα κέρδη της Γουώλ Στρητ. Η λίστα είναι μεγάλη. Συνέβαλα να εξαγνίσω την Νικαράγουα για τον διεθνή τραπεζικό οίκο των Μπράουν Μπρόδερς το 1909-1912. ΄Ανοιξα δρόμους στην Δομινικανική Δημοκρατία για τα αμερικανικά συμφέροντα Ζαχάρεως το 1916. Στην Κίνα βοήθησα ώστε η Στάνταρτ ΄Οιλ να προχωρήσει στον δρόμο της ακίνδυνα.»

Και υπήρξαν από το 1900 και άλλες αλλαγές καθεστώτων και παρεμβατικές ενέργειες, τόσο με την χρήση στρατιωτικής δύναμης όσο και με την εξαγορά ντόπιων διεφθαρμένων πολιτικών με χρήματα ή άλλα μέσα δελεασμού. Κάποιοι θα μπορούσαν να προσθέσουν στον κατάλογο τις πιθανώς έως 50 πολιτικές δολοφονίες από την CIA και από Eιδικές Επιχειρήσεις, που έχουν στοιχειοθετηθεί, αν και ομολογουμένως με ασθενή τεκμήρια.

Ότι ο Τζο Μπάιντεν, που υπήρξε υψηλόβαθμος παράγων στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση επί σαράντα χρόνια και πλέον, μεταξύ των οποίων αντιπρόεδρος επί οκταετία και τώρα Πρόεδρος, μπορεί να εμφανίζεται ως ανήξερος για το τι έχει κάνει η κυβέρνησή του –και προφανέστατα εξακολουθεί να κάνει, είναι καταπληκτικό. Στο κάτω-κάτω ο Μπάιντεν ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ομπάμα όταν η Βικτώρια Νούλαντ δούλευε για την κυβέρνηση Ομπάμα ως η κινητήρια δύναμη πίσω από τις προσπάθειες το 2013-2014 για την αποσταθεροποίηση της ουκρανικής κυβέρνησης του Βίκτωρα Γιανούκοβιτς.

Ο Γιανούκοβιτς, ένας παραδεδεγμένα διεφθαρμένος πολιτικός, έγινε ωστόσο πρωθυπουργός μετά από ελεύθερες εκλογές. Η Νούλαντ, που είναι τώρα η υφυπουργός των Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές και τις Ευρασιατικές υποθέσεις, παρείχε απροκάλυπτη υποστήριξη στους διαδηλωτές της Πλατείας Μεϊντάν του Κιέβου εναντίον της κυβέρνησης Γιανούκοβιτς και με εμφανίσεις της στους τηλεοπτικούς φακούς καθώς μοίραζε κουλουράκια, συνοδευόμενη από τον γερουσιαστή Τζων Μακέην, για να ενθαρρύνει τους διαδηλωτές.

Προστατευόμενη του Ντικ Τσένι και της Χίλαρυ Κλίντον και παντρεμένη με τον νέο-συντηρητικό ηγέτη Ρόμπερτ Κάγκαν, η Νούλαντ απροκάλυπτα επεδίωκε καθεστωτική αλλαγή στην Ουκρανία, προκλητικότατα υποστηρίζοντας κυβερνητικούς αντιπάλους, παρά το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον και το Κίεβο έδειχναν να έχουν φιλικές σχέσεις. Όπως ακόμα και το μήνυμα του Μπάιντεν στο Τουίτερ αναγνώρισε με αδέξιο τρόπο, είναι δύσκολο να φανταστείς οποιαδήποτε αμερικανική κυβέρνηση να μπορεί να ανεχθεί μιαν παρόμοια απόπειρα ξένου έθνους να αναμιχθεί στην εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ειδικότερα εάν αυτή η απόπειρα ανάμειξης γινόταν με την διάθεση δαπάνης πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά η Ουάσιγκτον από πολύ καιρό πιστεύει στην ισχύ παγκοσμίως δυο μέτρων και δύο σταθμών για την αξιολόγηση της δικής τους συμπεριφοράς. Ο Μπάιντεν αποτελεί σαφώς μέρος αυτής της νοοτροπίας και επίσης σαφώς δεν καταλαβαίνει τι λέει και τι κάνει.

Η Νούλαντ είναι βασικά διάσημη για την πρόστυχη γλώσσα, («Fuck E.U.») όταν αναφέρθηκε στον δυνητικό ευρωπαϊκό ρόλο στην αντιμετώπιση της αναταραχής (στην Ουκρανία), που αυτή και το «Εθνικό Ίδρυμα για την Δημοκρατία» συνέβαλαν να προκληθεί. Η αντικατάσταση της ουκρανικής κυβέρνησης από την προεδρία Ομπάμα-Μπάιντεν ήταν το προοίμιο μιας σκληρής ρήξης και κλιμακούμενης σύγκρουσης με την Μόσχα, για τις προσπάθειες της Ρωσίας να προστατεύσει τα εθνικά της συμφέροντα στην Ουκρανία και ειδικότερα στην Κριμαία. Αυτή η εστία συγκρούσεως ξακολουθεί να υπάρχει έως σήμερα, με αμερικανικά πολεμικά στην Μαύρη Θάλασσα να διεξάγουν ασκήσεις μαζί με το ουκρανικό ναυτικό.

Ο Μπάιντεν ήταν επίσης με τους Ομπάμα, όταν διάλεξαν να αποσταθεροποιήσουν και να καταστρέψουν την Λιβύη. Ούτε την Ρωσία δεν πρέπει να λησμονήσουμε. Ο Μπόρις Γιέλτσιν επανεξελέγη πρόεδρος της Ρωσίας το 1996, αφού η κυβέρνηση Κλίντον διοχέτευσε δισεκατομμύρια δολάρια στην προεκλογική εκστρατεία του, επιτρέποντάς του να αποσπάσει μιαν ισχνή νίκη με την υποστήριξη των ολιγαρχών, νίκη που επιτεύχθηκε με την χρηματοδότηση και την διαχείριση της Ουάσιγκτον. Ο Τζο Μπάιντεν ήταν τότε γερουσιαστής.

Και έπειτα έχουμε το Ιράν, όπου ο δημοκρατικά εκλεγμένος Μωχαμέτ Μοσσαντέκ ανατράπηκε από την CIA το 1953 και αντικαταστάθηκε με τον Σάχη. Ο Σάχης, με την σειρά του, ανατράπηκε από την Ισλαμική Δημοκρατία το 1979 και η δηλητηριασμένη σχέση μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης αποτέλεσε από τότε έναν ημί-ψυχρο πόλεμο , σημαδεμένο από δολοφονίες και σαμποτάζ.

Και ποιος μπορεί να ξεχάσει την Χιλή, όπου ο Σαλβαντόρ Αλιέντε ανατράπηκε από την CIA το 1973 και αντικαταστάθηκε από τον Αουγκούστο Πινοσέτ; ΄Η την Κούβα και την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων το 1961, όπου η CIA απέτυχε να επιβάλει μιαν αλλαγή καθεστώτος στην Αβάνα; Είναι δυνατό ο Τζο Μπάιντεν να μην μπορεί να θυμηθεί οποιαδήποτε από αυτές τις «παρεμβάσεις», οι οποίες προβλήθηκαν με πάταγο από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης εκείνης της εποχής;

Και για την προσέγγιση των αριθμών, ο Τζο θα μπορούσε να αναλογιστεί τις πάμπολλες «επεμβάσεις σε εκλογές», που είναι ακριβώς αυτό στο οποίο αναφερόταν. Σαν αξιωματούχος της CIA τοποθετημένος στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή στην δεκαετία του Ι970 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας 1990, μπορώ να τον διαβεβαιώσω ότι προσωπικά έχω γνώση των σχεδόν συνεχών παρεμβάσεων σε εκλογές χωρών όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, όλες των οποίων είχαν προβεβλημένα κομμουνιστικά κόμματα, ορισμένα των οποίων βρίσκονταν στα πρόθυρα ένταξης στην κυβέρνηση. Σάκοι χρημάτων πήγαιναν σε συντηρητικά κόμματα, πολιτικοί δωροδοκούνταν και δημοσιογράφοι αγοράζονταν. Στην πραγματικότητα, κατά την περίοδο αυτή, τολμώ να πω ότι σχεδόν δεν υπήρξαν εκλογές στις οποίες οι ΗΠΑ δεν ήσαν κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναμεμιγμένες.

Συνεχίζεται αυτό ακόμη; Οι ΗΠΑ επιζητούσαν αλλαγή του καθεστώτος στην Συρία από το 2004 και τώρα έχουν τμήμα της χώρας υπό την κατοχή τους. Και φυσικά η Ρωσία υφίσταται μια διαδικασία απονομιμοποίησης μέσω ενός συστήματος ελεγχομένων Δυτικών μαζικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία επιδιώκουν να ανατρέψουν τον Πούτιν, εκμεταλλευόμενα μιαν αντιπολίτευση χρηματοδοτούμενη από την CIA και Δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Η Κίνα δεν έχει πραγματική αντιπολίτευση η ανοικτές εκλογές, ούτε φαίνεται δυνατόν να ανατραπεί το καθεστώς της, αλλά τελεί υπό συνεχείς προκλήσεις με την προβολή της εικόνας της και της συμπεριφοράς της κατά τον πιο αρνητικό δυνατό τρόπο.

Ο Τζο Μπάιντεν θα όφειλε να ξαναδιαβάσει την ιστορία των αμερικανικών πολιτικών και στρατιωτικών επεμβάσεων, των ανατροπών καθεστώτων και των εκλογικών παρεμβάσεων σε όλο τον κόσμο. Μπορεί έτσι να εδιδάσκετο κάτι. Το σημαντικότερο όμως σημείο μπορεί να του διαφύγει. Όλες οι επεμβάσεις και όλοι οι θάνατοι είχαν άσχημο τέλος και για τις ΗΠΑ και για τους λαούς και τις χώρες που στοχοποιήθηκαν. Ο Μπάιντεν έκανε ένα τολμηρό βήμα να αποσύρει τα στρατεύματα από το Αφγανιστάν, μολονότι τώρα φαίνεται πως αυτή η απόφαση μπορεί να αναστραφεί εν μέρει. Πολύ καλύτερα να ολοκληρωθεί η διαδικασία και να γίνει επίσης το ίδιο σε χώρες όπως το Ιράκ, η Σομαλία και η Συρία.

Ολόκληρος ο κόσμος θα γινόταν έτσι καλύτερος.