Εργατική νίκη γιατί «η Φλωρεντία εξεγείρεται και δεν δαμάζεται!» (φωτογραφίες)

Παναγιώτης Ξοπλίδης

▸Η εργατική τάξη ξυπνά στην Ιταλία. Μετά από ένα λήθαργο δεκαετιών, όπου το συνδικαλιστικό κίνημα στη γειτονική χώρα έφτασε σε πλήρη εκφυλισμό, εργατικοί αγώνες ξεσπούν και πετυχαίνουν νίκες. Η σχεδόν ολοκληρωτική διάλυση της ιταλικής αριστεράς και η επικράτηση της λογικής του συνεργατισμού και της κοινωνικής ειρήνης μέσα στα επίσημα συνδικάτα, είχε οδηγήσει την εργατική τάξη να ζει και να δουλεύει σε συνθήκες μεσαίωνα.

Στην Ιταλία υπάρχει ακόμα βαριά βιομηχανία, ενώ και ο κλάδος των υπηρεσιών είναι υπερανεπτυγμένος. Οι μεγάλες βιομηχανικές πολυεθνικές μεταφέρουν σταδιακά την παραγωγή τους σε φτηνότερες περιοχές, απολύουν μαζικά εργάτες, μειώνουν μισθούς, κόβουν ασφαλιστικά δικαιώματα. Στους κλάδους των υπηρεσιών (π.χ. στις ταχυμεταφορές και στα logistics που γνώρισαν πρωτοφανή ανάπτυξη στα χρόνια της πανδημίας) μια νέα εργατική βάρδια δουλεύει εξ αρχής χωρίς κατακτήσεις.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, 422 εργαζόμενοι της πολυεθνικής βιομηχανίας εξαρτημάτων GKN στη Φλωρεντία έλαβαν τον Ιούλη μέιλ στο σπίτι τους ότι απολύονται, μια πρακτική που είναι πλέον συνηθισμένη στις σύγχρονες εργασιακές σχέσεις. Η απάντηση των εργαζομένων ήταν η οργάνωση δυναμικών κινητοποιήσεων και μαχητικής συλλογικής δράσης, που προκάλεσαν σεισμό στην πόλη της Φλωρεντίας και σε όλη την χώρα. Οι εργάτες κατέλαβαν το εργοστάσιο και δεν επέτρεψαν σεκιουριτάδες της εργοδοσίας να το ανακτήσουν, ενώ οργάνωσαν διαδηλώσεις στην πόλη με την στήριξη του λαού καθώς οι συνέπειες της ανεργίας και της φτωχοποίησης είναι δραματικές για όλη την περιοχή.

Το Σάββατο 18 Σεπτέμβρη ολόκληρη η Φλωρεντία εξεγέρθηκε. Μια τεράστια διαδήλωση 40.000 ανθρώπων πλημμύρισε την πόλη. «Η Φλωρεντία εξεγείρεται και δεν δαμάζεται!» ήταν το κεντρικό πανό σε μια διαδήλωση που όμοιά της είχε να δει η Ιταλία για τουλάχιστον 20 χρόνια. Δίπλα στους εργαζόμενους της GKN στη Φλωρεντία βρέθηκαν εργαζόμενοι από άλλες πολυεθνικές, όπως της Whirlpool από τη Νάπολι, της Embraco από το Τορίνο. Όλοι τους βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας ή της απώλειας εισοδήματος. Ο αγώνας της GKN έγινε υπόθεσης ολόκληρης της ιταλικής εργατικής τάξης.

Με σκληρό απεργιακό αγώνα, ευρεία εργατική συμπαράσταση και ξεσηκωμό της πόλης της Φλωρεντίας, οι εργαζόμενοι της GKN πέτυχαν μια πρώτη νίκη

Μία ημέρα μετά την τεράστια διαδήλωση το αρμόδιο δικαστήριο στο οποίο είχαν προσφύγει οι εργαζόμενοι, έκρινε ως παράνομες τις απολύσεις στην αυτοκινητοβιομηχανία GKN. Η απόφαση του δικαστηρίου αφορά στη διαδικασία απόλυσης, η οποία κρίθηκε ότι παραβιάζει τη νομοθεσία και τη συλλογική σύμβαση εργασίας. Είναι μια πρώτη σημαντική νίκη, όχι όμως και το τέλος του αγώνα. Η εταιρεία μπορεί να ξεκινήσει νέα διαδικασία απολύσεων και οι εργαζόμενοι της GKN έχοντας στο πλάι τους πλέον όλη την εργατική τάξη της Ιταλίας θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις. Οργανωμένοι σε σωματεία, συλλόγους και συντονιστικά απαιτούν πλέον να υιοθετηθεί από το κοινοβούλιο η δική τους πρόταση, με την οποία προστατεύονται, όχι μόνο οι ίδιοι αλλά όλοι οι εργαζόμενοι στην Ιταλία από μαζικές απολύσεις, ξαφνικά κλεισίματα και μεταφορές εργοστασίων σε άλλα μέρη ή χώρες. Η Ιταλία έχει για μια ακόμα φορά κυβέρνηση τεχνοκρατών (που δεν έχει καν εκλεγεί) με πρωθυπουργό τον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, ώστε να διασφαλιστεί η συνέχεια των πολιτικών που ενισχύουν ακόμα περισσότερο το ιταλικό κεφάλαιο.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η εργατική τάξη φαίνεται να ξαναβρίσκει τον δρόμο της μαχητικής λαϊκής αντιπολίτευσης με οργάνωση σωματείων και ανάπτυξη αγώνων ακόμα και σε κλάδους που ήταν μέχρι πρόσφατα συνδικαλιστικά έρημοι. Εργαζόμενοι στον τομέα των ταχυμεταφορών και σε πολυεθνικές όπως η FedEx οργανώνουν νέα σωματεία ενάντια στις ομαδικές απολύσεις (σε ένα κλάδο με έκρηξη κερδοφορίας), την καταστολή του δικαιώματος στον συνδικαλισμό και την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Κατά την διάρκεια απεργιακής περιφρούρησης στις 18 Ιούνη σκοτώθηκε ο 37χρονος συνδικαλιστής Αντίλ Μπελκαντίμ στο πλαίσιο οργανωμένης απεργοσπαστικής προσπάθειας από την εργοδοσία.

Αυτό το κύμα εργατικών αγώνων στην Ιταλία κινείται παράλληλα με την επανεμφάνιση της κομμουνιστικής αριστεράς

Αυτό το κύμα εργατικών αγώνων στην Ιταλία κινείται παράλληλα με την επανεμφάνιση της κομμουνιστικής αριστεράς. Εδώ και δυο δεκαετίες η κομμουνιστική αριστερά βρίσκονταν στο όριο της ύπαρξης, καθώς οι αλλεπάλληλες ανασυνθέσεις εντός ρεφορμιστικών μετώπων είχαν ως αποτέλεσμα την απαξίωση και τον εκφυλισμό της. Τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν νέες οργανώσεις με αναφορά στον κομμουνισμό που παράλληλα προσπαθούν να μιλήσουν την γλώσσα των εργατικών αγώνων.

Όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ιταλία μπορούν να αναγνωστούν και στο νέο τοπίο της εργασίας στην Ελλάδα. Οι ατομικές συμβάσεις, η καθολική εφαρμογή ελαστικών σχέσεων εργασίας, ο περιορισμός των συνδικαλιστικών ελευθεριών είναι κοινός τόπος για την εργατική τάξη. Γι αυτό και η διεθνιστική εργατική αλληλεγγύη είναι η μόνη απάντηση για την ανατροπή του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα.

ΠΗΓΗ ΠΡΙΝ