Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021

Αξιωματικοί Στρατοπέδου Θεσσαλονίκης: ο Θεοδωράκης ήταν Γκεσταμπίτης και πράκτορας της KGB!

Το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ καταγγέλλει δημόσια τους Ακροδεξιούς Αξιωματικούς μονάδας της Θεσσαλονίκης που με ύβρεις και αισχρές συκοφαντίες επιχείρησαν να αμαυρώσουν τη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη.
Δυστυχώς δεν πρόκειται για μεμονωμένες πράξεις καθώς η δράση γνωστών ακροδεξιών και Χουντικών Αξιωματικών έχει καταγγελθεί ξανά και ξανά από το ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ αλλά το ΓΕΣ και το Υπουργείο Άμυνας δεν κάνει τίποτε. 
Μια τακτική συγκάλυψης που φέρνει ξανά στο προσκήνιο την ολοκληρωτικού χαρακτήρα ακροδεξιά ρεμβασιστική κυβερνητική πολιτική,  που μια από τις πιο σοβαρές αποδείξεις της αποτέλεσε η απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να παρευρεθεί δια του αντιπροσώπου του τότε ΑΝΥΕΘΑ Στεφανή στη Γιορτή του Μίσους στο Γράμμο, την οποία διοργανώνει κάθε χρονιά η γνωστή για την ακρότητα των απόψεων της Ένωση Αποστράτων!

Πρόσφατα, με το που έφτασε στη μονάδα της Θεσσαλονίκης η διαταγή της 1ης Στρατιάς που περιέγραφε το τι θα γίνει στο πλαίσιο του Τριήμερου Πένθους για την απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη πυροδοτήθηκαν αντιδράσεις από μερίδα των Αξιωματικών.
Για να έχουν μια εικόνα του τι πραγματικά συμβαίνει στις Ένοπλες Δυνάμεις και τι αντιλήψεις κάνουν αισθητή την παρουσία τους, αν δεν δίνουν τον τόνο, μεταφέρουμε τις ακραίες εκφράσεις που χρησιμοποίησαν για να αμαυρώσουν τον Μίκη Θεοιδωράκη, όπως μας μεταφέρθηκαν από αγανακτησμένα στελέχη.
Τι να τιμήσουμε, το κοπρόσκυλο τον κομμουνιστή;
δεν ξέρετε την ιστορία, ήταν συνεργάτης της Γκεστάμπο και αργότερα της KGB.
Τι έκανε για το κράτος και το έθνος για να τον τιμήσουμε;
Για τους δικούς μας -τους Χουντικούς Πραξικοπηματίες δηλαδή- ούτε λεπτό σιγής.
Αν ακουστεί ο ήχος του κινητού μου που έχω τον ύμνο της Εθνοσωτήριας Επανάστασης (της Χούντας των Συνταγματαρχών δηλαδή) θα βρω τον μπελά μου γιατί θα μου βγάλει καταγγελία ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ..., αλλά τα τραγούδια του Θεοδωράκη μπορούν να τα ακούν ελεύθερα....  

Επαναλαμβάνουμε ότι αυτή η ακραία Εμφυλιοπολεμική, και Ακροδεξιά προπαγάνδα, αυτές οι συκοφαντίες ελέχθησαν πρόσφατα σε μονάδα της Θεσσαλονίκης το 2021. 
Χωρίς καμιά συνέπεια, χωρίς κανέναν έλεγχο από την Ιεραρχία...
Αποκαλύπτοντας ποια είναι η ταξική ουσία του Στρατού και πως βλέπει την Αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα, που εκπαιδεύεται να Καταστείλει καθώς το αστικό σύστημα εξουσίας θεωρεί ασύμμετρη Απειλή και εσωτερικό Εχθρό. 
Είναι ο στρατός που συγκροτεί η κυβέρνηση της ΝΔ και το αντιδραστικό στρατιωτικό κατεστημένο.
Αυτό είναι το κράτος Άμυνας/Ασφάλειας του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: μπορείτε να σκεφτείτε τι θα κάνουν αυτοί οι Αξιωματικοί όταν θα βρεθούν απέναντι στους δυστυχείς πρόσφυγες...
Ή τι εκπαιδεύονται να κάνουν εναντίον των λαών ως Χωροφύλακες και Εισβολείς, στις συνεκπαιδεύσεις τους με τις Στρατιωτικές Δυνάμεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, του Ισραήλ και των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων;
Είναι απαραίτητη η αποφασιστική παρέμβαση του Κινήματος Μέσα και Έξω από τον Στρατό ενάντια στην Πολεμοκαπηλεία και τον Εθνικισμό, τον Ρατσισμό και τον Φασισμό.
Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων
Δίκτυο Ελεύθερων φαντάρων Σπάρτακος

Τηλ: 6932 955437
http://diktiospartakos.blogspot.com


Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο που δίνει απαντήσεις:
Ξέρεις τι ήταν ο Μίκης;
Ξέρεις τι είναι να κυνηγάνε τον κόσμο επειδή ακούει τη μουσική σου, παίρνει και ακούει κρυφά τους δίσκους σου, σιγομουρμουρίζει τα τραγούδια σου, τα κάνει σύμβολο ανεξίτηλο και τα τοποθετεί σε βάθρο αξεπέραστο, που ποτέ κανείς άλλος δεν έφτασε;


Πηγή: Katiousa

Ξέρεις τι είναι να σε αποκαλούν όλοι με το μικρό σου όνομα και να σε αναγνωρίζουν σαν έναν και μοναδικό;

Ξέρεις τι είναι να γίνεσαι παγκόσμιο μέγεθος, μουσικά και πολιτικά; Να ξέρουν τα τραγούδια σου σε όλο τον κόσμο, να δίνεις παντού συναυλίες, να ντύνεις μουσικά κινηματογραφικά αριστουργήματα, να ζηλεύουν οι Beatles στις δόξες τους το ταλέντο και τη δημιουργία σου, να σε ξεχωρίζει ο Φιντέλ για τη λάμψη σου, να είσαι σημείο αναφοράς για κάθε κίνημα και αγωνιστή στον κόσμο;

Ξέρεις τι είναι να έχεις άρτια έργα, αθάνατα, υψηλής ποιότητας, αλλά να μη σου φτάνει αυτό, εφόσον δεν έχει κατακτήσει τις μάζες και τον λαό που αγάπησες; Να “κατεβαίνεις” στο επίπεδό του για να το(ν) εξυψώσεις, να τον πάρεις μαζί σου, να του μάθεις να πετάει και να στοχεύει ψηλά. Να εκφράζεις τα όνειρα, τον αγώνα του, τους πόθους του, να τον εισάγεις στο κίνημα, σε έναν άλλο κόσμο που παλεύει για έναν άλλο κόσμο, να του μαθαίνεις να σκέφτεται ποιητικά, πολιτικά, συλλογικά και να δρα έτσι. Να ονειρεύεται αντί να ονειροπολεί, να διεκδικεί, να σηκώνει κεφάλι.

Ξέρεις τι είναι να κουβαλά ο δικός μας κόσμος το βάρος μιας στρατηγικής ήττας, να κρύβεται, να βγαίνει στην παρανομία, να διώκεται, να φυλακίζεται για τις ιδέες και τα φρονήματά του, που είναι ψηλότερα από όσο επιτρέπεται, να νιώθει την ανάσα του χωροφύλακα στο σβέρκο του και μες σε αυτά, να βρίσκει στη δική σου μουσική αποκούμπι, ψυχική ανάταση, μια επιβεβαίωση ανωτερότητας -ηθικής, ιδεολογικής, πολιτισμικής; Αν υπήρξε ποτέ η περιβόητη ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, είχε το πρόσωπο του Μίκη και το έργο του σαν κολόνα της, η κύρια “απόδειξη” της νίκης των ιδεών της, τα χρόνια που βίωνε την ήττα και τις άγριες συνέπειές της.

Ξέρεις τι είναι να κυνηγάνε τον κόσμο επειδή ακούει τη μουσική σου, παίρνει και ακούει κρυφά τους δίσκους σου, σιγομουρμουρίζει τα τραγούδια σου, τα κάνει σύμβολο ανεξίτηλο και τα τοποθετεί σε βάθρο αξεπέραστο, που ποτέ κανείς άλλος δεν έφτασε;

Ξέρεις τι είναι να παίρνεις τις ιδέες, να τις κάνεις νότες και ύστερα υλική δύναμη που κατακτά συνειδήσεις, πολιτικό μέγεθος, οργή με αιτία που κατεβαίνει στον δρόμο; Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς, μια γενιά ολόκληρη Λαμπράκηδες που του οφείλει το ευ ζην , το ευ σκέπτεσθαι, τις αξίες και την πολιτικοποίησή της.

Ξέρεις τι είναι να πηγαίνεις κόντρα στα καθιερωμένα, ακόμα και στους δικούς σου, να τολμάς να βάζεις το μπουζούκι στις δικές σου ενορχηστρώσεις, να πετυχαίνεις μια μουσική επανάσταση, που συναντά σφοδρές αντιδράσεις όπως κάθε γνήσια επανάσταση, αλλά την δικαιώνει το αποτέλεσμα.

Ξέρεις τι είναι να βάζεις την ποίηση στα σπίτια του κόσμου, να χωράς τα υψηλά της νοήματα σε χαμηλοτάβανα νοικοκυριά, να κάνεις αθάνατα όσα έργα μελοποιείς και να κερδίζεις με το πύρινο σπαθί σου μια θέση στην αθανασία.

Ξέρεις τι είναι να ανεβαίνεις στη σκηνή και να παραληρούν οι κερκίδες, τον καιρό ακόμα που οι συναυλίες γέμιζαν στάδια και συνέπαιρναν στο ρυθμό τους μια χώρα ολόκληρη, και να θυμούνται όλοι τις δικές σου συναυλίες της Μεταπολίτευσης, ως τις πιο σημαντικές της ζωής τους, τις πιο φλογερές, όπου ξεχείλιζε το συναίσθημα προς τον ουρανό; Να είσαι επί σκηνής, να αρχίζεις να διευθύνεις, να χορεύεις και να πετά μαζί σου το κοινό σε άλλη διάσταση και σε άλλον κόσμο, να ονειρεύεται πως αλλάζει αυτόν και τις βρωμιές του, να μαγεύεται, να σε ακολουθεί με κατάνυξη, να μη θέλει να τελειώσει η μυσταγωγία, να ξεσπά στο τέλος εκστασιασμένο: σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες…

Ξέρεις τι είναι να σε νιώθει πνευματικό της πατέρα μια στρατιά ανθρώπων και όταν δουν κάποιον να σου κάνει πολιτική κριτική, να απλώνονται σαν ασπίδα γύρω σου και να τον κατακεραυνώνουν για την ασέβεια;

Και όχι, δεν ξεχνιέται τίποτα, ούτε παραγράφεται. Ούτε οι”γενίτσαροι”, ούτε το Καραμανλής ή τανκς, ούτε ο Μητσοτάκης ή το Μακεδονικό. Αλλά όπως λέει ο Πασχαλίδης, όταν είσαι βουνό, έχεις και ράχες.

Ξέρεις όμως τι είναι να είσαι ογκόλιθος, βουνό πραγματικό, με πηγές αστείρευτες, που σπεύδει αυτό προς τον Μωάμεθ τις μάζες για να τις ξεσηκώσει και να τις πάρει μαζί στο ταξίδι του;

Σπουδαίο και ανεπανάληπτο.

Αυτό ήταν ο Μίκης και το έργο του. Και δεν μπορεί κανείς -ούτε ο ίδιος- να το μειώσει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου