Ο Γιάννης Αλμπάνης γράφει για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη και του Mad Clip την ίδια μέρα και τους δύο κόσμους που δεν φαίνεται να συναντιούνται πουθενά.
Ποιο ήταν το μεγάλο συμβάν της 2ας Σεπτεμβρίου 2021; Αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του πολιτικού κόσμου, τα δημοσιεύματα των ΜΜΕ τη μουσική που παίζουν τα ραδιόφωνα και ακούμε από πολλά σπίτια, καθώς και το κύμα συγκίνησης που μας έχει συνεπάρει ορισμένους, η προφανής απάντηση είναι μία: Το μεγάλο γεγονός της 2/9/2021 είναι ο θάνατος του Μίκη Θεοδωράκη.
EUROKINISSI
Η απάντηση δεν είναι όμως και τόσο προφανής αν εξετάσει κανείς τα στοιχεία του διαδικτύου. Γιατί οι αναζητήσεις στη Google για το θάνατο σε τροχαίο του trap τρaγουδιστή Mad Clip ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο, ενώ το άθροισμα των αναζητήσεων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σχετίζονταν με τον Μίκη, έφτασαν περίπου τις 600.000. Παρόμοια είναι και η αναλογία στην επισκεψιμότητα μεγάλων ενημερωτικών site. Στο σημείο δε του τροχαίου έσπευσαν εκατοντάδες νέοι άνθρωποι για να αποτίσουν φόρο τιμής στον εκλιπόντα. Εν ολίγοις, για έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων (κυρίως νέων) το μεγάλο συμβάν της της 2ας Σεπτεμβρίου ήταν ο θάνατος του Mad Clip.
Οι αριθμοί και οι κόσμοι
Θα ήταν άστοχο να εξαγάγουμε το συμπέρασμα από τα στοιχεία του διαδικτύου ότι στο σύνολο της κοινωνίας περισσότεροι ασχολήθηκαν με τον Mad Clip από ό,τι για τον Μίκη. Το κοινό του Mad Clip είναι πολύ νεότερο κι επομένως πιο εξοικειωμένο με το διαδίκτυο -άλλωστε οι trapper κάνουν καριέρα πρωτίστως μέσω του διαδικτύου. Επομένως, δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ποιοι είναι οι περισσότεροι.
Αυτά που όντως μπορούμε να πούμε είναι ότι στους πολύ νέους υπερτερούν οι οπαδοί του Mad Clip, ενώ οι μεγαλύτεροι είναι αμφίβολο αν τον ήξεραν καν. Ωστόσο, θα ήταν εσφαλμένη η εκτίμηση ότι άπαντες οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συγκινήθηκαν το ίδιο με τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη. Μολονότι ο Μίκης τιμάται από το σύνολο των πολιτικού κόσμου, εντούτοις, η μεγάλη μάζα του κοινού του εξακολουθεί να ανήκει στην Αριστερά και τον εν γένει προοδευτικό χώρο. Κατ’ αντιστοιχία, ενώ το κοινό του Mad Clip ανήκει αποκλειστικά στη νεολαία, εντούτοις, τα τραγούδια του δεν αρέσουν σε όλους τους νέους.
Είναι πάντως βέβαιο ότι έχουμε να κάνουμε με δύο κόσμους που δεν φαίνεται να συναντιούνται πουθενά. Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθεί με τον Mad Clip κάποιος-α που θεωρεί μείζον συμβάν το χαμό του Μίκη -και το αντίστροφο. Πρόκειται για τεράστιο χάσμα, το οποίο δεν περιορίζεται στο πεδίο της αισθητικής.
Τι μας συγκινεί
Στην τέχνη δεν υπάρχει κάτι «αντικειμενικό». Ούτε μπορούμε να συμφωνήσουμε όλο ι τι είναι ωραίο ούτε μας συγκινούν όλους τα ίδια πράγματα. Δεν γίνεται λοιπόν να κουνάει κανείς το δάχτυλο για τις όποιες αισθητικές επιλογές. Όχι μόνο γιατί δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα, αλλά γιατί είναι αφετηριακά λάθος, αφού δεν μπορεί να υπάρξει γενική συμφωνία στο τι είναι ωραίο και υψηλό. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο πυρήνας του έργου του Μίκη είναι η συνάντηση της λόγιας μουσικής με αυτό που μέχρι τότε θεωρούταν από το πνευματικό κατεστημένο χαμηλού επιπέδου, δηλαδή το λαϊκό τραγούδι.
Το ότι δεν πρέπει να κουνάμε το δάχτυλο, δεν σημαίνει όμως ότι δεν μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας, να μη μιλάμε για όσα μας συγκινούν αλλά και για όσα δεν μας αρέσουν. Πολύ περισσότερο, δεν γίνεται να αυτολογοκρινόμαστε επειδή κάτι έχει επιτυχία και μάλιστα στους νέους. Όσο λοιπόν και αν είναι στενάχωρο να χάνει τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, δεν μπορώ να μην πω ότι στα τραγούδια του Mad Clip δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να με συγκινεί. Επιπρόσθετα, μου είναι απολύτως εχθρική η βασική αξία που εκφράζουν, δηλαδή ο πλουτισμός με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, ακόμα και αν πρέπει να πουλήσεις ναρκωτικά.
Για μένα λοιπόν το μεγάλο γεγονός της 2ας Σεπτεμβρίου 2021 ήταν ο χαμός του Μίκη. Παρ’ όλο που θεωρούσα και θεωρώ απαράδεκτες τις πολιτικές επιλογές του των τελευταίων 30 ετών, εντούτοις η μουσική του με συγκινούσε και με συγκινεί. Είναι μια μουσική που ακόμα και τώρα που έχουμε απομακρυνθεί από την ιστορική συγκυρία στην οποία γεννήθηκε, εξακολουθεί να μας καλεί να γίνουμε κάτι καλύτερο από αυτό που είμαστε τώρα. Να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.
Αυτή είναι η δικιά μου γνώμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου