Δημήτρης Γρηγορόπουλος
Η εντονότερη εμπλοκή της ελληνικής αστικής τάξης, οικονομική και πολιτική, στα επιθετικά σχέδια ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και Γαλλίας/ΕΕ οφείλεται στη στρατηγική επιλογή πρόσδεσής της στο άρμα του ιμπεριαλισμού, στην όξυνση των αντιθέσεων με την Τουρκία αλλά και στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που στη δίνη τους συμπαρασύρουν και τους συμμάχους τους.
Ελλάδα, πολεμικό προγεφύρωμα του δυτικού ιμπεριαλισμού
Η αστική τάξη της Ελλάδας και οι συστημικοί πολιτικοί όλων των κομμάτων προσφέρουν πολλαπλές υπηρεσίες στον ιμπεριαλισμό και έχουν κυριολεκτικά μετατρέψει τη χώρα σε προγεφύρωμα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Παραδείγματα: Στις 9 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η συνάντηση αρχηγών των ευρωπαϊκών χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Παράλληλα, η Ε.Ε. προωθεί τη δημιουργία αυτόνομης στρατιωτικής επεμβατικής δύναμης. Εντοπίστηκε ελληνικό C-130 να πετά πάνω από την Τυνησία με κατεύθυνση προς Σαχέλ, όπου δρουν γαλλικές επεμβατικές δυνάμεις. Στα μέσα Νοεμβρίου πραγματοποιείται απόβαση μεγάλων δυνάμεων των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη, με στόχο τη Ρωσία και τους συμμάχους της, τη Λευκορωσία αλλά και τις αποσχισθείσες από την Ουκρανία περιοχές, Ντόνετσκ και Κριμαία. Πρόκειται για τεράστια στρατιωτικά γυμνάσια, με ψυχροπολεμικό χαρακτήρα, που όχι άδικα χαρακτηρίστηκαν ως η μεγαλύτερη «απόβαση» στα Βαλκάνια. Εντοπίστηκε στη Μαύρη Θάλασσα ελληνικό ιπτάμενο ραντάρ. Η πενταετής νέα συμφωνία για τις βάσεις αναβαθμίζει την παρουσία των ΗΠΑ, ειδικά της Σούδας, που εποπτεύει στην ευρύτερη περιοχή. Παράλληλα, συζητείται η μεταφορά πυρηνικών όπλων από το Ιντσιρλίκ της Τουρκίας στο Άκτιο.
Η συμφωνία των Πρεσπών με την υπογραφή Τσίπρα και τη συγκατάνευση του τέως μακεδονομάχου Μητσοτάκη αλλά και η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, αποσκοπεί στη δημιουργία υγειονομικής ζώνης στα Βαλκάνια, που θα αποτρέπει την κάθοδο των Ρώσων στην περιοχή. Αλλά και η συμμετοχή της χώρας στο πλαίσιο της FRONTEX στο απάνθρωπο pushback μεταναστών, που επιβάλλει η ΕΕ με στρατιωτικά μέσα στο Αιγαίο, στον Έβρο, στα Βαλκάνια και πρόσφατα στα σύνορα Λευκορωσίας-Πολωνίας, υπηρετεί την αντιμεταναστευτική πολιτική των Βρυξελών.
Στη δίνη των ανταγωνισμών
Γιατί η ελληνική αστική τάξη και οι πολιτικοί της, ανεξαρτήτως κομμάτων, αλυσοδένουν τη χώρα στους στρατιωτικούς και πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς του δυτικού ιμπεριαλισμού, χωρίς μάλιστα ιδιαίτερα ανταλλάγματα; Πρώτο, γιατί οι κανόνες λειτουργίας και οι αποφάσεις των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών ΝΑΤΟ, ΕΕ είναι υποχρεωτικοί για τα κράτη-μέλη. Χαρακτηριστικά, το δίκαιο της ΕΕ υπερτερεί του δικαίου των κρατών-μελών και είναι υποχρεωτική η τήρησή του, παρόλο που ο βαθμός σύγκλισης στην ΕΕ, ιδίως για χώρες επιπέδου Ελλάδας, είναι περιορισμένος. Δεύτερο, οι ισχυρές χώρες (ΗΠΑ, Γερμανία) που ηγεμονεύουν σε αυτούς τους οργανισμούς διαθέτουν και χρησιμοποιούν και το όπλο του οικονομικού και πολιτικού εκβιασμού. Νωπός είναι ακόμη ο εκβιασμός των ηγετικών κέντρων της ΕΕ για την πλήρη συμμόρφωση στην μνημονιακή γραμμή της κυβέρνησης Τσίπρα. Και βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τους λεονταρισμούς του για το ανυποχώρητο της στάσης του, συνυπέγραψε το μνημόνιο, καταστρατηγώντας το κατηγορηματικό «Όχι» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, που προσχηματικά προκήρυξε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το «δυνατό» όμως επιχείρημα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς είναι ότι η δουλοπρεπής αυτή η πολιτική εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, κατοχυρώνει την ασφάλεια της χώρας, αλλάζει τους συσχετισμούς με τη γείτονα Τουρκία, εξυψώνει το διεθνές κύρος και τον ρόλο της χώρας. Ωστόσο, το ΝΑΤΟ, αν και στις διατάξεις του κατηγορηματικά προβλέπεται η προστασία μέλους-κράτους από επίθεση εχθρικού κράτους, «εποίησε την νήσσαν» στην περίπτωση της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο. Οι Αμερικάνοι, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν ενεργοποιήθηκαν υπέρ της Ελλάδας και της Κύπρου, ακόμη και όταν, ενώ στη Γενεύη διεξάγονταν διεθνείς διαβουλεύσεις για την εξεύρεση λύσης στο κυπριακό, οι Τούρκοι εξαπέλυσαν τον Αττίλα 2, επεκτείνοντας την κατοχή τους στο 37% περίπου του κυπριακού εδάφους. Αλλά και σήμερα παρά το ότι η Ελλάδα χωρίς εξαιρέσεις τηρεί στάση «καλού παιδιού» προς Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες, σε αντίθεση με την Τουρκία που ερωτοτροπεί και με τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ υιοθετούν στάση Πόντιου Πιλάτου στις διαφορές Ελλάδας και Τουρκίας και η μόνιμη παρέμβασή τους εξαντλείται στην προτροπή «βρείτε τα».
Η σχέση «αγκιστρωμένου ψαριού» προς τους ισχυρούς πάτρωνές της, που υιοθετεί η ελληνική αστική τάξη από το 1821 ως σήμερα, έχει επιφέρει διαχρονικά οδυνηρές επιπτώσεις στον ελληνικό λαό, εθνικές, πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές.
Η εντονότερη εμπλοκή της ελληνικής αστικής τάξης, οικονομική και πολιτική, οφείλεται στο παραδοσιακό σύνδρομο πρόσδεσής της στο άρμα του ιμπεριαλισμού, στην όξυνση των αντιθέσεων με την Τουρκία, αλλά και στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που στη δίνη τους συμπαρασύρουν και τους συμμάχους τους. Σήμερα, έχει ενταθεί η άνιση ανάπτυξη των ιμπεριαλιστών, κυρίως λόγω της εκτίναξης της κινεζικής οικονομίας που απειλεί να εκτοπίσει τις ΗΠΑ από την κορυφή της παγκόσμιας οικονομίας.
Στο παρελθόν, η προσπάθεια του γερμανικού ιμπεριαλισμού να εκβιάσει μίαν οικονομικοπολιτική ανακατανομή του κόσμου ήταν βασική αιτία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά και η οικονομική, πολιτική και γεωγραφική συρρίκνωση που επέβαλε στην ηττημένη Γερμανία η Αντάντ, αποτέλεσε βασική αιτία που ώθησε τον φασιστικό γερμανικό ιμπεριαλισμό στην προσπάθεια όχι απλώς να ανακτήσει τα απολεσθέντα εδάφη αλλά και να κατακτήσει την παγκόσμια κυριαρχία.
Την όξυνση της αντίθεσης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού με την Κίνα αλλά και με τη Ρωσία, εξυπηρετεί και η αναβάθμιση, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, της επιθετικότητας της ελληνικής αστικής τάξης
Μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε σοβαρή ανακατανομή με τη δημιουργία των λαϊκών δημοκρατιών, που προσχώρησαν στο στρατόπεδο του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτή η ισχυρή ανακατανομή δεν οδήγησε σε νέο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού ήταν νωπή η συμμαχία των νικητών, όπως και ο πόλεμος με τα πρωτοφανή καταστρεπτικά του αποτελέσματα. Οι ΗΠΑ απέβησαν αναμφισβήτητος πλέον ηγεμόνας στον καπιταλιστικό κόσμο και υιοθέτησαν ένα modus vivendi με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, πού προέβλεπε τον οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό αλλά όχι και το στρατιωτικό πόλεμο εναντίον του, αφού σύντομα μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι σοβιετικοί κατασκεύασαν ατομική βόμβα, δημιουργώντας ισορροπία τρόμου στα δύο στρατόπεδα. Αυτή η ισορροπία διαταρασσόταν, όταν κλονιζόταν η ισορροπία των δύο συστημάτων με τη νίκη ιδίως επαναστατικών και εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, που κατά κανόνα συγκροτούσαν φιλική σχέση με την ΕΣΣΔ. Σε μία περίπτωση μάλιστα, στην κρίση του 1962 στην Κούβα, η ανθρωπότητα έφτασε στα πρόθυρα ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι εισβολές αντεπαναστατών, οι απειλές και ο αποκλεισμός του νησιού από τις ΗΠΑ, ώθησαν την ΕΣΣΔ να εγκαταστήσει στην Κούβα πυρηνικά όπλα. Τελικά, η κρίση λύθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις των δύο υπερδυνάμεων.
Σήμερα, συντελείται ανομοιόμορφη οικονομική ανάπτυξη, λόγω της εκρηκτικής ανόδου της κινέζικης οικονομίας, που απειλεί να αφαιρέσει την οικονομική πρωτοκαθεδρία απ τις ΗΠΑ και να κυριαρχήσει στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Οι ΗΠΑ επιχειρούν να ανακόψουν αυτήν την εξέλιξη επιβάλλοντας υψηλά τέλη σε κινεζικά προϊόντα, που κατακλύζουν λόγω της τιμής τους κυρίως τις δυτικές αγορές, ενισχύοντας την οικονομία τους και ιδίως τα παγκόσμιου επιπέδου πολυεθνικά μονοπώλιά τους. Παράλληλα, αντιμετωπίζουν την Κίνα ως τον κύριο αντίπαλο σε παγκόσμιο επίπεδο και ασκούν πολιτική αλλά και ισχυρή στρατιωτική πίεση εις βάρος της. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η Συμμαχία του Ειρηνικού (ΗΠΑ, Αυστραλία, Αγγλία, Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Ταϊβάν), που καθιστά επίκεντρο της γεωπολιτικής αντιπαλότητας τον Ειρηνικό-Ινδικό ωκεανό. Πίεση ασκείται και από τις ΗΠΑ προς δυτικές καπιταλιστικές χώρες να ανακαλέσουν υπερβολικές παραχωρήσεις στους Κινέζους (αθρόες εισαγωγές, παραχώρηση λιμανιών, σιδηροδρόμων, οδικών δικτύων, Δρόμος του Μεταξιού). Σε αυτές τις χώρες περιλαμβάνεται και η Ελλάδα που έχει παραχωρήσει στους κινέζους καπιταλιστές το λιμάνι του Πειραιά με αποικιακούς όρους.
Την όξυνση της αντίθεσης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού με την Κίνα αλλά και με τη Ρωσία, εξυπηρετεί και η αναβάθμιση, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, της επιθετικότητας της ελληνικής αστικής τάξης. Η τελευταία συνέβαλε στη συγκρότηση της Συμμαχίας του Ειρηνικού, συμφωνώντας για την αγορά σύγχρονου οπλισμού από τη Γαλλία, με τη μεσολάβηση των Αμερικανών, για να μην χολωθεί η Γαλλία που είχε αναλάβει παραγγελία εξοπλισμού 90 περίπου δισ. απ’ την Αυστραλία, την οποία τελικά ανέλαβαν οι ΗΠΑ και η Αγγλία, για να εμπεδωθεί η Συμμαχία του Ειρηνικού.
Αλλά και η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία που προβλέπει στρατιωτική συνδρομή, αν η μία ή η άλλη χώρα δεχτούν επίθεση, εντάσσεται στον καταμερισμό έργου του δυτικού ιμπεριαλισμού. Οι μεν ΗΠΑ μεταφέρουν το κέντρο βάρους στον Ειρηνικό για να πιέσουν τον κύριο πλέον αντίπαλό τους, την Κίνα. Η Γαλλία, που ασφαλώς δεν μετατράπηκε σε αντιαμερικανική δύναμη, αλλά και η ΕΕ γενικά, που αναγγέλλει τη συγκρότηση αυτόνομης επεμβατικής δύναμης αλλά και το ΝΑΤΟ εν μέρει, που θα δραστηριοποιείται και στον Ειρηνικό, αναλαμβάνουν την ευθύνη σε κρίσιμες περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας και Υποσαχάριας Αφρικής.
Πάλη για απεμπλοκή από τα επιθετικά σχέδια
Μόνο η αντικαπιταλιστική ανατροπή ανοίγει δρόμους για φιλειρηνική πολιτική
Σε μια εποχή ενίσχυσης της άνισης ανάπτυξης και επέκτασης των ιμπεριαλισμών άρα και της έντασης των επιθέσεών τους για ανακατανομή των σφαιρών επιρροής, που συνεπάγονται και πολεμικές συγκρούσεις ή και γενικευμένο πόλεμο, ποια πρέπει να είναι η στάση της χώρας μας;
Η αστική τάξη και σύμπαντα τα συστημικά κόμματα έχουν κάνει την επιλογή τους. Στενότερη σύνδεση με τον δυτικό ιμπεριαλισμό, ιδίως τον αμερικάνικο και τον γαλλικό και πιο αποφασιστική συμμετοχή στους επιθετικούς τυχοδιωκτισμούς τους, παρά το τίμημα που μπορεί να πληρώσει η χώρα μας.
Η ελπίδα-πρόσχημα της ελληνικής αστικής τάξης και των συστημικών κομμάτων, συντηρητικών και «προοδευτικών», παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους, ότι η εντονότερη σύνδεση της χώρας με την αυξανόμενη επιθετικότητα του δυτικού ιμπεριαλισμού, συμπεριλαμβανομένης και της στρατιωτικής εμπλοκής, αποτελεί παράγοντα αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας και βελτίωσης του στρατιωτικού και πολιτικού συσχετισμού υπέρ της Ελλάδας στην αντιπαράθεσή της με την Τουρκία, αποτελεί αβάσιμη ελπίδα ή ρηχό πρόσχημα. Γιατί παρά την ισχυρότερη σύνδεση της Ελλάδας με την επιθετική έξαρση του δυτικού ιμπεριαλισμού σε αντιδιαστολή με την αμφιταλάντευση της Τουρκίας, οι δυτικοί ιμπεριαλιστές δεν διατίθενται να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που τους συνδέει με την Τουρκία, εκτός αν αυτή η ίδια επιλέξει το στρατόπεδο του κινεζικού και ρωσικού ιμπεριαλισμού.
Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, αυτονόητα η Τουρκία θα αποτελεί εχθρό της ιμπεριαλιστικής Δύσης, που θα αγκαλιάσει ακόμα πιο σφιχτά την πιστή Ελλάδα. Απέναντι στην επιθετική, επικίνδυνη και αντιδραστική εξωτερική πολιτική της αστικής τάξης, οι ριζοσπαστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις προκρίνουν άλλη επιλογή. Απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς που κλιμακώνουν την επιθετικότητά τους και τον κίνδυνο πολέμου. Υπεράσπιση της ειρήνης, της ανεξαρτησίας, του δικαιώματος αυτοκαθορισμού των λαών. Αντικαπιταλιστική ανατροπή, έξοδο από ΝΑΤΟ-ΕΕ. Πάλη για τον σοσιαλισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, που προωθούν την ειρήνη, ανεξαρτησία, την παγκόσμια ελευθερία και δικαιοσύνη.
Η Ελλάδα και ο διεθνής καταμερισμός ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, ΕΕ
Η αστική τάξη της Ελλάδας εμπλέκεται και υπηρετεί τον ιμπεριαλιστικό καταμερισμό με την υποχρέωση συμμετοχής στις στρατιωτικές επιχειρήσεις των Γάλλων στην Αφρική αλλά και στην αυτόνομη επεμβατική δύναμη της ΕΕ. Παράλληλα, η Ελλάδα συμμετέχει σε ένα δίχτυ συμμαχιών με κράτη φιλικά προς τους Αμερικανούς, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Μάλιστα, η Ελλάδα εφοδίασε με συστοιχίες πυραύλων patriot τη Σαουδική Αραβία και με το αντίστοιχο στρατιωτικό δυναμικό. Δεδομένου ότι η Σαουδική Αραβία έχει εμπλακεί στον εμφύλιο πόλεμο της Υεμένης, στον πόλεμο αυτό κινδυνεύουν να εμπλακούν και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Παράλληλα, πραγματοποιείται η ενίσχυση της βάσης στην Αλεξανδρούπολη από τους Αμερικανούς σε στρατιωτικό προσωπικό και υπερσύγχρονο εξοπλισμό, με ακτίνα και κατεύθυνση δράσης στην Ουκρανία (Κριμαία, Ντόνετσκ). Και σε αυτή την περίπτωση, η χώρα μας κινδυνεύει να εμπλακεί σε πολεμική σύρραξη Αμερικανονατοϊκών δυνάμεων με τους Ρώσους. Φρούδες είναι επομένως οι ελπίδες της ελληνικής αστικής τάξης ότι αυτή η αναβαθμισμένη βάση θα ανασχέσει την τουρκική επιθετικότητα. Άλλος είναι ο προορισμός της.
Εξάλλου, στρατιωτικό χαρακτήρα είχε και η απώθηση το 2020 χιλιάδων προσφύγων, που επιχείρησαν από τον Έβρο να εισέλθουν στην Ελλάδα, από τον ελληνικό στρατό, τη FRONTEX και άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Παράλληλα, κίνδυνο και ανησυχία προκαλεί η δηλωμένη πρόθεση των Αμερικανών να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα από το Ιντσιρλίκ στη βάση του Ακτίου και η παραχώρηση μόνιμων αγκυροβολίων σε πολεμικά σκάφη, πυρηνοκίνητα και οπλισμένα με πυρηνικά όπλα, των ΗΠΑ και της Γαλλίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου