ή απλά φιλαλήθης, ευσυνείδητη δημοσιογράφος;
Θα ταχθούμε ξεκάθαρα με τη δεύτερη προσέγγιση καθώς οι πρώτες αντιδράσεις αποτελούν ενδεικτικές αντιδράσεις των ανθρώπων της εξουσίας όταν ενοχλούνται από "φωνές" που ξεφεύγουν απ' τις λίστες και τα payroll.
Όπως υποστηρίζει σε πρόσφατη συνέντευξή της (εδώ: https://bit.ly/3c28tON), η Ίγκεμποργκ Μπέουχελ:
“Για αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι 100% υπεύθυνη η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι το αποτέλεσμα της μη-μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ.
[...] Τα κράτη μέλη της ΕΕ αποφάσισαν ότι η Ελλάδα θα γίνει η ‘χωματερή’ των προσφύγων που εμείς οι άλλοι δεν θέλουμε.
[...] Αυτό το δυστοπικό, κοινωνιολογικό πείραμα τύπου Μένγκελε θα έχει μόνο μία κατάληξη και δεν χρειάζεται να είσαι πυρηνικός φυσικός για να το καταλάβεις.
[...] Αυτό που κάνει η Ελλάδα έχει τη συγκατάθεση όλης της Ευρώπης. Για να το πω χοντρά, η Ελλάδα ανέλαβε να κάνει τη βρόμικη δουλειά της Ευρώπης”.
Γι' αυτό και φωνές σαν τη δική της, όταν μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας, χαρακτηρίζονται από την εξουσία ως "φωνές του εχθρού''. Στην Ελλάδα, λοιπόν, είναι ''τουρκόφιλη'' και ας δηλώνει ότι αν ήταν ανταποκρίτρια στην Τουρκία θα πολεμούσε την εκεί εξουσία, την οποία αποκαλεί δικτατορία (εδώ: https://www.iefimerida.gr/.../ollandi-dimosiografos...). Στη χώρα της όταν στηλιτεύει την εκεί κυβέρνηση ''δεν αγαπάει την πατρίδα της'', όπως όταν υπερασπιζόταν τον ελληνικό λαό στην εποχή των μνημονίων όταν τα ολλανδικά ΜΜΕ μιλούσαν για ''τεμπέληδες''. Στην "Ευρωπαϊκή Οικογένεια'' είναι πράκτορας των συμφερόντων των "Άλλων". Κι έτσι εύκολα ξεμπερδεύουμε με τις ενοχλητικές επισημάνσεις και παίρνουμε τη δημοσιογραφία που προωθεί η εξουσία, αυτή των στρωμένων και προσυμφωνημένων ερωτήσεων.
Όμως όπως λέει η Ολλανδή δημοσιοράφος:
"Τα άσχημα πράγματα συμβαίνουν όταν οι καλοί άνθρωποι σιωπούν''.
Να είμαστε πάντα με τις αλήθειες που γίνονται δυσάρεστες στην εξουσία!
Αυτές έχει ανάγκη η κοινωνία.
Από παπαγαλάκια, μπουχτίσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου