Φώτο Αρχείου / Τάγμα Πεζοναυτών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στα βουνά του Αφγανιστάν (June 2, 2004)
Αυτά που επί χρόνια είναι ένα «κοινό ένοχο μυστικό», τώρα έρχεται ένα βιβλίο να τα επιβεβαιώσει. Και μάλιστα μέσα στην καρδιά της χώρας που κυριαρχεί επί δεκαετίες σε πολέμους, σε ίντριγκα, σε καταστροφές. Η ιστοσελίδα theintercept.com, παρουσιάζει το νέο βιβλίο του Andrew Cockburn, με τίτλο «The Spoils of War»
Στην εισαγωγή του νέου βιβλίου του, γίνεται μια ξεκάθαρη τοποθέτηση για τον Στρατό των ΗΠΑ. «Η αποτελεσματικότητα ενός πολέμου βρίσκεται χαμηλά στην προτεραιότητα, σε σύγκριση με άλλα θέματα. Ο στρατός γενικά δεν ενδιαφέρεται για πόλεμο, παρά λειτουργεί μόνο ως μέσο για την ενίσχυση του προϋπολογισμού».
Η ιστορία αυτή δεν θα αρέσει στην Ουάσιγκτον. Θα αύξανε θεαματικά τα φύλλα σε εφημερίδες όπως οι New York Times και η Washington Post, ή στην τηλεόραση και το διαδίκτυο. Αλλά μόνο και μόνο για να είναι στην ασφαλή πλευρά, δεν θα το κάνουν. Ποτέ.
Περιέργως, δεν είναι επίσης μια αριστερή κριτική. Η αριστερή ανάλυση της αμερικανικής πολεμικής μηχανής, της πιστώνει γενικά ένα συνεκτικό σχέδιο για να κυβερνήσει τον κόσμο και μια αδυσώπητη λαγνεία για τη βία που απαιτείται για να πραγματοποιηθεί. «Αν είσαι περιστέρι, νομίζεις ότι το όλο πράγμα είναι πραγματικά σάπιο», είπε ο Andrew Cockburn σε πρόσφατη εμφάνισή του στο Intercepted. Ωστόσο, «πολλές από τις καλές μου πηγές, και μάλιστα φίλοι, των οποίων οι πολιτικές απόψεις σε άλλους τομείς μπορεί να σας κάνουν να σηκωθούν τα μαλλιά» δείχνουν να μην ασχολούνται με αυτή την συμπεριφορά του στρατού, για τους δικούς τους λόγους.
Ο Cockburn ισχυρίζεται ότι το Πεντάγωνο και οι εταιρείες που τρέφονται από αυτό έχουν δημιουργήσει τη μεγαλύτερη και πιο σκοτεινή, βυζαντινικού τύπου, γραφειοκρατία στην ανθρώπινη ιστορία, γεμάτη με αναρίθμητα φέουδα που είναι πολύ πιο επικεντρωμένα στην νίκη των εσωτερικών τους αντιπάλων παρά στους εξωτερικούς εχθρούς.
Οι σημερινοί στρατηγοί και ναύαρχοι δεν ασχολούνται με περιττές δραστηριότητες όπως η προσπάθεια να κερδίσουν πολέμους, Αντίθετα, αν και η αποστρατεία τους δεν είναι κοντά, σχεδιάζουν πώς θα ενταχθούν στο διοικητικό συμβούλιο της General Dynamics, έξι ώρες μετά το πάρτι συνταξιοδότησής τους.
Οι σύμβουλοι μεσαίου επιπέδου που προτείνουν ο στρατός να προμηθευτεί κράνη που προστατεύουν τους στρατιώτες από βόμβες, αντί να λαμβάνεται η εισήγησή τους υπόψη, χάνουν τη θέση τους. Στη συνέχεια, όπως και ο Chuck Spinney, αναλυτής του Πενταγώνου που κατέθεσε τη δεκαετία του 1980 ενώπιον του Κογκρέσου σχετικά με το αυξημένο κόστος των οπλικών συστημάτων, τιμωρούνται. (Ο Spinney κατάφερε να διατηρήσει τη δουλειά του, αλλά οι ανώτεροί του σταμάτησαν να του δίνουν οτιδήποτε σημαντικό να κάνει, αφήνοντάς του πολύ χρόνο για να σκεφτεί τα παραπτώματα του πριν από τη συνταξιοδότησή του, 20 χρόνια αργότερα.)
Ακόμη και ο πιο κυνικός μπορεί να επαναστατήσει σε αυτή την κοσμοθεωρία. Μπορεί να είναι αλήθεια ότι ο στρατός των ΗΠΑ, που μετατρέπει τα πάρτι γάμου στο Πακιστάν σε υπολείμματα υγρής κόκκινης σάρκας με drones από 8.000 μίλια μακριά και έχει την ικανότητα να βάλει τέλος στον ανθρώπινο πολιτισμό σε 30 λεπτά, να συμπεριφέρεται τόσο παράλογα;
Ο Andrew Cockburn δημοσιεύει αδιάσειστα στοιχεία πάνω σε γεγονότα που οι αναγνώστες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παραδεχτούν ότι η απάντηση είναι ναι.
Εδώ είναι μερικά από τα πολλά παραδείγματα που δίνει ο Cockburn:
Κατά τον πρώτο χειμώνα του Πολέμου της Κορέας, το 1950-51, οι μισές απώλειες των Αμερικανών προκλήθηκαν από κρυοπαγήματα. Αρκετά απίστευτο, οι στρατιώτες των ΗΠΑ δεν είχαν εξοπλιστεί με ζεστές μπότες και αναγκάστηκαν να κάνουν επιδρομές σε θέσεις της Βόρειας Κορέας για να κλέψουν τις ζεστές μπότες τους. Οι στρατιωτικές δαπάνες είχαν εκτιναχθεί μετά την έναρξη των εχθροπραξιών, αλλά μεγάλο μέρος της αύξησης πήγε σε πράγματα που δεν είχαν καμία σχέση με τον πόλεμο, όπως τα πυρηνικά βομβαρδιστικά B-47, ένα προϊόν της Boeing πολύ πιο κερδοφόρο από τις βαρετές συμβατικές βόμβες.
Πιο πρόσφατα, το 2014, ένα βομβαρδιστικό Β-1 αξίας 300 εκατομμυρίων δολαρίων έριξε κατά λάθος δύο βόμβες 500 λιβρών σε πέντε στρατιώτες των Ειδικών Δυνάμεων σε μια νυχτερινή επιδρομή κοντά στην Κανταχάρ στο Αφγανιστάν. Θεωρητικά, το πλήρωμα B-1 θα έπρεπε να ήταν σε θέση να δει ότι πρόκειται για αμερικανικά στρατεύματα, αφού οι Ειδικές Δυνάμεις φορούν υπέρυθρους φακούς ορατούς με τυπικά γυαλιά νυχτερινής όρασης. Στην πράξη, η κάμερα νυχτερινής όρασης του B-1 ανιχνεύει ένα διαφορετικό τμήμα του υπέρυθρου φάσματος και κανείς δεν ενημέρωσε το πλήρωμα για αυτό. Γιατί λοιπόν το Β-1 στάλθηκε σε τέτοιες αποστολές εξαρχής, αντί σε άλλες που θα του ταιριάζουν καλύτερα; Επειδή η Πολεμική Αεροπορία χρειαζόταν κάτι για να κάνει τα B-1, αφού ήταν ακριβά, αλλά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν κατάλληλα για την αρχική τους αποστολή να πετάξουν πυρηνικά όπλα στη Ρωσία. Γεμάτο βόμβες, γράφει ο Cockburn, το B-1 δεν μπορεί να πετάξει αρκετά ψηλά για να διασχίσει τα Βραχώδη Όρη.
Η Ουάσιγκτον βρίσκεται επί του παρόντος σε σύγχυση με την Κίνα που υποτίθεται ότι δοκιμάζει υπερηχητικούς πυραύλους. Η Ρωσία το έχει κάνει ήδη πριν από χρόνια, υποτίθεται. Οι υπερηχητικοί πύραυλοι διαφέρουν από τον τυπικό βαλλιστικό πύραυλο επειδή πετούν σε πολύ χαμηλότερο ύψος και έχουν δυνατότητα ελιγμού (αντί να ακολουθούν μια προβλέψιμη πορεία όπως ένα ICBM). Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να αποφύγουν τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας της Αμερικής. Ωστόσο, όπως εξηγεί πειστικά ο Cockburn, υπάρχουν ισχυροί τεχνικοί λόγοι για να πιστεύουμε ότι οι υπερηχητικοί πύραυλοι δεν θα λειτουργήσουν ποτέ όπως διαφημίζεται. Εν τω μεταξύ, το Star Wars δεν λειτουργεί και δεν θα λειτουργήσει ποτέ. Ο Cockburn αναφέρει έναν σχεδιαστή όπλων του Πενταγώνου στη δεκαετία του 1960, ο οποίος έλεγε στους νεοπροσλαμβανόμενους ότι θα κατασκεύαζαν «όπλα που δεν λειτουργούν για να αντιμετωπίσουν απειλές που δεν υπάρχουν». Οι ειδικοί στις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία πρέπει να γνωρίζουν ότι ολόκληρος ο τομέας των υπερηχητικών πυραύλων είναι άσκοπος, αλλά η διακωμώδηση της απειλής μεταξύ τους είναι ένας σοβαρός λόγος ώστε το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα σε κάθε χώρα να αντλήσει τεράστια ποσά από τους πολίτες.
Ο Cockburn, γιός του κομμουνιστή συγγραφέα και δημοσιογράφου Claud Cockburn, είναι ο εκδότης του περιοδικού Harper’s στην Ουάσιγκτον, καλύπτει το Πεντάγωνο εδώ και δεκαετίες, κάτι που εύκολο γίνεται αντιληπτό. Έχει εξαιρετική γνώση των απόκρυφων, προσοδοφόρων μηχανορραφιών αυτού του κόσμου, καθώς και μια βαθιά ιστορική κατανόηση των δυνάμεων που τον έχτισαν. Και ενώ οι ιδιαιτερότητες αλλάζουν, οι ιστορίες που περιγράφει είναι συγκλονιστικές. «Οι άνθρωποι λένε ότι το Πεντάγωνο δεν έχει στρατηγική», αναφέρει ένας απόστρατος ανώτερος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας. «Κάνουν ΛΑΘΟΣ. Το Πεντάγωνο έχει μια στρατηγική. Είναι: ¨Μην διακόπτετε τη ροή χρημάτων¨».
Για τον πλέον δύσπιστο, απόδειξη είναι ο 20ετής πόλεμος της Αμερικής στο Αφγανιστάν που μόλις ολοκληρώθηκε. Καθώς οι Ταλιμπάν κατέλαβαν τη χώρα σε λίγες μέρες, μπορεί να δείχνει το όλο θέμα ως μια κολοσσιαία αποτυχία. Αλλά αν ελέγξει κάποιος το χαρτοφυλάκιο των μετοχών των ασχολούμενων στην αμυντική βιομηχανία και επισκεφτεί τις τεράστιες επαύλεις στα βόρεια προάστια της Βιρτζίνια που περιβάλλουν το Πεντάγωνο, θα διαπιστώσει ότι, στην πραγματικότητα, ήταν μια απίστευτη επιτυχία.
Το βιβλίο αναμένεται με ενδιαφέρον, αφού σίγουρα θα έχει πολλές λεπτομέρειες στις σελίδες του, από όσα παρουσίασε η ιστοσελίδα. Αποδεικνύει περίτρανα πως όλα γίνονται για το κέρδος και οι πόλεμοι αποσκοπούν σε ένα και μόνο. Την αύξηση των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, όπως το περιγράφει ο συγγραφέας.
Είναι μια ευκαιρία ακόμη, για να αντιληφθούν οι λαοί πως οι σωτήρες τους, με όποια μορφή και αν παρουσιάζονται, για ένα μόνο ενδιαφέρονται. Για τον πλούτο τους. Να μην το ξεχνάμε, να μην το ξεχνάνε. Η μάσκα του προβάτου, δεν σημαίνει πως άλλαξε ο λύκος.
Γιάννης Αγγέλου
Σχης (ΜΧ) εα
ΜΒΑ, Ms’c
ΠΗΓΗ ALT.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου