Μια γυναίκα που έχτισε την «καριέρα» της ως η πιο αδίστακτη, αδυσώπητη βασανίστρια πολιτικών κρατουμένων στη Χιλή επί δικτατορίας Πινοτσέτ, η διαβόητη Ινγκριντ Ολντεροκ, έγινε καρτούν και... πάει για Οσκαρ! ● Ηταν γνωστή για τη χρήση σκύλων που εκπαίδευε η ίδια ειδικά για βασανιστήρια.
Το «La Bestia» (To κτήνος), η ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους του Χιλιανού Ούγο Κοβαρούμπιας που είναι υποψήφια για Οσκαρ, έχει μια σκοτεινή πρωταγωνίστρια: την Ινγκριντ Ολντεροκ, πράκτορα της διαβόητης DINA μυστικής αστυνομίας του δικτάτορα Πινοτσέτ. Γνωστή και ως η «Γυναίκα των Σκύλων», γιατί εκπαίδευε σκυλιά για να βασανίζουν κρατούμενους.
Η Ολντεροκ απολάμβανε το «έργο» της, ιδίως τα βασανιστήρια κατά γυναικών στη βάση της, ένα διώροφο παράνομο κέντρο κράτησης στην πρωτεύουσα Σαντιάγο, γνωστό ως «La Venda Sexy» (Ο σέξι επίδεσμος). Του έδωσαν αυτό το όνομα γιατί ήταν άντρο σεξουαλικών βασανιστηρίων που εμπνεύστηκε η Ολντεροκ χρησιμοποιώντας σκύλους που είχε εκπαιδεύσει ειδικά για αυτόν τον σκοπό. Αυτή ήταν η «ειδικότητά» της μαζί με ηλεκτροσόκ, κρέμασμα, προσομοίωση πνιγμού, εικονικές εκτελέσεις και άλλες φρικαλεότητες.
Κόρη Γερμανών μεταναστών που έφτασε στη Χιλή το 1925 μαζί με τις δύο αδελφές της, μεγάλωσε σε ένα εξαιρετικά αυστηρό περιβάλλον όπου δεν τους επέτρεπαν να μιλούν ισπανικά και ζούσαν σχεδόν απομονωμένες. Το 1967 έγινε μέλος των Καραμπινιέρων όπου έφτασε στον βαθμό της ταγματάρχη. Και το 1973, μετά το πραξικόπημα κατά του προέδρου Αγέντε, εντάχθηκε στη μυστική υπηρεσία του δικτάτορα Πινοτσέτ και έγινε επικεφαλής της Γυναικείας Σχολής της, όπου εκπαίδευσε περίπου 70 γυναίκες να συλλαμβάνουν, αποσπούν πληροφορίες, βασανίζουν και εξοντώνουν αντιστασιακούς. Επαιρόταν ότι ήταν η πιο «ετοιμοπόλεμη» γυναίκα των μυστικών υπηρεσιών: ειδήμων στις πολεμικές τέχνες, την ξιφασκία, τον αλεξιπτωτισμό, τις μεθόδους καταστολής και την εκπαίδευση σκύλων, ήταν η πιο ισχυρή, βίαιη και ανελέητη πράκτορας της DINA.
Αντίθετα από ό,τι άλλοι βασανιστές της χούντας που παρέμειναν στο σκοτάδι, εκείνη έγινε πρωτοσέλιδο και παρήλασε σε τηλεοράσεις το 1981 έπειτα από μια απόπειρα που έκαναν εναντίον της μέλη του MIR (Κίνημα Επαναστατικής Αριστεράς). «Ηταν η πρώτη εικόνα ενός βασανιστή με σάρκα και οστά, που απέρριπτε απτά την προπαγάνδα της δικτατορίας ότι όλα αυτά είναι εφεύρεση της Μόσχας», έλεγε στη La Razón η δημοσιογράφος Κλάουδια Ντονόσο, από τις λίγες που κατάφερε να της πάρει συνέντευξη.
Η Ολντεροκ τραυματίστηκε στο κεφάλι και στην κοιλιά. Επέζησε αλλά απομακρύνθηκε από την ενεργό υπηρεσία αφού η ταυτότητά της είχε αποκαλυφθεί. Πέθανε το 2001 από γαστρορραγία, βυθισμένη στην απόλυτη μοναξιά.
Οταν κλήθηκε να καταθέσει στις δίκες για τους κρατούμενους και αγνοούμενους της La Venda Sexy, προσποιήθηκε ότι έχει αμνησία. Δεν καταδικάστηκε ποτέ για τα εγκλήματά της. Παρέμεινε ώς τις τελευταίες της ημέρες ένα από τα τέρατα που παράγουν οι απολυταρχικές κοινωνίες, όπως λέει ο Κοβαρούμπιας χαρακτηρίζοντας την ταινία του ένα ψυχολογικό θρίλερ για ένα διεστραμμένο μυαλό.
«Είναι ένας αναστοχασμός για το Κακό», λέει ο δημιουργός που εμπνεύστηκε από το βιβλίο της δημοσιογράφου Νάνσι Γκουσμάν «Ινγκριντ Ολντεροκ: η γυναίκα των σκύλων». Μια αφήγηση για το απόλυτο εσωτερικό κενό μιας γυναίκας, που ακολουθεί μεθοδικά μια απαράλλακτη ρουτίνα: σηκώνεται το πρωί, παίρνει πρωινό, πηγαίνει στο κέντρο κράτησης, δέχεται εντολές από τους ανωτέρους της, βάζει μουσική στο ραδιόφωνο και αρχίζει να βασανίζει ανθρώπους, συνοδεία πάντα του σκύλου της Βολόντια, σαν να είναι μια φυσιολογική καθημερινότητα ενός φυσιολογικού ανθρώπου.
Είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους για τους οποίους έγραφε η Χάνα Αρεντ πως βλέποντας την πραγματικότητα μέσα από παραμορφωτικούς ιδεολογικούς φακούς κάνουν αδιανόητα πράγματα θεωρώντας τα προφανή και κανονικά. Σαν άλλος Αϊχμαν, η Ολντεροκ είναι η ενσάρκωση αυτής της κοινοτοπίας του κακού: μια σχολαστική γραφειοκράτισσα που θεωρεί ότι «απλά κάνει τη δουλειά της», μια υποτελής της χούντας που δεν είχε τη διανοητική ικανότητα να σκεφτεί τις συνέπειες των πράξεών της, όχι γιατί είναι τρελή, αλλά γιατί έχει κανονικοποιήσει τη βία.
Η ίδια η Ολντεροκ συμπύκνωσε τη θλιβερή της ύπαρξη σε μια δήλωσή της στη Νάνσι Γκουσμάν: «Είμαι ναζί από μικρή, από τότε που έμαθα ότι η καλύτερη περίοδος που γνώρισε η Γερμανία ήταν όταν οι ναζί ήταν στην εξουσία, όταν υπήρχε δουλειά και ησυχία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου