Η ΓΣΕΕ επιδιώκει να κλείσει κάθε αγωνιστική προοπτική
Δημήτρης Τζαμουράνης
▸ Δέκα ολόκληροι μήνες θα έχουν περάσει, στις 6 του ερχόμενου Απρίλη, από την προηγούμενη γενική απεργία που κήρυξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ.
Τότε, στις αρχές καλοκαιριού του 2021, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία επέλεξε να αγνοήσει εκατοντάδες σωματεία, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες που προγραμμάτιζαν απεργία σε άλλη ημερομηνία, υπονομεύοντας τη δυνατότητα να δοθεί μια πιο αποφασιστική μάχη ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη, ο οποίος συνάντησε μέσα στο σώμα των εργαζομένων ισχυρές αντιδράσεις και δίκαιη οργή.
Όλη την προηγούμενη περίοδο αναπτύχθηκαν εργατικές αντιστάσεις. Στα νοσοκομεία γύρω από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, στην εκπαίδευση για το ζήτημα της «αξιολόγησης», σε βιομηχανικούς χώρους όπως η ΛΑΡΚΟ, τα Πετρέλαια και τα Λιπάσματα Καβάλας ή η COSCO, στους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, στον τομέα των ταχυμεταφορών (efood) ενάντια στην περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Δεν έγινε όμως καμία ουσιαστική προσπάθεια για να ενοποιηθούν οι παραπάνω αγώνες και ακόμα περισσότερο, για να αποκτήσουν ένα συνολικά ανώτερο περιεχόμενο.
Στο διάστημα που παρήλθε, η πανδημία χειροτέρεψε με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, ο πληθωρισμός χτυπά ρεκόρ εικοσιπενταετίας και ο πόλεμος έγινε πλέον η «κοντινή» –και όχι η δήθεν «μακρινή»– πραγματικότητα, με την κυβέρνηση να εμπλέκει τον λαό ενεργά σε αυτόν, μέσω της αποστολής όπλων. Ακόμα και τώρα όμως, το κριτήριο της γραφειοκρατίας για την επιλογή της χρονικής στιγμής είναι να κλείσει και όχι να ανοίξει και να γενικευτεί η σύγκρουση με την κυβέρνηση –λίγο πριν από το Πάσχα– στενεύοντας τη δυνατότητα συνέχειας και κλιμάκωσης. Στην ανακοίνωση της ΓΣΕΕ για την απεργία δεν υπάρχει καμία αναφορά στον νόμο Χατζηδάκη, παρά την εκδίκαση στο Συμβούλιο της Επικρατείας στις 29 Μάρτη της προσφυγής του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ) κατά του νόμου και ενώ ήδη η κυβέρνηση από την αρχή του έτους καλεί κάθε σωματείο να εγγραφεί στο ΓΕΜΗΣΟΕ και να προχωρήσει σε ηλεκτρονικές διαδικασίες (γενικές συνελεύσεις και εκλογές).
Το κρίσιμο ερώτημα για τον εργαζόμενο κόσμο της χώρας δεν είναι αν θα συνταχθεί με το ψοφοδεές και στην πράξη φιλοεργοδοτικό και φιλοκυβερνητικό πλαίσιο των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αλλά αν θα αξιοποιηθεί η γενική απεργία της 6ης Απρίλη για να ανασχεθεί και ανατραπεί η επίθεση που βιώνουμε. Πρώτα απ’ όλα στο πιο επικίνδυνο μέτωπο, για να καταδικαστεί η εμπλοκή και η απόλυτη προσχώρηση της χώρας στη συμμαχία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στη σύγκρουση στην Ουκρανία και στον άδικο –και από τις δύο πλευρές– πόλεμο που διεξάγεται με θύματα τους λαούς και θύτες τους κεφαλαιοκράτες. Σε όλες τις χώρες της ΕΕ καταστρώνονται σχέδια για καινούριους καταστροφικούς εξοπλισμούς πολλών δισεκατομμυρίων, μόνο στη Γερμανία το αντίστοιχο πρόγραμμα για φέτος φτάνει τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ…
Το ταξικό εργατικό κίνημα και οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις καλούν σε γενικές συνελεύσεις και αποφάσεις κλιμάκωσης
Επιτακτική καθίσταται η λήψη άμεσων ουσιαστικών μέτρων ανακούφισης από τις συνέπειες του οικονομικού κοινωνικού πολέμου, από το κύμα δηλαδή των ανατιμήσεων σε όλα τα βασικά καταναλωτικά είδη που έχει ως ρίζα του, όχι την πολύ πρόσφατη πολεμική σύγκρουση, αλλά το σύστημα του κέρδους. Μαζί με αυτό, χρειάζεται να αναπτυχθεί η πάλη για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) σε όλους τους κλάδους και για Εθνική Γενική ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και μείωση των ωρών εργασίας και για προσλήψεις στο δημόσιο, για να καλυφθούν κενά ζωτικής σημασίας στην υγεία, την παιδεία και την κοινωνική ασφάλιση και για να μπει ένα φρένο στις δαπάνες στρατού και αστυνομίας.
Οι στόχοι αυτοί συγκρούονται με το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και ιδιωτικοποιήσεων που προωθεί η κυβέρνηση και στηρίζει το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης και ίσως φαντάζουν δύσκολοι. Όμως το αν θα δοθεί μία απάντηση αντίστοιχη του χτυπήματος που δεχόμαστε, εξαρτάται –σε τελική ανάλυση– μόνο από την κινητοποίηση των ίδιων των εργαζόμενων. Η αναμονή νέων σωτήρων μέσω εκλογών δεν έχει νόημα, ειδικά όταν ο πόλεμος και οι συνέπειές του έχουν διάρκεια που είναι αδύνατον να προσδιοριστεί.
Για τους λόγους αυτούς, οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο εργατικό κίνημα, των σχημάτων του ιδιωτικού τομέα και των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων στο δημόσιο, προτείνουν γενικές συνελεύσεις και συσκέψεις στους χώρους δουλειάς και κλιμάκωση. Ο συντονισμός των σωματείων ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη που πραγματοποίησε τη διαδήλωση στις 22 Φλεβάρη στην Αθήνα μπορεί να διευρυνθεί και καλεί σε οργάνωση του αγώνα με κινητοποιήσεις ενάντια στην ακρίβεια, συγκέντρωση με στάση εργασίας κατά του εκτρωματικού νόμου, έξω από το Συμβούλιο της Επικρατείας στις 29 Μάρτη και στη μεγάλη μάχη της Γενικής απεργίας στις 6 Απρίλη οργανώνει ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση. Στο μεταξύ απευθύνει κάλεσμα σε όλα τα σωματεία για γενίκευση της απειθαρχίας στο Ν Χατζηδάκη με τη μη εγγραφή του στο ΓΕΜΗΣΟΕ, και στις –διαβλητές από το κράτος, τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και την εργοδοσία, όπως ήδη αποδεικνύεται– ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου