Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΕΚ
Πόλεμο ενάντια στους ιμπεριαλιστές εμπρηστές του πολέμου στην Ουκρανία!
Για την διεθνή και διεθνιστική αντιπολεμική κινητοποίηση της εργατικής τάξης!
1. Από τις πρωινές ώρες της 24ης Φεβρουαρίου 2022, για πρώτη φορά από το τέλος του Δεύτερου παγκοσμίου Πολέμου, οι φλόγες του πολεμικού ολέθρου φούντωσαν στην Ουκρανία απειλώντας να επεκταθούν σε ολόκληρη την Ευρώπη και να πυρπολήσουν τον πλανήτη.
Το Κρεμλίνο με διάγγελμα του Πούτιν μίλησε για “ειδική στρατιωτική επιχείρηση ενάντια στην στρατιωτική υποδομή της Ουκρανίας” που μαζί με το “Δυτικό μπλοκ” απειλεί τους πληθυσμούς του Ντονμπάς και “την ασφάλεια της Ρωσίας”. Το θερμόμετρο του πολεμικού πυρετού ανέβηκε στα ύψη στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Ο Μπάιντεν, με έκτακτο διάγγελμα, κλιμάκωσε τις απειλές κατά της Ρωσίας την οποία κατήγγειλε για “απρόκλητη εισβολή στην Ουκρανία”.
“Απρόκλητη”; Ο Αμερικανός Πρόεδρος προκαλεί τη νοημοσύνη (και την ζωή) της ανθρωπότητας. Κανείς, και μάλιστα στις κρίσιμες τούτες στιγμές, δεν μπορεί να ξεχνάει ότι ο τωρινός εφιάλτης ξεκινάει με πρωτοβουλία του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού: με την νατοϊκή περικύκλωση της μετασοβιετικής Ρωσίας με πολεμικές βάσεις μέχρι τα σύνορά της, την άμεση παρέμβαση στα γεγονότα του Μαϊντάν το 2014 και την μετατροπή της Ουκρανίας, κάτω από την πολιτική ηγεμονία φασιστών νοσταλγών του Στεπάν Μπαντέρα, σε μισοαποικία της Δύσης, αμερικανικό προτεκτοράτο και προπύργιο επίθεσης στη Ρωσία.
Ακολούθησε η αντιφασιστική εξέγερση των εργατών στην βιομηχανική ρωσόφωνη νοτιοανατολική Ουκρανία, η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία, ο σχηματισμός των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, ο οκτάχρονος “υβριδικός” πόλεμος στην περιοχή με όλες τις συμφορές του για τον άμαχο πληθυσμό. Οι συμφωνίες του Μινσκ, στην προσπάθεια να βρεθεί συμβιβασμός ανάμεσα στο Κρεμλίνο και τον ιμπεριαλισμό, μείνανε νεκρό γράμμα. Συνοδεύτηκαν από την καταστολή της προλεταριακής αντίστασης και των κομμουνιστών αγωνιστών μέσα στο Ντονμπάς από το Κρεμλίνο, τους ολιγάρχες και τους ντόπιους τοποτηρητές αλλά δεν φέρανε τον συμβιβασμό και την ειρήνη. Αντίθετα, οι φλόγες ξαναφούντωσαν όταν με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, τέθηκε θέμα άμεσης ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Νεοναζιστική πολιτοφυλακή στην Ουκρανία2. Όπως κατ’ επανάληψη το ΕΕΚ έχει αναλύσει και προειδοποιήσει, όπως τόνισε και πρόσφατα, στις 4 Φεβρουαρίου 2022, η Απόφαση του Διεθνούς Σοσιαλιστικού Κέντρου “Κριστιάν Ρακόφσκυ”, στόχος του ιμπεριαλισμού, από την βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τη νατοποίηση της ανατολικής Ευρώπης, τις “έγχρωμες” αντεπαναστάσεις, τους πολέμους στον Καύκασο, την μόνιμη κρίση στην Ουκρανία, είναι η αποικιοποίηση του πρώην σοβιετικού χώρου, η επιβολή καθεστώτων Κουΐσλιγκ και η σταθεροποίηση της κλονισμένης από την άλυτη καπιταλιστική κρίση ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας στον κόσμο.
Από αυτήν τη διεθνή και διεθνιστική σκοπιά, το ΕΕΚ δεν κράτησε ούτε κρατά “ίσες” τάχα αποστάσεις, όπως η πλειοψηφία της διεθνούς κι ελληνικής Αριστεράς, όταν η τελευταία δεν γίνεται απροκάλυπτα ουρά του ιμπεριαλισμού, στο όνομα της “δημοκρατίας”. Η διεθνής εργατική τάξη και οι καταπιεσμένοι πρέπει να στρέψουν τα κύρια πυρά στους πρωταρχικούς ενόχους, στους ιμπεριαλιστές εμπρηστές και προβοκάτορες του πολέμου, τον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό, την ΕΕ, τους “πρόθυμους συμμάχους” και συνενόχους τους, μαζί και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Πόλεμος στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών! Ο εχθρός είναι στην δική μας χώρα! Να ξηλωθούν αμέσως οι αμερικανονατοϊκές βάσεις του θανάτου στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, παντού!
3. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κρατήσουμε γραμμή ουράς στους παλινορθωτές του καπιταλισμού στην πρώην ΕΣΣΔ, στους ολιγάρχες και στον Βοναπαρτισμό του Πούτιν.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις του συνοδεύονται με ένταση της καταστολής των κομμουνιστών, όπως κατάγγειλε ακόμα και ο πιστός σύμμαχός του, Γκενάντι Ζιουγκάνωφ του ΚΚΡΟ. Δεν ξεχνούμε τις άθλιες αντικομμουνιστικές κορώνες του Πούτιν ενάντια στον Λένιν και τον μπολσεβικισμό που συνόδευσαν την ανακοίνωση της αναγνώρισης των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι της αντικομουνιστικής καταστολής και ρητορείας.
Πρώτον, η επαναβεβαίωση της προσήλωσης του Κρεμλίνου στην παλινορθωτική πορεία της ενσωμάτωσης στον παγκόσμιο καπιταλισμό, καθησυχάζοντας άμεσα τους ολιγάρχες αλλά και έμμεσα την ιμπεριαλιστική Δύση ότι δεν έχει σχέδια για ανασύσταση της “επάρατης” Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.
Δεύτερον, η κινητοποίηση του μεγαλορώσικου σωβινισμού σαν ενοποιητικού ιδεολογικού δεσμού, ποντάροντας δημαγωγικά στις διαψεύσεις που συνοδεύουν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ αλλά και στα πληγωμένα αισθήματα ταπείνωσης από την αλαζονεία της Δύσης των κοινωνικά χειμαζόμενων λαϊκών μαζών.
Τρίτο και ιδιαίτερα σημαντικό, η επίθεση στον μπολσεβικισμό προωθείται από φόβο μήπως την πρωτοβουλία της αντιιμπεριαλιστικής και αντιφασιστικής δράσης αναλάβουν οι προλεταριακές μάζες, Μέσα τους δεν έπαψαν να είναι ριζωμένες οι επαναστατικές παραδόσεις του Οκτώβρη 1917, η νοσταλγία των σοβιετικών κοινωνικών κατακτήσεων και το έπος του Μεγάλου Αντιφασιστικού Πολέμου.
Ο φόβος αυτός μιας ιστορικής επιστροφής του μεγάλου απωθημένου, της σοσιαλιστικής επανάστασης, λόγω της κλιμακούμενης γεωπολιτικής καταιγίδας φουντώνει. Ένας φόβος που δεν περιορίζεται ανάμεσα στους ολιγάρχες στον πρώην σοβιετικό χώρο αλλά απλώνεται και στα μητροπολιτικά κέντρα του δεινά κλυδωνιζόμενου από την επιδεινούμενη κρίση παγκόσμιου καπιταλισμού.
4. Οι καιροί επείγουν. Ο ιμπεριαλισμός δεν νικιέται κι ένας καταστροφικός παγκόσμιος πόλεμος δεν αποκρούεται με τα στρατιωτικά μέσα του πουτινικού βοναπαρτισμού στην υπηρεσία των ολιγαρχών τής πρώην γραφειοκρατικής νομενκλατούρας που ρημάξανε την σοβιετική κληρονομιά και τον λαϊκό πλούτο. Είναι η διάλυση της ΕΣΣΔ, κι η στροφή στην καπιταλιστική παλινόρθωση που φέρανε την ανθρωπότητα στο χείλος της αβύσσου.
Ο μόνος δρόμος σωτηρίας και ειρήνης είναι η επαναστατική κινητοποίηση της εργατικής τάξης διεθνώς, μαζί και στη Ρωσία και Ουκρανία, ο εξοπλισμός τους με επαναστατική διεθνιστική στρατηγική, προοπτική και οργάνωση, για την ανατροπή του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού που απειλεί να μας θάψει στα ερείπια της κρίσης του, για τον διεθνή σοσιαλισμό, τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Συμβουλιακές Δημοκρατίες της Ευρώπης, από την Λισαβόνα ως το Βλαδιβοστόκ, για τον πανανθρώπινο κομμουνισμό!
Τώρα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε την επαναστατική Διεθνή του Λένιν και του Τρότσκυ!
Εμπρός για ένα νέο Τσίμερβαλντ του 2022!
24 Φεβρουαρίου 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου