Ακόμη και ο επικεφαλής της εκκλησίας της Αγγλίας και αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι, ένιωσε φρίκη με το σχέδιο του Μπόρις Τζόνσον και της κυβέρνησής του για εκείνους που, με κίνδυνο της ζωής τους, καταφέρνουν να περάσουν τη Μάγχη για να ζητήσουν άσυλο. «Δεν μπορεί να αντέξει την κρίση του θεού», είπε ο Τζάστιν Γουέλμπι, κάνοντας λόγο για ενέργειες που είναι «αντίθετες με τη φύση του θεού».
Όπως ίσως είναι ήδη γνωστό, πρόσφατα το Λονδίνο ανακοίνωσε –περήφανα– πως έφτασε σε συμφωνία με την κυβέρνηση της Ρουάντα, προκειμένου να στέλνει εκεί, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, τους πρόσφυγες. Και μάλιστα, χωρίς ουδεμία εγγύηση για τις συνθήκες διαβίωσης, την παροχή περίθαλψης και πολλά ακόμη. «Εάν η αίτησή τους για παροχή ασύλου εγκριθεί, τότε θα τους χορηγηθούν πλήρη δικαιώματα στη Ρουάντα», δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εσωτερικών. Το έκανε, προφανώς, κατατάσσοντας την αφρικανική χώρα στις αποκαλούμενες «ασφαλείς», όπου οι άνθρωποι μπορούν να βρουν μια καλύτερη ζωή — έστω κι αν από εκεί προέρχονται πολλοί πρόσφυγες…
Η βρετανική αντιπολίτευση, από την πλευρά της, καταδίκασε το σχέδιο ως «απάνθρωπο» και κατηγόρησε τον Τζόνσον ότι επιχειρεί αντιπερισπασμό μπροστά στα σκάνδαλα που αντιμετωπίζει — συσπειρώνοντας το πιο συντηρητικό και αντιδραστικό τμήμα των Τόρις και της κοινωνίας. Ενδεχομένως και να έχουν δίκιο όσον αφορά στα κίνητρα του Τζόνσον. Μόνο που δεν πρόκειται για κάτι καινούριο.
Ακριβώς την ίδια πρακτική είχε προσυπογράψει η Βρετανία το 2016, ως μέλος ακόμη της ΕΕ, στο πλαίσιο της συμφωνίας με την Τουρκία, η οποία είχε παρόμοιο στόχο: Να πεταχτούν οι πρόσφυγες και μετανάστες οπουδήποτε, σε αποθήκες κορμιών και ψυχών, αρκεί να μείνουν μακριά από το ευρωπαϊκό έδαφος — ώστε να μην το… μολύνουν και να μην δεχτούν πίεση οι κυβερνήσεις, δεξιές και σοσιαλιστικές, από την Ακροδεξιά. Αφήστε που και η κυβέρνηση της Δανίας ανακοίνωσε ότι εξετάζει τη σύναψη παρόμοιας συμφωνίας με τη Ρουάντα, η οποία προφανώς προορίζεται να γίνει ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, μακριά από το οπτικό πεδίο της Ευρώπης.
Θα πει κανείς, βεβαίως, ότι με την υποδοχή εκατομμυρίων Ουκρανών προσφύγων «ξεπλύθηκε» μεγάλο μέρος των αμαρτημάτων της «πολιτισμένης Ευρώπης». Αναμφίβολα, οι άνθρωποι αυτοί, που ξέφυγαν από τη φωτιά του πολέμου, αξίζουν κάθε προσοχής και φροντίδας. Μόνο που αυτοί που τώρα τους υποδέχονται έχουν άλλους σκοπούς και δεν εμφορούνται από ανθρωπισμό: Να δείξουν ότι είναι οι πραγματικοί «φίλοι» της Ουκρανίας, εξυπηρετώντας τα πολιτικά τους παιχνίδια διασφαλίζοντας χιλιάδες πολύτιμους ειδικευμένους και φτηνούς εργάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου