Γιάννης Ελαφρός
Όσο αργά φαίνεται να εξελίσσονται οι πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, τόσο γοργά διαμορφώνεται το σκηνικό της επέκτασης και κλιμάκωσης του ανταγωνισμού του δυτικού καπιταλιστικού μπλοκ (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ) με αυτό της Ρωσίας και της υπό διαμόρφωσης συμμαχίας της Ανατολής, με βασικό παράγοντα την Κίνα. Ένας κολοσσιαίος πλανητικός αστικός ανταγωνισμός, που απειλεί να εξελίσσεται όχι μόνο με τον χαρακτήρα του «ψυχρού πολέμου», αλλά και του θερμού, ανοικτού διακρατικού πολέμου, του βουτηγμένου στο αίμα και στην καταστροφή, σαν αυτόν που αναπτύσσεται στην Ουκρανία για πάνω από 70 μέρες. Οι προκλήσεις για το εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα και την αντικαπιταλιστική Αριστερά είναι πολύ μεγάλες.
Πρώτο, η αποτρόπαια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία εξελίσσεται πλέον σε πόλεμο διαρκείας, κάθε εκτίμηση για αστραπιαία ή γρήγορα αποτελέσματα υπέρ της Ρωσίας έχει διαψευστεί. Μάλιστα, όσο παρατείνονται οι φονικές μάχες απομακρύνεται η προοπτική της λήξης του πολέμου μέσω διαπραγματεύσεων, οι οποίες εξάλλου έχουν σταματήσει. Τόσο η κυβέρνηση Πούτιν όσο και το ουκρανικό καθεστώς θέτουν πλέον στόχο τη «νίκη», ενώ οι απώλειες και από τις δύο πλευρές είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν εύκολα παραχωρήσεις, χωρίς σαφή και οδυνηρή ήττα.
Eπικίνδυνη μικρογραφία παγκοσμίου πολέμου, που μπορεί να λειτουργήσει ως ανατριχιαστικό πρελούδιο ενός διεθνούς πολέμου
Δεύτερο, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη τα χαρακτηριστικά μιας αναμέτρησης της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ και όχι μόνο με την αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι, αναπτύσσεται ως πολύ επικίνδυνη μικρογραφία παγκοσμίου πολέμου, που μπορεί να λειτουργήσει ως ανατριχιαστικό πρελούδιο ενός διεθνούς πολέμου. Το δημοσίευμα των New York Times πως οι ΗΠΑ παρέχουν στους Ουκρανούς πληροφορίες που επιτρέπουν να πλήττουν τα κινητά επιτελεία του ρωσικού στρατού, με αποτέλεσμα να έχουν σκοτωθεί αρκετοί ρώσοι στρατηγοί, φωτίζει μόνο μία πλευρά. Ανάλογη συμβολή είχαν οι ΗΠΑ και στη βύθιση του ρωσικού καταδρομικού Μοσκβά. Αξιοσημείωτο πως τα ίδια τα αμερικανικά ΜΜΕ βγάζουν αυτές τις ειδήσεις και περηφανεύονται. Υπάρχει ακόμα η ενίσχυση με όπλα πρώτης γραμμής, που συνδυάζουν την ευκολία μεταφοράς και χρήσης, το μικρό κόστος με την μεγάλη αποτελεσματικότητα, όπως τα αντιαρματικά Javelins. «Μόνο οι ΗΠΑ έχουν δεσμεύσει περισσότερους από 5.500 Javelins στην Ουκρανία», είπε ο Μπάιντεν στο εργοστάσιο της Lockheed Martin στην Αλαμπάμα, λέγοντας πως μαζί με τους συμμάχους τους έχουν δώσει «πολλές χιλιάδες άλλα αντιαρματικά και αντιαεροπορικά όπλα, ελικόπτερα, τεθωρακισμένα οχήματα, πυροβολικό, συστήματα παράκτιας άμυνας». Ο Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα ενίσχυσης της Ουκρανίας, ύψους 33 δισ. δολαρίων.
Είναι φανερό πως οι ΗΠΑ επιδιώκουν έναν μακρόχρονο πόλεμο φθοράς της Ρωσίας, ένα «ευρωπαϊκό Αφγανιστάν». «Θέλουμε να δούμε τη Ρωσία εξασθενημένη σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να κάνει πράγματα όπως η εισβολή στην Ουκρανία», δήλωσε ο αμερικανός υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν στις 25/4. Γι’ αυτό οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρι τον… τελευταίο διαθέσιμο Ουκρανό.
Κερδισμένες οι ΗΠΑ από τις μάχες στην Ουκρανία, θέλουν ένα «ευρωπαϊκό Αφγανιστάν» για να φθείρουν τη Ρωσία
Τρίτο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως μέχρι τώρα ο μεγάλος κερδισμένος από τη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας είναι οι ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον ανέλαβε ηγετικό ρόλο και συσπείρωσε ξανά το ΝΑΤΟ, που ενισχύεται διαρκώς και πολύ επικίνδυνα στρατιωτικά στην ανατολική Ευρώπη. Ήδη Σουηδία και Φινλανδία προετοιμάζουν την ταχύτατη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, προκαλώντας νέα ένταση στην περιοχή με τη Ρωσία να πραγματοποιεί ασκήσεις πυρηνικού πολέμου στον θύλακα του Καλίνινγκραντ. Οι ΗΠΑ επιχειρούν να επιστρατεύσουν στα σχέδιά τους την Ευρωπαϊκή Ένωση, καταργώντας κάθε τάση αυτονόμησης. Πιέζουν ειδικά τη Γερμανία, που στέλνει τελικά και τεθωρακισμένα στην Ουκρανία (αν και όχι ιδιαίτερα αποτελεσματικά). Ταυτόχρονα στέλνουν απειλητικά μηνύματα στην Κίνα. Ακόμα ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει κι άμεσα οικονομικά οφέλη, από τις αυξανόμενες εξοπλιστικές παραγγελίες (που ενισχύουν και τον κλάδο της υπερσύγχρονης τεχνολογίας) μέχρι τις αυξημένες πωλήσεις του αμερικανικού υγροποιημένου αερίου LNG. Άρα, πόλεμος και business as usual για τις πολυεθνικές των ΗΠΑ.
Τέταρτο, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τεράστιες ευθύνες για όσα γίνονται στην Ουκρανία και στην Ευρώπη και δεν μπορεί να παίζει τον ρόλο του θύματος, καταδικάζοντας τον Πούτιν και γκρινιάζοντας για τον Μπάιντεν. Η ΕΕ και η Γερμανία είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια ένταξης της Ουκρανίας στο δυτικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ, στήριξε το αντιδραστικό πραξικόπημα του Ευρω-Μαϊντάν, ενώ και σήμερα ακολουθεί τον πολεμοκάπηλο δρόμο, κλιμακώνοντας παράλληλα και τον «οικονομικό πόλεμο» στη Ρωσία, που τελικά έχει κυρίως θύματα τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Πέμπτο, η εξέλιξη του πολέμου οδηγεί την κυβέρνηση Πούτιν στη γενίκευση της αντιπαράθεσης με τη Δύση, στην ανάδειξη της κατάστασης ως υπαρξιακή απειλή για το έθνος των Ρώσων. Ο εθνικιστικός παροξυσμός της ρωσικής ηγεσίας θα οξυνθεί παραπέρα, τροφοδοτώντας την πολεμική εκστρατεία, με απειλή μαζικής επιστράτευσης εφέδρων και μεγάλων απωλειών για τον ρωσικό λαό στο βωμό των συμφερόντων του ρωσικού καπιταλισμού.
Η αντιδραστική Ρωσία του Πούτιν δεν μπορεί να σηκώνει αντιφασιστικά λάβαρα
Έκτο, η κυβέρνηση Πούτιν επιχειρεί να πάρει μια ευρύτερη νομιμοποίηση για τον άδικο πόλεμο που διεξάγει στην Ουκρανία. Σηκώνει ψηλά το θέμα της «αποναζιστικοποίησης», χαρακτηρίζοντας φασιστικό το καθεστώς του Κιέβου, ενώ στη Ρωσία αναπτύσσεται η φιλολογία για την πολιτική «εξαγώγιμου φασισμού» που ακολουθούν οι ΗΠΑ και το δυτικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Με αυτή τη λογική συντάσσονται και δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς στη Ρωσία, όπως το ΚΕΚΡ και βεβαίως το συστημικό ΚΚΡΟ. Θα εκδηλωθεί προσπάθεια από τον Πούτιν να αξιοποιήσει την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των λαών στις 9 Μάη ως δικαιολόγηση της τωρινής ρωσικής εισβολής, στήνοντας αδέξια ιστορικές αναλογίες. Βεβαίως, οι ΗΠΑ και ευρύτερα η αστική πολιτική χρησιμοποιούν φασιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις για το κτύπημα του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, από την Λατινική Αμερική μέχρι την Ουκρανία. Το ουκρανικό καθεστώς έχει ενσωματώσει τις φασιστικές και νεοναζιστικές δυνάμεις στους μηχανισμούς του, ενώ έχει πολιτική εξολόθρευσης της Αριστεράς και κάθε τι διαφορετικού από τον ουκρανικό εθνικισμό. Αλλά μπορεί η Ρωσία του Πούτιν να σηκώσει τα αντιφασιστικά λάβαρα σήμερα; Η αντιδραστική πολιτική και η μεγαλορωσική εθνικιστική μανία τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από πλήθος φασιστικών και ακροδεξιών τάσεων στη σημερινή Ρωσία. «Όποιος δεν θέλει να μιλήσει για τον καπιταλισμό, δεν πρέπει να μιλάει και για τον φασισμό», έγραφε ο Μαξ Χορκχάιμερ το 1939. Και ο Πούτιν δεν μιλάει φυσικά για καπιταλισμό, απεναντίας κυνηγά τον κομμουνισμό, τους μπολσεβίκους και τον Λένιν. Ας μην λερώνει λοιπόν τις τιμημένες κόκκινες σημαίες με το σφυροδρέπανο.
Ο μεγάλος απών από τις διεθνείς εξελίξεις, που δίνει τη δυνατότητα στις αστικές τάξεις και κυβερνήσεις να κάνουν το παιχνίδι τους, είναι ένα απειλητικό εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα
Έβδομο, ο μεγάλος απών από τις σημερινές εξελίξεις διεθνώς, που δίνει τη δυνατότητα στις αστικές τάξεις και κυβερνήσεις να κάνουν το παιχνίδι τους, είναι ένα απειλητικό εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα, μια ισχυρή αντικαπιταλιστική, επαναστατική και σύγχρονα κομμουνιστική Αριστερά. Όσο αυτά δεν ανασυγκροτούνται μέσα στη φωτιά της μάχης οι προοπτικές θα είναι δυσοίωνες για τους λαούς. Όσο οι αριστεροί αναρωτιούνται «τι θα συνέφερε» και ποιος ιμπεριαλισμός «είναι λιγότερο κακός ή περισσότερο επικίνδυνος» τόσο το κεφάλαιο θα μας σκάβει τον λάκκο. Γιατί ακόμα και για τις όποιες ρωγμές ή στροφές προκύψουν στις ιστορικές εξελίξεις είναι απαραίτητη η ύπαρξη ενός εργατικού επαναστατικού διεθνιστικού ρεύματος, ανεξάρτητου και αντιπαραθετικού σε όλα τα αστικά μπλοκ. Αυτό είναι το δικό μας καθήκον.
ΠΗΓΗ ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου