Κάλεσμα φορέων, συλλογικοτήτων και οργανώσεων για μαζική συγκέντρωση στο Εφετείο στις 15 Ιουνίου
Γιάννης Μυκονιάτης
▸Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο καλείται να κρίνει την υπόθεση από την αρχή
Την Τετάρτη 15 Ιουνίου ξεκινάει στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας η δίκη για την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό. Στον πρώτο βαθμό με την ιστορική απόφαση της 7ης Οκτωβρίου 2020, κρίθηκαν ένοχοι 57 μέλη της Χρυσής Αυγής εκ των οποίων οι 50 για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, οι επτά (7) για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης (μεταξύ των οποίων ο Νίκος Μιχαλολιάκος και η ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής). Άλλοι 21 επίσης καταδικάστηκαν για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του Αιγύπτιου ψαρά Αμπουζίντ Εμπάρακ. Συνολικά 40 από όσους καταδικάσθηκαν οδηγήθηκαν στην φυλακή.
Όλα αυτά όμως πλέον, ενώ διατηρούν μια σημαντική ιστορική σημασία, είναι δυνατόν με την εφετειακή απόφαση να αναιρεθούν. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο καλείται πλέον να κρίνει την υπόθεση από την αρχή. Από το σύνολο των καταδικασθέντων στον πρώτο βαθμό, μόνο 12 κινδυνεύουν με βαρύτερη ποινή (επειδή ασκήθηκε έφεση και από τον Εισαγγελέα Εφετών) ενώ για τους υπόλοιπους δεν μπορεί να εκδοθεί δυσμενέστερη απόφαση από την πρωτόδικη. Αυτό σημαίνει πως θεωρητικά είναι δυνατόν ακόμα και να απαλλαγούν από το σύνολο των κατηγοριών τους όλοι οι κατηγορούμενοι.
Πρόκειται επομένως, όπως είναι εύκολα κατανοητό, για μια πολύ σημαντική μάχη για το ευρύτερο λαϊκό, εργατικό και μαζικό κίνημα για το επόμενο διάστημα. Γιατί αν μας δίδαξε κάτι η εμπειρία όλων των προηγούμενων χρόνων, είναι ότι για να επισφραγιστεί η ήττα του φασισμού στις αίθουσες των δικαστηρίων έπρεπε να ηττηθεί πρώτα από τον κόσμο του αγώνα και το αντιφασιστικό κίνημα. Το κίνημα που έδωσε τις μάχες στους δρόμους και σε κάθε κοινωνικό χώρο, ήταν αυτό που στέρησε την δυνατότητα από την νεοναζιστική συμμορία να παρεμβαίνει και να έχει οποιαδήποτε θέση στην δημόσια σφαίρα.
Αν αυτό το βάρος είχε πέσει αποκλειστικά στα αστικά κόμματα, τους θεσμούς, το κράτος και το δήθεν δημοκρατικό τόξο είναι αναμφίβολο αν θα είχαμε οδηγηθεί σε αυτή την κατάληξη. Άλλωστε είναι γνωστοί τόσο οι διαχρονικοί δίαυλοι επικοινωνίας των αστικών κομμάτων με την Χρυσή Αυγή (βλ. συνομιλίες Μπαλτάκου-Κασιδιάρη) και η θεσμική νομιμοποίησή της μέσα από την παρουσία εκπροσώπων της σε κρατικές εκδηλώσεις (πχ κοινή επίσκεψη βουλευτών στο Καστελόριζο το 2016) όσο και η στήριξη που είχε πάντοτε ο φασισμός από σημαντικές μερίδες του καπιταλιστικού κόσμου.
Σε μαζική συγκέντρωση στο Εφετείο, στις 15 Ιουνίου, καλούν ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας-Πειραιά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΝΑΡ, η ΚΕΔΔΑ, η ΚΕΕΡΦΑ και πολλά σωματεία. Στάση εργασίας τις πρωινές ώρες από ΑΔΕΔΥ και ΕΚΑ για να διευκολύνουν τη συμμετοχή
Αυτή η αντιφασιστική παρακαταθήκη αποτέλεσε αγκάθι για κάθε αστική κυβέρνηση. Γι’ αυτό και με το που ανακοινώθηκε η καταδικαστική πρωτόδικη απόφαση η σχεδόν ενστικτώδης αντίδραση του κράτους ήταν να πνίξει στα χημικά τους δεκάδες χιλιάδες συγκεντρωμένους έξω από το Εφετείο Αθηνών. Το κράτος και οι κυβερνήσεις γνωρίζουν ότι κάθε συλλογική νίκη ως αποτέλεσμα μαζικών, κινηματικών διαδικασιών δημιουργεί τους όρους για τη συνολική αμφισβήτηση των πολιτικών τους. Και σήμερα με την κατάσταση στο κοινωνικό πεδίο με ακρίβεια, πληθωρισμό, πόλεμο, πανδημία, περιβαλλοντική κρίση να είναι έτοιμη να δημιουργήσει μείγματα εκρηκτικά και ανεξέλεγκτα, κάθε κοινωνική αμφισβήτηση θα πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και με σιδερένια αποφασιστικότητα.
Και το «σιδερένια» πολλές φορές ισχύει κυριολεκτικά όταν αυτό το κάνουν οι ναζιστικές συμμορίες. Δεν έχουν περάσει και τόσα πολλά χρόνια από τις εποχές που ο Χρυσαυγίτης Λαγός δήλωνε γεμάτος αλαζονεία για το πώς θα καθαρίσει η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος από τον συνδικαλισμό και από τις δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις σε συνδικαλιστές, μετανάστες, κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους, τον Παύλο Φύσσα κλπ.
Ακόμα και με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις είναι σχεδόν σίγουρο ότι η δίκη αυτή θα κρατήσει χρόνια. Τα θύματα και οι οικογένειες τους θα πρέπει να ξαναπεράσουν την δύσκολη εμπειρία να καταθέσουν όσα τραυματικά έχουν βιώσει απέναντι σε δεκάδες συνηγόρους υπεράσπισης, ενώ οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής (χωρίς την αποφασιστική συμβολή της οποίας για να είμαστε ειλικρινείς δεν μπορούμε και να είμαστε 100% σίγουροι για το ποιο θα ήταν το πρωτόδικο αποτέλεσμα) αυτή τη φορά θα είναι λιγότεροι καθώς λόγω παραγραφής δεν θα συμμετέχουν οι συνήγοροι του ΠΑΜΕ.
Όλοι επομένως οι φορείς του μαζικού και ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος έχουν ηθική και πολιτική υποχρέωση να είναι εκεί, δίπλα στην Μάγδα Φύσσα, στους Αιγύπτιους ψαράδες, σε όλα τα θύματα της ναζιστικής βίας, τους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής, από την πρώτη έως και την τελευταία στιγμή, μέχρι να καταδικαστούν αμετάκλητα οι ναζί της Χρυσής Αυγής. Είναι μια μάχη που μας αφορά όλους. Αλλά και αυτή την φορά μπορούμε να την κερδίσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου