Δύο επιστολές καταγγελίας από Επαγγελματίες Οπλίτες (ΕΠΟΠ) για το θέμα των μεταθέσεων έλαβε το Δίκτυο «Σπάρτακος». Οι καταγγελίες των ΕΠΟΠ δεν αποτυπώνουν μόνο τις τεράστιες αδικίες αλλά, κυρίως, περιγράφουν τα αδιέξοδα των φτωχόπαιδων που στρατολογήθηκαν από την ανεργία, προκειμένου να ντυθούν μισθοφόροι στρατιώτες.
«Κανένας δεν νοιάζεται, αρκεί να βγαίνουν τα νούμερα στις μεταθέσεις και ο κόσμος έξω νομίζει ότι τα έχουμε όλα. Λίγες είναι οι μονάδες που έχουν μόνο στελέχη και λίγες μονάδες που δεν έχει βύσματα. Μέσος όρος θανάτων στρατιωτικών που έχουν νοσηλευτεί σε νοσοκομείο είναι κοντά στα τέσσερα άτομα τον μήνα. Δεν το διαλέξαμε να πάσχουμε από καρδιά ή από πνευμονία, γιατί το ακούσαμε και αυτό ότι το κάνουμε επίτηδες», αναφέρει μεταξύ άλλων η πρώτη επιστολή.
«Πάμε για περιοδεία από νησί σε νησί και μετά μας ξεχνάνε για χρόνια. Τώρα, αυτούς που δεν θέλουν να φύγουν και είναι με λίγα μόρια τους πάνε με το “έτσι θέλω” όπου πέσουν τα βελάκια. Τελικά τι ισχύει; Θα πάρουμε σύνταξη εδώ; Υπάρχουν άτομα που δεν μετακινήθηκαν καθόλου εδώ και 20 χρόνια και είμαστε ξεχασμένοι στο νησί που κάθε τόσο και λιγάκι φεύγουν 12 άτομα και έρχονται 2 με 3. Οι ντόπιοι ας κάτσουν εκεί που θέλουν, αλλά εμείς που δεν είμαστε από εδώ και με τα σημερινά δεδομένα όλα έγιναν ακριβά δεν μπορούμε να δούμε τους γονείς μας», σημειώνει άλλος ΕΠΟΠ.
Επιβεβαιώνει το ΓΕΣ αυτές τις καταγγελίες; Το Δίκτυο «Σπάρτακος» δίνει φωνή στα χαμηλόβαθμα στελέχη που με ιδιαίτερα γλαφυρό, έστω και με ακατέργαστο, τρόπο περιγράφουν τη «χακί» καθημερινότητα που βιώνουν. Είναι αυτοί στους οποίους οι κυβερνήσεις και το στρατιωτικό κατεστημένο έταξαν «καριέρα στον στρατό και επαγγελματική αποκατάσταση».
Αυτοί, λοιπόν, καθημερινά συντρίβονται από τη φτώχεια και τα οικονομικά αδιέξοδα, την ιεραρχία που απαιτεί υποταγή και πειθαρχία σε ένα στρατιωτικό καθεστώς αδικίας και ανισότητας, διαφθοράς και συναλλαγής, ευνοιοκρατίας και καριερισμού ή ψηφοθηρίας που παίζει βρώμικα παιχνίδια στις πλάτες τους.
Για μια ακόμη φορά τονίζουμε ότι τη λύση στα κοινωνικά προβλήματα και τις τεράστιες κοινωνικές ανάγκες δεν θα την δώσει ο στρατός. Δεν θα βρούμε λύση στις προσωπικές μας επιδιώξεις και αναζητήσεις μέσω του ατομισμού, του ανταγωνισμού και του βολέματος στις ένοπλες δυνάμεις. Χρειάζεται συλλογικός αγώνας, ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, αποφασιστικοί κοινωνικοί αγώνες, με παρανομαστή τα σύγχρονα δικαιώματα και ανάγκες του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας.
Καλούμε όλους τους νέους ανθρώπους να μείνουν μακριά από τον στρατό και την αστυνομία, το λιμενικό και τη συνοριοφυλακή. Κανένας νέος να μην γίνει ένστολος μπράβος των ελλήνων επιχειρηματιών και των επενδυτών, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ.
ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου