Νέναντ Γκλίσιτς: Αντιπολεμική «ανταρσία» σε Ρωσία και Ουκρανία

Νέναντ Γκλίσιτς-Κόκκινη Πρωτοβουλία/ Σερβία (Crvena akcija / Crvena inicijativa)

ΠΗΓΗ ΠΡΙΝ

Ο Νέναντ Γκλίσιτς τίμησε με την παρουσία του το φετινό φεστιβάλ των Αναιρέσεων, που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στη Γεωπονική Σχολή στις αρχές Ιουνίου. Συμμετείχε στην εκδήλωση της δεύτερης ημέρας, με τίτλο «Η ζωή μας στο στόχαστρο του πολέμου – Η μεγάλη πρόκληση του αντιπολεμικού κινήματος», υπενθυμίζοντας –εκτός των άλλων– ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι ο πρώτος που έχει γίνει στο έδαφος της Ευρώπης μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου.

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Ξοπλίδη

▶ Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένα σημαντικό βήμα στην κλιμάκωση των καπιταλιστικών αντιπαλοτήτων. Ποια είναι η θέση σας για τον πόλεμο;

Από τις αρχές του 21ου αιώνα και τη σειρά των πολέμων που διεξάγει η Αμερική, ο ιμπεριαλισμός έχει εισέλθει σε μια φάση συνεχών πολέμων. Ο αγώνας για πόρους, ιδίως το πετρέλαιο, καθώς και τα γεωστρατηγικά συμφέροντα, έχουν οδηγήσει σε μια ολοένα και πιο ανοιχτή σύγκρουση μεταξύ των αμερικανικών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων και των ρωσικών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, πρώτα στη Συρία και στη συνέχεια, με ακόμη πιο σκληρή μορφή, στην Ουκρανία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης στο γεωστρατηγικό αυτοκρατορικό παιχνίδι. Η Ρωσία διέσχισε την κόκκινη γραμμή, τα σύνορα, για να εισβάλει στρατιωτικά στη χώρα με την οποία από κοινού συνέθεσαν την ΕΣΣΔ, την κοινή πατρίδα της Οκτωβριανής Επανάστασης και του αντιφασιστικού αγώνα. Είναι η συνέχεια ενός οκταετούς εμφυλίου πολέμου που διεξήγαγε η αντιδραστική χούντα του Κιέβου εναντίον των πολιτών της στο Ντονμπάς, την Οδησσό και άλλες πόλεις που αντιστάθηκαν στις εθνικές σοβινιστικές πολιτικές του Μαϊντάν. Η αντιδραστική βία ήταν συνηθισμένη. Το τρίτο εμπλεκόμενο μέρος του πολέμου και ο εμπνευστής πολλών διεργασιών στην Ουκρανία είναι ο δυτικός ιμπεριαλισμός. Το ενδιαφέρον του είναι να αποκτήσει τον έλεγχο της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου. Επίσης, στέλνοντας όπλα, συμβάλλει στην παράταση και τη βαρβαρότητα του πολέμου, ο οποίος βλάπτει τους ανθρώπους, τις ευρύτερες μάζες και τις εργατικές τάξεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η οργάνωσή μας έχει πάρει τη θέση του λενινιστικού επαναστατικού ντεφετισμού: Καλούμε τις εργατικές τάξεις της Ρωσίας και της Ουκρανίας να αγωνιστούν για την ήττα του στρατού τους. Υποστηρίζουμε το αντιπολεμικό κίνημα στη Ρωσία. Υποστηρίζουμε λιποτάκτες και από τους δύο στρατούς. Καλούμε τον ουκρανικό λαό να μην ανταποκριθεί στην πολεμική κινητοποίηση της κυβέρνησης του.

▶Ποια είναι η στάση της Σερβίας ως κράτους αλλά και του σερβικού λαού για τον πόλεμο;

Η Σερβία εξαρτάται από τέσσερις δυνάμεις — ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία και Κίνα. Η θέση αυτή βασίστηκε σε πρόσφατες ιστορικές διαδικασίες κατά τη διάρκεια της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ και του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου. Η σερβική πολιτική ελίτ βασίζεται στις ανατολικές χώρες (Ρωσία, Κίνα) για το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, ενώ ταυτόχρονα προσαρμόζεται στην ευρωπαϊκή πολιτική τάξη και διεξάγει διαπραγματεύσεις για την ένταξη στην ΕΕ, από την οποία υφίσταται τη μεγαλύτερη πολιτική επιρροή και από την οποία εξαρτάται πολιτικά. Η πλειονότητα των Σέρβων πολιτών πιστεύει ότι η Σερβία πρέπει να παραμείνει ουδέτερη σε αυτή τη σύγκρουση. Επίσης, οι περισσότεροι πολίτες, όπως επιβεβαίωσαν και δημοσκοπήσεις, είναι κατά της θέσπισης κυρώσεων κατά της Ρωσίας, καθώς η Σερβία βρέθηκε στο πρόσφατο παρελθόν υπό καθεστώς μακροπρόθεσμων κυρώσεων, οι οποίες δεν έβλαψαν ποτέ την πολιτική ελίτ αλλά πάντα τον λαό. Η οργάνωσή μας είναι ενάντια στην πίεση που ασκούν οι δυτικές δυνάμεις στις μικρές χώρες για επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία. Η έκρηξη του κόστους και των τιμών καταστρέφουν τις ζωές του φτωχότερου τμήματος του πληθυσμού αλλά αποτελούν επίσης μέρος ευρύτερου οικονομικού πολέμου. Στον οικονομικό πόλεμο, όπως και σε κάθε άλλο, το τίμημα καταβάλλεται από την εργατική τάξη και τον περιθωριοποιημένο πληθυσμό.

▶Η Σερβία προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τον προσανατολισμό της στην εξωτερική πολιτική ως συγκριτικό πλεονέκτημα και προβάλλεται ως επενδυτικός παράδεισος. Ποια είναι η πραγματική κατάσταση;

Οι ξένοι «επενδυτές», από όποια χώρα κι αν προέρχονται, είναι απολύτως προνομιούχοι επειδή απολαμβάνουν φορολογικές ελαφρύνσεις ή δεν καταβάλουν καν φόρους, όμως το πιο σημαντικό είναι ότι λαμβάνουν επιδοτήσεις για κάθε εργαζόμενο που απασχολούν: 1000 ευρώ κατά μέσο όρο για κάθε εργαζόμενο, αν και οι μισθοί των εργαζομένων είναι μικρότεροι από αυτό το ποσό. Αυτό σημαίνει ότι οι πολίτες της Σερβίας είναι στην πραγματικότητα αυτοί που «επενδύουν» και πληρώνουν τις πολυεθνικές μεγάλες εταιρείες, μόνο και μόνο για να έχουν την «ευκαιρία» να γίνουν αντικείμενο σκληρής εκμετάλλευσης για το κέρδος των μεγάλων εταιρειών.

▶Οι βαλκανικοί λαοί γνωρίζουν τι σημαίνουν ο πόλεμος και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Ποια είναι η θέση της οργάνωσής σας, καθώς σοβινισμός, μιλιταρισμός, εθνικισμός αναδύονται ξανά;

Δεσμευόμαστε από τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού. Κάθε εθνικισμός είναι εργαλείο της άρχουσας τάξης. Στη Γιουγκοσλαβία, ο εθνικισμός ήταν εργαλείο και καύσιμο για σοβαρούς πολέμους, όπως και σήμερα στην Ουκρανία. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε σοβινιστική πολιτική, η οποία τυχαίνει να είναι η κύρια ιδεολογία των κυβερνώντων ελίτ στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας για τρεις δεκαετίες. Μπορούμε να δούμε ότι το πρότυπο είναι ευρέως αποδεκτό διεθνώς και ο εθνικισμός γίνεται το πιο σημαντικό ρεύμα μέσα στις αστικές ιδεολογίες, σε συνδυασμό με νεοφιλελεύθερα οικονομικά δόγματα.

Και οι δύο είναι εχθροί των εργαζόμενων ανθρώπων και των εκμεταλλευόμενων μαζών. Ο αγώνας κατά του εθνικού σοβινισμού, καθώς και η καταπολέμηση της κοινωνικής αδικίας είναι σημαντικοί στον αγώνα κατά του καπιταλισμού.

Η ενιαία κομμουνιστική οργάνωση σε δύο χώρες που πρόσφατα πολέμησαν μεταξύ τους, Σερβία και Κροατία, δείχνει τον δρόμο του διεθνισμού

▶Η οργάνωσή σας προήλθε από την ενοποίηση δύο κομμουνιστικών οργανώσεων από Σερβία και Κροατία. Ποια είναι η θέση σας σχετικά με το μέλλον των επαναστατικών δυνάμεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τα Βαλκάνια;

Αγωνιζόμαστε για να ενωθούμε με τους αγώνες των καταπιεσμένων από όλες τις βαλκανικές χώρες, διότι είναι ο μόνος τρόπος να νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό που χρησιμοποιεί με μεγάλη επιτυχία τον εθνικισμό δημιουργώντας εντάσεις. Ιστορικά, όλοι οι σοσιαλιστές και προοδευτικοί στοχαστές υποστήριζαν την ενότητα των Βαλκανίων ως ανθρωπιστική ιδέα, αλλά και ως αποτελεσματικό τρόπο για την παροχή προστασίας από τις ιμπεριαλιστικές ή επεκτατικές τάσεις των γύρω δυνάμεων. Συνεχίζουμε αυτή την ιδεολογική γραμμή, καθώς μάλιστα οι φρικαλεότητες της απόρριψης αυτής της πολιτικής, μετά την περίοδο της Γιουγκοσλαβίας, είχαν ολέθρια αποτελέσματα για όλους τους λαούς. Η λειτουργία μιας ενιαίας κομμουνιστικής οργάνωσης σε δύο χώρες που πολέμησαν πολύ πρόσφατα μεταξύ τους είναι μια προσπάθεια που δείχνει την προοπτική του διεθνιστικού επαναστατικού ρεύματος