Ο Βλαντίμιρ Πούτιν στην ομιλία του στις 30/9 στηρίζει τη σημερινή ρωσική ενότητα στις κοινές εθνικές, θρησκευτικές παραδόσεις και στο αυτοκρατορικό παρελθόν, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βάλει σφήνες στη «Δύση» επικαλούμενος τις παραδοσιακές αξίες ενάντια στις «δυτικές ελίτ».
Η ομιλία του Β. Πούτιν στην τελετή για την προσάρτηση των Λαϊκών Δημοκρατιών των Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ και των περιφερειών Ζαπορόζιε και Χερσώνας στη Ρωσική Ομοσπονδία είναι σημαντική καθώς για μια ακόμα φορά παρουσιάζεται η ιδεολογική-αξιακή επένδυση της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία από την πλευρά της Ρωσίας.
Ο Ρώσος πρόεδρος θυμίζει «τους ήρωες της Ρωσικής Άνοιξης, εκείνους που αρνήθηκαν να δεχτούν το νεοναζιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014, όλους εκείνους που πέθαναν για το δικαίωμα να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα, να διατηρούν τον πολιτισμό, τις παραδόσεις και τη θρησκεία τους […]» στηρίζοντας την «προσχώρηση» των 4 περιφερειών στη Ρωσία, μετά το δημοψήφισμα, στη «βούληση εκατομμυρίων ανθρώπων», βούληση «που βασίζεται στην ιστορική μας ενότητα, στο όνομα της οποίας οδηγούνταν στις νίκη γενιές προγόνων μας, εκείνων που έχτισαν και υπερασπίστηκαν τη Ρωσία για αιώνες με αφετηρία την αρχαία Γη των Ρως». Η Ρωσία θα υπερασπιστεί τις «4 νέες συνιστώσες οντότητές» της «με όλες τις δυνάμεις και τα μέσα» που διαθέτει.
Στο κοινό χιλιόχρονο παρελθόν συμπεριλαμβάνονται η τσαρίνα Μεγάλη Αικατερίνη, ο πρίγκιπας Γκριγκόρι Ποτέμκιν και «οι παππούδες και οι προπάπποι μας» που «πολέμησαν εδώ μέχρι τέλους κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου». Δεν έλειψε και η τιμητική αναφορά στον ρώσο φιλόσοφο Ιβάν Ιλίν, εμιγκρέ μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και θαυμαστή του Χίτλερ και του Μουσολίνι, μεταφέροντας τα δικά του λόγια: «Αν θεωρώ τη Ρωσία πατρίδα μου, σημαίνει ότι αγαπώ, βλέπω και σκέφτομαι στα ρωσικά, τραγουδώ και μιλάω στα ρωσικά, ότι πιστεύω στις πνευματικές δυνάμεις του ρωσικού λαού». Αποκηρύσσεται η «επανάσταση του ’17» μετά την οποία «οριοθετήθηκαν παρασκηνιακά τα σύνορα των Σοβιετικών Δημοκρατιών»: «Δεν υπάρχει πια Σοβιετική Ένωση, δεν μπορούμε να επαναφέρουμε το παρελθόν».
«Δεν υπάρχει πια Σοβιετική Ένωση, δεν μπορούμε να επαναφέρουμε το παρελθόν»
Στην παγκόσμια αντιπαράθεση με τη «Δύση», ο Πούτιν απευθύνεται στους ανθρώπους όλου του πλανήτη θυμίζοντας ότι η Δύση «ξεκίνησε την αποικιοκρατική της πολιτική ήδη από τον Μεσαίωνα, ενώ ακολούθησε το παγκόσμιο δουλεμπόριο, η γενοκτονία των ινδιάνικων φυλών στην Αμερική, η λεηλασία της Ινδίας και της Αφρικής, οι πόλεμοι της Αγγλίας και της Γαλλίας κατά της Κίνας, ώστε να αναγκαστεί να ανοίξει τα λιμάνια της στο εμπόριο του οπίου», ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες άφησαν ένα εφιαλτικό σημάδι στη μνήμη των λαών της Κορέας και του Βιετνάμ με τους βάρβαρους ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς» και «είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει χρησιμοποιήσει δύο φορές πυρηνικά όπλα». Καταγγέλλει τον «εθνικισμό και ρατσισμό» της Δύσης με τη «δογματική πεποίθησή» της «ότι ο πολιτισμός και η νεοφιλελεύθερη κουλτούρα της είναι ένα αδιαμφισβήτητο μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσει όλος ο κόσμος». Υπενθυμίζει ότι «εκατομμύρια άνθρωποι υπομένουν κακουχίες και ταπεινώσεις ή πεθαίνουν κατά χιλιάδες προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη». Μιλάει για τους Ευρωπαίους πολίτες που καλούνται από τους πολιτικούς τους «να τρώνε λιγότερο, να πλένονται αραιότερα και να ντύνονται πιο ζεστά στο σπίτι».
Σύμφωνα με τον Πούτιν, «η δικτατορία των δυτικών ελίτ στοχεύει όλες τις κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των λαών των δυτικών χωρών» καθώς «έχουν ήδη προχωρήσει στη ριζική άρνηση των ηθικών, θρησκευτικών και οικογενειακών αξιών». Επιτίθεται στην πολιτική ορθότητα με τον «γονέα νούμερο ένα, γονέα νούμερο δύο και γονέα νούμερο τρία» και στη διδασκαλία «από τις πρώτες κιόλας τάξεις στο σχολείο» με «διαστροφές που οδηγούν στην υποβάθμιση και στον αφανισμό».
Ο Β. Πούτιν είναι συνεπής με τον τρόπο του. Αν η προλεταριακή επανάσταση του 1917 ήρθε σε αποφασιστική ρήξη με το αυτοκρατορικό παρελθόν της τσαρικής Ρωσίας -της «φυλακής των λαών», σύμφωνα με τον Λένιν- και τις παραδόσεις της, τη θρησκεία της και τις αξίες της, η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία στην επανεμφάνισή της με δυναμικό τρόπο στον παγκόσμιο στίβο επιστρέφει σ’ αυτό ακριβώς το παρελθόν και στον μεγαλορωσικό εθνικισμό με όλες τις μεσαιωνικές παραδόσεις και αξίες, ενσωματώνοντάς τες στους σύγχρονους πολέμους του κεφαλαίου.
Παγκόσμια σύγκρουση και «μεγάλες ηθικές αξίες»
Ο σοβιετικός μαρξιστής Έβαλντ Ιλιένκοφ στο άρθρο του το 1965 «Ο Μαρξ και ο δυτικός κόσμος» (Τετράδια Μαρξισμού, τχ. 4) έγραψε «πως με τον όρο “δυτικός κόσμος” ονομάζεται εκείνο το μέρος του κόσμου που η ζωή είναι οργανωμένη στη βάση της αρχής της ατομικής ιδιοκτησίας». Τότε η «Δύση» εκπροσωπούσε την «αρχή της ατομικής ιδιοκτησίας», αυτήν εκπροσωπεί και τώρα. Το στρατόπεδο του τότε «υπαρκτού σοσιαλισμού» ήταν δημιούργημα της επαναστατικής προσπάθειας για το ξεπέρασμα αυτής της αρχής, εκπροσωπούσε, με στρεβλό τρόπο, τη δυνατότητα, την επαγγελία -και όχι την πραγματικότητα- της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Ποιο είναι το σημερινό περιεχόμενο της σύγκρουσης «Δύσης» και «Ανατολής»; Η σημερινή Ρωσία και το ασταθές αλλά σταδιακά διαμορφωνόμενο αντιδυτικό καπιταλιστικό μπλοκ αμφισβητούν την ηγεμονία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, καταγγέλλουν τις «δυτικές ελίτ» με τα πραγματικά εγκλήματά τους, για να αναδειχτούν οι δικές τους πολυεθνικές και ολιγαρχίες, για να μπορούν να διαπράττουν κι αυτές ατιμώρητα εγκλήματα.
Ο Β. Πούτιν επικαλείται «τις μεγάλες ηθικές αξίες της ορθοδοξίας, του ισλάμ, του ιουδαϊσμού και του βουδισμού». Όλες οι θρησκείες είναι δεκτές, όλες οι εθνικές παραδόσεις, όλες οι μεσαιωνικές πατριαρχικές αντιλήψεις και πρακτικές, αρκεί να προσφέρουν απατηλό καταφύγιο απέναντι στον «δυτικό νεοφιλελευθερισμό».
Ο Ε. Ιλιένκοφ έγραψε στο ίδιο άρθρο: «Υφίσταται ή δεν υφίσταται ατομική ιδιοκτησία; Αυτό είναι το ερώτημα. […] αυτή είναι η αδυσώπητη εναλλακτική ενώπιον της οποίας βρίσκεται στις μέρες μας κάθε χώρα, κάθε έθνος και τελικώς και κάθε άτομο. Και είναι αδιάφορο πού αυτά βρίσκονται, στη Δύση ή στην Ανατολή». Αυτό είναι το ερώτημα και σήμερα.
ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου