Αφού όλο το προηγούμενο διάστημα γίναμε μάρτυρες της εκδήλωσης του ελληνο-τουρκικού ανταγωνισμού στο Αιγαίο, μέσω εμπρηστικών δηλώσεων που πίσω από την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών και τις πτήσεις των τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών θέτουν ζήτημα μοιρασιάς του, καθώς το ελληνικό αστικό κράτος το αντιμετωπίζει ως «ελληνική λίμνη» και το τουρκικό κράτος ξεδιπλώνει τις διεκδικήσεις του απαιτώντας το μισό.
Απειλώντας τους λαούς με θερμό επεισόδιο ή ακόμη και διακρατική σύγκρουση, με σταθερή όμως την κακοποίηση και εργαλειοποίηση των προσφύγων και από τα δύο ανταγωνιζόμενα κράτη, που συνεργάζονται όμως στο ΝΑΤΟ!
Η κρίση στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις αναβαθμίζεται εξαιτίας της υπογραφής “μνημονίου συνεννόησης” μεταξύ της τουρκικής και της λιβυκής κυβέρνησης (που εδρεύει στην Τρίπολη), το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί για έρευνες, γεωτρήσεις και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων πλησίον της Κρήτης ή σε άλλες περιοχές, που συμπεριλαμβάνονται στο τουρκο-λιβυκό Σύμφωνο του 2019.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι η κρίση εξυπηρετεί τις ανάγκες της εσωτερικής πολιτικής σε Ελλάδα και Τουρκία με τον πληθωρισμό να καλπάζει, την Ακρίβεια να χτυπά κόκκινο. Με αποτέλεσμα τόσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη-ΝΔ, όσο και το καθεστώς Ερνογάν να μετρούν το πολιτικό κόστος, να επιχειρούν να στήσουν εθνικά μέτωπα καθώς όλο και περισσότεροι διεθνείς οργανισμοί κάνουν λόγο για το ενδεχόμενο μεγάλων κοινωνικών αντιδράσεων. Και οι εκλογές πλησιάζουν σε Ελλάδα-Τουρκία!
Από την άλλη μεριά όμως πρέπει να τονίσουμε ότι σε Αιγαίο και Μεσόγειο διακυβεύονται τεράστια στρατηγικά συμφέροντα των δύο αρχουσών τάξεων και κρατών που επιδεικνύουν την επιθετικότητα και τον επεκτατισμό τους καθώς εποφθαλμιούν ΑΟΖ, ενεργειακά κοιτάσματα, τον έλεγχο θαλάσσιων δρόμων και εναέριων διαδρομών, προσδοκώντας οικονομικά κέρδη, πολιτικά οφέλη και αναβάθμιση του στρατηγικού τους ρόλου.
Όλα αυτά αποκτούν ένα πρόσθετο φορτίο εξαιτίας της έξαρσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του σχηματισμού συγκεκριμένων μπλοκ δυνάμεων καθώς μπαίνουμε σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, ενώ ο θερμός πόλεμος στην Ουκρανία αναβαθμίζει στρατηγικά το Αιγαίο (βλέπε Αλεξανδρούπολη και αμερικανικές βάσεις σε όλη την Ελλάδα, ενώ η πτώση του Ουκρανικού αεροσκάφους που έκανε λαθρεμπόριο όπλων αποκαλύπτει την σημασία ελέγχου του εναέριου χώρου) και την Μεσόγειο (είτε ως εναλλακτική πηγή ενέργειας για την Ευρώπη λόγων κοιτασμάτων-αγωγών είτε ως στρατηγικό διακύβευμα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων).
Με βάση αυτά τα δεδομένα παρατηρούμε την ελληνική αστική πολιτική που ξεδιπλώνεται με σύναψη συμμαχιών με ΗΠΑ-Γαλλία-Αραβικές χώρες, την συμφωνία χάραξης ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου και Ελλάδας-Ιταλίας, την συγκρότηση Αξόνων Πολέμου Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, την κοινοπραξία ΤΟΤAL/EXXON-MOBIL/Λάτση για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο νότο της Κρήτης.
Στην περίπτωση όμως της Λιβύης, η μεγάλη κίνηση του Ελληνικού αστικού κράτους ήταν ο μονομερής καθορισμός υφαλοκρηπίδας από την Ελλάδα, όπου ορίζεται με τη μέση γραμμή μεταξύ Λιβύης και Κρήτης, διακαής στόχος των ελληνικών κυβερνήσεων και επιχειρηματικών συμφερόντων, χωρίς να υπολογίσουν την απαίτηση της Λιβυκής πλευράς να μην συνυπολογιστεί ο κόλπος της Σύρτης.
Ένας από τους λόγους ανατροπής του αυταρχικού καθεστώς Καντάφι από την ιμπεριαλιστική επέμβαση του 2011, στην οποία συνέβαλε σημαντικά το ελληνικό αστικό κράτος.
Το Τουρκικό αστικό κατεστημένο σε όλες του τις εκδοχές προβάλλει τον Νεοοθωμανισμό, υπερασπίζεται το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, προχώρησε στην υπογραφή του Τουρκικό-Λιβυκού Συμφώνου που διεμβολίζει τους ελληνικούς σχεδιασμούς και συμφωνίες, προβάλλει την Στρατιωτική Ισχύ (2020), θέτει με εκβιαστικό τρόπο τις διεκδικήσεις του απαιτώντας μερίδιο από τη μοιρασιά της Ανατολικής Μεσογείου.
Και ενώ τα δύο αστικά κράτη υπερεξοπλίζονται και ανασυγκροτούν τους αστικούς στρατούς φορτώντας τους λαούς με τεράστια χρέη, προχωρούν σε επεμβάσεις σε γειτονικά κράτη (η Τουρκία εισβάλλει σε Συρία-Ιράκ, παρεμβαίνει στην Λιβύη) και εμπλέκονται σε πολέμους (η κυβέρνηση Μητσοτάκη τονίζει ότι διεξάγει πόλεμο ενάντια στον Πούτιν και στέλνει εκατοντάδες στρατιωτικούς και πολεμικά μέσα σε Σαουδική Αραβία και Αφρική).
Και οι δύο λαοί, δηλώνουν ότι δεν θεωρούν τον γειτονικό λαό Εχθρό τους και δεν θέλουν τον πόλεμο.
Επομένως, το ζήτημα δεν είναι να παρακολουθούμε άβουλα τους εγκάθετους δημοσιογράφους και τους συνταξιούχους στρατιωτικούς με την γνωστή Πολεμοκαπηλεία τους να μας εξηγούν πως και πότε θα γίνει θερμό επεισόδιο ή ακόμη και συνολικός διακρατικός πόλεμος [πολλοί αναλυτές αφήνουν να εννοηθεί ότι είτε ο φόβος της σύγκρουσης ή η οποία «περιορισμένη» αντιπαράθεση θα ανοίξει το δρόμο του Συμβιβασμού, καθώς διεξάγεται Μυστική Διπλωματία μεταξύ των κυβερνήσεων], αλλά πρέπει Εμείς να Μπλοκάρουμε τη Μηχανή του Πολέμου και τον ελληνο-τουρκικό ανταγωνισμό.
Υπάρχει άμεση ανάγκη παρέμβαση του Αντιπολεμικού Κινήματος.
Πρέπει όλοι να ενισχύσουμε την προσπάθεια ανάπτυξης Κινήματος μέσα και έξω από τον στρατό για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων του Φαντάρου Πολίτη με Στολή, ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικισμό.
Δεν θα Σκοτώσουμε και Δεν θα Σκοτωθούμε Έλληνες και Τούρκοι Φαντάροι για τις ΑΟΖ, τα ενεργειακά κοιτάσματα που αρπάζουν TOTAL, EXXON MOBIL, Έλληνες και Τούρκοι επιχειρηματίες, για τον έλεγχο των θαλάσσιων περασμάτων και των εναέριων διαδρομών σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Μαζί πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, την πολεμοκαπηλεία και τον ελληνο-τουρκικό ανταγωνισμό των αρχουσών τάξεων, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
diktiospartakos.blogspot.com
diktiospartakos@hotmail.com
Αυτη την στιγμη ειναι ολα πολεμικα λογια και απο την αλλη η τουρκια εχει ονειρα μουσουλμανικης αυτοκρατοριας αλλα μονο στα καναλια και στα λογια,κανενας δεν θελει πολεμο απο της 2 πλευρες αλλα με τα σημερινα δεδομενα ,εξαρτατι απο τους ηγετες
ΑπάντησηΔιαγραφή