Για ένα μαζικό αντιπολεμικό διεθνιστικό Πολυτεχνείο 2022

 

Για ένα μαζικό αντιπολεμικό διεθνιστικό Πολυτεχνείο 2022

Το φετινό Πολυτεχνείο διεξάγεται σε ένα φόντο με έντονη την όξυνση του κοινωνικού ζητήματος, ενώ οι πόλεμοι του κεφαλαίου σαρώνουν τις ζωές μας και οι ελευθερίες μπαίνουν ξανά στον «γύψο».

Κλιμακώνεται ο «κοινωνικός πόλεμος» των αστικών τάξεων απέναντι στους λαούς. Η ακρίβεια «θερίζει» τα εργατικά εισοδήματα, βυθίζοντας τα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια και την επισφάλεια. Ειδικά στην Ελλάδα οι τιμές των βασικών αγαθών αυξήθηκαν πάνω από 20% το τελευταίο έτος, ενώ το «σκαρφάλωμα» των τιμών έχει ξεκινήσει από τις αρχές του 2021. Οι βασικές αιτίες για τη συμπίεση των λαϊκών εισοδημάτων και την φτώχοποίηση είναι ο πόλεμος, οι κυρώσεις, ο έλεγχος των τροφίμων από μια χούφτα πολυεθνικές και γενικότερα το κυνήγι του κέρδους και η ασυδοσία της αγοράς (π.χ. χρηματιστήριο ενέργειας).

Ιδιαίτερο, όμως, βάρος, για την κατάσταση που δημιουργείται εγχώρια και διεθνώς ως αποτέλεσμα των αστικών και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών έχει το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία και οι πολεμικές προετοιμασίες των αστικών τάξεων, ενώ τα θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα στην Ελλάδα και άλλες χώρες στερούν πολύτιμους πόρους από υγεία, παιδεία, κοινωνικές ανάγκες. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αναπτύσσεται όλο και περισσότερο και παίρνει νέα και μακρόσυρτα χαρακτηριστικά. Η επιστράτευση στρατιωτών και οι προσαρτήσεις από τη Ρωσία, οι απειλές για πυρηνικές βόμβες και το διαρκές κάλεσμα την Ουκρανίας για περαιτέρω αμερικανική ενίσχυση και μεγαλύτερη εμπλοκή της Δύσης, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με νέες, μέχρι πρόσφατα ουδέτερες, δυνάμεις, η συγκρότηση «ανατολικού μπλοκ» με γρήγορους ρυθμούς γύρω από την Κίνα και τη Ρωσία είναι μερικές από τις πτυχές της εξέλιξης του πολέμου την περίοδο που διανύουμε. Οι σφαίρες επιρροής αναδιατάσσονται και διευρύνονται, οι πολεμικοί ανταγωνισμοί κλιμακώνονται και ένας νέος μεγάλου βεληνεκούς πόλεμος είναι στο κατώφλι μας.

Σε αυτούς τους ανταγωνισμούς λαμβάνει μέρος το ελληνικό αστικό κράτος, το οποίο εμπλέκεται-συμμετέχει στον πόλεμο της Ουκρανίας, με την ελληνική κυβέρνηση να συστρατεύεται με το δυτικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο πολεμώντας εναντίον της Ρωσίας και θέτοντας το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης στην υπηρεσία αυτού του στρατοπέδου. Αναμενόμενο, ότι τόσο η αμερικανική βάση της Σούδας, όσο και άλλες βάσεις του ελληνικού στρατού και τοποθεσίες στην Ελλάδα έχουν στοχοποιηθεί για να δεχτούν πυρηνικά πλήγματα καθώς η χώρας μας, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ, έχοντας την στήριξη ολόκληρης της αντιπολίτευσης των αστικών κομμάτων εξουσίας, έχει μετατραπεί σε απέραντο πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ολα αυτά δείχνουν την ενίσχυση του σημαντικού ρόλου που έχει η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ μαζί με την αυξημένη νατοϊκή (και ελληνική) παρουσία στρατευμάτων στα Βαλκάνια. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ιδωθεί και το γεγονός ότι οι έλληνες εφοπλιστές ανεξάρτητα από το ότι είναι πρώτοι στη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου είναι και από τους πρώτους στην μεταφορά αμερικανικού LNG μέσω του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης.

Το τελευταίο διάστημα οξύνεται επίσης και ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός με συνεχείς εκατέρωθεν προκλήσεις και εμπρηστικές δηλώσεις. Οι αστικές τάξεις των δύο χωρών στοχεύουν να βρεθούν σε καλύτερες θέσεις για το μοίρασμα των θαλάσσιων ζωνών και των ενεργειακών δρόμων της ΝΑ Μεσογείου και μια πιο προνομιακή σχέση με την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, ενώ, ταυτόχρονα τρομοκρατούν τους λαούς και οξύνουν το εθνικιστικό κλίμα.

Παρόλα αυτά, μεγάλο τμήμα της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος, αντί να συμβάλλει στην ανάπτυξη αντιπολεμικού διεθνιστικού κινήματος, εκκινεί από λάθος θέσεις, μιλώντας από θέσεις που ευνοούν το εγχώριο κεφάλαιο. Κάποιοι καλούν σε υπεράσπιση της Ουκρανίας, μαζί με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενώ κάποιοι βλέπουν τον Πούτιν ως «απελευθερωτή» απέναντι στο ΝΑΤΟ ή ως μέσο για αποδυνάμωση της Δύσης. Στην Ελλάδα μιλούν μόνο τον Ερντογάν και την «τουρκική επιθετικότητα», παραβλέποντας τους επιθετικούς σχεδιασμούς του ελληνικού κεφαλαίου και κυβερνήσεων. Καθοριστική είναι η ανάγκη το αντιπολεμικό κίνημα εγχώρια και διεθνώς να μιλάει από ταξικές θέσεις και να είναι ανεξάρτητο από τα αστικά και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς τους.

Πρώτιστο καθήκον του αντιπολεμικού κινήματος στην Ελλάδα είναι να «πριονίσει» την θέση που παίρνει η αστική τάξη της χώρας και το πολιτικό της προσωπικό. Η ήττα του ΝΑΤΟ είναι πρώτιστο καθήκον στην περιοχή μας, χωρίς να παραγνωρίζουμε πως η στάση των λαών σε Ρωσία, Ουκρανία, Τουρκία και παντού πρέπει να είναι απέναντι στην αστική τάξη της χώρας τους.

Η πάλη για την ειρήνη ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, για να φύγουν οι αμερικανικές βάσεις και για έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, που ήταν από τα βασικά συνθήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, έχουν ιδιαίτερη σημασία στην πολιτική και κοινωνική συγκυρία της περιόδου. Για να αναπτυχθεί ένα ρεύμα που απαιτεί ειρήνη και φιλία των λαών, που δε διαλέγει στρατόπεδο μεταξύ των αστικών μπλοκ Ανατολής και Δύσης, που θα εναντιωθεί σε έναν πόλεμο για τα κέρδη του κεφαλαίου και το ξαναμοίρασμα της γεωπολιτικής ισχύος των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων.

Ψωμί-παιδεία-ειρήνη-ελευθερία η δική μας απάντηση.

Ο Αντιπολεμικός Διεθνιστικός Συντονισμός, που συγκροτείται από αγωνιστές/στριες και κινήσεις/συλλογικότητες του κινήματος, σε μια τέτοια κατεύθυνση θα συμβάλλει κατά τη διάρκεια της φετινής επετείου του Πολυτεχνείου, αλλά και έπειτα.

Αντιπολεμικός Διεθνιστικός Συντονισμός