Γιώργος Πίττας
Την Κυριακή 23 Απριλίου ένα τετράχρονο αγόρι τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι του στο Καστελόριζο και μεταφέρθηκε για εγχείριση όχι στην Ρόδο αλλά στην Αττάλεια, στη γειτονική Τουρκία, επειδή δεν ήταν δυνατή η αεροδιακομιδή του λόγω αδυναμίας επικοινωνίας με το νοσοκομείο της Ρόδου.
Ο πατέρας του περιέγραψε σε ανάρτησή του, που δημοσιεύθηκε σε αρκετά μέσα ενημερωσης, την περιπέτεια που έζησε:
«Επιστρέψαμε στο νησί κι όλα καλά. Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά, έστω από εδώ το ιατρικό επιτελείο του νησιού μας, αυτά τα δύο γενναία παιδιά, για την τεράστια προσπάθεια που έκαναν στον ήρωά μας. Θα μείνω μόνο σε αυτό το κομμάτι, δεν θα μπω στο θέμα του ΕΚΑΒ, αυτό θα γίνει σε επίσημο έγγραφο» σημειώνει ανάμεσα σε άλλα. «Θα ήθελα να ευχαριστήσω λιμεναρχείο, τελωνείο, αστυνομία, το πρακτορείο του νησιού και φυσικά τον καπετάνιο Νίκο Μάτσο με το “Ελεονόρα” με το οποίο και μεταφέρθηκε ο ήρωας στο Κας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καϊμακάμη του Κας που με το πρώτο κάλεσμα που έκαναν γνωστοί μας έδωσε το πράσινο φως για την είσοδο στη χώρα της Τουρκίας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Λιμεναρχείο, το Τελωνείο, την Αστυνομία, το ΕΚΑΒ της Τουρκίας που μας περίμενε για περισσότερο από μισή ώρα στο λιμάνι του Κας και έγινε η μεταφορά του ήρωά μας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον γιατρό και φίλο μας Τζεμ για όλες τις ενέργειες που έκανε κι αλλάξαμε δύο νοσοκομεία και δύο ιδιωτικές κλινικές. Και φυσικά τον γιατρό Χακάν που ξύπνησε μεσάνυχτα κι ήρθε αμέσως να φτιάξει τον ήρωά μας.
Χωρίς γιατρό
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους αδελφούς μου και φίλους μου στην Τουρκία για όλη την οργάνωση και την ψυχολογική υποστήριξη που μας έδιναν αυτές τις δύσκολες ώρες που ήμασταν εκεί από την άφιξή μας μέχρι και την αναχώρησή μας. Και ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου την οικογένεια της Hurigul Bakirci Magiafi που από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό ήταν δίπλα μου και ειδικά ο αδελφός της Εμρέ, που δεν έχω λόγια να περιγράψω όλη αυτήν την κούραση, τις ατελείωτες ώρες οδήγησης. Τα ατελείωτα τηλεφωνήματα, χωρίς φαγητό, χωρίς ύπνο, χωρίς τίποτα και ακόμα αλλά πολλά. Εμρέ δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά που έκανες για τον γιο μου. Σε ευχαριστώ αδελφέ μου. Και φυσικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Νίκο Ασβέστη που δεν έλειψε ούτε δευτερόλεπτο από το πλάι μου σε όλο αυτό το ταξίδι. Ευχαριστώ πατέρα. Ευχαριστώ για την άψογη εξυπηρέτηση και για την υπέροχη φιλοξενία αδέλφια μου. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Με εκτίμηση, Χρήστος Δούλος, Χωρίς γιατρό γενικής ιατρικής για πάνω από τρία χρόνια».
Την ακριβώς επόμενη μέρα με μια «μεγαλειώδη» τελετή ξεκινούσε στην Ανδραβίδα η πολυεθνική πολεμική άσκηση Ηνίοχος με τη συμμετοχή αεροπορίας, στρατού ξηράς κα ναυτικού με συμμετοχή ανάμεσα σε άλλες χώρες των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ινδίας, της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, των Αραβικών Εμιράτων, όπου δοκιμάστηκαν τα νέα Rafale και τα αναβαθμισμένα F-16 VIPER. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ δεκάδες αεροπλάνα απογειώνονταν καθημερινά για να συμμετέχουν στα διάφορα επιχειρησιακά σενάρια πολέμου, «πάνω από τη θαλάσσια περιοχή στο Ιόνιο αλλά και πάνω από τη Μακεδονία και την Ήπειρο έως τη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο και στο Ανατολικό Αιγαίο, στα βόρεια από τη Λήμνο τη Σαμοθράκη έως τον Έβρο και στα νοτιοανατολικά από την Κρήτη και την Κάρπαθο έως τη Ρόδο και το Καστελόριζο».
Η άσκηση «αναδεικνύει την προστιθέμενη αξία της Ελλάδας ως πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου» κόμπαζαν τα επιτελεία στη δημοσιογραφική αποστολή -που έφτασε στην Ανδραβίδα «με αεροσκάφος C-27 της Πολεμικής Αεροπορίας».
Εκατομμύρια ευρώ πεταμένα στο όνομα της «ασφάλειας» για να μπορεί η κυβέρνηση και οι στρατηγοί να κομπάζουν. Αλλά για το Καστελόριζο θεωρείται σπατάλη, ένα σταθμευμένο ελικόπτερο, ένα Κέντρο Υγείας – ακόμη κι ένα αξιοπρεπές νοσοκομείο στη Ρόδο όπου μόλις πριν ένα μήνα ο πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων του νοσοκομείου κατήγγειλε:
«Έχουμε 2 αναισθησιολόγους αυτή τη στιγμή και από τις 7 αίθουσες που υπάρχουν λειτουργούν οι 2, μία για τα επείγοντα και μία για τα τακτικά. Έχουμε ελλείψεις σε 200 οργανικές θέσεις. Ειδικά στον στεφανιογράφο που χειρίζεται όλα τα εμφράγματα όλης της Δωδεκανήσου, έχουμε έναν γιατρό και έναν χειριστή, και όποτε παίρνω άδεια εγώ ή ο γιατρός ή αρρωσταίνουμε, τα εμφράγματα πρέπει να διακομίζονται στην Αθήνα ή στην Κρήτη. Εργαζόμαστε εγώ και ο γιατρός 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα».
Από τη μια, «συνεργασία» με στόχο τον πόλεμο. Και από την άλλη, συνεργασία γα να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Από τη μια εξοπλισμοί και από την άλλη διάλυση της δημόσιας Υγείας. Γι’ αυτούς προτεραιότητα ο θάνατος, για μας η ζωή.
https://ergatiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου