Αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στους πολεμικούς ανταγωνισμούς και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τους στηρίζουν

Αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στους πολεμικούς ανταγωνισμούς και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τους στηρίζουν

Διαδήλωση προς το στρατόπεδο Γεωργούλα το Σάββατο 13/05 στις 13:00 στη πλ. Ελευθερίας

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση την ίδια ώρα που όλος ο καπιταλιστικός κόσμος πάλλεται στους κλυδωνισμούς μιας οικονομίας πολέμου. Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το Φλεβάρη του 2022 αποτέλεσε την κλιμάκωση της σύγκρουσης μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ από τη μία και της Ρωσίας από την άλλη, μιας σύγκρουσης άδικης και από τις δυο μεριές. Αποτελεί ένα ακόμα φοβερά επικίνδυνο επεισόδιο στη διαρκή εκστρατεία που εξαπολύει το κεφάλαιο, με πολεμικά ή «ειρηνικά» μέσα, σε «εσωτερικούς» και «εξωτερικούς» εχθρούς.

Όσο περνάει ο καιρός τα κίβδηλα επιχειρήματα και των 2 στρατοπέδων που εμπλέκονται επίσημα στον πόλεμο της Ουκρανίας ξεθωριάζουν, δίνοντας τη θέση τους σε ένα διεθνοποιημένο από κάθε άποψη πόλεμο, που τελικά αφορά της ζωές και τους όρους επιβίωσης όλων μας. Έτσι ο πόλεμος στις όχι και τόσο μακρινές πεδιάδες της Ουκρανίας, μετατρέπεται σε ενεργειακό πόλεμο, πόλεμο διατροφικής αυτάρκειας, σαφάρι εξοπλισμών και επανεξοπλισμών, μήτρα εκτροφής νέων εθνικισμών και ανταγωνισμών.

Μέσα σε αυτούς τους μήνες ο ελληνικός καπιταλισμός και η κυβέρνηση που τον εκπροσωπούσε σε αυτό τον κύκλο, υπέγραψαν νέες συμφωνίες επέκτασης των ΝΑΤΟικών βάσεων, διενήργησαν επιθετικές στρατιωτικές ασκήσεις με το στρατό των ΗΠΑ (βλ. άσκηση «Μέγας Αλέξανδρος» στον Παγασητικό), κλιμάκωσαν τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς με τις ενεργειακές επενδύσεις (βλ. LNG Παγασητικό, ΑΠΕ κτλ) και βέβαια εκτόξευσαν τον πληθωρισμό και την ακρίβεια στα ύψη.

Η αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία από την πρώτη στιγμή εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, αποτέλεσε μια ξεκάθαρη και επιθετική δήλωση προθέσεων και πιστοποίηση της εμπλοκής της Ελλάδας στην πολεμική κρίση. Η τακτική αυτή συνιστά κίνδυνο, καθώς εμπλέκει και τον πληθυσμό της χώρας σε μια σύγκρουση με πιθανά ανυπολόγιστες συνέπειες. Την ίδια στιγμή, η εγχώρια αστική τάξη επιδιώκει την οικονομική και πολιτική επέκτασή της στην περιοχή, συμμαχώντας με τα αντιδραστικά καθεστώτα Ισραήλ και Αιγύπτου, μαζί με την Κύπρο, προκειμένου να προαχθούν τα συμφέροντα , των εφοπλιστών, των κατασκευαστικών και των επενδυτών, στην αντιδραστική σύγκρουσή της με την τουρκική.

Το ελληνικό κεφάλαιο επιχειρεί να αναβαθμίσει τη θέση του στην περιοχή, για να αρπάξει ένα μερίδιο από την λεία των ανταγωνισμών. Η κυβέρνηση της ΝΔ, προχωρώντας στα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ, έχει προσδεθεί στο άρμα του ΝΑΤΟ, προχώρησε στην ελληνοαμερικανική συμφωνία, που γεμίζει αμερικανικές βάσεις όλη την Ελλάδα και στην περιοχή μας (Λάρισα, Στεφανοβίκειο, Γεωργούλα κα) . Προχώρησε σε συμφωνία με την Γαλλία, που μεταξύ άλλων προβλέπει συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων ακόμα και στο Σαχέλ της Αφρικής! Προχωρά σε τρομερά εξοπλιστικά προγράμματα ύψους πολλών δισ., ενώ η φτώχεια σαρώνει εργαζόμενους και νεολαία.

Η προώθηση του σχεδίου για τη δημιουργία εγκαταστάσεων υγροποιημένου αερίου LNG στον Παγασητικό, αποτελεί ένα παράδειγμα αξιοποίησης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών ως πεδία νέας επέκτασης και κερδοφορίας. Αποδεικνύει τα πολεμικά συμφέροντα μίας σειράς επιχειρηματικών κύκλων, καθώς είναι άμεσα συνδεδεμένη τόσο με τον ενεργειακό προσανατολισμό συγκεκριμένων διεθνοποιημένων μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου, όσο και με τη σχέση τους με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Τα συμφέροντα αυτά είναι άμεσα συνυφασμένα με τον ενεργειακό πόλεμο, του οποίο τον λογαριασμό πληρώνει ακριβά η κοινωνική πλειοψηφία. Ένας λογαριασμός που θα εκτοξευθεί στα ύψη από τις πολεμικές ορέξεις του ελληνικού κεφαλαίου.

Ο διαρκής εξοπλισμός των ενόπλων δυνάμεων (βλ. Rafale), η επιθετική τους αναδιάρθρωσή (άνοιγμα νέου ναύσταθμου στον Παγασητικό, με την έγκριση του δημοτικού συμβουλίου Αλμυρού) και η επέκταση των ΝΑΤΟικών βάσεων, έρχονται ακριβώς να υποστηρίξουν στρατιωτικά – αστυνομικά την προαναφερόμενη επιχειρηματική επεκτατικότητα. Ο ελληνικός στρατός, με τις κατευθύνσεις του κράτους, ασκεί πολεμικού τύπου πρακτικές απέναντι σε κατατρεγμένους μετανάστες και πρόσφυγες στον Έβρο και το Αιγαίο και χτίζει κέντρα κράτησης μεταναστών.

Κάθε πτυχή του κρατικού μηχανισμού ευθυγραμμίζεται στην πολεμική προετοιμασία του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτό υποδηλώνει και το μνημόνιο συνεργασίας που υπογράφτηκε τον περασμένο Γενάρη μεταξύ της ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία) και τεσσάρων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της χώρας, (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και Πανεπιστήμιο Πατρών) για τη δημιουργία στρατιωτικού drone. Τμήμα της πολεμικής προετοιμασίας του ελληνικού κράτους είναι η διασύνδεση πανεπιστημίων-στρατού-ΝΑΤΟ. Ήδη από το 2010, υπάρχει αντίστοιχη κατεύθυνση της ΕΕ. Σημαντικά βήματα έγιναν και με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την υπογραφή 16 μνημονίων συνεργασίας στρατού και ΑΠΘ και τουλάχιστον 2 αντίστοιχων γνωστών για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Ο πόλεμος είναι στην πόρτα μας και αυτό πλέον δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι με τη μορφή της επιθετικής εμπλοκής της ελληνικής αστικής τάξης και των κυβερνήσεων της σε κάθε μικρή ή μεγάλη πολεμική εκστρατεία. Είναι με τη μορφή του ανταγωνισμού στις 2 πλευρές του Αιγαίου, που καμία σχέση δεν έχει με την ευημερία των λαών της περιοχής. Είναι με τη μορφή του διαρκούς πολέμου ενάντια στους θαλασσοπνιγμένους μετανάστες. Είναι με τη μορφή του κοινωνικού πολέμου που διεξάγει η αστική πολιτική προκειμένου να τροφοδοτεί τους επεκτατικούς σχεδιασμούς της εντός και εκτός συνόρων. Επειδή ο πόλεμος δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, είναι επιτακτική η ανάγκη συγκρότησης ενός αντιπολεμικού διεθνιστικού εργατικού κινήματος που πρώτα και κύρια θα στοχοποιεί την εγχώρια αστική τάξη και τα κέντρα εξουσίας της ως το βασικό παράγοντα υπονόμευσης των ζωών μας. Έξω από «εθνικές» αφηγήσεις και «κοινούς» στόχους να χαράξουμε ένα δρόμο ανάδειξης των εργατικών συμφερόντων. Να μπλοκάρουμε την μηχανή του πολέμου που κοστίζει χιλιάδες ζωές και εκατοντάδες εκατομμύρια τόσο στα πεδία των ένοπλών μαχών, όσο και στο πεδίο της καθημερινής επιβίωσης. Σε αυτό το πλαίσιο παλεύουμε να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, να μη βγει κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα, να μπλοκαριστούν τα πολεμικά προγράμματα που διενεργούν τα πανεπιστήμια, ενάντια σε ένα καθεστώς που μας προετοιμάζει ιδεολογικά και σωματικά να γίνουμε κρέας για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Λέσχη εργαζομένων και νεολαίας Βόλου

Μεταμορφώσεως 19