Η «φωτιά» έχει ξεφύγει πλέον από τη μαρτυρική Λωρίδα της Γάζας. Στις συγκρούσεις εμπλέκονται, εκτός του Ισραήλ, ΗΠΑ και ΕΕ, Ρωσία και Τουρκία, Ιράν και Πακιστάν, Ιράκ, Συρία και Ιορδανία, Λίβανος και Υεμένη.
Η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι μια απέραντη πυριτιδαποθήκη, στην οποία μάλιστα το φυτίλι έχει ήδη ανάψει, με το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης να ανήκει, σε αυτή τη φάση, στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και όσους το στηρίζουν, με πρώτες και καλύτερες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος δεν αφήνουν, άλλωστε, περιθώριο αμφιβολίας για την τεράστια και άμεση απειλή να ξεσπάσει ένας γενικευμένος πόλεμος, που είναι πιθανό να επεκταθεί από τη Μεσόγειο μέχρι την κεντρική Ασία. Αποδεικνύεται δε ότι όλοι πλέον ετοιμάζονται για μια γενικευμένη σύρραξη – από τις παγκόσμιες και περιφερειακές υπερδυνάμεις μέχρι και τις μικρότερες χώρες, οι οποίες φοβούνται εύλογα ότι θα συνθλιβούν εάν μείνουν άπραγες και δεν διαλέξουν στρατόπεδο.
Εδώ και κάποιες εβδομάδες, είναι φανερό ότι η μαρτυρική Λωρίδα της Γάζας έχει πάψει να αποτελεί τη μοναδική εστία. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί, έχοντας αποτύχει να πετύχουν τους στόχους τους 100 και πλέον μέρες μετά την εισβολή, συνεχίζουν να χτυπούν ανελέητα και να την ισοπεδώνουν. Με αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής, να έχουν χάσει τη ζωή τους τουλάχιστον 25.000 Παλαιστίνιοι και το σύνολο των 2,5 περίπου εκατομμυρίων κατοίκων της να ζει σε καταυλισμούς, σε άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες — ενώ οι δυνάμεις κατοχής έχουν επιβάλει ασφυκτικές συνθήκες και στη Δυτική Όχθη.
Την ίδια στιγμή, ολοένα περισσότεροι αναρωτιούνται όχι για το εάν, αλλά για το πότε θα δοθεί το σύνθημα ώστε να ξεσπάσει και επισήμως ο πόλεμος στον Λίβανο, ανάμεσα σε Ισραήλ και Χεζμπολάχ. Μάλιστα, ο επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων του πρώτου δήλωσε την Τετάρτη ότι «η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο τους επόμενους μήνες είναι πολύ πιο μεγάλη σε σύγκριση με το παρελθόν». Οι φλόγες φουντώνουν εκ νέου όμως και στη Συρία, την οποία βομβαρδίζουν κατά βούληση ΗΠΑ, Ισραήλ, Ρωσία και Τουρκία — ενώ οι πληροφορίες κάνουν λόγο και για πλήγματα από την πλευρά της Ιορδανίας, μιας αραβικής χώρας η πλειοψηφία του πληθυσμού της οποίας είναι Παλαιστίνιοι.
Όσον αφορά στην Ερυθρά Θάλασσα, τα δεδομένα μιλούν από μόνα τους. Οι αεροπορικές και πυραυλικές επιδρομές Αμερικανών και Βρετανών κατά της Υεμένης είναι πλέον καθημερινές και ολοένα πιο ισχυρές, με πρόσχημα την ασφαλή ναυσιπλοΐα και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.Eνώ δεν είναι τυχαίο ότι η Ουάσιγκτον αποφάσισε αυτή την εβδομάδα να εντάξει εκ νέου τους Χούθι στη λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Όσο για την ΕΕ, επιταχύνει τις διαδικασίες για την αποστολή της δικής της στρατιωτικής δύναμης στην περιοχή, μετά την άρση των αντιρρήσεων της Ισπανίας και κάποιων άλλων χωρών. Πρόκειται, ουσιαστικά, για άμεση εμπλοκή στον πόλεμο, τυπικά όμως όχι υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, μιας και οι Ευρωπαίοι επιδιώκουν να παίξουν τον δικό τους αυτόνομο ρόλο.
Από την πλευρά του, το Ιράν υιοθετεί επίσης ολοένα πιο επιθετική στάση. Για του λόγου το αληθές, πέρα από την παρέμβασή του μέσω της Χεζμπολάχ και των Χούθι, μέσα σε δύο μέρες εξαπέλυσε επιθέσεις στο έδαφος δύο γειτονικών χωρών, του Ιράκ και του Πακιστάν, προβάλλοντας ως επιχείρημα μια κλασική δικαιολογία των Δυτικών: Ότι επρόκειτο για χτυπήματα ακριβείας, με στόχο στη μία περίπτωση τρομοκράτες και στην άλλη ένα κέντρο κατασκοπίας των Ισραηλινών στο ιρακινό Κουρδιστάν (όπου παράλληλα έχουν φουντώσει και οι συγκρούσεις του τουρκικού στρατού με τους Κούρδους αντάρτες του ΡΚΚ). Οι ενέργειες του καθεστώτος της Τεχεράνης είχαν, όμως, συνέπειες: Λίγες ώρες αργότερα, το Πακιστάν (το οποίο διαθέτει και πυρηνικά όπλα, όπως και το Ισραήλ) έπληξε με τη σειρά του «στόχους τρομοκρατών» στο έδαφος του Ιράν, με αποτέλεσμα οι δύο χώρες να βρίσκονται πλέον με το δάχτυλο στη σκανδάλη.
Η ανάγκη να μπει φρένο στα πολεμικά σχέδια είναι επιτακτική και αποκτά χαρακτηριστικά ζωής και θανάτου
Η Σαουδική Αραβία, τέλος, η οποία για την ώρα επιδεικνύει αυτοσυγκράτηση και αποφεύγει την άμεση εμπλοκή, λόγω και της επαναπροσέγγισής της με το Ιράν (που έγινε με κινεζική διαμεσολάβηση), είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα μπει εκ νέου στην «εξίσωση». Εξάλλου, τα συμφέροντά της είναι τεράστια, ενώ το παρελθόν της ιδιαιτέρως βεβαρυμμένο, ειδικά στην Υεμένη.
Σε αυτό το φόντο, η ανάγκη να μπει φρένο στα πολεμικά σχέδια είναι όχι απλώς επιτακτική, αλλά αποκτά χαρακτηριστικά ζωής και θανάτου για τους λαούς.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (20.1.24)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου