Συγκέντρωση έξω από το δικαστήριο στην Αλεξανδρούπολη όπου είχε αθωωθεί ο Νίκος Χαραλαμπόπουλος το 2019 πάλι για την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης. Φωτογραφία από την σελίδα «Μένουμε Ενεργοί - υγεία, συλλογικότητα, αλληλεγγύη» στο Facebook.
Ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης στέκεται αλληλέγγυος και δηλώνει τη στήριξή του στον Νίκο Χαραλαμπόπουλο, την ΕΑΣ και το δίκτυο Σπάρτακος, στον αγώνα τους ενάντια στη φίμωση που επιχειρεί ανά καιρούς ο ελληνικός στρατός στο αντιπολεμικό κίνημα στη χώρα μας.
Ύστερα από μήνυση αξιωματικού οδοντιάτρου, που υπηρετούσε στη Χίο, ο Νίκος Χαραλαμπόπουλος, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και του δικτύου Σπάρτακος, στοχοποιείται ατεκμηρίωτα και καλείται να υπερασπιστεί την αθωότητά του σε δίκη που θα πραγματοποιηθεί στη Χίο στις 7/03/24. Η κατηγορία είναι για «συκοφαντική δυσφήμιση» λόγω της δημοσίευσης στο blog της Επιτροπής και του Δικτύου, καταγγελίας στρατευμένων για τα όσα συνέβαιναν στις μονάδες τους. Η δε επιλογή του προσώπου του για τη μήνυση, έγινε μόνο και μόνο γιατί ο συγκεκριμένος αγωνιστής είχε στο όνομά του το τηλέφωνο της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, στο οποίο γίνονται ορισμένες από τις καταγγελίες που φτάνουν στην ΕΑΣ. Κι ενώ είναι γνωστό πως η ΕΑΣ λειτουργεί με συνέλευση και συλλογικές διαδικασίες.
Ως Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης δηλώνουμε ότι παρά τις διαφορετικές μας τοποθετήσεις πάνω στο ζήτημα της στράτευσης στην Ελλάδα, ως συλλογικότητες, έχουμε πολύ πιο πολλά ζητήματα που μας ενώνουν με την ΕΑΣ και τον Σπάρτακο, παρά που μας χωρίζουν. Η ανάγκη δε, της επικράτησης του ορθολογισμού, σε κάθε πτυχή της πολιτειακής οργάνωσης και της κοινωνικής ζωής, καθίσταται τόσο επιτακτική όσο έχει υπάρξει και οφείλει να είναι πάντα.
Ο Ελληνικός Στρατός, δια μέσου αντιπροσώπου του, βάλλει, για ακόμη μία φορά, ενάντια στα δικαιώματα των πολιτών και το σύνταγμα της Ελλάδος και στην προκειμένη, ενάντια στο άρθρο 12, που αφορά το δικαίωμα των πολιτών στο συνεταιρίζεσθαι.
Κατηγορώντας το δίκτυο αλληλεγγύης στρατευμένων, επειδή ακριβώς έκανε τη δουλειά του, να δημοσιοποιήσει δηλαδή καταχρηστικές πρακτικές στο στρατό και καταπάτηση δικαιωμάτων πολιτών με στολή, ο στρατός επιχειρεί να αφαιρέσει από τους πολίτες το δικαίωμά τους να συνεταιρίζονται με σκοπό τη διαφύλαξη και την προώθηση των δικαιωμάτων και της ευημερίας τους, κάτι που το σύνταγμα της Ελλάδας ρητά προστατεύει και προωθεί. Μία προστασία που αφενός έχει σκοπό τη θεμιτή από το σύνταγμα, πολύπλευρη επαγρύπνηση των πολιτών για την προστασία της κοινωνικής ευημερίας, και αφετέρου είναι σε ευθυγράμμιση και με το αντίστοιχο άρθρο του χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν είναι όμως μόνο η επίθεση σε ένα ακόμη ανθρώπινο δικαίωμα.
Κατηγορώντας το δίκτυο αλληλεγγύης στρατευμένων, ο ελληνικός στρατός, επιχειρεί για ακόμη μια φορά να μπει σε πολιτειακά «χωράφια»˙ περιοχή δηλαδή, έξω από τη δικαιοδοσία του.
Η ανάληψη από τον Ελληνικό Στρατό, αρμοδιοτήτων που από τη φύση τους, έγκεινται και οφείλουν να έγκεινται σε πολιτειακά όργανα, μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργεί στη λειτουργία της πολιτείας γενικά, αλλά και στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ποιότητας της ζωής των ανθρώπων που την κατοικούν και την εμψυχώνουν.
Ζητήματα όπως είναι η παρακολούθηση της τήρησης του σεβασμού των δικαιωμάτων των πολιτών που επιλέγουν να στρατευθούν ή η εξέταση των αιτημάτων των πολιτών που αρνούνται να στρατευθούν ή και επιθυμούν αντί στρατού, να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο με πολιτικό τρόπο, δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να βρίσκονται στην αρμοδιότητα του Ελληνικού Στρατού, καθώς είναι ζητήματα που έγκεινται στο συμφέρον της πολιτείας και στο δημόσιο συμφέρον.
Όπως ακριβώς ο στρατός δεν μπορεί να είναι αρμόδιος για την αυτοεξέτασή του, αλλά η λειτουργία του οφείλει να ελέγχεται από τους πολίτες, την κοινωνία και στον ανώτερο βαθμό από την πολιτεία, της οποίας και αποτελεί όργανο, έτσι ακριβώς δεν μπορεί να είναι αρμοδιότητα του στρατού να εξετάζει τις αιτήσεις των πολιτών που επιθυμούν να υπηρετήσουν για κάτι παραπάνω από έναν χρόνο, δωρεάν, την πολιτεία και το κοινωνικό σύνολο και να τις απορρίπτει.
Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της κακής αυτής πρακτικής- για να μοιραστούμε επί τη ευκαιρία κάτι και από τη δική μας σκοπιά -ότι το 2022, στην ετήσια πρόσκληση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας προς τους δημόσιους φορείς της χώρας, να δηλώσουν πόσες θέσεις για αντιρρησίες συνείδησης διαθέτουν – να δηλώσουν κοινώς, τις ανάγκες τους για εργατικό δυναμικό που θα καλύψει λειτουργικά κενά του δημοσίου σε διάφορους τομείς όπως η υγεία και οι διοικητικές υπηρεσίες- σύμφωνα με επίσημα έγγραφα που παραχωρήθηκαν από το ΓΕΕΘΑ κατόπιν εντολής της Αρχής Διαφάνειας, ζητήθηκαν συνολικά κοντά στα 2000 άτομα.
Μιλούμε μάλιστα για έναν θεσμό, την εναλλακτική υπηρεσία των αντιρρησιών συνείδησης, που εξαιτίας και των προσπαθειών του Ελληνικού στρατού, είναι ακόμη σχεδόν άγνωστος στο ευρύ κοινό της Ελλάδας και άρα και στους υπαλλήλους των δημοσίων θεσμών, από τους οποίους αναμένεται να συντάξουν τις εν λόγω αιτήσεις προς το ΓΕΕΘΑ, για διάθεση αντιρρησιών.
Κάτω λοιπόν από το βάρος τέτοιων αναγκών της πολιτείας – ασχέτως με τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό καθότι είναι μέρος άλλης κουβέντας – και την ίδια ώρα που είναι γνωστό ότι ένας στους τέσσερις νέους αρνείται να στρατευθεί, κάτι που -λόγω της δαιδαλώδους διαδικασίας αιτήσεως για εκτέλεση πολιτικής-κοινωνικής υπηρεσίας, της μεγάλης πιθανότητας απόρριψης και των τιμωρητικών διατάξεων – επιτυγχάνει, πολύ πιο εύκολα με τη λήψη ολικής απαλλαγής (Ι5), θεμελιωμένης για τυπικούς κυρίως λόγους σε ισχυρισμούς προβλημάτων ψυχικής υγείας – τι έκανε λοιπόν το ΓΕΕΘΑ, που είναι ακόμη και σήμερα παρανόμως, υπεύθυνο για την εξέταση των αιτημάτων;
Το ΓΕΕΘΑ λοιπόν, επέλεξε την ίδια χρονιά, να απορρίψει την πλειοψηφία των αιτημάτων που δέχτηκε από τους λιγοστούς νέους που, παρά την παντελή έλλειψη ενημερώσεως από το κράτος και τη στρατολογική υπηρεσία για αυτήν τους τη δυνατότητα, ενημερώθηκαν παρ’όλ’αυτά με δικές τους δυνάμεις και μπήκαν στην ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία της αιτήσεως για εναλλακτική υπηρεσία, με βάση κριτήρια συνείδησης που απορρέουν από ιδεολογικούς, πολιτικούς ή φιλοσοφικούς λόγους.
Τους είπε κοινώς ότι αν δεν σας αρέσει ο στρατός μας, πάρτε Ι5 ή περάστε στην ανυποταξία και τα εξοντωτικά, πολλαπλά πρόστιμα.
Είναι λοιπόν, ολοφάνερο, από αυτό και μόνο το παράδειγμα, πόσο βλαβερό κι επικίνδυνο είναι για τη χώρα και τη δημόσια ζωή, το να αναλαμβάνει ο Ελληνικός Στρατός να διεκπεραιώσει οποιοδήποτε άλλο ζήτημα πέρα από το πεδίο της αυστηρής του ειδίκευσης.
Εφόσον η ειδικότητα κάθε στρατιωτικής δομής είναι η επιτυχής εκτέλεση στρατιωτικών επιχειρήσεων, οι αρμοδιότητές του Ελληνικού Στρατού, μπορούν μόνο και οφείλουν να εκκινούν και να ολοκληρώνονται μέσα στο πολεμικό αντικείμενο. Έξω από αυτό, είναι παντελώς αναρμόδιοι, λόγω πρωτίστως γνωσιακού αντικειμένου, για οποιαδήποτε άλλη λειτουργία και οργανωτική δομή μέσα στην πολιτεία.
Αναλαμβάνοντας αρμοδιότητες άσχετες με το αντικείμενο της ειδικότητάς του, ο Ελληνικός Στρατός, μόνο βλάπτει αυτό, που κατά δήλωσή του, υπάρχει για να προστατεύει.
Ναι λοιπόν στο συνδικαλισμό μέσα και έξω από το στρατό, του οποίου το δίκτυο Σπάρτακος αποτελεί σήμερα έναν από τους σημαντικότερους αρωγούς και φορείς. Για το καλό του πολίτη αλλά και της ίδιας της πολιτείας. Όχι στην αυθαιρεσία του Ελληνικού Στρατού και τις παραδειγματικές στοχοποιήσεις ατόμων, στοχοποιήσεις που επιχειρούν να φιμώσουν την ορθολογική σκέψη των πολιτών με ή χωρίς στολή.
Το αντιπολεμικό κίνημα μέσα από τις πολύμορφες εκφάνσεις του, στην Ελλάδα και παντού, είναι, με βεβαιότητα που εκφράζεται από όλα μας, μία από τις ύστατες ελπίδες της ανθρωπότητας για την ανατροπή της φρενήρους της πορείας προς την αυτό-καταστροφή.
Αλληλεγγύη με το Νίκο Χαραλαμπόπουλο και με την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων και το Δίκτυο «Σπάρτακος».
Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου