Η πολεμική προετοιμασία της ΕΕ κρατάει πολλά χρόνια και δεκαετίες. Η όξυνση της αντιπαράθεσης, όμως, με την καπιταλιστική Ρωσία μετά το 2014, με επίκεντρο την Ουκρανία και ιδιαίτερα μετά την προσάρτηση της Κριμαίας και τη ρωσική εισβολή, έχει οδηγήσει την ΕΕ σε κατάσταση πλήρους πολεμικής προπαρασκευής.
Αυτό δεν αποτυπώνεται μόνο στις προσαρμογές που γίνονται στα «δόγματα ασφάλειας» των κρατών – μελών και στην αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών, αλλά και στην ένταση της πολεμικής προπαγάνδας, με στόχο να στρατεύονται ενεργά οι λαοί πίσω από τα σχέδια του ευρωατλαντικού στρατοπέδου απέναντι στη Ρωσία και στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο, για το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης σύγκρουσης.
Καθοριστικό ρόλο σ’ αυτήν την προπαγανδιστική εκστρατεία του πολέμου παίζει το Ευρωκοινοβούλιο με τις αποφάσεις και τα ψηφίσματά του, που καλλιεργούν αντιρωσισμό, προβάλλουν την πολιτική της καπιταλιστικής Ρωσίας και των συμμάχων της ως «απειλή για τις ευρωπαϊκές και δυτικές αξίες» και καλούν τους λαούς της ΕΕ να τις υπερασπιστούν με κάθε τρόπο, αν χρειαστεί και με πόλεμο.
Κυρίαρχο στοιχείο σ’ αυτήν την προπαγάνδα είναι ο αντικομμουνισμός – αντισοβιετισμός. Οχι μόνο με τη συνειδητή και μεθοδευμένη παραχάραξη της Ιστορίας, αλλά και με την άθλια προσπάθεια να ταυτιστεί η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία με τη Σοβιετική Ενωση, ως συνέχεια του «κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού», όπως χυδαία λένε.
Δίνουν έτσι στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση – που γίνεται για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων – χαρακτηριστικά αντιπαράθεσης της «δημοκρατίας» με τον «ολοκληρωτισμό», σε μια προσπάθεια να σύρουν τους λαούς κάτω από τις πολεμικές σημαίες του ευρωατλαντισμού. Τον ίδιο ακριβώς στόχο υπηρετεί και το κατάπτυστο σποτ που δημιούργησε το Ευρωκοινοβούλιο για να διαφημίσει τις ευρωεκλογές.
Σε τροχιά κλιμάκωσης
Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα για το πώς η ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο, με τις ψήφους και των ελληνικών κομμάτων, πλην ΚΚΕ, κλιμακώνουν τα τελευταία χρόνια αυτήν την προπαγανδιστική εκστρατεία του πολέμου.
Το 2016, σε έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας, σκιαγραφούνταν το περίγραμμα των σύγχρονων «απειλών» που αντιμετωπίζει η ΕΕ, με τη Ρωσία να είναι η μόνη χώρα που κατονομαζόταν ευθέως ως στρατηγικός αντίπαλος.
«Συνεχίζει να παραβιάζει την κυριαρχία των γειτόνων της και προκαλεί ανοιχτά την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ειρήνη και τάξη ασφαλείας», ήταν η σχετική αναφορά στην Εκθεση, η οποία φυσικά κατέληγε στην …ανάγκη για «μια αποτελεσματική κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας».
«Η ΕΕ πρέπει να ενισχύσει τις οικείες ικανότητες ασφάλειας και άμυνάς της, καθώς δεν μπορεί να αξιοποιήσει το πλήρες δυναμικό της ηγετικής θέσης στην παγκόσμια σκηνή παρά μόνο αν συνδυάσει την απαράμιλλη ήπια δύναμή της με σκληρή δύναμη» και «οι ικανότητες άμυνας και αποτροπής είναι κρίσιμης σημασίας για την άσκηση επιρροής εκ μέρους μας (…) δεδομένου ότι η πολιτική ισχύος επικρατεί εκ νέου στον χώρο των διεθνών σχέσεων», σημειωνόταν επίσης!
Αλά καρτ «ευαισθησίες» για τα ανθρώπινα δικαιώματα
Τι ακριβώς θα κληθούν να υπερασπιστούν με αυτήν την ισχύ; Τα «ανθρώπινα δικαιώματα» είναι πάντα ένα ισχυρό πρόσχημα και μια «ευαισθησία» των ιμπεριαλιστών «αλά καρτ», για να χαράσσονται κάλπικες διαχωριστικές γραμμές στο δίπολο «δημοκρατία – ολοκληρωτισμός».
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε Εκθεση του Ευρωκοινοβουλίου το 2017 «Σχετικά με την αντιμετώπιση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένης της γενοκτονίας».
Η Εκθεση υπενθυμίζει «τη δέσμευση της ΕΕ να ενεργεί στη διεθνή σκηνή στο όνομα των αρχών που ενέπνευσαν τη δημιουργία της, στις οποίες περιλαμβάνονται η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου».
Γι’ αυτό, σημειωνόταν στην Εκθεση, «είναι επείγουσα ανάγκη να εντείνει η διεθνής κοινότητα τις προσπάθειές της για την παρακολούθηση και την αντιμετώπιση τυχόν συγκρούσεων ή δυνητικών συγκρούσεων που ενδεχομένως θα οδηγούσαν σε πράξεις οι οποίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν αποτρόπαια εγκλήματα»! Εδώ δεν υπάρχει ευθεία αναφορά στη Ρωσία, αλλά …τι κάνει «νιάου νιάου» στα κεραμίδια;
Ολη η Ευρώπη ένα στρατόπεδο
Το 2018 το Ευρωκοινοβούλιο ψήφισε Εκθεση με την οποία ανάβει το «πράσινο φως» για παρεμβάσεις «σε κρίσεις στο εξωτερικό», με ενίσχυση της «ικανότητας μετακίνησης των στρατευμάτων και του μη στρατιωτικού προσωπικού διαχείρισης κρίσεων, της μετακίνησης του υλικού και του εξοπλισμού στο έδαφος άλλων κρατών – μελών και εκτός της ΕΕ, ελεύθερα και ταχέως»!
Η Εκθεση καταγράφει την επιτάχυνση όλων των σχετικών σχεδιασμών, όπως η μετατροπή όλων των πολιτικών υποδομών που αφορούν τις μεταφορές, π.χ. οι δρόμοι, οι σιδηρόδρομοι, τα λιμάνια κ.ο.κ., σε υποδομές «διττής χρήσης», δηλαδή και για στρατιωτικούς σκοπούς, κάνοντας έτσι όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αλλά και – κυριολεκτικά – στόχο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Ο «άξονας του κακού»
Το 2019 το Ευρωκοινοβούλιο πατάει γκάζι στην πολεμική προπαγάνδα απέναντι στη Ρωσία, αλλά και σε Κίνα, Ιράν, Βόρεια Κορέα, στις οποίες καταλογίζει «επιθετικές ενέργειες», που «επιδιώκουν να υποσκάψουν ή να αναστείλουν τα ιδρυτικά θεμέλια και τις βασικές αρχές των ευρωπαϊκών δημοκρατιών και της κυριαρχίας όλων των χωρών της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης».
Οι κατηγορίες ειδικά σε βάρος της Ρωσίας περιλαμβάνουν ακόμα «κατακόρυφη αύξηση της εχθρικής κατασκοπευτικής δράσης», «παρεμβάσεις με στόχο να επηρεαστούν εκλογικές διαδικασίες και δημοψηφίσματα», στήριξη σε «αντιευρωπαϊκά κόμματα και ακροδεξιά κινήματα», σχέσεις με «αυταρχικά καθεστώτα», προσπάθεια «να αποσταθεροποιήσει τις υποψήφιες για ένταξη στην ΕΕ χώρες», «προκλητικές στρατιωτικές ασκήσεις μεγάλης κλίμακας πολύ κοντά στην ΕΕ». Ετσι φτιάχνεται το προφίλ μιας Ρωσίας που απειλεί τις «αξίες της Δύσης».
Το πρόβλημά τους δεν είναι βέβαια ο «ολοκληρωτισμός» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» στη Ρωσία, πολύ περισσότερο που έχουν και οι ίδιοι βαρύ ποινικό μητρώο σ’ αυτά τα θέματα. Το ζήτημα είναι οι ανταγωνισμοί που οξύνονται στην περιοχή και παγκόσμια, στο έδαφος ισχυρών οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων, μετατρέποντας τον άλλοτε «στρατηγικό εταίρο» της ΕΕ σε σημερινό αντίπαλο.
Ο αντικομμουνισμός σταθερά σε πρώτο πλάνο
Την ίδια χρονιά, στο κατάπτυστο ψήφισμα εξίσωσης του φασισμού με τον σοσιαλισμό, στα 80 χρόνια από την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ευρωκοινοβούλιο κατηγορούσε την καπιταλιστική Ρωσία ότι «συνεχίζει να ξεπλένει τα κομμουνιστικά εγκλήματα και να εξυμνεί το σοβιετικό ολοκληρωτικό καθεστώς» και την καλούσε «να συμβιβαστεί με το τραγικό παρελθόν της»! Τα λέει αυτά για τη Ρωσία του Πούτιν, όπου ο αντικομμουνισμός οργιάζει και με κρατική σφραγίδα.
Το 2021 οι σχέσεις ΕΕ – Ρωσίας απασχολούν την Κομισιόν, σε έκθεση της οποίας γινόταν λόγος για «παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Διεθνούς Δικαίου», για προσπάθειες «της Ρωσίας να υπονομεύσει τα συμφέροντα της ΕΕ» και για ανάγκη ενίσχυσης της θέσης της ΕΕ στη «γειτονιά» της Ρωσίας, μέσα από «ενίσχυση της στήριξης στους Ανατολικούς εταίρους μας», για συνέχιση της στήριξης «στη ρωσική κοινωνία των πολιτών», της προσπάθειας δηλαδή για ενεργή παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις στη Ρωσία με βάση τα δικά της συμφέροντα.Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», 3-5 Μάη 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου