Η φάμπρικα της μαζικής «εισαγωγής» ξένων εργατών εναρμονίζεται πλήρως με την πολιτική του 6ήμερου και 9ωρου απέναντι στους ντόπιους
Εργάτες γης από την Ινδία και το Πακιστάν, ψαράδες και οικοδόμοι από την Αίγυπτο, λαντζέρηδες από το Μπαγκλαντές, οικιακοί βοηθοί από τη Γεωργία. Χιλιάδες ξένοι εργάτες και εργάτριες έχουν έρθει ή πρόκειται να έρθουν στη χώρα μας, για ένα πενιχρό μεροκάματο. Μεγάλοι κερδισμένοι, από την άλλη, είναι οι εγχώριες επιχειρήσεις σε τουρισμό, κατασκευές, αγροτική παραγωγή, παροχή υπηρεσιών κ.α., που σπεύδουν να αξιοποιήσουν το πλαίσιο των «μετακλητών» εργατών… μιας χρήσης και πολλαπλής εκμετάλλευσης που προωθεί η κυβέρνηση, μέσω διακρατικών συμφωνιών με άλλες χώρες. Η Ευρώπη-φρούριο, λοιπόν, αφενός ορθώνει κάθε είδους εμπόδια και φράχτες, θαλασσοπνίγει, κλείνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή απελαύνει μαζικά πρόσφυγες και μετανάστες, αφετέρου ενισχύει πολιτικές που στο όνομα του δημογραφικού προβλήματος και της έλλειψης εργατικών χεριών, προωθούν τη στοχευμένη «εισαγωγή» και εκμετάλλευσή τους.
Ο κόσμος του κεφαλαίου στην Ελλάδα διαρκώς κραυγάζει ότι δεν βρίσκει εργαζόμενους, η ΤτΕ μιλά για πολιτικές που δήθεν «θα βοηθήσουν τους εργαζομένους να παραμείνουν στην αγορά εργασίας και τους μη οικονομικά ενεργούς να εισέλθουν σε αυτή» και η κυβέρνηση πανηγυρίζει που έχουν γυρίσει στο μεροκάματο 180.000 συνταξιούχοι, εφαρμόζει την εξαήμερη εργασία, ενώ θέλει να ρίξει στη δουλειά γυναίκες και παιδιά (μέσω μαθητείας). Την ίδια στιγμή, όμως, τους έχει δημιουργήσει «πονοκέφαλο» το μεγάλο κύμα φυγής μεταναστών εργατών, αφήνοντας «τρύπες» σε κρίσιμους κλάδους που μετά την καπιταλιστική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας και την πανδημία, έχουν ανακάμψει, όπως κατασκευές, βιομηχανίες (τρόφιμα, ενέργεια), αγροτικός τομέας, τουρισμός, εστίαση.
Σε αυτό το φόντο, δεν είναι τυχαίο που έχουν κατατεθεί συνολικά σχεδόν 400.000 αιτήματα από επιχειρήσεις για μετακλήσεις ξένων εργατών, ενώ τον περσινό Απρίλιο εγκρίθηκε η μετάκληση 168.000 (για τη διετία 2023-’24), και τον φετινό Μάρτιο επιπλέον 32.500. Το 34% αφορούν σε ανειδίκευτους εργάτες γεωργίας, κτηνοτροφίας, δασοκομίας και αλιείας, το 31% εποχικούς εργάτες στον τουρισμό (οι μισές εντοπίζονται σε Κυκλάδες και Δωδεκάνησα) και το 10,8% σε ανειδίκευτους εργάτες κατασκευών ή ειδικές θέσεις (χειριστές κλαρκ, εργάτες αεροδρομίων κλπ).
Για να ικανοποιήσει τα εργοδοτικά αιτήματα, ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης έκανε ειδική συμφωνία με τον Ινδό πρωθυπουργό Ν. Μόντι κατά την επίσκεψή του στο Νέο Δελχί, για «εισαγωγή» χιλιάδων Ινδών εργατών γης. Μνημόνιο συνεργασίας έχει συναφθεί, επίσης, με το Μπαγκλαντές και διμερής συμφωνία με την Αίγυπτο, η οποία κυρώθηκε στη Βουλή το 2023, για συνολικά 20.000 εργάτες γης, με τον τότε υπουργό Μ. Βαρβιτσιώτη να παρουσιάζει σαν εργασιακό παράδεισο την Ελλάδα και να κομπάζει ότι η συμφωνία «καταργεί τις δουλεμπορικές πρακτικές, που θέλουν τους εργάτες να δουλεύουν αδήλωτοι, σε άθλιες συνθήκες…»!
Η κυβέρνηση της ΝΔ πρωτοστατεί σε αυτό το ιδιότυπο διακρατικό σκλαβοπάζαρο, αλλά έχει και στηρίγματα. Το ΠΑΣΟΚ, για του λόγου το αληθές, υπερψήφισε στη βουλή τις συμφωνίες, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δια στόματος Τσίπρα, έχει στηρίξει αυτή την πολιτική, λέγοντας σε παλαιότερη ΔΕΘ: «Αφού η Ευρώπη τους λέει (σ.,σ. μετανάστες) «δεν περνάτε», να τους πούμε κι εμείς, δεν περνάτε, πράγματι, γιατί η Ευρώπη έχει κλείσει τα σύνορα. Αλλά, εάν έρθετε εδώ θα ξέρετε ότι έχετε δύο επιλογές: Ή να γυρίσετε πίσω ή να ενταχθείτε με τους όρους που το ελληνικό κράτος προβλέπει να ενταχθείτε»! Και στη συνέχεια, σε ύφος… Βελόπουλου, είχε προσθέσει ότι αυτό γίνεται για «να μπείτε σε μία παραγωγική διαδικασία, ώστε η ερειπωμένη ύπαιθρος να αποκτήσει εργάτες γης, που σημαίνει ότι δεν θα κάθεστε για να σας δίνουμε επιδόματα μέχρι να βρείτε τον τρόπο να φτάσετε στην Ευρώπη…»!
Φυσικά, η πολιτική μαζικής «εισαγωγής» ξένων εργατών, ανάλογα με τις εργοδοτικές ανάγκες, εναρμονίζεται πλήρως με την πολιτική απέναντι στους ντόπιους εργάτες, με το πρόσφατα εγκαινιασμένο καθεστώς της εξαήμερης εργασίας σε βιομηχανίες και επιχειρήσεις 24ωρης λειτουργίας, με τα 9ωρα χωρίς διαλείμματα και τα 13ωρα σε δύο εργοδότες, με τις εργάσιμες Κυριακές και τις συμβάσεις «μηδενικού χρόνου». Ζητούμενο… οι εργοδότες να είναι πάντοτε «καλυμμένοι» σε εργάτες και ικανοποιημένοι σε κέρδη.
Σημειώνεται πως οι μετακλητοί εργάτες γης αμείβονται είτε με εργόσημο είτε μέσω Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, με το ημερομίσθιο να είναι στα 37 ευρώ μεικτά και καθαρό μηνιάτικο στα 830 ευρώ. Στους περισσότερους κλάδους δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, ούτε και δεσμεύσεις για το πού θα διαμείνουν, όπως και κατά πόσο το κόστος διαμονής καλύπτεται από τους εργοδότες.
Διακρατικές συμφωνίες, γραφεία και εταιρείες διαμεσολάβησης και ενοικίασης, μίζες και εκβιασμοί συνθέτουν το «σκλαβοπάζαρο»
Για την προώθηση της νόμιμης ή νομιμοφανούς διαμονής και εργασίας των ξένων υπάρχουν τέσσερα «εργαλεία», όπως αναφέρει ο Απ. Καψάλης: Η ετήσια μετάκληση από το εξωτερικό, η «μετάκληση» για εποχική απασχόληση από το εξωτερικό, η κατ’ εξαίρεση διαδικασία «μετάκλησης» από το εσωτερικό και η «κατά παρέκκλιση» διαδικασία «μετάκλησης» από το εξωτερικό και εσχάτως και από το εσωτερικό. Οι μεταρρυθμίσεις που εισήχθηκαν, ιδίως τη διετία 2020-2022 στο περιβάλλον της πανδημίας, δεν επιδίωκαν μόνο τη διευκόλυνση της κινητικότητας με σκοπό τη μισθωτή εργασία στον αγροτικό τομέα, αλλά και στην περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων των μεταναστών εργατών γης. Ωστόσο, οι συνθήκες εργασίας και το ύψος των μισθών που δίνουν οι εγχώριοι εργοδότες δεν έχουν αποτρέψει τις μεγάλες ελλείψεις σε εργατικά χέρια, καθώς στην Ελλάδα κυριαρχεί η επισφάλεια, η επικινδυνότητα, τα χαμηλά μεροκάματα.
Όσο για το πώς προωθείται στην πράξη αυτή η συναλλαγή; Παντού έχουν ξεφυτρώσει εταιρείες που ζητούν -για λογαριασμό κάποιων εργοδοτών- προσωπικό από ξένη χώρα και αυτή με τη σειρά της απευθύνεται σε εταιρεία εύρεσης ανθρωπίνου δυναμικού ή «εταιρεία μεσολάβησης». Συχνά, τέτοιες εταιρείες εδρεύουν στο εξωτερικό, όπου δημιουργούν προσβάσεις και διόδους προσέλκυσης των εργατών. Στη συνέχεια, οι φάκελοι των υποψήφιων μετακλητών εργατών εγκρίνονται από την εκάστοτε Περιφέρεια υπαγωγής του εργοδότη, εκδίδεται η βίζα εργασίας και πρόσληψης από τον εργοδότη. Πρόκειται για μια νέα «φάμπρικα» που τελικά βγάζει κερδισμένους τους «μεσάζοντες» και ξεζουμισμένους τους ξένους εργάτες…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (20.7.24)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου