O Graig Mokhiber είναι Αμερικανός πρώην αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικός στο διεθνές δίκαιο, πολιτική και μεθοδολογία για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
----------//---------
Το Παγκόσμιο Δικαστήριο έδωσε τέλος στο τέχνασμα του Όσλο
Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου ότι το διεθνές δίκαιο προστατεύει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και ότι δεν χρειάζεται να διαπραγματευτούν με τους καταπιεστές τους για τα δικαιώματα αυτά, έδωσε ένα οριστικό χτύπημα στις προσπάθειες δεκαετιών της Δύσης να θέσει το Ισραήλ εκτός της εμβέλειας του νόμου.
CRAIG MOKHIBER | 7 Αυγούστου 2024 | Mondoweiss
Το Ισραήλ δικάζεται για γενοκτονία στο Διεθνές Δικαστήριο (ΔΔΔ). Ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) έχει ζητήσει εντάλματα σύλληψης για τους ηγέτες του Ισραήλ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, Παλαιστίνιοι, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, φοιτητές, εργαζόμενοι και άλλοι, κινητοποιούνται για να αμφισβητήσουν την ισραηλινή εποικιστική αποικιοκρατία, το απαρτχάιντ και τη γενοκτονία. Το 76χρονο τείχος της ατιμωρησίας, που χτίστηκε τούβλο-τούβλο από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες δυτικές κυβερνήσεις, αρχίζει να καταρρέει.
Απόδειξη περαιτέρω αυτού ήρθε στις 19 Ιουλίου, όταν, σε μια εντυπωσιακή συμβουλευτική γνωμοδότηση, το Διεθνές Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το διεθνές δίκαιο προστατεύει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και ότι δεν χρειάζεται να διαπραγματευτούν με τους καταπιεστές τους για τα δικαιώματα αυτά βάσει του Όσλο ή οποιουδήποτε άλλου πολιτικού πλαισίου, καταφέρνοντας ένα οριστικό πλήγμα στις προσπάθειες δεκαετιών των ΗΠΑ και της Δύσης να θέσουν το Ισραήλ εκτός της εμβέλειας του κράτους δικαίου. Με αυτή την απλή δήλωση, το Δικαστήριο έθεσε τέλος σε τρεις δεκαετίες της ισραηλινής εξαίρεσης που στηρίχθηκε στο τέχνασμα του Όσλο, ως εμπόδιο στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.
Παρόλα αυτά, η υπόθεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τον παλαιστινιακό λαό έχει ακόμα να αντιμετωπίσει μεγάλη ανηφόρα. Το υποστηριζόμενο από τη Δύση σιωνιστικό σχέδιο στην Παλαιστίνη είχε ένα προβάδισμα δεκαετιών στην οικοδόμηση των καταπιεστικών τειχών του, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά.
Η θεμελίωση της νομικής εξαίρεσης.
Ένα από αυτά τα τείχη, τα θεμέλια του οποίου τέθηκαν ήδη το 1947 και το 1948, είναι το τείχος του νομικής εξαίρεσης. Προτού στεγνώσει το μελάνι της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Σύμβασης του ΟΗΕ για τη Γενοκτονία, τα εκκολαπτόμενα, ελεγχόμενα από τη Δύση Ηνωμένα Έθνη χάραξαν μια εξαίρεση για το Ισραήλ, το οποίο θα ήταν ουσιαστικά υπεράνω του νόμου.
Στην Παλαιστίνη, αυτό ξεκίνησε με τον βίαιο διαμελισμό της γης, ο οποίος παραβίαζε ευθέως τις διεθνείς νομικές απαγορεύσεις για την απόκτηση εδαφών με τη βία και την άρνηση της αυτοδιάθεσης των αυτοχθόνων. Ακολούθησε η παταγώδης αποτυχία του ΟΗΕ και της Δύσης να παρέμβουν για να σταματήσουν τη γενοκτονική εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης που ήταν η Νάκμπα του 1947-1948.
Ενώ θα ακολουθούσαν κρίσιμα ψηφίσματα και συμβολικές χειρονομίες στα Ηνωμένα Έθνη, η Δύση άρχισε να εργάζεται σοβαρά την ίδια στιγμή για να βοηθήσει και να εξοπλίσει το Ισραήλ, ώστε να το καταστήσει αδιαπέραστο στις εξωτερικές επιταγές του διεθνούς δικαίου, και για την αποδυνάμωση και την απανθρωποποίηση του παλαιστινιακού λαού, ώστε να αποτρέψει κάθε πραγματική εσωτερική απειλή για το αποικιοκρατικό σχέδιο.
Όταν ο δυτικός έλεγχος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών άρχισε να αποδυναμώνεται στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και του 1970, ως αποτέλεσμα της εισόδου στον ΟΗΕ ενός κύματος νέων ανεξάρτητων κρατών του παγκόσμιου Νότου, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει. Ο παλαιστινιακός λαός βρήκε νέα υποστήριξη για τον αγώνα του ανάμεσα στα νέα ανεξάρτητα κράτη και η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν εγκατέλειψε την προηγούμενη φιλοσιωνιστική στάση της υπέρ μιας στάσης υποστήριξης των γηγενών Παλαιστινίων.
Στον ίδιο τον ΟΗΕ, οι προηγούμενες διακηρυκτικές θέσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα κωδικοποιήθηκαν σε δεσμευτικές διεθνείς συνθήκες, η αρχή της αυτοδιάθεσης αναδείχθηκε σε βασικό παγκόσμιο κανόνα και το κίνημα για την παγκόσμια αποαποικιοποίηση ήταν σε άνοδο.
Ως αποτέλεσμα, ακόμη και όταν η Δύση διπλασίασε την υποστήριξή της, το Ισραήλ και ο σιωνιστικός αποικισμός της Παλαιστίνης αντιμετώπισαν όλο και μεγαλύτερη απομόνωση. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, ο ΟΗΕ είχε επιβεβαιώσει το δικαίωμα αντίστασης στην ξένη κατοχή, την αποικιοκρατική κυριαρχία και τα ρατσιστικά καθεστώτα και είχε κηρύξει τον σιωνισμό ως μια μορφή ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων. Τα Ηνωμένα Έθνη θα δημιουργούσαν ειδικούς μηχανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την παρακολούθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού. Αυτές οι εξελίξεις ροκάνιζαν το δυτικό σχέδιο της ισραηλινής εξαίρεσης και άρχισαν να απειλούν την ισραηλινή ατιμωρησία.
Αλλά ακριβώς τη στιγμή που η προσέγγιση της Παλαιστίνης με επίκεντρο το διεθνές δίκαιο κέρδιζε έδαφος, το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης έφερε μια νέα μονοπολική εποχή με ανεξέλεγκτη κυριαρχία των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους άρχισαν να εργάζονται για να απομονώσουν το Ισραήλ από την κριτική των νομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα Ηνωμένα Έθνη, ανακαλώντας το ψήφισμα που κήρυττε τον σιωνισμό ως μορφή ρατσισμού και ακολουθώντας τη Διάσκεψη της Μαδρίτης με αυτό που τελικά θα γινόταν η διαδικασία του Όσλο, στην οποία τα δικαιώματα των Παλαιστινίων θα ήταν στη διακριτική ευχέρεια του Ισραηλινού κατακτητή τους και του Αμερικανού χορηγού του.
Έτσι, η δεκαετία του 1990 ξεκίνησε με μια συντονισμένη προσπάθεια των ΗΠΑ να παραμερίσουν το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που ευνοούσαν τη θέση των Παλαιστινίων, υπέρ των πολιτικών διαπραγματεύσεων, στις οποίες θα κυριαρχούσαν οι ΗΠΑ, ενεργώντας υπέρ του Ισραήλ. Οι Παλαιστίνιοι ήταν πλέον αναγκασμένοι, χωρίς το πλεονέκτημα του διεθνούς δικαίου, να διαπραγματευτούν για τα δικαιώματά τους όχι μόνο με εκείνους που τους κατέχουν και τους καταπιέζουν, αλλά και με τη μοναδική παγκόσμια υπερδύναμη που ήταν ο στενότερος σύμμαχος του κατακτητή. Η αποδυνάμωση του παλαιστινιακού λαού ήταν σχεδόν πλήρης.
Για τρεις δεκαετίες μετά, η κατάσταση των Παλαιστινίων επί τόπου συνέχισε να επιδεινώνεται, καθώς η ισραηλινή καταστολή και η εποικιστική δραστηριότητα συνεχίζονταν με γοργούς ρυθμούς πίσω από το προπέτασμα καπνού του Όσλο. Πράγματι, οι συμφωνίες του Όσλο διαμορφώθηκαν προσεκτικά εν μέρει για να αποτρέψουν τη λήψη νομικών μέτρων κατά του Ισραήλ για την παραβίαση των παλαιστινιακών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Ισραήλ εκμεταλλεύτηκε αυτή την ευκαιρία της ενισχυμένης ατιμωρησίας για να πραγματοποιήσει τριάντα και πλέον χρόνια κλοπής γης, εξώσεων, επέκτασης εποικισμών και διώξεων ανυπεράσπιστων Παλαιστινίων σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη. Το Όσλο ήταν, στην ουσία, ένας μποναμάς εγκλημάτων πολέμου.
Από την πλευρά τους, οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους επιστράτευσαν το σύνολο της διπλωματικής, στρατιωτικής και οικονομικής τους ισχύος για να στηρίξουν την ισραηλινή ατιμωρησία και να επιμείνουν ότι η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στο ζήτημα ήταν ακατάλληλη και "μη βοηθητική" για τις διαπραγματεύσεις και την ειρήνη.
Αρχίζουν να εμφανίζονται ρωγμές.
Ρωγμές στο τείχος της ατιμωρησίας του Ισραήλ θα εμφανιστούν ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της εξουσίας από μια νέα, ακροδεξιά κυβέρνηση στο Ισραήλ το 2023. Αυτή η κυβέρνηση, αποτελούμενη από ένα συνονθύλευμα μερικών από τους πιο απεχθείς φασίστες, ρατσιστές, εποίκους και εγκληματίες πολέμου της χώρας, θα εγκατέλειπε αμέσως την (επιδοκιμασμένη από τη Δύση) 75ετή πολιτική του Ισραήλ για σταδιακή γενοκτονία, υπέρ μιας ταχείας γενοκτονίας.
Προχώρησε αμέσως στην επέκταση των εποικισμών, στην αύξηση των επιθέσεων και την πραγματοποίηση πογκρόμ σε παλαιστινιακές πόλεις και χωριά στη Δυτική Όχθη, στην έξωση παλαιστινιακών οικογενειών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στην περαιτέρω κωδικοποίηση του απαρτχάιντ στο νόμο (βασιζόμενο στο διακριτικό νόμο περί εθνικού κράτους του 2018) και στη σύλληψη εκατοντάδων επιπλέον πολιτικών κρατουμένων. Μετά την επίθεση στο νότιο Ισραήλ από ένοπλες παλαιστινιακές ομάδες αντίστασης τον Οκτώβριο, το Ισραήλ εξαπέλυσε μια ανελέητη εκστρατεία εξόντωσης του λαού της Γάζας και αύξησε περαιτέρω τις επιθέσεις του κατά των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.
Τόσο αποτρόπαια ήταν [και είναι] η γενοκτονική επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, που εφάρμοσε μια μεσαιωνική πολιορκία και μια πολιτική καμένης γης εναντίον 2.3 εκατομμυρίων εγκλωβισμένων ανθρώπινων όντων, κόβοντας κάθε τροφή, νερό, καύσιμα και φάρμακα, σφαγιάζοντας δεκάδες χιλιάδες, διαπράττοντας συστηματικά βασανιστήρια, καταστρέφοντας σπίτια, προσφυγικούς καταυλισμούς, νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, εγκαταστάσεις του ΟΗΕ και ανθρωπιστικές εγκαταστάσεις, επιβάλλοντας σκόπιμα ασθένειες και πείνα, σκοτώνοντας αμάχους με τουφέκια ελεύθερων σκοπευτών και ισοπεδώνοντας το μεγαλύτερο μέρος της Γάζας, ώστε οι επί μακρόν αποσιωπημένοι διεθνείς νομικοί μηχανισμοί βρέθηκαν ανίκανοι να αντισταθούν στο δημόσιο αίτημα για απόδοση ευθυνών. Η επιβληθείσα από τις ΗΠΑ φίμωση του Όσλο είχε ξεφτίσει και το διεθνές δίκαιο άρχισε να υψώνει τη φωνή του.
Τόσο το ΔΔΔ όσο και το ΔΠΔ παρακολουθούσαν. Είχαν επίγνωση ότι στο δικαστήριο της κοινής γνώμης, το οποίο τροφοδοτείται από τις ατελείωτες εικόνες γενοκτονικής φρίκης που μεταδίδονται ζωντανά σε όλο τον κόσμο (και από μια μακροχρόνια αντίληψη για δυτικά διπλά πρότυπα στους διεθνείς μηχανισμούς), ήταν το ίδιο το διεθνές δίκαιο που δικάζεται, συμπεριλαμβανομένων αυτών των δικαστικών θεσμών. Είτε αυτά τα δικαστήρια θα ενεργούσαν, είτε θα απονομιμοποιούνταν οριστικά.
Προς τιμήν τους, βρήκαν το θάρρος να ξεπεράσουν τις δυτικές πιέσεις (συμπεριλαμβανομένων άμεσων απειλών προς το προσωπικό των δικαστηρίων από ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες και δυτικούς κυβερνητικούς αξιωματούχους). Με αίτημα της Νότιας Αφρικής, το ΔΔΔ συγκλήθηκε για να εξετάσει την κατηγορία της γενοκτονίας κατά του Ισραήλ, έκρινε ότι η κατηγορία αυτή ήταν εύλογη και διέταξε διάφορους γύρους προσωρινών μέτρων για να σταματήσει το Ισραήλ τις εγκληματικές του ενέργειες.
Ο Εισαγγελέας του ΔΠΔ, μετά από χρόνια κωλυσιεργίας και εκτροπής στον φάκελο της Παλαιστίνης, ζήτησε εντάλματα σύλληψης για τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Άμυνας του Ισραήλ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και οι δύο διαδικασίες παραμένουν σε εξέλιξη, εγείροντας το φάσμα της πραγματικής λογοδοσίας για τα διεθνή εγκλήματα του Ισραήλ για πρώτη φορά από την έναρξη του παραδείγματος του Όσλο.
Τα τελευταία χτυπήματα στο status quo
Αλλά στη συνέχεια το ΔΔΔ έκανε κάτι άλλο. Στις 19 Ιουλίου 2024, αποφάνθηκε επί αιτήματος συμβουλευτικής γνωμοδότησης που υπέβαλε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, εκθέτοντας με εκπληκτική νομική σαφήνεια τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και τις απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε οριστικά ότι το Ισραήλ διαπράττει απαρτχάιντ και φυλετικό διαχωρισμό, ότι όλη η Δυτική Όχθη, η Ανατολική Ιερουσαλήμ και η Γάζα είναι κατεχόμενα εδάφη, ότι η κατοχή είναι παράνομη, ότι το Ισραήλ πρέπει να απομακρύνει όλους τους οικισμούς, τους εποίκους, τους στρατιώτες και τις υποδομές κατοχής, να διαλύσει το τείχος απαρτχάιντ στη Δυτική Όχθη, να παράσχει αποζημιώσεις στους Παλαιστίνιους και να επιτρέψει σε όλους όσους εκδιώχθηκαν να επιστρέψουν στις εστίες τους.
Εξίσου σημαντικό, το Δικαστήριο δήλωσε ότι όλα τα κράτη έχουν νομική υποχρέωση να μην αναγνωρίζουν ή να μην βοηθούν την κατοχή και είναι υποχρεωμένα να συμβάλλουν στον τερματισμό της κατοχής και των άλλων παραβιάσεων του Ισραήλ. Και διαπίστωσε ότι όλα τα κράτη πρέπει να τερματίσουν όλες τις συμβατικές σχέσεις με το Ισραήλ που αφορούν τα παλαιστινιακά εδάφη, να παύσουν όλες τις οικονομικές, εμπορικές και επενδυτικές σχέσεις που συνδέονται με τα κατεχόμενα εδάφη.
Έτσι, το ΔΔΔ έδωσε σαφή διεθνή νομική εξουσία στο κίνημα κατά του απαρτχάιντ και στην έκκληση για μποϊκοτάζ, αποεπένδυση και κυρώσεις. Κρίσιμο είναι ότι απέρριψε τα επιχειρήματα των ΗΠΑ και άλλων δυτικών κυβερνήσεων που προσπαθούσαν να ισχυριστούν ότι το Δικαστήριο θα έπρεπε να παραπέμψει στις διαπραγματεύσεις μετά το Όσλο μεταξύ του κατακτητή και των κατεχομένων και στην πολιτική του Συμβουλίου Ασφαλείας, παρά στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.
Το Δικαστήριο, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς αυτούς, δήλωσε ότι τέτοιες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες δεν υπερισχύουν και δεν μπορούν να υπερισχύουν των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και των υποχρεώσεων του Ισραήλ βάσει του διεθνούς δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ανθρωπιστικού δικαίου.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε κατ' αρχάς ότι, σε κάθε περίπτωση, τα μέρη πρέπει να ασκούν τις όποιες εξουσίες και ευθύνες τους βάσει των συμφωνιών αυτών, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τους κανόνες και τις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Επικαλούμενο το άρθρο 47 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης, το Δικαστήριο έθεσε το θέμα οριστικά στο αρχείο, υπενθυμίζοντας στα κράτη ότι, εκ του νόμου, "ο προστατευόμενος πληθυσμός "δεν πρέπει να στερείται" των πλεονεκτημάτων της Σύμβασης "με οποιαδήποτε συμφωνία που συνάπτεται μεταξύ των αρχών των κατεχομένων εδαφών και της κατοχικής δύναμης"". "Για το λόγο αυτό", συνέχισε το Δικαστήριο, "οι Συμφωνίες του Όσλο δεν μπορούν να εκληφθούν ότι αφαιρούν από τις υποχρεώσεις του Ισραήλ σύμφωνα με τους σχετικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου που ισχύουν στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη".
Με απλά λόγια, το Δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ανθρώπινα όντα με ανθρώπινα δικαιώματα, ότι δεν χρειάζεται να διαπραγματεύονται για τα ανθρώπινα δικαιώματά τους με τον καταπιεστή τους και ότι το Ισραήλ δεν είναι υπεράνω του νόμου.
Οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους θα επιχειρήσουν αναμφίβολα να αναβιώσουν το τέχνασμα του Όσλο για να υπερασπιστούν το αποικιακό τους σχέδιο στην Παλαιστίνη. Με τον τρόπο αυτό, θα επικαλεστούν "την τάξη που βασίζεται σε κανόνες" (δηλαδή, την αυτοκρατορική κυριαρχία που υπαγορεύουν οι ΗΠΑ) και θα απορρίψουν το διεθνές δίκαιο (κωδικοποιημένο παγκόσμιο δίκαιο που ισχύει για όλα τα κράτη).
Αλλά η διάρκεια ζωής αυτών των κόλπων έχει λήξει. Το κίνημα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, για μποϊκοτάζ, εκποίηση και κυρώσεις, και για τον τερματισμό της αποικιοκρατίας, του απαρτχάιντ και της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη, αυξάνεται καθημερινά. Το κίνημα αυτό έχει ενισχυθεί περαιτέρω από τις πρόσφατες εξελίξεις στο διεθνές δίκαιο. Και το ΔΔΔ έχει επιτέλους καρφώσει ένα παλούκι στην καρδιά του βρυκόλακα του Όσλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου