Αλλη μια κατάπτυστη συμφωνία με το κράτος – δολοφόνο έβαλε στο «παλμαρέ» της η κυβέρνηση, την ώρα της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού.
Στις 28 Απριλίου του 2025, υπογράφηκε από τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων της Ελλάδας και του κράτους του Ισραήλ το πρωτόκολλο Τροποποίησης της Συμφωνίας Ασφαλείας μεταξύ Ελλάδας – Ισραήλ. Πρόκειται για ένα πρωτόκολλο που «πέρασε» χωρίς να κυρωθεί από τη Βουλή. Με το πρωτόκολλο αυτό τροποποιούνται ορισμένα σημεία της αρχικής συμφωνίας, η οποία είχε υπογραφεί μεταξύ των υπουργείων Αμυνας των δύο κρατών, τον Φλεβάρη του 1992.
Πρόκειται για μία από τις πρώτες συμφωνίες που υπέγραψε το ελληνικό κράτος με το κράτος του Ισραήλ, σχεδόν δύο χρόνια μετά την de jure αναγνώρισή του από την Ελλάδα, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ακολούθησαν μέσα στη δεκαετία του 1990 η Συμφωνία Συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ που υπογράφηκε τον Δεκέμβρη του 1994, και η Πρόσθετη Συμφωνία για Στρατιωτική και Τεχνολογική Συνεργασία που υπογράφηκε τον Οκτώβρη του 1999.
Η συμφωνία του 1992 που επικαιροποιήθηκε, αφορά ζητήματα συνεργασίας με επίκεντρο «απόρρητα θέματα και πληροφορίες». Περιλαμβάνει προβλέψεις για συνεργασία, ανταλλαγή πληροφοριών, κοινοπραξίες, συμβάσεις ή οποιεσδήποτε άλλες σχέσεις μεταξύ κυβερνητικών φορέων και/ή ιδιωτικών εταιρειών των δύο μερών σχετικά με στρατιωτικά, αμυντικά ή θέματα ασφάλειας, όπως και ζητήματα πώλησης στρατιωτικού εξοπλισμού ή όπλων από το ένα μέρος στο άλλο. Μάλιστα, η συμφωνία προβλέπει διευκολύνσεις για «πρόσβαση σε “απόρρητα θέματα και πληροφορίες” και σε χώρους όπου εκτελούνται απόρρητα έργα».
Από το κείμενο της συμφωνίας, προκύπτει πως οι υπηρεσίες ασφαλείας των δύο κρατών έχουν αναπτύξει αμοιβαίο σχέδιο ασφαλείας για την ανταλλαγή «απόρρητων θεμάτων και πληροφοριών» και τη μεταφορά τους από τη μία χώρα στην άλλη μέσω εγκεκριμένων διαύλων.
Σύμφωνα με την επικαιροποίηση της Συμφωνίας, η «χώρα υποδοχής λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και προφυλάξεις που απαιτούνται για να εξασφαλίσει τη φυσική ασφάλεια των εκπροσώπων της χώρας προέλευσης στο έδαφός της». Σε άλλο άρθρο, υπογραμμίζεται πως «σε περίπτωση που προσωπικό ή εργολάβοι του ενός μέρους ταξιδεύουν στη χώρα του άλλου μέρους για την εκτέλεση ενός έργου ασφαλείας, η αρμόδια αρχή ασφαλείας της χώρας υποδοχής είναι υπεύθυνη για τη λήψη των απαραίτητων μέτρων για τη διασφάλιση της φυσικής ασφάλειας του επισκεπτόμενου προσωπικού ή των εργολάβων. Εάν χρειαστεί, οι αρμόδιες αρχές ασφαλείας των μερών θα διαβουλεύονται μεταξύ τους για τα θέματα αυτά».
Δεδομένου ότι η συμφωνία δεν αφορά τη φυσική ασφάλεια οποιουδήποτε κυβερνητικού αξιωματούχου, αλλά τα στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών των δύο χωρών, προκύπτει πως η δραστηριότητά τους στη χώρα μας έχει αναβαθμιστεί το τελευταίο διάστημα, έτσι ώστε να δημιουργείται η ανάγκη επικαιροποίησης της συμφωνίας.
Το τι είδους «απόρρητα θέματα και πληροφορίες» παρέχουν όλα αυτά τα χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις στις κυβερνήσεις του κράτους – δολοφόνου Ισραήλ, αποτελεί ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ερώτημα, που δεν απαντάται από το περιεχόμενο της συμφωνίας. Η συνολικότερη στήριξη όμως όλων των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων τις τελευταίες δεκαετίες στην κυβέρνηση του κράτους – δολοφόνου, όσο αυτό συνεχίζει την κατοχή της Παλαιστίνης και τις σφαγές εις βάρος του λαού της, προοικονομεί για το περιεχόμενο των απαντήσεων.
H «στρατηγική σχέση» της Ελλάδας με το Ισραήλ διαμορφώθηκε την προηγούμενη 15ετία, με τη σφραγίδα των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ είτε από κυβερνητικές, είτε από αντιπολιτευτικές θέσεις, όπως αναλυτικά καταγράψαμε και στο προηγούμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου». Το ΠΑΣΟΚ έβαλε μεν τις βάσεις από νωρίς στη δεκαετία του 2000, για να πάρει στη συνέχεια τη σκυτάλη ο ΣΥΡΙΖΑ με «ομπρέλα ΗΠΑ». Αξίζει άλλωστε να θυμίσουμε πως ήταν πριν από μόλις 6 χρόνια, στα τέλη του 2018 όταν από την κοιλάδα Μπερ Σεβά όπου φιλοξενούνται και ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, ο τότε πρωθυπουργός Τσίπρας, στο πλαίσιο της 5ης τριμερούς Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, έλεγε πως «συμφωνήσαμε να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας στον τομέα της ασφάλειας και της ανταλλαγής πληροφοριών, όχι μόνο σε ό,τι αφορά αυτές τις εξελίξεις, αλλά και γενικότερα», όπως και τη συνεργασία στο Διάστημα και «στον τομέα της ψηφιακής πολιτικής, της θωράκισής μας έναντι κυβερνοαπειλών». Ενώ έλεγε πως «σε ό,τι αφορά την τεχνολογία των επικοινωνιών και της πληροφορίας, συμφωνήσαμε να συστήσουμε μια κατευθυντήρια επιτροπή, με συμμετοχή αρμόδιων υπουργών, για την αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων».
Τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης είναι που υπαγορεύουν αυτή την πολιτική, που έχει τις ρίζες της στη δεκαετία του 1990. Συμφέροντα που υπηρετούν την προσπάθεια αναβάθμισης στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, οι οποίοι συγκρούονται όλο και πιο έντονα με τους αντίστοιχους σχεδιασμούς αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Μέσα από αυτή την προσπάθεια η Ελλάδα συμβάλλει σε εγκλήματα εις βάρος άλλων λαών, ενώ ταυτόχρονα καθιστά τον ελληνικό λαό στόχο των εντεινόμενων ανταγωνισμών του κεφαλαίου.
Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 07-08/06/2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου