«Δεν μας νοιάζεται κανείς»: Οργή στρατιωτικού από τον Έβρο

Αυτή η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΊΑΣ που δημοσιεύτηκε στο Armyvoice News  έφτασε και στην ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ. Την αναδημοσιεύουμε:

«Δεν μας νοιάζεται κανείς»: Οργή στρατιωτικού από τον Έβρο για τον Σεπτέμβριο-εφιάλτη που βλέπουν να έρχεται – «Μας ζητούν τα διπλά με τους μισούς»

Η φωνή δείχνει κουρασμένη αλλά και οργισμένη. Ένας στρατιωτικός προέλευσης ΕΜΘ από τον Έβρο, με χρόνια υπηρεσίας στις μάχιμες μονάδες, περιγράφει στο Armyvoice.gr πώς ο Σεπτέμβριος έχει ήδη μετατραπεί σε εφιάλτη για τα στελέχη, την ώρα που η ιεραρχία φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για τις εντυπώσεις παρά για τις πραγματικές ανάγκες του προσωπικού.



«Ο Σεπτέμβριος είναι μήνας προσαρμογής για τις οικογένειές μας. Ανοίγουν τα σχολεία, ξεκινούν οι δραστηριότητες για τα παιδιά, τα φροντιστήρια. Οι οικογένειές μας προσπαθούν να τακτοποιηθούν στο νέο μέρος που έχουν μετακομίσει. Και τότε έρχονται οι συνταγματάρχες, οι στρατηγοί και οι ταξίαρχοι και βάζουν ασκήσεις, επιθεωρήσεις και ό,τι άλλο φανταστεί κανείς, ώστε να μην μπορεί ο χαμηλόβαθμος οικογενειάρχης να πάρει ούτε μια μέρα άδεια για να οργανώσει τη ζωή του», καταγγέλλει ο ΕΜΘ.

Η κριτική του είναι αιχμηρή:

«Γιατί δεν μπορούν να γίνουν οι επιθεωρήσεις αργότερα; Το μόνο που τους νοιάζει είναι οι φωτογραφίες σε στρατιωτικές ιστοσελίδες. Η οικογένεια είναι μόνο για να λέμε “έτος οικογένειας” και να κάνουμε ομιλίες για το θεαθήναι. Καμία πραγματική στήριξη».

Παράλληλα, όπως σημειώνει, η έλλειψη προσωπικού κάνει την κατάσταση αφόρητη:

«Το προσωπικό έχει μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό λόγω και των αποσπάσεων. Και αυτοί βάζουν περισσότερες ασκήσεις και επιθεωρήσεις. Παλιά αυτά τα έκανε το διπλάσιο προσωπικό. Τώρα τα ζητούν από τους μισούς και, επιπλέον, έχουμε και περιπολίες στο ποτάμι και δασοπεριπολίες».

Στην περιγραφή του, οι ανώτεροι εμφανίζονται να αγνοούν την πραγματική κατάσταση στις μονάδες:

«Όλα για την καριέρα του στρατάρχη, του μεράρχου, του ταξίαρχου, του συνταγματάρχη, πολλοί από τους οποίους, για να κάνουν καριέρα, έχουν επιλέξει να ζουν μακριά από την οικογένειά τους ή χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις.

Οι υπόλοιποι να σκύβουμε το κεφάλι και να ικανοποιούμε τις επιθυμίες τους χωρίς μέτρο. Όλα για τις φωτογραφίες και τα βίντεο. Γιατί να πούμε στα παιδιά μας να πάνε στη Σχολή Ευελπίδων, στη ΣΜΥ ή να γίνουν ΕΠΟΠ; Για να καταλήξουν να ζουν αυτά; Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα χρήματα. Είναι τα παράλογα που ζητάνε οι «μεγάλοι». Για αυτό δεν θέλει κανένα παιδί να πάει στον Στρατό: μόνο εκεί δεν εφαρμόζονται οι επίσημες διαταγές, αλλά οι προσωπικές ορέξεις του κάθε διοικητή».

Η αφήγηση του ΕΜΘ μπορεί να ερμηνευτεί και μέσα από τη σκοπιά της προφορικής ιστορίας. Σύμφωνα με τον Alessandro Portelli, η προφορική μαρτυρία δεν μεταφέρει μόνο γεγονότα, αλλά και την υποκειμενική εμπειρία και το συναίσθημα του αφηγητή («What makes oral history different», The Oral History Reader, 1998).

Εδώ, η ένταση, ο σαρκασμός και η ειρωνεία στον λόγο του δεν είναι απλές ρητορικές επιλογές, αλλά εργαλεία για να καταδείξουν την αντίθεση ανάμεσα στις επίσημες διακηρύξεις και την καθημερινή πραγματικότητα.

Η μαρτυρία αυτή μέσα από το πρίσμα της ανάλυσης του Erving Goffman για τις ιεραρχίες και τους μηχανισμούς επιβολής στο εσωτερικό των θεσμών, έχει ιδιαίτερη σημασία.

Πρόκειται για μια μαρτυρία που, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς με όλες τις διαπιστώσεις, αποτυπώνει την ένταση μεταξύ επιχειρησιακών απαιτήσεων και ανθρώπινων αναγκών – μια ένταση που στον Έβρο, όπως φαίνεται, φτάνει στο αποκορύφωμά της τον Σεπτέμβριο.