ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ για Ανάγνωση: ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΤΣΙΜΙΝΙΕΡΑΣ

ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΤΣΙΜΙΝΙΕΡΑΣ

Συγγραφέας ΘΩΜΑΣ ΣΥΔΕΡΗΣ

Υπήρχε κάποτε ένα ρέμα που κατέληγε στη θάλασσα. Υπήρχαν παιδιά που έπαιζαν μέσα στο ρέμα κυνηγώντας βατράχια. Κάποτε τα παιδιά αρρώσταιναν με πυρετό και πριν προλάβουν να τα δει ένας γιατρός, έσβηναν, όπως ο ήχος από την μπουρού των καραβιών που χάνονταν στο πέλαγο.

Υπήρχαν πολλές παράγκες γύρω από το ρέμα, παραπήγματα με τσίγκους, λαμαρίνες και ξύλα. Όταν έπιανε μπουρίνι και φούσκωνε το ρέμα, ο χείμαρρος παράσερνε τις παράγκες που ταξίδευαν σαν καρυδότσουφλα μέχρι τη θάλασσα. Παράσερνε και τους ανθρώπους που πνίγονταν στα νερά της κι έμεναν για πάντα στην αγκαλιά της.

Κοντά στη θάλασσα υπήρχε ένα μεγάλο πέτρινο εργοστάσιο, υπήρχαν τα Σφαγεία, υπήρχαν και άλλα μεγάλα εργοστάσια, διάσπαρτα εδώ και εκεί, που έμοιαζαν νυσταγμένοι δράκοι, τυλιγμένοι στη σκόνη. Υπήρχαν άνθρωποι που περνούσαν την πύλη του εργοστασίου νύχτα και έβγαιναν έξω πάλι νύχτα. Ήταν άνθρωποι που ήρθαν από μακριά, από μιαν άλλη θάλασσα, που ήρθαν από τα βουνά ή από ξερότοπους και ξερονήσια, άνθρωποι που διέσχισαν τον χώρο, που κουβάλησαν τον χώρο, που τεμάχισαν και αναδημιούργησαν τον χώρο, όλοι τους αθώοι και απελπιστικά αφελείς στη δίνη της προσωπικής τους γεωγραφίας. Άνθρωποι που σου έλεγαν απλώς “θέλω να ζήσω”.

Υπήρχαν και παιδιά, που είχαν στραμμένο το βλέμμα πάντα προς τη θάλασσα, άλλοτε μαύρη σαν κατράμι και άλλοτε κόκκινη από το αίμα των Σφαγείων. Υπήρχαν ανήσυχα παιδικά κεφάλια, ανέμελα κάτω από τις θεόρατες τσιμινιέρες που ξερνούσαν σκόνη, καπνό και θάνατο. Κάτω από τη σκιά μιας τσιμινιέρας, τα παιδιά εκείνα άκουγαν τον ήχο από ένα μακρινό ραδιοφωνάκι: “Μες τη χασάπικη αγορά ένα χασαπάκι με την ελίτσα και τα φρύδια τα σμιχτά όταν με βλέπει και περνώ από μπροστά του τη μαχαιρίτσα του στο κούτσουρο χτυπά”.

Ο Θωμάς Σίδερης γεννήθηκε το 1967 στον Πειραιά. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στη Νομική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Ανθρωπογεωγραφία από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στην ΕΡΤ και είναι δημιουργός της εκπομπής “Αφύλαχτη Διάβαση”, μία σειρά ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ που μεταδίδονται από το Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και τη Φωνή της Ελλάδας. Ύστερα από πρόταση της ΕΡΤ ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου Ευρωπαίου δημοσιογράφου για το 2018 (European Journalist of the Year) του θεσμού PRIX EUROPA για το σύνολο της ερευνητικής εργασίας του όπως καταγράφηκε στα ραδιοφωνικά ντοκιμαντέρ που υλοποίησε στην Ελληνική Ραδιοφωνία και εισήλθε στην τελική λίστα των υποψηφίων. Τιμήθηκε με το βραβείο Μπότση τον Ιανουάριο του 2018, παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, για το ντοκιμαντέρ του “ILMIK – Η ΘΗΛΙΑ” (THE NOOSE) αλλά και εν γένει για το συνολικό δημοσιογραφικό έργο του. Η ταινία του “ILMIK – Η ΘΗΛΙΑ” (THE NOOSE) βραβεύτηκε με το 2ο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ιεράπετρας το 2018. Το ντοκιμαντέρ “Σκιά στην ψυχή”, στο οποίο έχει υλοποιήσει την πρωτότυπη έρευνα για τους α­νταλλαγέντες πρόσφυγες της Συνθήκης της Λωζάνης, τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου δημιουργικού ντοκιμαντέρ στο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου του Λονδίνου το 2016. Έχει τιμηθεί από τον διεθνή ανθρωπιστικό οργανισμό Άλμπερτ Σβάιτσερ, παγκόσμιο εταίρο του ΟΗΕ, για την εκπομπή του “Αφύλαχτη Διάβαση” στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, καθώς και για τα βιβλία του “Οι δικοί μας ξένοι” και “Το αποτύπωμα της μνήμης”. 

Έχει λάβει τιμητική διάκριση από τον τουρκικό ανθρωπιστικό οργανισμό KIMSE YOK MU για το σύνολο του δημοσιογραφικού έργου του. Ήταν τακτικός αρθογράφος της εφημερίδας Zaman και Today΄s Zaman μέχρι το κλείσιμό τους, ενώ το βιβλίο του “Οι δικοί μας ξένοι” μεταφράστηκε στα τουρκικά με τον τίτλο “Bizim Yabancilar”.