Πολλοί επιχειρούν να μπαζώσουν το ρήγμα που έχει ανοίξει ο ηρωικός αγώνας του παλαιστινιακού λαού και η γενοκτονία του Ισραήλ. Γι’ αυτό και η υπόθεση πλέον «θάβεται» συστηματικά στα περισσότερα διεθνή – και ελληνικά – ΜΜΕ. Δεν θα το πετύχουν – ακόμη κι αν «στήσουν» τον επόμενο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον και όσα δείξει η οθόνη. Όχι μόνο γιατί το έγκλημα συνεχίζεται. Αλλά γιατί αυτή η κόκκινη γραμμή καθορίζει πολλά. Χθες, σήμερα και αύριο.
Η στροφή στα πλήρως ηλεκτρικά αυτοκίνητα ήταν έτσι κι αλλιώς προβληματική, καθώς αρκετές είναι οι μελέτες που δείχνουν πως σε καμία περίπτωση δεν είναι πιο «καθαρά» από τα σύγχρονα υβριδικά – ενώ ταυτόχρονα, υπάρχουν και άλλες, καλύτερες λύσεις για τον περιορισμό της εκπομπής διοξειδίου και άλλων αερίων του θερμοκηπίου. Παρ’ όλα αυτά, η απόφαση της Κομισιόν να αναιρέσει την απόφαση για τερματισμό της παραγωγής και των πωλήσεων οχημάτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης μετά το 2035 έχει τη δική της ιδιαίτερη σημασία. Πρόκειται, άλλωστε, για σημαντική νίκη του λόμπι των αυτοκινητοβιομηχανιών, που ασκούσε ασφυκτικές πιέσεις το προηγούμενο διάστημα, στο φόντο και των εξελίξεων στις ΗΠΑ, διαπιστώνοντας ότι το αφήγημα της «πράσινης οικονομίας» χάνει διαρκώς έδαφος – προς όφελος, βεβαίως, της «πολεμικής οικονομίας», που έχει αναγορευτεί σε νέα προτεραιότητα για το ευρωπαϊκό – και όχι μόνο – κεφάλαιο.
Σκάνε «βόμβες», 10 χρόνια μετά το Ντέιτον
Η κυβέρνηση της Βουλγαρίας εξαναγκάστηκε σε παραίτηση πριν μερικές μέρες, εξαιτίας των μαζικών διαδηλώσεων που προηγήθηκαν – με τους συμμετέχοντες να μην τρώνε το «παραμύθι» της ανάγκης για σταθερότητα τώρα που η χώρα μπαίνει στην ευρωζώνη (από την 1η Ιανουαρίου). Στη Σερβία, το φάντασμα του Νόβι Σαντ εξακολουθεί να κυνηγά την εκεί κυβέρνηση και τον πρόεδρο Βούτσιτς, που κλυδωνίζονται επικίνδυνα. Την ίδια στιγμή, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη παραμένει ένα κράτος «σφραγίδα», ενώ στη Βόρεια Μακεδονία η κυβέρνηση επιστρατεύει τον εθνικισμό για να ξεφύγει από τη μέγγενη της λαϊκής δυσφορίας. 30 χρόνια μετά τη Συμφωνία του Ντέιτον (υπογράφηκε επισήμως στο Παρίσι στις 14 Δεκεμβρίου 1995), η οποία σφράγισε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι «βόμβες» που έριξαν ΗΠΑ και ΕΕ, δήθεν για να προασπίσουν τη δημοκρατία και τις μειονότητες στα Βαλκάνια, εξακολουθούν να σκάνε στις χώρες της γειτονιάς μας.
Χορός δισ. για τους πολέμους
Ποσό-ρεκόρ, ύψους 11,1 δισ. δολαρίων, ενέκρινε η αμερικανική κυβέρνηση για τον εφοδιασμό της Ταϊβάν με πολεμικό υλικό – οπλικά συστήματα και πυρομαχικά – το 2026. Πρόκειται, αναμφίβολα, για ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την Κίνα, που συνάδει και με το περιεχόμενο του «Δόγματος Τραμπ» και όσα αναφέρει για τον ανταγωνισμό της νέας εποχής και τη σχέση μεταξύ των υπερδυνάμεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το παραπάνω ποσό εντάσσεται στο πλαίσιο των συνολικών πολεμικών δαπανών των ΗΠΑ για τη νέα χρονιά, που επίσης καταρρίπτει το προηγούμενο ρεκόρ, ξεπερνώντας τα 900 δισ. δολάρια, αποδεικνύοντας την πραγματική κατεύθυνση που δίνει ο Τραμπ, παρά τις «κορώνες» του για την ειρήνη. Την ίδια στιγμή, οι «27» της ΕΕ αναμένεται το 2026 να διαθέσουν πάνω από 400 δισ. (επίσης ρεκόρ) για τον ίδιο σκοπό στους τακτικούς τους προϋπολογισμούς – πέρα από τα «εξτραδάκια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου