οι πατεράδες στρατιώτες, οι γιοί λιποτάχτες
Και ο Ζελένσκι θέλει να πολεμήσουν όλοι οι άλλοι
για να παραμείνει αυτός στην εξουσία
Και για τα ‘ωραία του μάτια’ οι παρανοϊκοί για δέσιμο
ευρω-κοινοτικοί διακινδυνεύουν έναν παγκόσμιο πόλεμο
Σταματήστε τους!
Γράφει ο
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Οι Financial Times στις 28 του Νοέμβρη βγήκε με έναν βαρύγδουπο τίτλο άρθρου: «Ο Ζελένσκι έτοιμος να παραιτηθεί από το αίτημα εισδοχής στο ΝΑΤΟ».
Είναι έτοιμος, λέει, να παραιτηθεί από το πάγιο αίτημά του για είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ με αντάλλαγμα εγγυήσεις των ΗΠΑ (και της ΕΕ) για την ασφάλεια της Ουκρανίας σε περίπτωση άλλης ρωσικής επίθεσης.
Με αυτή τη κίνηση ο Ουκρανός ψεύδο-πρόεδρος πιστεύει πως οι συνομιλίες στο Βερολίνο για την ειρήνευση θα προχωρήσουν για τα καλά με αίσιο τέλος, υπονοώντας μάλλον και μια αποδοχή του Πούτιν.
Ο Ζελένσκι όμως παρουσιάζοντας την «ιδέα» της «παραίτησης» του αυτής ως κάτι το βασικό που είναι επίκαιρο τίποτ’ άλλο στην ουσία δεν κάνει από το να αποπειράται να κοροϊδέψει τους πάντες, όπως άλλωστε το συνηθίζει χρόνια τώρα και ο Τραμπ είναι ο μόνος που δείχνει να το έχει καταλάβει..
Στη πραγματικότητα το θέμα της εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δεν υπάρχει! Ο Ζελένσκι το επικαλέστηκε, αλλά προφανώς είναι σαν να αποκαλύπτει κάτι το ανύπαρκτο, απλώς για επικοινωνιακούς σκοπούς που ουσιαστικά δεν έχουν καμία έννοια, για τους αδαείς ή αφελείς που πιστεύουν στην άη-Βασίλη.
«Παραιτείται» δηλαδή από κάτι που δεν υπάρχει, μια κουτοπονηριά. Έτσι κι αλλιώς οι ΗΠΑ (Donald Trump) είπαν και επιβεβαίωσαν πως δεν θέλουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Το ξέρουμε όλοι, και πρώτος και καλύτερος το ξέρει ο Ζελένσκι.
Επομένως, τί «παραιτείται» και δεν «παραιτείται». Σαχλαμάρες: και να το θέλεις ή όχι, δεν πρόκειται να «δεις» ΝΑΤΟ, οπότε το να μας λες πως «δεν ζητάς πια» να γίνει η Ουκρανία μέλος της οργάνωσης είναι σαν «να ανοίγεις μια πόρτα ανοιχτή»! Δεν λες απολύτως τίποτα. Είναι ένα πυροτέχνημα, μπαμ, και έσβησε. Λες κάτι που άλλοι, μεγαλύτεροι, έχουν ήδη αποφασίσει.
Άλλη είναι η «ιστορία». Ο Ζελένσκι ρίχνει ένα «άδειο» για να πάρει ένα «γεμάτο», δηλαδή «παραιτείται» από ένα μηδέν, από κάτι που δεν υπάρχει για να πάρει κάτι που υπάρχει, δηλαδή όση πιο πολλή «συγκεκριμένη ασφάλεια για την Ουκρανία» μπορεί!.
Κατά τη γνώμη μας, μόνο η εξωθεσμική επέκταση μιας «εκδοχής» του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ θα μπορούσε να συγκεκριμενοποιήσει για την Ουκρανία μια εγγυητική «κατάσταση ασφάλειας», έστω και αν η χώρα δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ. Και αυτό είναι υπεραρκετό, νομίζουμε.
Άλλα «είδη» εγγυήσεων ασφαλείας όπως λ.χ. η στάθμευση ευρωπαίων στρατιωτών, μάλλον ολοσχερώς αποκλείονται
Εκείνο που οι Financial Times μας λένε πως δηλώνει ο Ζελένσκι δείχνει ότι ο Ουκρανός «πιάνεται» από ανύπαρκτα πράγματα όχι για να σώσει τη χώρα του, αλλά για να σώσει τον εαυτό του, για να παρατεινει όσο ακόμη μπορεί την εξουσία του.
Ξέρει πάρα πολύ καλά πως το θέμα της «ασφάλειας» της Ουκρανίας έχει ήδη προ πολλού διευθετηθεί: το «γεγονός ασφάλεια» έχει ήδη αποφασιστεί και εκείνο που μένει είναι η υπογραφή του και η διευκρίνιση σχετικά με το πώς θα ερμηνευτεί μία εφαρμογή του άρθρου 5, δηλαδή ποια θα είναι η έκταση/επέκταση του και οι όροι και οι τρόποι.
Παράλληλες είναι και οι διευκρινίσεις για το ποιες χώρες θα διαθέσουν στρατιωτικό προσωπικό στη διαδικασία ασφάλειας στο ουκρανικό έδαφος. Και, αντικειμενικά, η επιλογή είναι αρκετά προβληματική.
Εντωμεταξύ όμως ο πόλεμος μαίνεται και ο ουκρανικός στρατός ολοένα λιγοστεύει γιατί δραματικά λιγόστεψαν οι νέοι μελλοθάνατοι!
Στο MSN δημοσιεύτηκε μια φωτογραφία όπου φαίνονται 4-5 Οκρανοί στρατιώτες σε στιγμές ανάπαυσης μετά από ασκήσεις της 65ης ταξιαρχίας Μηχανικού και μεγάλη πορεία εκπαίδευσης κάπου στη περιοχή της Ζαπορίζιγια.
Βλέπουμε άντρες μεσήλικους, με φαλάκρες στο μέτωπο, γκρίζα μαλλιά ανακατωμένα μες στον ιδρώτα, ο ένας είναι καθισμένος με εμφανή σημάδια κόπωσης.
Είναι μάλλον «οικογενειάρχες» που «ασκούνται» στη θέση των παιδιών τους που είτε πέθαναν στο μέτωπο είτε λιποτάκτησαν και έφυγαν από τη χώρα τους για να σωθούν.
Και είναι εικόνα που δείχνει ανάγλυφα τη κατάσταση του ουκρανικού στρατού όπως τον κατάντησε η επιμονή του ανόητου (για να μη πούμε κάτι άλλο πολύ βαρύτερο) Ζελένσκι να συνεχίζει έναν πόλεμο χωρίς καμία ελπίδα νίκης, αλλά και η εγκληματική επιταγή των τριών «προθύμων» να πεθάνουν «γι’ αυτούς» και για τα συμφέροντά τους οι Ουκρανοί και προπαντός η απέλπιδα προσπάθεια τους αποφυγής και αναγνώρισης της ήττας τους απέναντι στο «μισητό» Ρώσο.
Η έλλειψη πεζικού για «μάχες από κοντά» και η αδυναμία τροφοδότησής του αντικαταστάθηκε από τα drones για «μάχες από μακριά». Φαίνεται πως 54.000 νέοι Ουκρανοί έχουν δηλωθεί ως λιποτάχτες, ενώ 250.000 στρατευμένοι δεν παρουσιάστηκαν στις μονάδες τους. Το πιο πιθανό είναι να βρίσκονται τώρα σε χώρες του εξωτερικού.
Όλη αυτή η έλλειψη νέων δημιουργεί μια πραγματικότητα όπου η μέση ηλικία των στρατευμένων είναι 40-43 χρόνων, ενώ πολύ εύκολα συναντώνται στη πρώτη γραμμή άντρες στα 60 χρόνια τους!
Είναι εκείνοι που είχαν γνωρίσει τα τελευταία χρόνια της ΕΣΣΔ οι οποίοι, έστω και με κάποια πάχη «κοιλίτσας», προθυμοποιούνται να ντυθούν στρατιώτες για να πολεμήσουν τους Ρώσους, δηλαδή οι πενηντάρηδες και εξηντάρηδες που στο μυαλό τους παρέμειναν αντισοβιετικοί και κατ’ επέκταση αντιρώσοι.
Ή μπορεί και με το ζόρι να γίνει η «αρπαγή» τους μες τους δρόμους ή στα λεωφορεία, κατά μαρτυρία του Kiyv Independent, του BBC και του New York Times.
Όσο για τους αντιρρησίες συνείδησης που συλλαμβάνονται, μια έρευνα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR), αναφέρει την περίπτωση ενός αντιρρησία συνείδησης τον οποίο «το στρατιωτικό προσωπικό έδειρε, κράτησε δεμένο πισθάγκωνα στη καρέκλα για ώρες, απείλησε με εκτέλεση και του αρνήθηκε τροφή και νερό για 11 μέρες» επειδή δεν ήθελε να φορέσει τη στρατιωτική στολή.
Είναι αλήθεια ότι για μια μικρή περίοδο χρόνου οι ουκρανικές στρατιωτικές αρχές είχαν επιτρέψει σε νέους 18-24 ετών να ταξιδέψουν στο εξωτερικό.
Επειδή όμως οι αναχωρήσεις χωρίς επιστροφή φαίνεται πως ήταν υπερβολικά πολλές, το μέτρο έχει ανακληθεί. Επιπλέον διόλου απίθανο η στρατεύσιμη ηλικία να κατέβει στα 17-18 έτη, όπως και να ζητηθεί και από νέες γυναίκες μία «προσφορά» στις ένοπλες δυνάμεις, ίσως και στα μέτωπα.
Εν πάση περιπτώσει, λέγεται πως περίπου 200.000 νέοι Ουκρανοί στρατεύσιμοι κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τις ουκρανικές αρχές και να καταφύγουν στη Γερμανία. Εξ ου και το τηλεφώνημα του Μερτς στον Ζελένσκι τον περασμένο Νοέμβρη με το αίτημα να μεριμνήσει ώστε να μη συνεχίσει η κρυφή «μετανάστευση» σε γερμανικό έδαφος όλο και περισσότερων νέων Ουκρανών. Και απαιτεί ο πολέμαρχος Μερτς σε στυλ ναζιστικό: αυτοί οι νέοι «θα πρέπει να υπηρετήσουν τη χώρα καταγωγής τους. Εκεί έχουν ανάγκη απ’ αυτούς».
Ένας Ουκρανός φοιτητής 26 ετών που σπουδάζει για master στη Γερμανία, ο Andrij Konovalov, και ελπίζει να λάβει τη γερμανική υπηκοότητα και δε θέλει να επιστρέψει στη χώρα του, αποκαλύπτει πώς «πολλοί νέοι την Ουκρανία κρύβονται στα σπίτια τους, στα χωριά τους, πληρώνουν μεγάλα ποσά για να φύγουν απ’ την Ουκρανία γλυτώνοντας απ’ τη στρατιωτική θητεία». Και ελπίζει οι ξένοι ηγέτες να πείσουν τον Ζελένσκι να σταματήσει να στέλνει στο μέτωπο νέους να πολεμήσουν και να πεθάνουν χωρίς τη θέλησή τους.
Είναι ο ίδιος ο Konovalov που επιβεβαίωσε τα λεγόμενα το OHCHR αναφορικά με τον βίαιο τρόπο στράτευσης που ισχύει στην Ουκρανία.
Και δεν παραλείπει να καυτηριάσει τον ψευδο-πρόεδρο του ο οποίος «είχε πάρει το 71% των ψήφων στην εκλογή του γιατί είχε στήσει όλη την προεκλογική του εκστρατεία στην υπόσχεση πως θα ενε τα πάντα ώστε να μη πεθάνει κανένας Ουκρανός στρατιώτης».
Μάλλον όμως δεν έκανε τίποτα. Απεναντίας, πράττει όλο το αντίθετο.
Και βέβαια έχει στη συνείδησή του τις εκατοντάδες χιλιάδες νέους Ουκρανούς νεκρούς, όπως βλέπουμε στα απέραντα και αμέτρητα στρατιωτικά νεκροταφεία σε όλη τη χώρα, ενώ πριν από τρία χρόνια θα μπορούσε κάλλιστα να σταματήσει τον πόλεμο και όλα τα κακά του.
Όλα ετούτα μας παραπέμπουν τελικά στην ανταπόκριση από το Κίεβο του Christofer Miller στους Financial Times, που αναμετάδωσε το Χ, όπου η ίδια αυτή η εφημερίδα, παραδοσιακά φιλο-ουκρανική, αναγκάστηκε άρον-άρον να εγκαταλείψει το σύνηθες διήγημα περί «αναπόφευκτης νίκης» της Ουκρανίας και να παραδεχθεί πως δεν είναι η Ρωσία που ζητάει απελπιστικά μια συμφωνία ειρήνης, αλλά η Ουκρανία, η οποία πηγαίνει να διαπραγματευτεί από θέση αδυναμίας έχοντας μπροστά της μια επιλογή άκρως τραγική.
Ένα aut-aut σε σχήμα υπαρξιακού διλήμματος: ή να συνεχίσει τον πόλεμο με την φρούδα έως ανύπαρκτη ελπίδα καλλίτερων μελλοντικών συνθηκών ή να δεχθεί ειρήνη με βαριές απώλειες και κίνδυνο εσωτερικών διαταραχών και επικίνδυνες λογοδοσίες.
Αφελώς αυτή η μεταστροφή των FT δηλώνεται πως οφείλεται στο τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς που ανάγκασε, λένε, την εφημερίδα «να δει επιτέλους την πραγματικότητα», ελαχιστοποιώντας έτσι τη ρωσική στρατιωτική υπεροχή και αντίστοιχη καθίζηση του ουκρανικού στρατού – ένας τρόπος για τους FT να μη φάνε πολύ τα μούτρα τους.
Ωστόσο τα ίδια λέει και ο Franz-Stefan Gady, Senior Fellow στο Istitute for International Strategic Studies και πρώην σύμβουλος σε αμερικανικό και ευρωπαϊκούς στρατούς: ή αποδοχή σήμερα των όρων εγκατάλειψης του Donbass και επίτευξη ειρήνης ή αύριο ειρήνη με όρους απείρως χειρότερους από τους σημερινούς.
Η Ιστορία πάντως είναι πάντα η ίδια: vae victis – ο ηττημένος δεν δικαιούται να θέτει όρους. Οι όροι ανήκουν μόνο στον νικητή.
Και αυτό είναι εκείνο που οι Ευρωπαίοι Δυτικοί δεν ανέχονται να καταλάβουν, ειδικά ο Γερμανός Μερτς που θυμίζει χιτλερικά σχέδια, συνηθισμένοι όπως είναι στις αλαζονικές συμπεριφορές.
Γι’ αυτό πρέπει επιτέλους, για το καλό όλων μας, όσοι εθελοτυφλούν να δεχθούν πως ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει: και ο ηττημένος να πάψει να θυσιάζει άδικα τους πολίτες του στο βωμό μιας ανύπαρκτης νικηφόρας φαντασίωσης.
Κάποιοι πρέπει να τους σταματήσουν!
Κατά τα άλλα, διαβάσαμε κάτι πρωτοφανές στην πολιτική ιστορία των εθνών: ένας που παρουσιάζεται ως αρχηγός κράτους να εύχεται δημόσια τον θάνατο του εχθρού του!
Το έκανε ο απελπισμένος πια Ζελένσκι ευχόμενος ο Πούτν να πεθάνει!
Ίσως με αυτό τον τρόπο επιχειρεί να κερδίσει κάποια συμπάθεια από τον λαό, χωρις να πάψει ωστόσο επιτέλους να στέλνει στη σφαγή τα παιδιά και τους πατέρες αυτού του λαού!
Υποκριτικά δηλώνει συνέχεια πως είναι έτοιμος να σταματήσει τον πόλεμο, αλλά δυστυχώς για τον ίδιο, στη πράξη, και μολονότι ξέρει πως είναι ο ηττημένος – και όλοι το γνωρίζον! – επίτηδες ζητάει και απαιτεί βασικές παραχωρήσεις από τον νικητή ξέροντας πολύ καλά πως δεν θα τις δεχθεί!
Οπότε εμφανής είναι η υποκρισία και το ψεύδος του όταν μας «κουφαίνει» με την δήθεν «ετοιμότητά» του να συνάψει ειρήνη.
Πιστεύουμε πως όταν ο Ζελένσκι θα σταματήσει να «δουλεύει» έτσι όλο τον κόσμο γιατί ή θα είναι με το νερό ως το στόμα ή γιατί θα τον πετάξουν έξω απ’ την εξουσία, τότε θα επέλθει η ειρήνη στην Ουκρανία
και ο Αμερικανοί θα αναλάβουν την ανοικοδόμησή της.
Διερωτόμαστε πόσοι ως τότε Ουκρανοί άνδρες θα έχουν μείνει ζωντανοί και όχι ανάπηροι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου