(από «Τελευταία Έξοδος»)
Όταν σκέφτομαι τις πρόσφατες εξελίξεις στις ΗΠΑ (Ντάλας, Ορλάντο) και την Ευρώπη (Νίκαια, δολοφονία ιερέα, Γερμανία) έχω ένα δυσάρεστο συναίσθημα ότι κάτι δεν πάει καλά. Πρώτα πρώτα, οι δράστες είναι εντελώς γελοίοι: ψευδο-μουσουλμάνοι που αποδεικνύονται ομο-φiλόφιλοι και πότες, πρώην ασθενείς σε ψυχιατρεία -το είδος των ανθρώπων που εγώ αποκαλώ «μουσουλμάνους της μιας νύχτας”: όλοι φροντίζουν να φωνάζουν Allahu Akbar μερικές φορές, αλλά εκτός από αυτό, δεν έχουν απολύτως κανένα σημάδι του Ισλάμ. Πράγματι, μακράν από το να είναι εκπαιδευμένοι μαχητές του Daesh, είναι όλοι χαμένα κορμιά με αδύναμες προσωπικότητες. Ακριβώς το είδος των ανθρώπων που οι ειδικές υπηρεσίες (και οι θρησκευτικές σέκτες) αρέσκονται να λυμαίνονται επειδή είναι αδύναμοι και εύκολοι στο να χειραγωγηθούν. Ω ναι, το ξέρω, το καλό μας το Daesh καταλήγει να υποστηρίζει ότι ο δράστης είναι ένας δικός τους, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα (εκτός ίσως από ότι το Daesh επιθυμεί απελπισμένα να μεγαλώσει η φήμη του).
Δεν έχω αποδείξεις περί αυτού φυσικά, αλλά έχω πολύ ισχυρή την αίσθηση ότι κάποιος καταβάλλει κάθε προσπάθεια ώστε το πλήθος των μαγνητισμένων μπροστά στις συσκευές τηλεόρασης να τα κάνει επάνω του. Μα γιατί; Γιατί κάποιος να μπει στον κόπο να δημιουργήσει μια εντελώς πλασματική απειλή; Και θα πρέπει πραγματικά να απορρίψουμε όλους τους αναρίθμητους μάρτυρες, οι οποίοι μιλούν… για «περισσότερους από έναν οπλοφόρους»; Και τι να πούμε με την απολύτως γελοία αστυνομική μέθοδο του “σκοτώνω μύγα με κανόνια” όταν εκατοντάδες αστυνομικοί αποστέλλονται για να αντιμετωπίσουν έναν μόνο οπλοφόρο. Δεν σας φαίνεται περίεργο; Είμαι ο μόνος που που έχω την αίσθηση ότι αυτό που δείχνεται δεν είναι παρά μια προσεκτικά χορογραφημένη παράσταση;
Ύστερα, υπάρχει η φενάκη για την ισλαμική απειλή. Εντάξει, είναι αλήθεια ότι όλα αυτοί οι ισλαμο-τρομοκράτες είπαν στους αστυνομικούς, και σε οποιονδήποτε άλλον πρόθυμο να ακούσει, ότι σκοτώνουν άπιστους για την μεγάλη δόξα του Θεού. Αυτό μου θυμίζει τα διαβατήρια που πολύ βολικά βρέθηκαν στη Νέα Υόρκη στις επιθέσεις της 11/9 (και στο Charlie Hebdo) ή το πώς οι υποτιθέμενοι ισλαμο-τρομοκράτες της 11/9 άφησαν αντίτυπα του Κορανίου στα μπαρ όπου παρακολουθούσαν “ερωτικούς χορούς”. Το πρόβλημα με όλον αυτό τον παραλογισμό είναι ότι υπάρχει μηδενική απόδειξη ότι οποιοσδήποτε από αυτούς τους τρομοκράτες είχε κάποια πραγματική ισλαμική εκπαίδευση ή πεποιθήσεις. Εκτός αυτού, ακόμη και αν ο κάθε ένας από αυτούς αποδεικνυόταν ότι ήταν ένας βαθιά θρησκευόμενος και ευσεβής μουσουλμάνος, αυτό δεν θα σήμαινε σχεδόν τίποτα. Ο IRA ήταν “Ρωμαιοκαθολικός” και όμως κανείς δεν μίλησε για μια “Καθολική απειλή”. Είναι αλήθεια, υπάρχει μια πολύ πραγματική απειλή για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή από τους τρελούς του Daesh (ναι, αυτούς τους ίδιους που οι ΗΠΑ θέλουν να σταματήσουν να βομβαρδίζουν οι Ρώσοι), αλλά δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη οποιασδήποτε πραγματικής υποταγής/συντονισμού μεταξύ των Takfiris της Μέσης Ανατολής και των δραστών των πρόσφατων μαζικών δολοφονιών στις ΗΠΑ και την Ευρώπη (ΣτΜ,Takfiris – σουνιτική σέχτα που κατηγορεί άλλους μουσουλμάνους για προδοσία).
Το “cui bono” (ΣτΜ “ποιος ωφελείται”), φυσικά, δείχνει αμέσως τα συμφέροντα που θέλουν απεγνωσμένα την προώθηση του τρεμάμενου μύθου της “ισλαμικής απειλής”: τους σιωνιστές βέβαια, αλλά και τις ελίτ των νεοσυντηρητικών στις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Σκεφτείτε το: η μεγάλη ελπίδα τους ήταν ότι η Ρωσία θα «εισβάλει» στο Donbass (ή, ακόμα καλύτερα, στο σύνολο της Ουκρανίας) και θα την απελευθερώσει από τους τρελούς ναζί που οι νεοσυντηρητικοί είχαν βάλει στην εξουσία στο Κίεβο. Μια τέτοια ρωσική κίνηση θα είχε χρησιμοποιηθεί ως «απόδειξη» ότι οι διαβολικοί ρεβανσιστές Russkies πρόκειται να ξαναχτίσουν την Σοβιετική Ένωση, να εισβάλλουν στην Ανατολική Ευρώπη και ίσως ακόμη και να οδηγήσουν τα άρματα τους μέχρι το αγγλικό κανάλι (ΣτΜ την Μάγχη). Και εάν αρκετοί άνθρωποι τσιμπούσαν την θεωρία της “ρωσικής απειλής”, θα έπρεπε επίσης να αποδεχθούν μεγαλύτερους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς (για να παχύνουν περαιτέρω το MIC των ΗΠΑ – ΣτΜ, το αμερικανικό στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα) και να δεχτούν την ανάπτυξη περισσότερων δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη (όπου θα παρείχαν μια απολύτως αναγκαία, και μερικές φορές μοναδική, πηγή εισοδήματος). Στη συνέχεια, όλα τα εσωτερικά προβλήματα της Ευρώπης θα μπορούσαν να αποδοθούν, ή τουλάχιστον να επισκιαστούν, από την ρωσική απειλή (στο στυλ “ο Πούτιν επιθυμεί το Brexit»). Αλλά αυτός ο εκνευριστικός Πούτιν δεν τσίμπησε το δόλωμα και τώρα η Ευρώπη έχει κολλήσει χωρίς μια αξιόπιστη απειλή για να τρομοκρατεί τον κόσμο. Το ΝΑΤΟ, βέβαια, και οι αποικίες-πόρνες του στις χώρες της Βαλτικής και στην Πολωνία, αρέσκονται να προσποιούνται ότι επίκειται μια ρωσική εισβολή, αλλά κανείς δεν πιστεύει πραγματικά σε κάτι τέτοιο. Σύμφωνα με ορισμένες δημοσκοπήσεις, ακόμη και οι άνθρωποι στις χώρες της Βαλτικής αμφιβάλλουν για την αληθοφάνεια μιας ρωσικής απειλής (ξεχάστε την Πολωνία: μια χώρα με ένα εθνικό ήρωα, όπως ο Pilsudski είναι μια απελπιστική περίπτωση).
Τότε όμως, σχεδόν την ίδια στιγμή που οι νεοσυντηρητικοί άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι οι Ρώσοι δεν τσιμπούσαν το δόλωμα, η σταθερή ροή προσφύγων που προέρχονται από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική ξαφνικά αυξήθηκε κατακόρυφα, ευγενής χορηγία του μακελειού και του χάους που δημιουργήθηκε από την πολιτική των Neocon στη Μέση Ανατολή. Πόσο καιρό νομίζετε ότι χρειάστηκε στους κυβερνήτες της Αυτοκρατορίας για να καταλάβουν την φανταστική ευκαιρία που αυτή η εισροή προσφύγων τους είχε μόλις δώσει;
Κατ’ αρχάς, αυτό το κύμα προσφύγων δημιουργεί μια σειρά από σημαντικά κοινωνικά προβλήματα που όλα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν αντιπερισπασμός για την τεράστια κρίση αξιοπιστίας και τα οικονομικά δεινά της ΕΕ. Δεν έχει σημασία πόσο άσχημοι είναι οι οικονομικοί δείκτες, μπορείτε πάντα να «τους κρύψετε” πίσω από έναν τίτλο σαν αυτόν «Πρόσφυγας βιάζει 79χρονη γυναίκα σε γερμανικό νεκροταφείο» (αληθινή περίπτωση, απλά κάντε κλικ στο σύνδεσμο για να δείτε και μόνοι σας).
Δεύτερον, ακριβώς τη στιγμή που οι άρχουσες κομπραδόρικες ελίτ της ΕΕ απειλούνται από την λαϊκή δυσαρέσκεια, η κρίση των προσφύγων δημιουργεί το τέλειο πρόσχημα για την έγκριση νομοθεσιών έκτακτης ανάγκης και, ενδεχομένως, την εισαγωγή στρατιωτικού νόμου.
Τρίτον, όσο χειρότερη γίνεται η κρίση στην Ευρώπη, τόσο το καλύτερο για το δολάριο το οποίο γίνεται το πιο ασφαλές νόμισμα να προστρέξει κανείς.
Τέταρτον, όσο περισσότερες στρατιωτικές μονάδες, σε σύγκριση με τις συνηθισμένες αστυνομικές δυνάμεις, αναπτύσσονται στην Ευρώπη, τόσο περισσότερο οι Ευρωπαίοι θα συνηθίσουν στην ιδέα ότι “μόνο ο στρατός μπορεί να μας προστατεύσει”.
Πέμπτον, αν, στο τέλος της ημέρας, στην ΕΕ εξαπλωθούν πραγματικά φασαρίες και ταραχές, εξεγέρσεις και χάος – μάντεψε ποιος θα εμφανιστεί για να «σώσει την Ευρώπη για άλλη μια φορά»; Σωστά – ο Θείος Σαμ και το ΝΑΤΟ. Μια πραγματικά καλή αποστολή για ένα κατά τα άλλα παράνομο απομεινάρι του Ψυχρού Πολέμου, έτσι δεν είναι;
Στην ιδανική περίπτωση, ο ευρωπαϊκός πληθυσμός θα πρέπει να πολωθεί μεταξύ, αφενός, εκείνων που προσποιούνται ότι οι πρόσφυγες δεν είναι καθόλου ένα πρόβλημα, και σε εκείνους που φορτώνουν τα πάντα στους πρόσφυγες. Όσο πιο πολωμένη γίνεται η κοινωνία, τόσο περισσότερο θα υπάρξει μια “ανάγκη” τήρησης του νόμου και της τάξης.
Μήπως όλα αυτά σας ακούγονται οικεία;
Ναι, φυσικά, είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ με το κίνημα Black Lives Matter (BLM – ΣτΜ, Αφροαμερικανικό κίνημα εναντίον της βίας κατά των μαύρων).
Ενώ υπάρχουν πολλοί μετανάστες στις ΗΠΑ, αυτοί είναι ως επί το πλείστον ισπανόφωνοι και Ασιάτες, οι οποίοι προσαρμόζονται αρκετά καλά στην κοινωνία. Τα καλά νέα για το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ είναι ότι οι Μαύροι στις ΗΠΑ μπορούν να παίξουν πολύ καλά τον ίδιο ρόλο όπως οι πρόσφυγες στην Ευρώπη: είναι μια μαχητική, ως επί το πλείστον βαθιά αλλοτριωμένη μειονότητα, με μεγάλη συσσωρευμένη οργή κατά της υπόλοιπης κοινωνίας, η οποία μπορεί πολύ εύκολα να ενεργοποιηθεί για να δημιουργηθούν ταραχές και να διαπραχθούν εγκλήματα. Επίσης, είναι μάλλον εύκολο να βρεθούν λίγοι τρελαμένοι μεταξύ αυτών των Μαύρων για να ξεκινήσουν δολοφονίες αστυνομικών (το ιδανικό σύμβολο του καταπιεστικού Λευκού κατεστημένου) και να δημιουργηθεί μια αίσθηση κρίσης, αρκετά οξείας, ώστε να δικαιολογηθεί η χρήση της αστυνομίας, της Εθνοφρουράς και, ενδεχομένως, στρατιωτικών δυνάμεων προκειμένου να αποκατασταθεί και να διατηρηθεί “ο νόμος και η τάξη”.
Είναι πράγματι τυχαίο το γεγονός ότι οι Προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ παρουσιάζουν εξαιρετικά πολωτικές προσωπικότητες όπως η Χίλαρι και ο Trump και ότι χαμηλά επίπεδα βίας έχουν ήδη προκληθεί από την υστερική προπαγάνδα αντι-Trump των εταιρικών μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ; Απλά φανταστείτε για λίγο, τι θα μπορούσε να συμβεί στις ΗΠΑ εάν ένας «μοναχικός πιστολάς” σκότωνε είτε την Χίλαρι είτε τον Trump; Η κοινωνία κυριολεκτικά θα εκρήγνυτο και ο νόμος και η τάξη θα έπρεπε να “αποκατασταθούν”.
Οι λεπτομέρειες μπορεί να είναι διαφορετικές, αλλά τόσο στην ΕΕ όσο και στις ΗΠΑ βλέπουμε τώρα βαριά οπλισμένες και γενικά στρατιωτικοποιημένες δυνάμεις στους δρόμους για να μας “προστατεύσουν” από κάποια εξωτική και τρομακτική απειλή.
Μήπως αυτό θα μπορούσε να σχετίζεται με το γεγονός ότι οι κυρίαρχες ελίτ είναι απολύτως μισητές από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων και των Αμερικανών; Φυσικά και σχετίζεται!
Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό που συμβαίνει είναι η σταδιακή κατάργηση της κοινωνίας των πολιτών με το πρόσχημα της προστασίας της – της δικής μας προστασίας – από κάποια πολύ τρομακτική απειλή. Είμαι επίσης πεπεισμένος ότι μέρος αυτού του σχεδίου είναι να πολώσει την κοινωνία μας όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να δημιουργήσει έναν εμφύλιο πόλεμο και να κρύψει τα πραγματικά συστημικά και διαρθρωτικά της προβλήματα. Προβλήματα της εντελώς δυσλειτουργικής κοινωνίας μας και της ανυπόληπτης και παράνομης πολιτικής τάξης της.
Η μέθοδος του panem et circenses (ΣτΜ, Άρτος και Θεάματα) λειτουργεί μόνο σε μια κοινωνία ικανή να παρέχει αρκετό πλούτο στους ανθρώπους της για να τον απολαμβάνουν. Αλλά όταν μια Αυτοκρατορία αγωνιά, όταν οι στρατιωτικοί της δεν μπορούν πια να κερδίσουν πολέμους, όταν ο ηγέτης της γελοιοποιείται, όταν το νόμισμά της σταδιακά αποδυναμώνεται ή ακόμη και αντικαθίσταται και όταν η ισχύς της δεν προκαλεί πια φόβο, τότε η Αυτοκρατορία γίνεται ανίκανη να παράσχει τις ελάχιστες προϋποθέσεις που απαιτούνται για να κρατήσει τους υπηκόους της ήσυχους και υπάκουους. Σε αυτό το σημείο η επιλογή γίνεται απλή: ή να βρει έναν εξωτερικό εχθρό ή, τουλάχιστον, να προσδιορίσει έναν εσωτερικό. Στην παρούσα στιγμή, οι ΑγγλοΣιωνιστές βρήκαν αυτό που θεωρούν ότι είναι ο τέλειος συνδυασμός: μια διάχυτη/αόριστη εξωτερική απειλή (το Ισλάμ) και έναν εύκολα αναγνωρίσιμο εσωτερικό «φορέα» της απειλής (πρόσφυγες στην Ευρώπη, Μαύροι στις ΗΠΑ). Το γεγονός ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ προγραμματίζει διάφορα είδη καταστάσεων έκτακτης ανάγκης ή καταστάσεων στρατιωτικού νόμου για τα επόμενα χρόνια δεν είναι και πολύ μυστικό (βλέπε: Προεδρική Οδηγία Εθνικής Ασφάλειας 51 και Σχέδιο Υλοποίησης Πολιτικής Εθνικής Συνέχειας ήRex84), αλλά τώρα υπάρχουν ενδείξεις ότι και οι Γερμανοί σχεδιάζουν κάτι τέτοιο. Πράγματι, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι όλοι το κάνουν τώρα που μιλάμε.
Την τελευταία φορά που η Αυτοκρατορία αισθάνθηκε την ανάγκη να ανακτήσει τον έλεγχο πάνω στην Ευρώπη και να αποτρέψει την εκλογή πολιτικών κομμάτων αντι-ΗΠΑ στην εξουσία, χρησιμοποίησε την περιβόητη εκστρατεία της ψεύτικης σημαίας Gladio για να εξουδετερώσει την “κομμουνιστική απειλή” (βλέπε πλήρες ντοκιμαντέρ εδώ). Φαίνεται ότι οι ίδιοι άνθρωποι κάνουν το ίδιο πράγμα ξανά, αλλά αυτή τη φορά κατά της υποτιθέμενης “ισλαμικής απειλής”. Και για να είναι σίγουροι ότι ο απλός κόσμος πραγματικά θα φρικάρει, φαίνεται ότι οι ΑγγλοΣιωνιστές έχουν υιοθετήσει ένα μάλλον δυσκολοχώνευτο σχέδιο:
1) επίσημα (οι πολιτικοί) καταδικάζουν κάθε αντι-ισλαμική ρητορική.
2) ανεπίσημα (μέσα μαζικής ενημέρωσης, δημόσια πρόσωπα) συνεχώς προειδοποιούν για την απειλή του ισλαμικού εξτρεμισμού.
3) λαμβάνουν κάποια ιδιαίτερα ορατά αλλά εντελώς άχρηστα μέτρα (TSA – [ΣτΜ, βασικά έλεγχοι σε αεροδρόμια], αντιτρομοκρατική εκπαίδευση) για να αμυνθούν ενάντια σε μια ισλαμική επίθεση.
4) συγκαλυμμένα αλλά ενεργά υποστηρίζουν τον Τακφιρισμό τύπου Daesh στη Μέση Ανατολή (ΣτΜ, Takfirism βλέπε Takfiris πιο πάνω) ενώ αντιμάχονται και υπονομεύουν όποιον, όπως οι Ρώσοι, οι Ιρανοί και οι Σύριοι, τον πολεμούν πραγματικά σε καθημερινή βάση.
ΣτΜ, Ίσως ο κατάλογος του δυσκολοχώνευτου, ή μάλλον στα όρια της παράκρουσης, σχεδίου, θα ήταν πληρέστερος αν σημειώνονταν ορισμένα περιστατικά που περιγράφουν τόσο την δισυπόστατη στάση των αρχών, όσο και τις τυφλές αντιδράσεις ενός κοινού που τα έχει χαμένα:
Τι επιτυγχάνει αυτό το φαινομενικά παράλογο και αυτοκαταστροφικό σχέδιο; Απλό!
Μεγιστοποιεί το φόβο και πολώνει την κοινωνία.
Αυτό το είδος της τεχνητής πόλωσης δεν είναι κάτι καινούργιο. Για παράδειγμα, αυτός είναι ο λόγος που εκείνοι που μισούν τον Ομπάμα τον ονομάζουν σοσιαλιστή (ή ακόμα και κομμουνιστή) ενώ όσοι μισούν τον Trump τον ονομάζουν φασίστα (ακόμα κι αν στην πραγματικότητα τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Trump είναι μόνο διακοσμητικά, χωρίς πραγματική εξουσία, πρόσωπα των διαφορετικών καπιταλιστικών φατριών του ίδιου 1% των ελίτ).
Αυτό που οι αυτοκρατορικοί ηγεμόνες μας θέλουν πραγματικά για μας είναι, είτε να πολεμούμε μεταξύ μας ή, τουλάχιστον, να πολεμούμε ανεμόμυλους. Κοιτάξτε το αμερικανικό κοινό – έχει απόλυτη εμμονή σε μη-θέματα όπως ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων, έλεγχος των όπλων εναντίον «ενεργών σκοπευτών” (ΣτΜ “active shooters” είναι αναφορά σε μαζικές δολοφονίες από ένοπλο που καταλήγουν σε αυτοκτονία), Black Lives Matter εναντίον αστυνομικών και οι, δοκιμασμένες στο χρόνο, διαδηλώσεις υπέρ της ζωής εναντίον των διαδηλώσεων υπέρ των αμβλώσεων. Για κάποια μειοψηφία των Αμερικανών αυτά τα θέματα υποθέτω ότι έχουν σημασία, αλλά για τη συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών αυτά είναι απολύτως μη-ζητήματα, σαχλαμάρες χωρίς νόημα, που δεν τους επηρεάζουν με οποιονδήποτε τρόπο, εκτός από μέσα από τα εταιρικά μίντια. Αυτό μου θυμίζει πραγματικά την ορχήστρα του Τιτανικού που έπαιζε ενώ το πλοίο βυθιζόταν: η Αυτοκρατορία διαλύεται, υπάρχει μια πολύ πραγματική πιθανότητα ενός πυρηνικού πολέμου με τη Ρωσία και εμείς συζητάμε σοβαρά αν οι τρανσέξουαλ πρέπει να ουρούν στις τουαλέτες ανδρών ή στις τουαλέτες γυναικών όταν πηγαίνουν στο κατάστημα Target. Αυτό είναι τρελό βέβαια, αλλά καθόλου τυχαίο. Έτσι μας θέλουν οι ηγέτες μας: τρομοκρατημένους, σε σύγχυση και, πάνω απ’ όλα, αφηρημένους.
Ειλικρινά, είμαι απαισιόδοξος για το εγγύς έως μεσοπρόθεσμο μέλλον. Όταν βλέπω πόσο εύκολα η φενάκη της “ισλαμικής απειλής” έχει γίνει αποδεκτή όχι μόνο από τους επίσημους προπαγανδιστές, αλλά ακόμη και από κατά τα άλλα λογικούς και μορφωμένους ανθρώπους, βλέπω ότι η 11/9 μας δίδαξε πολύ λίγα. Ακριβώς όπως ο ταύρος στην ταυρομαχία είμαστε ακόμα πρόθυμοι να πάμε κόντρα σε κάθε κόκκινο πανί που θα μας βάλουν μπροστά στη μύτη, ανεξάρτητα από το ποιος κρατάει πραγματικά αυτό το πανί ή μας κάνει και αιμορραγούμε.
Τα καλά νέα είναι ότι, ανεξάρτητα από την αφελή μας παθητικότητα η αυτοκρατορία γκρεμίζεται, ίσως όχι τόσο γρήγορα όσο μερικοί από εμάς θα θέλαμε, αλλά αρκετά γρήγορα ώστε να ανησυχεί πραγματικά τους κυβερνήτες μας. Κοιτάξτε τους Ισραηλινούς – έχουν ήδη διαβάσει το γράψιμο στον τοίχο (ΣτΜ, αναφορά στο Τείχος των Δακρύων, ιερό σημείο των Εβραίων) και είναι τώρα στη διαδικασία της αλλαγής προστάτη, εξ ου και η πρωτόγνωρη μεγάλη φιλία τους με τη Ρωσία – ένας βολικός γάμος και για τις δύο πλευρές, που έχει συναφθεί ενώ και οι δύο πλευρές κρατούσαν τη μύτη τους. Παρομοίως και για τον Ερντογάν ο οποίος προφανώς αποφάσισε πως ούτε η ΕΕ ούτε οι ΗΠΑ μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστοι προστάτες. Ακόμη και οι Σαουδάραβες προσπάθησαν αν και αδέξια και ωμά, να πάρουν τους Ρώσους στην πλευρά τους.
Προς το παρόν το σόου της “ισλαμικής απειλής” θα συνεχιστεί, όπως και οι «ενεργοί σκοπευτές”, το Black Lives Matter και όλα τα υπόλοιπα του προγράμματος που μας παρουσιάζει η Αυτοκρατορία. Ψευδείς σημαίες θα συνεχίσει να κυματίζουν πολυάριθμες στον καυτό αέρα της Αυτοκρατορίας.
Μετάφραση: Γιώργος ο Κλικ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου