Το πρόσωπο του ρατσισμού και του εθνικισμού φοριέται πολύ τις τελευταίες εβδομάδες, είτε με τη συμβολή της αστικής διαχείρισης είτε με το μαύρο χρώμα των φασιστών, στο Β. Αιγαίο. Από την μία νεοφασίζουσες ομάδες υπό την καθοδήγηση της Χρυσής Αυγής και από την άλλη ο σκληρός πυρήνας του κράτους κάτω από τις εντολές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διεξάγουν ασύμμετρο πόλεμο στους πρόσφυγες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι κάτω από άθλιες συνθήκες στα hotspot της Λήμνου, της Χίου και της Σάμου. Μέσα σε αυτές τις «ειδικές επιχειρήσεις» κεντρικό ρόλο έχουν οι απειλές και οι τραμπουκισμοί τόσο στους αγωνιστές και τις συλλογικότητές τους όσο και στον αλληλέγγυο πληθυσμό. Σκοπός είναι η εγκαθίδρυση της Τάξης και της Ασφάλειας, του φόβου και της συναίνεσης στα κρατικά εγκλήματα, είτε «επίσημα» είτε «ανεπίσημα», από μεγάλα κομμάτια του ντόπιου πληθυσμού.
Προβοκάτσιες και επιθέσεις «αγανακτισμένων» κατοίκων και φασιστών μπράβων έλαβαν χώρα μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με την διευκόλυνση -στις περισσότερες περιπτώσεις- της αστυνομίας. Είναι, όπως φαίνεται, το νέο ακροδεξιό «πρόγραμμα δράσεων» στα νησιά του Αιγαίου, την «πρώτη (εσωτερική) γραμμή άμυνας» του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης Φρούριο. Λιθοβολισμοί, φασιστικές διαδηλώσεις και πυρκαγιές που δημιούργησαν ακόμη περισσότερα προβλήματα στις ήδη άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα hotspot έγιναν την Τετάρτη στις 16/11 στη Χίο από Χρυσαυγίτες. Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν και στον καταυλισμό της Σούδας όπου φασίστες με την ανοχή της αστυνομίας ξυλοκόπησαν άγρια πρόσφυγες ενώ έγιναν και συλλήψεις. Όλα αυτά παρουσιάστηκαν από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης ως βανδαλισμοί που προκάλεσαν οι ''υγειονομικές βόμβες-πρόσφυγες'' και άρα γι’ αυτό η επέμβαση της αστυνομίας: η μόνιμη παρουσία των ΜΑΤ είναι αναγκαία για να εξασφαλιστεί η «ασφάλεια» των πολιτών. Κάπως έτσι, «καλά κάνει ο στρατός και διαχειρίζεται το προσφυγικό».
Τι κι αν οι πρόσφυγες παραμένουν για μήνες εγκλωβισμένοι ανάμεσα στον φόβο της ''επιστροφής'' στο «ασφαλές» -πλέον, για το ελληνικό κράτος και την ΕΕ- εμπόλεμο παρελθόν τους και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης εδώ. Η έννοια του πολίτη που δικαιούται στέγη, τροφή, ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν έχει κανένα νόημα πια - αν είχε ποτέ. Την Πέμπτη 24/11 φωτιά ξέσπασε στην Μόρια από φιάλη υγραερίου που χρησιμοποιούσε ηλικιωμένη με τον εγγονό της για να ζεσταθούν στη σκηνή, οι δύο πρόσφυγες είναι νεκροί. Την ίδια μέρα λίγο νωρίτερα ένα τετράχρονο αγόρι στην Λάρισα τραυματίζεται θανάσιμα και αυτό από πυρκαγιά που ξεσπά από κεριά επειδή η ΔΕΗ είχε κόψει το ρεύμα σπίτι τους.
Μοιάζει όλη η χώρα να είναι ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης για αυτούς που περισσεύουν. Όλο και περισσότερο, ειδικά όσο εφαρμόζονται οι συμφωνίες με τους «δανειστές», τα προγράμματα και οι νόμοι αναδιάρθρωσης, όσο επιβάλλονται τα «αναγκαία μέτρα» και όσο αποτυπώνονται οι δραματικές επιπτώσεις τους στον πληθυσμό, η ντόπια κοινωνία -από τα σύνορα στον Έβρο και τα νησιά στο Αιγαίο ως την Αθήνα και την Κρήτη- γίνεται αποδέκτης μιας χωρίς τέλους βαρβαρότητας που ζουν ήδη οι πρόσφυγες και σε ένα βαθμό τα αποκλεισμένα τμήματα των ντόπιων και του φόβου ότι θα την ζήσει εξίσου ένα μεγάλο μέρος που ως τώρα «την έχει γλιτώσει».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και σε αυτό δεν έχει αντιπολίτευση παρά μόνο «ρεαλιστική» ή «γκρινιάρικη» συμπολίτευση, προσφέρει ένα άγριο κοινωνικό συμβόλαιο «άμυνας-ασφάλειας» στους από κάτω με αντάλλαγμα την συναίνεση και την υποταγή τους στην καταστολή, τον εγκλεισμό και την εκμετάλλευση των «ακόμα πιο κάτω» και των προσφύγων, στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς και στη μετατροπή ενός μέρους της νεολαίας σε μισθοφόρο, μπράβο και ματατζή. Πολλά θα είχαν να ζηλέψουν οι συν-κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ από τη σημερινή. Όχι μόνο γιατί έχει καταφέρει να περάσει ως αναγκαία έκτακτα μέτρα όσα οι προηγούμενες δεν είχαν καταφέρει. Κυρίως γιατί έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα κοινωνικό ρεύμα, το οποίο ανέχεται ή και επιθυμεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό, προκειμένου να διασφαλίσει μια καλή ή προστατευμένη θεσούλα μέσα σε μια θάλασσα αθλιότητας.
Γιατί έχει καταφέρει, όχι αρκετά αλλά καλύτερα από κάθε άλλη, να αποτυπώσει τις βάρβαρες πολιτικές των πολιτικών μονοδρόμων της σε κοινωνικούς μονοδρόμους. Γιατί έχει καταφέρει να στοιχίσει ένα ετερόκλητο ρεύμα πολιτών, από την άκρα δεξιά μέχρι και κάποιες τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη και μαγαζάτορες ή εργοδότες, στρατιές δημάρχων και επιχειρηματιών στο πολιτικό της σχέδιο. Είτε ακροδεξιές λέσχες εφέδρων και ταγμάτων εφόδου φτιάχνουν «hot spot μόνο για έλληνες», που καταστέλλονται γιατί η κυβέρνηση σχεδιάζει άλλα μέτρα για τον ντόπιο πληθυσμό που περισσεύει (εξάλλου οι δομές που θα μοιάζουν με καταναγκαστική εργασία, όπως οι ΕΟΖ, μπορούν καλύτερα να ενοποιήσουν στην αθλιότητα ντόπιους και ξένους προλετάριους), είτε νομαρχιακές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούν τον βόθρο της θεωρίας των δύο άκρων και ζητούν από την κυβέρνηση μπάτσους και ΜΑΤ για να διαφυλάξει τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και την ησυχία τους, το αποτέλεσμα είναι ίδιο: Το κράτος θα διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια σε αυτούς που περισσεύουν, είτε με τις δυνάμεις ασφαλείας είτε με το στρατό και τις λέσχες εφέδρων, είτε με άτυπα νέα τάγματα ασφαλείας «αγανακτισμένων κατοίκων», που συγκαλύπτονται από τους τοπικούς και κεντρικούς θεσμούς του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.
Ποιοι είναι, όμως τελικά, αυτοί που περισσεύουν; Ποιοι είναι αυτοί που αντιμετωπίζονται από το κράτος και τους μηχανισμούς του ως εχθρός που αποτελεί κίνδυνο για την σταθερότητά του;
Η ένταξη στα όρια του κοινωνικού περιθωρίου των μεταναστών, μαζί με τους ντόπιους εκμεταλλευόμενους, είναι να μάθουν το μέλλον που τους επιφυλάσσεται: Το μέλλον του φτηνού, ανανεώσιμου και αναλώσιμου υλικού των επόμενων γύρων καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτή η διαδικασία «εκπαίδευσης» και διαμόρφωσης της νέας εργατικής τάξης διεξάγεται με όρους υβριδικού πολέμου, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στα σύνορα και στο εσωτερικό. Αποστολές εκτός συνόρων, στρατιωτικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί στα σύνορα, κατασταλτικοί και ελεγκτικοί μηχανισμοί εντός των συνόρων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παίζει πιο «βρώμικα» από ποτέ το παιχνίδι των δύο άκρων στοχοποιώντας τον αλληλέγγυο κόσμο στα hotspotκαι εξισώνοντάς τον με τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. Μαζί με «συγκεκριμένες» και «ρεαλιστικές» λύσεις διαχείρισης της αθλιότητας:αστυνομία, κέντρα κράτησης, συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας ως μονόδρομος, και (φυσικά) τα αναγκαία «πολυβόλα»…
Η τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Χίο αναφέρει: «Χωρίς να αναφερθούμε συγκεκριμένα και ονομαστικά έχουμε πια καταλήξει ότι ακροδεξιοί μαζί με χρυσαυγίτες και δήθεν αλληλέγγυους, ξεκινώντας από διαφορετική αφετηρία και με διαφορετικό σκεπτικό, καταλήγουν σε αγαστή συνεργασία, τορπιλίζουν την κατάσταση με μόνο στόχο να μην εξευρεθεί καμία λύση και να μείνουν τα πράγματα όπως έχουν ή και να χειροτερεύσουν(...)Όλοι όσοι δυναμιτίζουν την κατάσταση και θέλουν να σπάσει η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας να βγουν και να πουν τι θα γίνει από την άλλη μέρα και πόσοι πρόσφυγες θα φθάνουν καθημερινά στην Χίο. Εκτός αν τους εμποδίσουμε ή τους εμποδίσουν ορισμένοι “τζάμπα μάγκες” με τα πολυβόλα! (...)Τα ψέματα και οι προβοκάτσιες έχουν όρια και δεν θα επιτρέψουμε να συνεχίζονται. Στην συλλογική προσπάθεια των λογικών ανθρώπων προσβλέπουμε και στην αποφασιστική παρέμβαση των αστυνομικών αρχών».
Ας μην ψάχνουμε πολύ μακριά για το «κοινωνικό υπό-στρωμα» του ρατσισμού και του φασισμού. Ο ανθρωπισμός όσων έχουν πρώτη σκέψη ότι «δεν πρέπει να έρθουν και άλλοι», ότι η «ρεαλιστική ανθρωπιστική διαχείριση» των προσφύγων είναι η παροχή φαγητού κι ενός «σκυλόσπιτου» στους κατατρεγμένους, με τη μορφή της φιλοζωίας, δεν είναι παρά συγκαλυμμένος κρατικός ρατσισμός. Ανέδειξαν κυβέρνηση με την υπόσχεση να κλείσει η Αμυγδαλέζα και τώρα υπερασπίζονται δεκάδες Αμυγδαλέζες σε όλη την επικράτεια, στην Τουρκία και σε όλη την Μέση Ανατολή. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην αστικο-δημοκρατική και τη νέο-φασιστική διαχείριση των ανθρώπων, εξάλλου: Στην πρώτη οι πρακτικές των Ναζί είναι η ουσία της πολιτικής τους για την οποία ντρέπονται. Στη δεύτερη είναι η πολιτική για την οποία περηφανεύονται.
Όλα τα άλλα, και κυρίως η πραγματική καθημερινή πρακτική του κράτους και των τραμπούκων του και οι συνέπειές της, είναι ίδια. Οι κυβερνητικές λύσεις θα είναι συγκεκριμένες και ρεαλιστικές με στρατόπεδα συγκέντρωσης που θα κρατούν στοιβαγμένους τους πρόσφυγες που δεν θα χρησιμοποιηθούν σαν το πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο και φθηνό εργατικό δυναμικό ή δεν θα απελαθούν με βάση τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας:
Οι διαδικασίες «διοικητικής επιλογής» των μετακινούμενων πληθυσμών και ατόμων έχουν προσχηματικά χαρακτήρα εφαρμογής διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου αλλά στην πραγματικότητα είναι διαδικασίες του πιο σκληρού κατασταλτικού πυρήνα της κρατικής κυριαρχίας.
Στα περιβόητα hot spots καταγράφονται οι πρόσφυγες και μετανάστες, μέσω της ταυτοποίησης και της λήψης δακτυλικών αποτυπωμάτων πριν προωθηθούν ή επαναπροωθηθούν. Η δημιουργία των hot spots γίνεται με την αρωγή της ευρωπαϊκής υπηρεσίας για το άσυλο (EASO), αλλά και των Frontex-Europol.
Και φυσικά τα «πολυβόλα» θα αφορούν τόσο το κομμάτι εκείνο των προσφύγων που αργά ή γρήγορα δεν θα αντέξει αυτό τον τρόπο διαβίωσης αλλά και το ίδιο το κίνημα στην προσπάθειά του για κοινούς αγώνες με τους πρόσφυγες. Η διαχείριση των πληθυσμών που πετιούνται έξω από την κοινωνική αναπαραγωγή γιατί πλεονάζουν, αλλά και των πληθυσμών που είναι ενταγμένοι στην κοινωνική αναπαραγωγή αλλά συνιστούν απειλή για τα αφεντικά, αναλαμβάνεται από το κράτος και τον στρατό ως έσχατο μέσο προστασίας της κυρίαρχης τάξης. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο δεν είναι οι διαρκείς ασκήσεις «επανακατάληψης εργοστασίων και κτιρίων», οι «ασκήσεις καταστολής πλήθους», οι «αντιτρομοκρατικές ασκήσεις» στρατού-αστυνομίας, από την ένοπλη αντιμετώπιση του εχθρού-λαού, με αφορμή το μεταναστευτικό, τον «μουσουλμανικό κίνδυνο» και την απειλή της τρομοκρατίας».
Όλα αυτά συμπυκνώνονται στα κροκοδείλια δάκρυα της δήλωσης του Τσίπρα μετά τα γεγονότα στην Μόρια: «Είμαι συγκλονισμένος, όπως ολόκληρος ο ελληνικός λαός, από το τραγικό συμβάν στη Μόρια. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στους οικείους των ανθρώπων που χάθηκαν. H Ελληνική Κυβέρνηση δίνει σε δύσκολες συνθήκες έναν αποφασιστικό αγώνα για την ανθρωπιστική διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος, και θα εντείνει ακόμα περισσότερο τις προσπάθειες για ασφάλεια και ποιότητα ζωής στα κέντρα φιλοξενίας».
Το ελληνικό κράτος και ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις του, «αριστερές», «δεξιές» και «κεντρώες», συμμετείχαν και συμμετέχουν σε δεκάδες επεμβάσεις και πολέμους στη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και στην Αφρική. Από ΟΛΟΥΣ τους πολέμους «κάτι βγήκε» για την ανάπτυξη του ελληνικού κεφαλαίου και τις μπίζνες των ελλήνων επιχειρηματιών. Ο ΜΟΝΟΣ ανθρωπισμός που τους νοιάζει είναι αυτός που μπορεί να γίνει μετρήσιμο μέγεθος για τη γεωπολιτική τους ατζέντα και την κρατική κυριαρχία τους. Γι’ αυτό και το κράτος, το μόνο εξαρχής πραγματικό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ: μια συνέχεια που διαιωνίζει τα κέρδη και την κυριαρχία των από πάνω, την αθλιότητα και την υποταγή των από κάτω.
Εξάλλου, η αλήθεια για τη συνενοχή στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, η ενεργή στήριξη και συμμετοχή στα εγκλήματα κατά των λαών, είτε στην ίδια μας τη χώρα είτε άλλου, υπάρχει στη συνέντευξη του υπουργού εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, ήδη από το Μάρτιο: «Είμαι ένας άνθρωπος που υπέφερα από τη χούντα (…) κι όμως είμαι από τους υπερασπιστές της “μεταβατικής κατάστασης” στην Αίγυπτο όσον αφορά τη σταθερότητά τους. Αν είναι να βρούμε δημοκρατική λύση, φουλ μαζί… Αν είναι, όμως, να οδηγήσουμε την Αίγυπτο σε χάος (…) έχουμε να κάνουμε με ένα όγκο 250-260 εκατομμυρίων ανθρώπων. Αν είναι να αποσταθεροποιηθεί η Αίγυπτος και να δημιουργηθούν προσφυγικά ρεύματα από εκεί δεν ξέρω αν θα έχουμε ουσιαστικό αντικείμενο συζήτησης για το τι πρέπει να κάνουμε. (…Υπάρχει) ανάγκη να μην αποσταθεροποιηθεί η Αίγυπτος σε σχέση με το προσφυγικό πρόβλημα. Αυτός είναι ο εφιάλτης μου. (…) Γι’ αυτό πρέπει και κάνουμε όλη αυτή την πολιτική σταθεροποίησης της Ανατολικής Μεσογείου».
Ας μην έρθουν εδώ οι κατατρεγμένοι, κυνηγημένοι και ξεριζωμένοι πρόσφυγες από όλα τα καθεστώτα με τα οποία συνεργάζεται το ελληνικό κράτος για τη «σταθερότητα» κι από όλους τους πολέμους στους οποίους συμμετέχει. Ας μείνουν εκεί, ας πυροβοληθούν στα σύνορα, ας πνιγούν στη θάλασσα ή ας κρατηθούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είτε με χούντες, είτε με δημοκρατίες, είτε με πολέμους είτε με έκτακτα μέτρα, το ζήτημα είναι να διασφαλιστεί η ομαλότητα που ζούμε, όσο άθλια κι αν είναι για την πλειοψηφία
Αν θέλουμε λύση του «προσφυγικού», αν θέλουμε όλους όρους διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας και των κοινών ανγκών μας με τους μετανάστες και τους αποκλεισμένους, θα πρέπει να μπλοκάρουμε την ΔΙΚΗ μας κρατική πολεμική μηχανή. Όσο δε συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να απολογηθούμε ως συνυπεύθυνοι/ες για τα εγκλήματα που διεξάγει το ελληνικό κράτος πάνω στην ήττα μας και στην εκμετάλλευσή μας. Τα εγκλήματα που συμβαίνουν πάνω στην πλάτη μας και κάτω από τις μύτες μας.
Η αντιιμπεριαλιστική πάλη πρέπει να συνδεθεί με την αμφισβήτηση των επιλογών του ελληνικού κεφαλαίου και του κράτους, την αμφισβήτηση του αξιόμαχου του στρατού, την αμφισβήτηση των μηχανισμών καταστολής και ελέγχου, την αμφισβήτηση των γεωπολιτικών επιλογών του και των στρατηγικών συμμαχιών του.
Για ένα σύγχρονο εργατικό διεθνιστικό κίνημα,
με αντικαπιταλιστικά-αντιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά,
για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.
· Να ανοίξουν δημόσια κτίρια για τη στέγαση των προσφύγων και των αστέγων, ντόπιων και ξένων.
· Να δημιουργηθούν αξιοπρεπείς χώροι, με όλες τις αναγκαίες παροχές, για την αξιοπρεπή διαβίωσή και μετακίνησή τους, είτε θέλουν να μείνουν είτε να φύγουν. Να υπάρξει μέριμνα για την επανένωση και την ένταξη των οικογενειών, για την παροχή ασύλου και την ένταξη των παιδιών στα σχολεία. Να πληρώσουν όσοι ευθύνονται για το πρόβλημα, να παρθούν χρήματα από το κεφάλαιο.
· Να μην εμπλακεί τοπικό και κεντρικό κράτος, αστυνομικές, δημοτικές και στρατιωτικές υπηρεσίες στη διαχείριση των χώρων, της μετακίνησης, των δημόσιων αγαθών και της καταγραφής, ελέγχου, ταυτοποίησης των προσφύγων-μεταναστών.
· Να λάβουμε μαχητικές πρωτοβουλίες και να κλείσουμε κάθε μορφή Στρατοπέδων Συγκέντρωσης και Κέντρων ταυτοποίησης και καταγραφής προσφύγων (hot-spots). Να πέσει κάθε φράχτης, καμία αστυνόμευση των συνόρων. Είναι ζήτημα της ίδιας της οργάνωσης και της αυτοδιεύθυνσης μεταναστών και ντόπιων.
· Δεν παρέχουμε υπηρεσίες ούτε σε κρατικές ούτε σε ιδιωτικές (ΜΚΟ) δομές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα hot-spot.
· Κατάργηση των συνθηκών Δουβλίνο Ι & ΙΙ, Frontex, Ευρωστρατού, του ΝΑΤΟ και των δυνάμεων ταχείας επέμβασης. Να σταματήσουν οι διώξεις, οι έλεγχοι και η καταστολή από το Λιμενικό.
· Να σταματήσουν οι αποστολές εκτός συνόρων και η συμμετοχή των ενόπλων δυνάμεων, σε Μεσόγειο, Μ. Ανατολή, Αφρική, στενά του Άντεν. Να διακοπεί η στρατηγική συνεργασία με Ισραήλ-Κύπρο-Αίγυπτο.
· Να σταματήσουν οι κοινές ΝΑΤΟϊκές, ευρωπαϊκές και διεθνείς ασκήσεις. Να ενισχύουμε τους αγώνες μπλοκαρίσματός τους και τις Αρνήσεις συμμετοχής των φαντάρων. Ιδιαίτερα κρίσιμη κρίνεται η Δράση στον Στρατό. Πρέπει να ενισχυθεί το Κίνημα των Φαντάρων μέσα στον Στρατό.
· Να πάρει μαζική μορφή μέσα στο εργατικό κίνημα το κίνημα μέσα κι έξω από το στρατό ενάντια στα δόγματα άμυνας και ασφάλειας. Ο χαρακτήρας του αντιπολεμικού κινήματος είναι ευρύτερος του αντιιμπεριαλιστικού, είναι ζήτημα κοινών πολυεθνικών κοινοτήτων αγώνα ενάντια στον πόλεμο, το ρατσισμό και το φασισμό.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Τηλ. 6932 955437
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου