Οι χρυσές δουλειές των εμπόρων όπλων στη Συρία με την ανοχή κυβερνήσεων!

Γράφει ο ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ

Ο πόλεμος στη Συρία, για πολλούς έφτασε στο τέλος του. Ωστόσο όσο θα υπάρχει τοDAESH αλλά και αντιπολιτευόμενες σέκτες θα είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει πραγματική παύση των εχθροπαραξιών. Το πολεμικό φορτίο που οι διακινητές δίνουν στους Σύριους προέρχεται από χώρες της Αν. Ευρώπης.
Ο κύριος λόγος είναι ότι αυτής της κατασκευής εξοπλισμό προτιμούν οι επαναστάτες μιας και είναι πιο εξοικειωμένοι με ρωσικής σχεδίασης οπλισμό. Από την άλλη πλευρά, οι περισσότερες από αυτές τις χώρες είναι αντίθετες προς τη Ρωσία, φιλονατοϊκές, έχουν μεγάλες οικονομικές ανάγκες, επομένως πωλούν τον αναγκαίο οπλισμό αρκετά φτηνά και κυρίως έχουν μεγάλο απόθεμα όπλων, τόσο λόγω της ύπαρξης μεγάλων αποθεμάτων οπλισμού, επί κομμουνιστικών καθεστώτων του Συμφώνου της Βαρσοβίας, για μία ενδεχόμενη ανάγκη επιστράτευσης, όσο και λόγω πολέμων που έχουν σημειωθεί στην περιοχή (Εμφύλιος Μολδαβίας, Γιουγκοσλαβία), οι οποίοι οδήγησαν στην αθρόα παραγωγή οπλισμού, που πλέον είναι αχρείαστος.

Η διακίνηση των όπλων γίνεται μέσω συμβολαίων που υπογράφουν ιδιωτικές εταιρείες με το Πεντάγωνο, στο οποίο, σε τέτοιες περιπτώσεις. έχει διατεθεί ένα κονδύλιο για τη «στήριξη των δημοκρατικών στοιχείων», μέσα από προγράμματα εξοπλισμού και εκπαίδευσης. Οι εταιρείες αυτές αγοράζουν όπλα από άλλες χώρες, προκειμένου στο τέλος να μη συνδέει τίποτα τις ΗΠΑ με τα αποδεικτικά στοιχεία, που κάποιος εμπειρογνώμονας μπορεί να ανακαλύψει στη διερεύνηση για πιθανά Εγκλήματα Πολέμου, που ακολουθεί πάντα μίας σύρραξης.

Μία από τις «αμαρτωλές» εταιρείες, που φρόντισαν τον εξοπλισμό των Σύριων, ήταν η αμερικανική «PURPLE SHOVEL LLC», η οποία εξασφάλισε μέρος του προγράμματος«TRAIN AND EQUIP» συνολικού ποσού $500εκατ. Το πρόγραμμα αυτό διαχειρίστηκε η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων του ΥΠΑΜ (SPECIAL OPERATIONS COMMAND) (SOCOM),η οποία συνέταξε συμβόλαιο όπλων, ύψους $26.7 εκατ. το Δεκέμβριο του 2014 με τηνPURPLE SHOVEL, ενώ $23.4 εκατ. ήταν η αξία έτερου συμβολαίου που αφορούσε την εκπαίδευση των ανταρτών από «ειδικούς συμβούλους». Σε αυτό το στάδιο το επίσημο κράτος των ΗΠΑ έχει πετύχει να απεμπλακεί από κατηγορίες άμεσης παρέμβασης στη Συρία, διότι την ευθύνη αποκτούν οι ιδιωτικές εταιρείες.

Φυσικά η PURPLE SHOVEL δεν είναι κάποια εταιρεία τεράστιου μεγέθους. Ιδρύθηκε μόλις το 2010, δηλαδή λίγο πριν την έναρξη του εμφυλίου στη Συρία. Ιδρυτής είναι ο Benjamin WORRELL, ο οποίος από το 1993 έως το 2001 εργαζόταν στη στρατιωτική αντικατασκοπεία των ΗΠΑ. Ο κύκλος εργασιών της εταιρείας δεν ξεπερνούσε τα $2.000.000. Ωστόσο, κατάφερε να αποκτήσει ένα συμβόλαιο συνολικής αξίας $ 50.000.000! Όπως γίνεται λοιπόν κατανοητό, η εταιρεία δεν σκόπευε και δε μπορούσε να αναλάβει όλο το βάρος των εργασιών που αναφέρονταν στο συμβόλαιο, αντιθέτως υποχρεωνόταν να βρει ανάδοχες εταιρείες για τα συμβόλαιά της…

Μία από τις χώρες που η «PURPLE SHOVEL» επικέντρωσε το ενδιαφέρον της, για την άμεση αγορά ενός τόσο ογκώδους φορτίου οπλισμού και πυρομαχικών (όπως φαίνεται και στην παραπάνω λίστα), ήταν η Βουλγαρία, ένεκα και των αναγκών εξοπλιστικών που είχαν προκύψει και στην Ουκρανική Κρίση και οι οποίες δεν επέτρεπαν την εύκολη ανεύρεση οπλισμού σε τέτοιους αριθμούς.

Η Βουλγαρία δε μπορούσε να παράγει τόσο άμεσα τέτοιο οπλικό φορτίο, ωστόσο όπως προαναφέραμε, τέτοιες χώρες διέθεταν μεγάλο όγκο εξοπλισμών στις αποθήκες τους. Η αγορά αυτού θα μπορούσε να γίνει είτε επίσημα από τη βουλγαρική κυβέρνηση, είτε και ανεπίσημα μέσω εμπόρων όπλων, οι οποίοι θα λάδωναν τους αρμόδιους υπεύθυνους κρατικούς λειτουργούς και στρατιωτικούς και έτσι θα μπορούσε να αποφευχθεί η χρονοβόρα γραφειοκρατική διαδικασία και η στοχοποίηση της βουλγαρικής κυβέρνησης. Άλλωστε στη Βουλγαρία, το οργανωμένο έγκλημα είναι ενδημικό και μία «ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση», όπως φαίνεται και σε Αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η κυβέρνηση της χώρας έχει κατηγορηθεί συχνά ότι πράττει ελάχιστα, ώστε να διορθωθεί η κατάσταση, ακόμα και ότι συνεργάζεται σε μεγάλο βαθμό με το οργανωμένο έγκλημα.

Η «PURPLE SHOVEL» δεν αγόρασε βουλγάρικα όπλα απευθείας, συνεχίζοντας αυτή τη διαδαλώδη διαδρομή με ανάδοχες εταιρείες, ώστε να μη φαίνεται στο τέλος ποιος είναι ο αρχικός συντάκτης του συμβολαίου. Η εταιρεία εκμίσθωσε την εργασία προμήθειας όπλων στην εταιρεία «REGULUS GLOBAL» και την ανεύρεση «ειδικών συμβούλων» για εκπαίδευση των αντικαθεστωτικών στην εταιρεία «SKYBRIDGE TACTICAL». Η «REGULUS GLOBAL» με τη σειρά της μίσθωσε μία σχεδόν άγνωστη βουλγαρική εταιρεία ονόματι «ALGUNS ltd» για την προμήθεια όπλων, ενώ η «SKYBRIDGE TACTICAL», η οποία διαθέτει στο δυναμικό της πρώην στρατιωτικούς, έστειλε πρώην στελέχη των Navy Seals, ώστε να εκπαιδευτούν οι ίδιοι πρώτα στη χρήση του ανατολικής σχεδίασης οπλισμού και εν συνεχεία να ταξιδέψουν στη Συρία για να εκπαιδεύσουν τους αντικαθεστωτικούς.

Επικεφαλής της «ALGUNS», είναι ένας πρώην ιδιοκτήτης της εταιρείας «SIB Metal», διακίνησης μεταλλεύματος scrap, ο Αlexander DIMITROV, την οποία ίδρυσε το 2004 Συνεργάτης του τότε, ήταν ο διαβόητος στο χώρο του βουλγαρικού οργανωμένου εγκλήματος, Boyan PETRAKIEV BORISOV, ή αλλιώς γνωστός ως “Ο ΒΑΡΩΝΟΣ».

Ο PETRAKIEV διαθέτει ένα μεγάλο ποινικό μητρώο, από το 1977 που διαρκεί έως και σήμερα, σύμφωνα και με τον YAVOR KOLEV, επικεφαλής της «Διεύθυνσης Διασυνοριακού Οργανωμένου Εγκλήματος» του Βουλγαρικού Υπουργείου Εσωτερικών. Στην εγκληματική του δράση περιλαμβάνονται κλοπές αυτοκινήτων, λαθρεμπόριο, απαγωγές, εμπορία λευκής σαρκός, χουλιγκανισμός, ξυλοδαρμοί έως και κλοπή συρμών τρένων τους οποίους μετά μετέτρεπε σε scrap. Κατά τη διάρκεια των πολέμων στα Βαλκάνια και με το εμπάργκο στη Σερβία, λέγεται πως διεξήγαγε επιχειρήσεις λαθρεμπορίου, από την γενέτειρα πόλη του Slivnitsa, η οποία βρίσκεται σε στρατηγική θέση στο δρόμο μεταξύ Σόφιας και Βελιγραδίου. Πρόκειται για την ίδια πόλη που γεννήθηκε και ο συνεργάτης του,Alexander DIMITROV.

Η «ALGUNS» ήταν η εταιρεία που είχε ενοικιάσει το πεδίο βολής της βουλγαρικής πόλης Anevo για τη δοκιμή του εξοπλιστικού φορτίου, που θα παρέδιδε στην «REGULUS GLOBAL», αλλά και την εκπαίδευση πρώην Navy Seals της εταιρείας «SKYBRIDGE TACTICAL». Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης ένα RPG εκπυρσοκρότησε και τραυμάτισε δύο Αμερικάνους και δύο Βούλγαρους ενώ οδήγησε στο θάνατο τον 41 ετών Francis NORWILLO, πρώην στρατιωτικό των Navy Seals.

Ο λόγος της εκπυρσοκρότησης δεν έχει ανακοινωθεί από τις αρμόδιες βουλγαρικές Αρχές, που διερευνούν το συμβάν. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η «ALGUNS» είχε συμπεριλάβει στο οπλικό φορτίο, που θα παρέδιδε στην «REGULUS GLOBAL» και πυρομαχικά, τα οποία είχαν ημερομηνία κατασκευής το 1983! Η φύση της κατασκευής των αντιαρματικών πυραύλων είναι αρκετά ευαίσθητη και απαιτεί συγκεκριμένες συνθήκες αποθήκευσης, σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος οι εγκαταστάσεις αυτές δεν συντηρούντο, ως όφειλαν, για καθαρά οικονομικούς λόγους, με αποτέλεσμα τα πυρομαχικά αυτά να έχουν γίνει ασταθή και απρόβλεπτα στη χρήση τους.

Η «REGULUS», η οποία «προσέλαβε» άμεσα την «ALGUNS», έχει δύο διευθυντές με νομικά προβλήματα από το παρελθόν.

Ο πρόεδρος της «REGULUS», Lee TOLLESON, είχε καταδικαστεί κατά τη διάρκεια μίας μεγάλης δημοσιότητας δίκης για δωροδοκία, το 2010.

Ήταν ένας από τους 22 διακινητές όπλων, που είχαν κατηγορηθεί για την αύξηση των τιμών των όπλων στην Gabon, όταν πλήρωσαν «προμήθεια» σε έναν κεκαλυμμένο πράκτορα του FBI, ο οποίος είχε παρουσιαστεί σαν αξιωματούχος της Γκαμπόν.

Η περίπτωση της δωροδοκίας, κατά του TOLLESON και των υπολοίπων που εμπλέκονταν στις κατηγορίες, κατέπεσε στο δικαστήριο, επειδή οι ένορκοι κατέληξαν σε αδιέξοδο το 2011 και το 2012, επειδή όπως, αναφέρεται στην απόφαση, «θα κοστίσει ιδιαίτερα στο κράτος η συνέχιση αυτού του δικαστικού αγώνα». 

Την εποχή που ίσχυε το κατηγορητήριο, ο TOLLESON εντάχθηκε σε μία ειδική λίστα, εκείνων που εξαιρούνταν από τη σύναψη συμβολαίων με Ομοσπονδιακές Αρχές. Επανήλθε στη λίστα επιλεξιμότητας, όταν κατέπεσε η κατηγορία. Ωστόσο, έτσι κι αλλιώς, ο TOLLESON δεν υπέγραφε κάποιο συμβόλαιο με τις ΗΠΑ, αλλά με μία ιδιωτική εταιρεία…

Ο έτερος CEO της αρχικής εταιρείας «REGULUS GLOBAL», William M. SOMERINDYKE, είχε επίσης νομικά προβλήματα στο παρελθόν του και είναι σχετικά νέος στον τομέα των οπλικών επιχειρήσεων. Το 2012, η «VIRGINIA STATE CORPORATION COMMISSION», η οποία επιβλέπει τις πωλήσεις ασφαλειών στην πολιτεία, ανακάλυψε ότι ο SOMERINDYKE είχε διαπράξει 12 παραβιάσεις των κανονισμών ασφαλειών.

Η FINANCIAL INDUSTRY REGULATORY AUTHORITY (FINRA), διεξάγοντας παράλληλη έρευνα, κατέληξε στην ύπαρξη παραβάσεων των κανονισμών στον τομέα της ασφάλισης, όπου εμπλέκονταν ιδιωτικές εταιρείες.

Η «PURPLE SHOVEL», η εταιρεία που σύναψε συμβόλαια με τις «REGULUS» και «ALGUNS», πρόσφατα, έστειλε στους διακινητές όπλων μία λίστα υλικών προς πώληση, τα οποία η SOCOM θέλει να αγοράσει από τη Βουλγαρία, τη Σερβία, και την Δημοκρατία της Τσεχίας. Η λίστα περιλαμβάνει εκατοντάδες εκτοξευτών οπλοβομβίδων, περισσότερες από 5.000 αντιαρματικές ρουκέτες και 45 οπλοπολυβόλα ρωσικού σχεδιασμού.

Οι αποκαλύψεις αυτές εγείρουν ερωτηματικά σχετικά με τους ελέγχους ασφαλείας που πραγματοποιεί το Πεντάγωνο, στα καίρια αντιτρομοκρατικά προγράμματα και τον τρόπο που οι επιχειρηματίες – που σχετίζονται με τον υπόκοσμο ή έχουν ένα βεβαρημένο νομικά παρελθόν- μπορούν να υπογράφουν τέτοια συμβόλαια, αξίας εκατομμυρίων δολαρίων που βαρύνουν τις τσέπες των πολιτών τους.

Ο γενικός κανόνας για κάθε κυβέρνηση είναι να μην κάνει δικαιοπραξίες με άτομα που ανήκουν είτε και σχετίζονται με εγκληματικούς κύκλους, επειδή μπορεί να αποδειχθούν αναξιόπιστοι και ανεύθυνοι, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και εδώ, αφού οι υπεργολάβοι προσπάθησαν να προμηθεύσουν την αμερικανική κυβέρνηση με χιλιάδες πυρομαχικά, χαμηλότερων προδιαγραφών και παλαιότητας δεκαετιών.

Είτε παλιάς κατασκευής, είτε καινούριας, είτε από αποθέματα οπλισμών ενόπλων δυνάμεων παλαιότερων συρράξεων, είτε από πολεμικές βιομηχανίες, είτε από νατοϊκές χώρες, είτε από χώρες υπό κυρώσεις, το μόνο σίγουρο είναι πως η διακίνηση όπλων σε κάθε πόλεμο είναι μία πολύ βρώμικη ιστορία, την οποία δυστυχώς χρηματοδοτούν ακόμα και κυβερνήσεις, χωρίς απαραίτητα να αποσκοπούν στην πώληση όπλων από τη δική τους αμυντική βιομηχανία.

Η διαφορά ωστόσο, έγκειται στο γεγονός ότι τα όπλα που εξοπλίζουν τη Συρία, είναι και τα ίδια όπλα που διώχνουν εκατομμύρια κόσμου από τις εστίες του. Τα σύνορα φαίνεται πως ανοίγουν πολύ εύκολα για να βγουν όπλα από τις χώρες τους αλλά κλείνουν όταν πρόκειται για πρόσφυγες των πολέμων τους.

Militaire.gr