“Η στρατιωτική μου θητεία ολοκληρώθηκε στην Λήμνο και…..”

“Η στρατιωτική μου θητεία ολοκληρώθηκε στην Λήμνο και…..”

09/01/2022 

Το παρακάτω κείμενο μας απέστειλε νέος ο οποίος προ εξαμήνου ολοκλήρωσε την στρατιωτική του Θητεία στην Λήμνο. Είναι μόνιμος κάτοικος της Λήμνου και όπως θα διαπιστώσετε από τα γραφόμενα όσα αναφέρονται είναι διαπιστώσεις που δυστυχώς αντιμετωπίσαμε και εμείς πριν 30 χρόνια όταν υπηρετήσαμε….

Δεν πρόκειται για προσωπικές αναφορές σε βαθμοφόρους και Διοικητές. Το πρόβλημα της κατάστασης των στρατοπέδων σε όλη την επικράτεια, τα γνωρίζουμε, τα ακούμε, τα βλέπουμε, τα ζήσαμε και είναι μια παθογένεια δεκαετιών ….ποτέ ο οπλίτης δεν ήταν προτεραιότητα για το κράτος, ποτέ δεν αξιοποίησε δημιουργικά την παρουσία του στο στράτευμα(που για μερικούς έφθανε τα 2χρόνια παραμονής). Άσκοπες, ανούσιες, παιδικές νουθεσίες, «εκπαιδεύσεις» χωρίς λόγο για να γεμίσει ο χρόνος και αλλά πολλά που όλοι γνωρίζουμε.

Ακολουθεί το κείμενο…..

“Ολοκληρώνοντας την στρατιωτική μου θητεία και έχοντας πλέον την ιδιότητα του πολίτη θέλω να μοιραστώ ελεύθερα, ανοιχτά αλλά και με μεγάλη αγωνία τα προβλήματα που συνάντησα στις στρατιωτικές μονάδες της Λήμνου , όσο και στην ΣΕΤΤΗΛ του Πύργου Ηλείας.

Όσοι έχουν υπηρετήσει στον ΕΣ τα τελευταία χρόνια δεν θα βρουν καμία έκπληξη σε αυτά που αναφέρονται εδώ, ωστόσο πιστεύω ότι ποτέ δεν έχει δοθεί η κατάλληλη δημοσιότητα σε αυτά τα θέματα στην πλειοψηφία του κόσμου και ειδικότερα σε όσους δεν είναι ένστολοι.

Κάθε άντρας που ξεπερνάει το 18ο έτος της ηλικίας του καλείται να υπηρετήσει υποχρεωτικά την στρατιωτική θητεία. Δεν πρόκειται για μια μειοψηφία, ούτε για ένα άγνωστο μέρος της κοινωνίας, πρόκειται για τα παιδιά σας, τα αδέρφια σας, τον γειτονά σας, τον φίλο σας. Η αλληλεγγύη της κοινωνίας στους Έλληνες φαντάρους(από όπου και αν προέρχονται) είναι απαραίτητη.

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

Αρχικά θέλω να αναφερθώ στο θέμα του κορονοϊού και το πόσο ρίσκο ήταν να βρίσκεσαι σε ένα μέρος όπου δεν υπήρχε κανένα μέτρο προστασίας για την πανδημία και μετά από λίγες μέρες να φοβάσαι να δεις τους γονείς σου, όταν έχεις έξοδο φοβούμενος μην μεταφέρεις κάτι χωρίς να το ξέρεις.

Εν καιρό πανδημίας δεν έχει παρθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο για τον περιορισμό του ιού, ανάμεσα στους στρατιώτες. Μπορεί η μάσκα σε κλειστούς χώρους να είναι υποχρεωτική ωστόσο ο συνωστισμός είναι αδύνατον να αποφευχθεί τόσο στους θαλάμους όσο και στα περισσότερα μαγειρεία όπου σιτίζονται.

Η πολιτεία και το κράτος δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου για τον τρόπο αντιμετώπισης της διασποράς του ιού μέσα στα στρατόπεδα. Το μόνο που αναγκάστηκε να κάνει σε ένα περιβάλλον που τα περισσότερα άτομα που το στελεχώνουν είναι ενάντια του εμβολιασμού είναι να δώσει παροτρύνσεις με τιμητικές σε περίπτωση που κάποιος αποφασίσει να εμβολιαστεί. Μιλάω από προσωπική εμπειρία καθώς το εμβόλιο, ο κορονοϊός είναι κοινά θέματα συζήτησης τόσο εκτός όσο και εντός στρατού. Όταν έγινε ερώτηση στο κέντρο εκπαιδεύσεως τις πρώτες μέρες ποιοι θέλουν να εμβολιαστούν, μόνο δύο άτομα από τα τουλάχιστον 50 σηκώσαμε το χέρι.

Οι συνθήκες που στεγάζουν τους στρατιώτες σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι ευχάριστες όπως είναι γνωστό. Στο στρατόπεδο Γουδί (χωρίο Αγκαριώνες) τον μήνα Μάρτιο στεγαζόμασταν περίπου 20 άτομα σε έναν χώρο 50 τμ. Η θέρμανση υπολειτουργούσε με τα 2 από τα 6 καλοριφέρ να λειτουργούν κανονικά. Το ζεστό νερό ποτέ δεν έφτανε όχι για όλους άλλα ούτε για τους μισούς στρατιώτες που στο τέλος της ημέρας ήταν κουρασμένοι και ιδρωμένοι είτε από την εκπαίδευση είτε από τις υπηρεσίες τους.

Με δύο θαλάμους να στεγάζουν περίπου 40 άτομα, ο χώρος του μπάνιου ήταν κοινός .Νιπτήρες δεν υπήρχαν για όλους αλλά με 7-8 γινότανε δουλεία. Το τραγικό ήταν στις τουαλέτες καθώς πέρα οτι υπήρχαν μόνο 4,η μια ήταν μονίμως χαλασμένη, και μιλάμε δυστυχώς για ευρωπαϊκού τύπου, κανείς δεν θέλει να κάθεται σε ένα μέρος που κάθονται τουλάχιστον άλλοι 10 και καθαρίζεται όχι και με την μεγαλύτερη ευλάβεια μόνο μια φορά το πρωί.

Στο πάτωμα του θαλάμου υπήρχε η παρακάτω ζημία, σπασμένες πέτρες ενώ στο θάλαμο γινόταν καθημερινή αναφορά. Ο επόπτης κατά την πρωινή αναφορά κοιτούσε κατά πόσο βεβαίως έχεις βάλει σωστά τις παντόφλες σου και το μαξιλάρι σου σε σχήμα φακέλου αλλά παράβλεπε την ζημία αυτή οπού εύκολα μπορούσε κάποιος να χτυπήσει ή να σπάσει δάχτυλο. Και μιλάμε προφανώς για διαφορετικό Αξιωματικό Υπηρεσίας κάθε μέρα, άρα προφανώς δεν ήταν προσωπικό το θέμα. Το κλίμα αδιαφορίας γύρω από τέτοια ζητήματα ήταν γενικό και τύχαινε να λύνονται μόνο εάν έρθει ανώτερος εξωτερικός παράγοντας στο στρατόπεδο και μπει στον θάλαμο.

Δεν θα μιλήσω καν για την σκόνη και την βρωμιά, καθώς κανένα στρατόπεδο του νησιού δεν είναι ασφαλτοστρωμμένο (εκτός της Ταξιαρχίας και της ΛΑΦ Μύρινας) . Τα κρεβάτια, κλινοσκεπάσματα και οι κατασκευές αριθμούν τουλάχιστον 30-40 χρόνια και έχουν μείνει τα ίδια από την εποχή που πήγαιναν οι γονείς μας στο στρατό, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς και από το φωτογραφικό υλικό.

Εδώ φαίνεται μια πέργκολα που ήταν ετοιμόρροπη απο τον αέρα. Προφανώς στον περίγυρο του στρατοπέδου να αναφέρω ότι γινόταν περιπολίες από τους φαντάρους όλες τις πρωινές ώρες, άρα υπήρχε μεγάλη πιθανότητα για ατύχημα.

Παρακάτω μπορεί κανείς να καταλάβει ότι η κατάσταση των κτηρίων και ειδικά των μπάνιων είναι σχεδόν παντού τραγική.

Τουαλέτες στην ΣΕΤΤΗΛ του Πύργου

(φωτο στρατόπεδο Αχιλλαδέλη)

ΛΑΦ ΜΥΡΙΝΑΣ

Ένα μεγάλο μέρος της θητείας μου έγινε και στην στρατιωτική λέσχη Μύρινας.

Οι λέσχες λειτουργούν αρκετά διαφορετικά από τα στρατόπεδα, οι οπλίτες βρίσκονται εκεί για την εξυπηρέτηση των πελατών της λέσχης που αποτελούνται από άτομα και τις οικογένειες τους που προέρχονται από όλες τις τάξεις των ένστολων.

Είτε θα είσαι σε κάποια θέση στην σίτιση, δηλαδή της κουζίνας ή στον εξωτερικό χώρο, δηλαδή μπαρ ή σερβιτόρος. Και επιπλέον υπάρχει και η επιλογή του πρατηριού. Η λέξη επιλογή εδώ είναι βέβαια λάθος καθώς στον στρατό η επιλογή δεν υπάρχει, αλλά ας πούμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει μια καλή συνεννόηση με τους ανωτέρους για τι θες να επιλέξεις, εάν αυτό είναι εφικτό.

Αν και οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να είναι με τα πολιτικά τους ρούχα τον περισσότερο χρόνο αντί της παραλλαγής και να σερβίρουν αντί να βρίσκονται στη σκοπιά, με τον ρόλο αυτό νιώθεις σχεδόν (μην πω ξεκάθαρα) σαν σκλάβος ενός συστήματος που συντηρεί τον εαυτό του. Η αργή μηχανή του δημοσίου, που αρνείται να αποβάλλει όλες του τις παθογένειες, μέρος του οποίου είναι και ο στρατός, έρχεται και τρέφεται απο τους φαντάρους. Οι γονείς και οι παππούδες όλων αυτών των ατόμων που στέλνουνε να υπηρετήσουν την πατρίδα πλήρωναν και συνεχίζουν να πληρώνουν φόρους που πάνε με μεγάλη ευλάβεια στους αιρετούς του κράτους. Και τα παιδιά βέβαια που στέλνουν να υπηρετήσουν την πατρίδα καλούνται να υπηρετήσουν το προσωπικό με μεγαλύτερη ευλάβεια πάντα.

Βέβαια εδώ να αναφέρω πολλές φορές η γλώσσα των στελεχών που έρχονταν σαν πελάτες είναι ανεπίτρεπτη απέναντι στους στρατιώτες που τους σερβίρουν κάτι που δεν θα τολμούσαν να έκαναν σε πολιτικό μαγαζί και χωρίς την “εξουσία” του βαθμού τους. Αν και πληρώνουν ψυχούλα για τις υπηρεσίες που λαμβάνουν (πείρου 3,5 ευρώ μια μερίδα,2 ευρώ το κούρεμα),η νοοτροπία του να αφήσουν φιλοδώρημα εδώ δεν υπάρχει.

Ειδικά στα μεγάλα τραπέζια που μπορεί να έχει ο Ταξίαρχος καλεσμένους(Μητροπολίτες, Αρχηγούς Αστυνομίας, Δημάρχους κτλ-που αποτελούν και λειτουργούς του κράτους) οι απαιτήσεις είναι υψηλές και η εξυπηρέτηση πρέπει να είναι άριστη. Αύτο βέβαια είναι θεμιτό και λογικό, να υπάρχει μια τάξη και επισημότητα στον χώρο όταν έρχονται άνθρωποι με κοινωνικά αξιώματα.

Θα περίμενε κανείς ωστόσο ότι λόγο αυτών των υψηλών απαιτήσεων, θα υπήρχε και ανάλογη αντιμετώπιση για τις συνθήκες διαβίωσης και στέγασης των στρατιωτών.

Ωστόσο η κατάσταση στη ΛΑΦ ήταν σε κάποια σημεία πολύ χειρότερη από αρκετά στρατόπεδα.

Εικοσιτρία άτομα στεγαζόμασταν σε έναν χώρο μικρότερο των 40 τετραγωνικών με διπλές κλίνες(πάνω και κάτω)όπου βρίσκεται στο υπόγειο του κτηρίου της ΛΑΦ.

Στο χώρο του μπάνιου, υπάρχουν δύο τουαλέτες, δύο νιπτήρες και ΕΝΑ ντούζ. Οι τουαλέτες σε πολύ άσχημη κατάσταση λόγω του συνωστισμού και με την μια σχεδόν μονίμως βουλωμένη. Επανειλημμένος το βράδυ η δεξαμενή που έχει νερό άδειαζε και όλη η λέσχη έμενε χωρίς νερό για περίπου 1 ώρα, έτσι ο στρατιώτης είτε θα παραμελήσει την υγιεινή του είτε θα χάσει μια ώρα από την βραδινή του ξεκούραση για να περιμένει να έρθει το νερό.

Όπως φαίνεται και παρακάτω στην είσοδο του υπογείου που στεγάζονται οι στρατιώτες υπάρχει και ένα φρεάτιο που πολύ συχνά βούλωνε και ξεχείλιζε ακαθαρσίες.

(τα μπουκάλια ήταν για τις βραδινές ώρες όπου δεν υπήρχε τρεχούμενο νερο)

Η ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Το διάστημα του καλοκαιριού που μας πέρασε στα περισσότερα στρατόπεδα του νησιού υπήρχε υποστελέχωση στρατιωτών με αποτέλεσμα τα καθήκοντα να μοιράζονται σε περισσότερα άτομα.

Όσο αφορά τις υπηρεσίες λόγω του μειωμένου αριθμού οπλιτών στο νησί πολλοί είναι αυτοί που ξεπέρασαν τις 25 υπηρεσίες το μήνα (έναντι των 19 που προβλέπεται),ενώ με τους στρατιώτες που απασχολούνται σε πόστα όπως μαγειρεία, αρτοποιία κτλ το βάρος μένει στους υπόλοιπους, βαρόντας “κωλυόμενα” αυξάνοντας της ώρες υπηρεσίας την ημέρα στις πάνω από 10 και με άλλους να μένουν 2 βδομάδες στα φυλάκια χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να βγούνε ούτε με υπηρεσιακό για ανάληψη χρημάτων. Για την εμπλοκή που τρώνε οι φαντάροι κανένα ελαφρυντικό και καμία τιμητική δεν είχε δοθεί.

Για εκπαίδευση ειδικότητας έπρεπε να με στείλουν στον Πύργο Ηλείας.

Εάν οι γνώσεις και η εκπαίδευση είχαν κάποια ουσία, αυτό έν τέλη δεν είχε καμία σημασία καθώς λόγω της υποστελέχωσης οπού ανέφερα, ποτέ δεν έτυχε να αξιοποιήσω την ειδικότητά μου. Ακόμη και σε κάτι που μπορεί να φανείς χρήσιμος ο στρατός δεν σου προσφέρει ούτε τα βασικά, να σε αξιοποιήσει πάνω σε κάτι που είσαι χρήσιμος.

Παρόλο όμως που η εκπαίδευσή μας εκεί δεν είχε καμία σχέση με εκπαίδευση που προϋποθέτει σωματική ενδυνάμωση και χωρίς να θέλω να μειώσω την σημασία της άσκησης, υπήρχε ένας συγκεκριμένος Ανθυπασπιστής όπου του έλειπαν μάλλον οι παλιές ένδοξες εποχές του ΕΣ.

Γυμναστική επι παραγγελμάτων και ειδικά χωρίς να συμμετέχει και ο ανώτερος θεωρείται καψώνι!

Κλείνοντας θέλω να αναφέρω διάφορα περιστατικά που συνέβησαν στο Ρωμανού, τα οποία ωστόσο μου τα διηγήθηκαν συνφάνταροι νεότερης σειράς, αλλά επιβεβαιώνουν ότι τα καψώνια δεν χάθηκαν ακόμα από τον ΕΣ.

Στο στρατόπεδο της 88ΕΜΑ όπου διεξάχθηκαν τα ΣΠΕΝ της Γ ΕΣΣΟ 2021 οι στρατιώτες ξυπνούσαν από τις 5:30 ώρα παρόλο που το εγερτήριο είναι στις 6:00.

Αυτό διότι τους ζητούσαν 6:10 να είναι έτοιμοι, γυαλισμένοι και κάθε μέρα με φούμο.

Στην μονάδα δεν υπήρχε ποτέ ζεστό νερό, οπότε οι στρατιώτες αναγκάζονταν να κάνουν μπάνιο με κρύο νερό τον μήνα Μάιο χωρίς να έχουν πιάσει καλά καλά οι ζέστες.

Εκτός ότι υπήρχε καθημερινή επιθεώρηση με λυμένο όπλο και κάθε Παρασκευή το Μ71(σακίδιο επιχείρησης) με τα πράγματα στο κρεβάτι σε σειρά κάτι που μπορεί να ζητηθεί στα πλαίσια της στρατιωτικής πειθαρχίας, έχει συμβεί σκηνικό όπου στρατιώτης είχε ξεχάσει μπουκάλι με νερό στο θάλαμο όπου ήταν επιθεώρησιμος και για καψωνι τους μάζεψαν όλους μαζί σε παράταξη για να πάνε μέχρι τον κάδο να το πετάξουν. Η αυστηρότητα εξαντλείται στην πειθαρχία αλλά όχι όσο αφορά θέματα που έχουν να κάνουν με την διαβίωση των φαντάρων.

Επίσης μετά το σιωπητήριο ενώ οι στρατιώτες ξεκουράζονταν τους ζητούσαν για αναφορά στις 23:00 και 23:30 το βράδυ, εννοείτε ντυμένοι με παραλλαγή για να τους πούνε απλά να πλένουν τα χέρια τους και να προσέχουν την υγιεινή λόγω του Covid(εδώ να θυμίσουμε σε τι συνθήκες και με τι συνωστισμό μένουν οι στρατιώτες στους θαλάμους).

www.limnosreport.gr