Θεωρητικά, το Πεκίνο μπορεί να προτιμά την προβλεψιμότητα της Χάρις από την αβεβαιότητα του Τραμπ. Αλλά στην πράξη, η Κίνα τα πήγε εξαιρετικά καλά στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Τραμπ και αντιμετώπισε με επιτυχία τις προκλήσεις υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις.
Καθώς μεγάλο μέρος του κόσμου αναμένει το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών στις 5 Νοεμβρίου, η Κίνα βρίσκεται σε μια “άνετη” θέση όσον αφορά τον αυξανόμενο ρόλο και την επιρροή της στη Μέση Ανατολή.
Είτε είναι η Καμάλα Χάρις είτε ο Ντόναλντ Τραμπ ο 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, η σφαίρα επιρροής του Πεκίνου σε ολόκληρη την περιοχή είναι πιθανό να παραμείνει αλώβητη.
Θεωρητικά, το Πεκίνο μπορεί να προτιμήσει την προβλεψιμότητα της Χάρις από την αβεβαιότητα του Τραμπ. Αλλά στην πράξη, η Κίνα τα πήγε εξαιρετικά καλά στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Τραμπ και αντιμετώπισε με επιτυχία τις προκλήσεις υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις.
Η Τρίτη θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας από τις πιο στενές προεδρικές κούρσες στην ιστορία των ΗΠΑ. Οι δημοσκοπήσεις είναι ουσιαστικά ισόπαλες και οι ψηφοφόροι σε επτά ταλαντευόμενες πολιτείες θα καταλήξουν να καθορίσουν τον νικητή. Η Κίνα δεν αποτελεί κεντρικό θέμα της προεκλογικής εκστρατείας, αλλά το αντι-κινεζικό συναίσθημα χρησιμοποιείται από την ομάδα του Τραμπ σε διαφημίσεις στο Μίσιγκαν και την Πενσυλβάνια.
Μάθαμε αυτή την εβδομάδα ότι χάκερς που συνδέονται με την Κίνα έχουν βάλει στο στόχαστρο μέλη των εκστρατειών της Χάρις και του Τραμπ, καθώς και αξιωματούχους της κυβέρνησης του Μπάιντεν και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Γενικότερα, ούτε η Χάρις ούτε ο Τραμπ αποτελούν απειλή για τα επεκτεινόμενα συμφέροντα της Κίνας στη Μέση Ανατολή.
Ας ξεκινήσουμε με τον Τραμπ: Η προεδρία του Τραμπ τήρησε εχθρική στάση απέναντι στην Κίνα τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, καθώς ο πρώην πρόεδρος εξαπέλυσε εμπορικό πόλεμο και έλαβε μέτρα για να περιορίσει την πρόσβαση της Κίνας στην αμερικανική τεχνολογία, ιδίως σε τομείς όπως το 5G, η τεχνητή νοημοσύνη και οι ημιαγωγοί.
Όσον αφορά όμως τη Μέση Ανατολή ειδικότερα, οι πολιτικές του Τραμπ ενθάρρυναν την Κίνα.
Η αποχώρησή του από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν το 2018 ενίσχυσε τις επιχειρήσεις της Κίνας με το Ιράν και την εξάρτηση της Τεχεράνης από την Κίνα.
Το εμπόριο της Σαουδικής Αραβίας με την Κίνα αυξήθηκε σημαντικά κατά τη διάρκεια των ετών Τραμπ, από περίπου 42 δισ. δολάρια το 2016 σε σχεδόν 67 δισ. δολάρια μέχρι το 2020. Μέχρι το 2020, η Σαουδική Αραβία ήταν ο κορυφαίος προμηθευτής πετρελαίου στην Κίνα, ξεπερνώντας άλλους μεγάλους εξαγωγείς όπως η Ρωσία.
Επί Τραμπ, η Κίνα άρχισε κρυφά να κατασκευάζει μια στρατιωτική βάση στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Τα σχέδια αυτά σταμάτησαν το 2021 όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Τζο Μπάιντεν, για να συνεχιστούν και πάλι το 2023, ανέφερε η Washington Post.
Ακόμη και όταν ο Τραμπ καυχιόταν για τους σπουδαίους δεσμούς του με τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία, η κινεζική επιρροή συνέχισε απρόσκοπτα και με τις δύο χώρες.
Ας περάσουμε στην Καμάλα Χάρις: Η αντιπρόεδρος δεν πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Κίνα τα τελευταία τέσσερα χρόνια και οι πολιτικές της κυβέρνησης Μπάιντεν ήταν προέκταση των πολιτικών του Τραμπ όταν επρόκειτο για τεχνολογικούς περιορισμούς και ενίσχυση του αμερικανικού τομέα κατασκευής μικροτσίπ.
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Ωστόσο, υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις, η Κίνα συνεχίζει να επεκτείνει το αποτύπωμά της στην περιοχή: Η συμφωνία του 2023 μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση της Κίνας, ήταν ιστορική για την κινεζική διπλωματία στη Μέση Ανατολή και ένα νέο παράδειγμα στην περιφερειακή διπλωματία, τοποθετώντας την Κίνα ως βιώσιμο διαμεσολαβητή σε συγκρούσεις που παραδοσιακά επηρεάζονται από τις δυτικές δυνάμεις.
Όσον αφορά τη Μέση Ανατολή, η αποτυχία της κυβέρνησης Μπάιντεν-Χάρις να επιτύχει κατάπαυση του πυρός στη Γάζα έδωσε στην Κίνα το μεγαλύτερο άλμα δημοσιότητας στον αραβικό κόσμο. Η δημοσκόπηση του Αραβικού Βαρόμετρου που διεξήχθη το 2023-2024 σε πέντε χώρες έδειξε ότι η εύνοια της Κίνας αυξάνεται, ενώ η εικόνα των ΗΠΑ υπέστη απότομη πτώση.
Υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις, δύο αραβικές χώρες -η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα- και το Ιράν προσχώρησαν στον συνασπισμό BRICS υπό την ηγεσία της Κίνας, ενισχύοντας περαιτέρω την κινεζική επιρροή ως ηγέτης μεταξύ των αναδυόμενων οικονομιών.
Το εμπόριο της Κίνας συνέχισε να αυξάνεται με τις αραβικές χώρες, φτάνοντας τα 120 δισεκατομμύρια δολάρια με τη Σαουδική Αραβία το 2023.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν αντιμετώπισε με επιτυχία την επιρροή της Κίνας στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, κατευθύνοντας τον γίγαντα της τεχνητής νοημοσύνης G42 των ΗΑΕ μακριά από κινεζικές συνεργασίες και εξασφαλίζοντας αντ’ αυτού συμφωνία με τη Microsoft.
Η Κίνα έχει χαράξει μια σφαίρα επιρροής στη Μέση Ανατολή που μπόρεσε να ευδοκιμήσει και να προσαρμοστεί σε Δημοκρατικές και Ρεπουμπλικανικές διοικήσεις. Η περιοχή έχει επίσης απομακρυνθεί από την επιρροή των ΗΠΑ όσον αφορά τη γεωπολιτική, το εμπόριο και την οικονομία.
Αυτή η νέα ισορροπία είναι απίθανο να αλλάξει μετά τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, ακόμη και αν οι σχέσεις Κίνας-ΗΠΑ ενδέχεται να αλλάξουν με άλλους τρόπους.
Πηγή: Al Monitor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου