Μαρτυρίες από Jabalia.

Σημείο Μηδέν
Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ύστερα από την απόσυρση των Ισραηλινών στρατευμάτων από την Λωρίδα της Γάζας, οι κάτοικοι επέστρεψαν σε μερικές από τις περιοχές, που ήταν απαγορευμένες κατά την διάρκεια των επιθέσεων, όπως για παράδειγμα στην Jabalia, ακριβώς έξω από την πόλη της Γάζας. Την Τρίτη 20 Ιανουαρίου, εθελοντές του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης στην Λωρίδα της Γάζας, συντρόφευσαν ένα καθηγητή πανεπιστημίου καθώς επισκεπτόταν το σπίτι του, ανατολικά της Jabalia. Μας έδειξε δωμάτιο-δωμάτιο το βομβαρδισμένο σπίτι, που ήταν στο παρελθόν μία όμορφη κατοικία. Όταν ρωτήθηκε εάν αυτός και η οικογένεια του θα εξακολουθήσουν να μένουν εκεί, απάντησε ήρεμα ότι είναι δικαίωμα τους και ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την γη τους.

Όπως ανεβαίναμε στο λόφο, μέσα από τους πορτοκαλεώνες πέρα από το σπίτι του καθηγητή, βρήκαμε στοιχεία από το σημείο όπου είχαν πάρει θέσεις μάχης τα τανκς – ‘ανακατεμένο’ έδαφος, αποτυπώματα από τα τανκς, ξεριζωμένα ελαιόδεντρα. Στην κορυφή του λόφου, όπου η Πράσινη Γραμμή ήταν εμφανής, αρχίσαμε να βλέπουμε σπίτια που ήταν κατεστραμμένα ολοσχερώς. Οι οικογένειες κάθονται μαζί στα συντρίμμια των σπιτιών τους. Τα παιδιά μάζευαν καυσόξυλα από τα διασκορπισμένα κλωνάρια των δένδρων.

Αρχικά φάνηκε σαν να ήταν ένας συγκρότημα δέκα-δεκαπέντε κατεστραμμένων σπιτιών, όπου ήταν ήδη αρκετό για να θεωρηθεί άσχημο θέαμα. Όμως, όπως συνεχίζαμε να περπατάμε ήταν εμφανές ότι ο όλεθρος εκτείνεται στο επόμενο δρόμο και στο μεθεπόμενο, και όλο και περισσότερα κατεστραμμένα σπίτια ακολουθούσαν το ένα μετά το άλλο. Ολόκληρη η γειτονιά, σε αυτό το ανατολικό άκρο της Jabalia, αφανίστηκε κυριολεκτικά από προσώπου γης. Έμοιαζε με τεράστια φυσική καταστροφή. Εντούτοις, αυτό το σημείο μηδέν, είναι δημιουργημένο από ανθρώπινο χέρι.

Τα ξεκολλημένα παράθυρα μερικών σπιτιών, είναι γεμάτα από σκούρες πράσινες τσάντες άμμου. Αυτό είναι σημάδι ότι αυτά τα σπίτια χρησιμοποιήθηκαν από τους Ισραηλινούς σαν θέσεις των ελεύθερων σκοπευτών. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μπορεί να ήταν η κατάσταση σε αυτή την γειτονιά όταν βρισκόταν υπό επίθεση.



Γνωρίσαμε μια τυφλή γυναίκα που κρατήθηκε όμηρος 11 μέρες σε ένα δωμάτιο στο σπίτι της, μαζί με ένα παράλυτο άνδρα, ενώ οι Ισραηλινοί στρατιώτες το χρησιμοποιούσαν σαν βάση. Τρομοκρατημένη και περιμένοντας να την σκοτώσουν από στιγμή σε στιγμή, τους έδιναν νερό δύο φορές την μέρα, κατόπιν διαταγής. Όταν η Ερυθρά Ημισέληνος, (το μουσουλμανικό αντίστοιχο του Ερυθρού Σταυρού), τους απελευθέρωσε, η γυναίκα δήλωσε ότι ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσε να αναπνεύσει από τότε που οι στρατιώτες έφθασαν. Οι τοίχοι είχαν ζωγραφιστεί με εβραϊκό γκράφιτι, και άδεια πλαστικά δοχεία φαγητού ήταν πεταμένα γύρω-γύρω, καθώς στη σκάλα υπήρχαν κηλίδες από ούρα.

Στο ‘’ξύπνημα’’ ενός ολοκαυτώματος στη Γάζα, χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν σε πραγματικά απελπισμένες καταστάσεις. Ένας τραυματισμένος αλλά ευπροσάρμοστος πληθυσμός, αρχίζει κάπως να μαζεύει τα κομμάτια του. Το να συνεχίζεις να ζεις, είναι μια μορφή αντίστασης.