Τρίτη 9/12: διάγγελμα του πρωθυπουργού Κ.Καραμανλή: «Η εθνική ενότητα και η θωράκιση του δημοκρατικού πολιτεύματος απέναντι στη βία ακραίων ομάδων αυτή τη στιγμή είναι χρέος όλων μας». Τι εννοεί;
Τα στρατόπεδα είναι ήδη σε «κίτρινο συναγερμό» από την Κυριακή 7/12. Στο στρατόπεδο της Κορίνθου μοιράζονται πλαστικές σφαίρες στους σκοπούς και εντολή να τις χρησιμοποιήσουν, στον Έβρο ξιφολόγχες στους φαντάρους και στο Ναύπλιο παρατάσσονται στην πύλη του στρατοπέδου σε σχηματισμό ένοπλοι στρατιώτες. Στα 34α γενέθλια της ελληνικής δημοκρατίας, η κυβέρνηση προειδοποιεί πως θα θέσει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης – και θα βγάλει τεθωρακισμένα ξανά στους δρόμους. Η αστική δημοκρατία κινδυνεύει. Και οπλίζει…
Μεμονωμένα περιστατικά κι αυτά; Μάλλον όχι. Το 2003, επί ΠΑΣΟΚ, ΟΥΚάδες του λιμενικού υπεράσπιζαν τις κόκκινες ζώνες της ευρωπαϊκής συνόδου στη Θεσσαλονίκη. Αργότερα, επί ΝΔ, επίλεκτα τμήματα του λιμενικού συγκρούονταν με ναυτεργάτες στο λιμάνι του Πειραιά. Στην ολυμπιάδα το 2004 ο στρατός συμμετείχε στη φύλαξη των εγκαταστάσεων και έγινε μετά μέρος της «Στρατιωτικής Διακλαδικής Δύναμης Ασφάλειας».
Οι «ασύμμετρες απειλές» και η «τρομοκρατία» («απόπειρα ανατροπής των υφιστάμενων κοινωνικών και οικονομικών δομών», σύμφωνα με τον Ν.3251/2004) δεν ήταν το παραλήρημα του «πραίτορα» Πολύδωρα το καλοκαίρι του 2007, αλλά η κυρίαρχη εκδοχή του «εσωτερικού εχθρού» για το ελληνικό αστικό μπλοκ εξουσίας, που χρησιμοποιεί την παρουσία του στρατού της «ισχυρής Ελλάδας» στα Βαλκάνια, την Αφρική και την Ασία ως εργαστήριο για τη μετατροπή του στρατού σε ΜΑΤατζή.
Χαρακτηριστικά είναι τα έγγραφα με τίτλο «Μνημόνιο Διμοιρίας Καταστολής Πλήθους» της 33ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας που αποκάλυψε το «Δίκτυο Σπάρτακος», το 2006. Μετά την εμπειρία καταστολής διαδηλώσεων της ΕΛΔΥΚΟ στο Κόσσοβο «κρίθηκε αναγκαία η συγκρότηση τμήματος που θα συμμετείχε σε επιχειρήσεις καταστολής πλήθους». Τα σενάρια περιλαμβάνουν επιχειρήσεις καταστολής από το Ουρόσεβατς μέχρι τη Β. Σοφίας, την Αμαλίας και την Αλεξάνδρας. Οι διαδηλώσεις καταστέλλονται από σχηματισμούς του στρατού με τεθωρακισμένα Μ-113, πυροσβεστικά οχήματα «καταστολής ταραχών» κι οχήματα «ψυχολογικών επιχειρήσεων».
Οι ΕΠΟΠ (ψηφίστηκαν το 2001 από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ και για «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης») θα χρησιμοποιούν «ακουστικά» όπλα, «νευροανασταλτικούς παράγοντες» που παραλύουν, «κολλώδεις ουσίες» που ακινητοποιούν, «δίκτυα παγίδευσης» και ηλεκτρομαγνητικά κύματα που σιγοψήνουν διαδηλωτές μέσα στον ίδιο τους τον ιδρώτα, ασπίδες, προσωπίδες, περικνημίδες, μεταλλικά κλομπ, πλαστικούς ιμάντες προσδέσεως χειρών και χειροβομβίδες ελαστικών σφαιριδίων, κρότου – λάμψης, ουσιών ελέγχου πλήθους. Αυτά είναι τα «μη-φονικά» όπλα. Σε περίπτωση που η «επιθετικότητα» των διαδηλωτών έχει ως αποτέλεσμα την «πρόκληση θανάτου», τότε θα χρησιμοποιούν τα «φονικά» πολυβόλα των Μ 113.
Σενάρια επιστημονικής φαντασίας; Κάποια όπλα έχουν ήδη αποκτηθεί, κάποια άλλα είναι σε παραγγελία. Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν αυτά τα όπλα στη Σομαλία, την Αϊτή και τη Βοσνία για να τα φέρουν ύστερα στους δρόμους του Σιάτλ το 1998, στις διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης. Τα ελληνικά Μ-113 της «Διμοιρίας Καταστολής Πλήθους» στο Κόσσοβο είναι τυλιγμένα με συρματόπλεγμα για την απώθηση των διαδηλωτών. Έλληνες μισθοφόροι και αξιωματικοί έχουν διεξάγει 3 τουλάχιστον πολυεθνικές ασκήσεις - με συμμετοχή ανατολικοευρωπαίων από τα κατοχικά στρατεύματα του Ιράκ - στη Β. Ελλάδα, αντιμετώπισης «οχλοκρατικών εκδηλώσεων» με πανό ενάντια σε ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Το 951 τάγμα στρατονομίας, στα Τρίκαλα, εκπαιδεύεται με κλομπ και δακρυγόνα ενάντια σε (εικονικές) εγχώριες αντι-νατοϊκές διαδηλώσεις. Με απόφαση του (πρώην πλέον) υφυπουργού εσωτερικών Χυνοφώτη, οι σπουδαστές των αστυνομικών σχολών εκπαιδεύονται σε χρήση στρατιωτικών όπλων κι ασκήσεις σε μονάδες του στρατού για ένα τουλάχιστον εξάμηνο. Οι ειδικές αστυνομικές μονάδες που συγκροτούνται μοιάζουν όλο και περισσότερο σε τμήματα στρατού. Ακόμα πιο πολύ, κάθε σειρά εφέδρων συμμετέχει σε ασκήσεις πολέμου εντός αστικών περιοχών.
Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 αποτελεί τον κόμβο μιας αντιδραστικής διαδικασίας με ιστορική κλίμακα. Οι ΗΠΑ εισάγουν τους αντιτρομοκρατικούς νόμους «Patriot Act», τη μεικτή διοίκηση πολέμου (USnorthcom, 2002-για συντονισμό τοπικών και ομοσπονδιακών αρχών σε επιχειρήσεις αποκατάστασης τάξης.) και τον παραστρατιωτικό μηχανισμό του «Γραφείου Ασφαλείας της Πατρίδος - OHS», η Ευρώπη προχωρά στην επεξεργασία ενός κοινού ορισμού «της έννοιας της τρομοκρατίας» και καθιερώνει το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης μαζί με τον ευρω-τρομονόμο.
Μόλις λίγες μέρες μετά την 11/9 εγκρίνεται στην Ελλάδα η αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος σε αποτρεπτικό, ενσωματώνοντας την αντιμετώπιση των "ασύμμετρων απειλών" από μισθοφόρους στα καθήκοντα των ενόπλων δυνάμεων. Μέχρι το 2003 αλλά και αργότερα, το αστικό μπλοκ εξουσίας θα καταφέρει να πραγματώσει τα πιο άγρια κατασταλτικά όνειρά του με τρομονόμους, ένα αποκλειστικά στρατιωτικό τμήμα της ΕΥΠ, νέους ορισμούς του «εσωτερικού εχθρού»-λαού.
Στη νέα εποχή του καπιταλισμού, όλο το διεθνές πλέγμα του κεφαλαίου συγκροτείται γύρω από μια λογική πολέμων, όπου ο εχθρός είναι πια πάντα εσωτερικός. Η στρατιωτική βαρβαρότητα αλληλοσυμπληρώνεται με τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό των αστικών δημοκρατιών, τρομονόμων, συγχώνευσης πολιτικού και δικαστικού συστήματος, «μηδενικής ανοχής» στην πολιτική αμφισβήτηση και τα ρεύματα ανατροπής. Υπό το πρίσμα της ασφάλειας και των ασύμμετρων απειλών το διεθνές στρατιωτικο-πολιτικό σύμπλεγμα κατάφερε να διευρύνει απεριόριστα την έννοια της εθνικής άμυνας και να «νομιμοποιήσει» την ανάμιξη των ενόπλων δυνάμεων σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής.
Στις ΗΠΑ για πρώτη φορά μετά από 140 χρόνια - τον αμερικανικό εμφύλιο - ο στρατός αναλαμβάνει σε ομοσπονδιακό επίπεδο αποστολή αποκατάστασης της τάξης. Η 1η Ταξιαρχία Πολέμου της 3ης Μεραρχίας Πεζικού επέστρεψε από το Ιράκ για να αναλάβει καθήκοντα αποκατάστασης της δημόσιας τάξης, μαζί με τις αστυνομικές δυνάμεις και την εθνοφρουρά, μέσα στις μεγάλες αμερικανικές πόλεις. Και για να μην ξεχνάμε: θα χρησιμοποιούν τα «μη θανατηφόρα όπλα», που (αναφέραμε πιο πάνω και) δοκιμάστηκαν στο Ιράκ.
Στην Ιταλία ο Μπερλουσκόνι χρησιμοποιεί τους Ιταλούς μισθοφόρους, που επέστρεψαν από το Ιράκ, για να εφαρμόσουν την εμπειρία τους από τις μάχες των πόλεων στη Νάπολη και άλλες πόλεις του Ιταλικού νότου. Πρόσχημα, η καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Μέρκελ και Σαρκοζί ακολουθούν καταπόδας, απειλώντας με τανκς στα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα της καρδιάς της Ευρώπης, που γονατίζουν από την κρίση. Το βαθύτερο αίτιο όμως το δείχνει η κυβέρνηση Σαρκοζί, με την απόσυρση της εκπαιδευτικής (αντι)μεταρρύθμισης στη Γαλλία υπό το φόβο της επέκτασης του ελληνικού «μικροβίου της εξέγερσης».
Σε αντίθεση με τη λογική σε όλη τη μεταπολίτευση, του αποκλεισμού του στρατού από ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας, η σημερινή τάση στρατιωτικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας έρχεται από το μέλλον. Συμβαδίζει με μια διεθνή τάση σε όλο το δυτικό καπιταλισμό. Δεν είναι η «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών» της επταετίας, αλλά μάλλον η «Ελλάδα-δύναμη ευθύνης στα Βαλκάνια», ισότιμος εταίρος της ΕΕ, περιφερειακή δύναμη. Ο στρατός, όλο και περισσότερο διαπλέκεται με μια ελληνική «δημοκρατία εκτάκτου ανάγκης».
Το έργο τους δεν είναι καθόλου εύκολο. Στα Δεκεμβριανά του 2008, η ελληνική κυβέρνηση έφτασε στο οριακό σημείο να ζητήσει τη συνδρομή αστυνομικών δυνάμεων-«στρατών κατοχής» από Ισπανία και Ιταλία. Μπροστά στην ορμή της νεολαίας, αναγκάστηκε να κρύβει τα οχήματα της αστυνομίας μέσα στα στρατόπεδα. Η προσπάθεια της να κινητοποιήσει το στρατιωτικό μηχανισμό βρήκε τοίχο στην άρνηση των φαντάρων να γίνουν δύναμη καταστολής. Υπογραφές φαντάρων από 50 περίπου στρατόπεδα δημόσια δήλωσαν πως βρίσκονται «στο πλευρό των αδερφών» τους.
Το τσάκισμα της βιτρίνας μιας «δημοκρατικής-φιλειρηνικής» Ευρώπης στις φλόγες της ελληνικής εξέγερσης, φοβίζει την ΕΕ, εμπνέει και τροφοδοτεί με αντίστοιχες δυνατότητες τα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας σε όλο τον κόσμο: από τις ΗΠΑ μέχρι τη Μέση Ανατολή και από τους δρόμους της Αργεντινής μέχρι τα κινήματα πόλης στη Βόρεια Ευρώπη.
(Πηγή: Περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ τεύχος Φεβρουαρίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου