Β. ΣΑΚΚΑΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ Β’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ (ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ Γ’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ)

Αμηχανία μας προκαλεί το κάλεσμα συμμετοχής σε αυτή την εκδήλωση: τι μπορούμε να πούμε εμείς για τον αγωνιστή Β.Σακκάτο και τη γενιά του. Θωρώντας το όμως σαν μια όμορφη πρόκληση, στεκόμαστε απέναντι τους. Θα ήθελα επομένως να ευχαριστήσω τον σύντροφο Βαγγέλη Σακκάτο εκ μέρους της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και του ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ – ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.
Να τον ευχαριστήσω αρχικά, αυτόν και τους υπεύθυνους των εκδόσεων ΔΡΟΜΩΝ για την επανέκδοση του βιβλίου.
Επίσης, να τους ευχαριστήσω που μας κάλεσαν και ταυτόχρονα μας πρόσφεραν τη δυνατότητα να πούμε λίγα λόγια για αυτό.
Πιστεύω ότι μας αναγνωρίζεται την επιλογή να μην αναφερθούμε στην αδιαμφισβήτητη λογοτεχνική αξία του πονήματος. Ας είναι αυτό έργο των πολύτιμων ανθρώπων του πνεύματος και της δημοσιογραφίας που ασχολήθηκαν και ασχολούνται μαζί του.
Και αν ο σύντροφος Σάββας Μιχαήλ μας πήρε από το χέρι και μας ταξίδεψε με τη βαθιά του γνώση, τη μοναδική του ευαισθησία και την πίστη του στο Απελευθερωτικό Αύριο, ας βάλουμε τώρα αρβύλες και ας περιπλανηθούμε στα σκονισμένα στρατόπεδα του χθες και του σήμερα!

Εμείς θέλουμε να καταπιαστούμε με τα ζητήματα της θητείας και του στρατού που θίγει ο συγγραφέας.
Βεβαίως ο σύντροφος Βαγγέλης αναφέρεται στην δύσκολη περίοδο για το κίνημα και την Αριστερά, όπου όλα τα βάραινε η βίαιη σκιά του Μετεμφυλιακού Κράτους των Εθνικοφρόνων.
Πόσα σημαντικά μεσολάβησαν μέχρι να φτάσουμε στην Εποχή του ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.
Όπου μόνη παραδεκτή αλήθεια είναι η βαρβαρότητα της ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ της καταπίεσης-καταστολής-εκμετάλλευσης που ακούει στο όνομα ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ.
Για να φτάσουμε στη διεθνή τρομοκράτηση του κόσμου της εργασίας μέσω του ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Και τα λέμε όλα αυτά γιατί το έργο του Βαγγέλη Σακκάτου αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη, σημαντική συμβολή στο επανεξοπλισμό της αμφισβήτησης και των αγώνων της εποχής μας.

Αμφισβήτηση που ξεδιπλώνεται και εντός του στρατοπέδου. Κινήματος που αναπτύσσεται και εντός των στρατοπέδων.

Βλέπεις για μια ακόμη φορά ο ποιητής συμπύκνωσε με το μοναδικό του τρόπο τις πολιτικές διεργασίες και την κοινωνική δυναμική.

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν»!

Ας σκύψουμε επομένως πάνω από το βιβλίο «ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ Β’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ-ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ Γ’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ».
Ένα βιβλίο που δε μπορεί να αναγνωστεί ως μυθιστόρημα, αλλά απαιτεί συγκέντρωση, ζητά να το σημειώσεις. Ταυτόχρονα φορτίζει συναισθηματικά, περιγελά την εξουσία με τον αυθάδη ενθουσιασμό του αγωνιστή. Αποκαλύπτοντας σε κάθε σελίδα την επικαιρότητα του.
Ας δούμε λοιπόν:

Το ΟΜΑΔΙΚΟ ΚΑΨΟΝΙ, με αφορμή το ατομικό παράπτωμα σε Κέντρο Εκπαίδευσης και Μονάδα, δεν έχει ως μόνο σκοπό την επιβεβαίωση της εξουσίας, δεν είναι μόνο μέσο τιμωρίας, ανάλογα τα κριτήρια και τις διαθέσεις της εκάστοτε διοίκησης, αλλά έχει μια βαθύτερη στόχευση που γίνεται αντιληπτή από τον συγγραφέα:
«που όταν έκανε κάποιος κάτι και του κάνανε ομαδικό καψόνι ή τους βάζανε ομαδική τιμωρία, π.χ. στέρηση εξόδου, στρεφότανε όλοι ενάντια στον φταίχτη να τον φάνε».

Καψόνι, ατομικό και ομαδικό, βρισιές και προσβολές, στέρηση εξόδου και φυλακίσεις με κάθε πρόφαση, πραγματική ή φανταστική είναι η χακί καθημερινότητα που εμπλουτίζεται από την συνεχή τρομοκράτηση, με το φαντάρο ευάλωτο σε κάθε αυθαιρεσία. Με διαρκή κατήχηση στα αστικά θέσφατα ΕΘΝΟΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Κουκίδες που συγκροτούν το παζλ του «ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ τη ΘΗΤΕΙΑ».

Με τη φράση «ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ, ΑΡΧΙΖΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ» εμπεδώνεται η πιο συστηματικά οργανωμένη απόπειρα του αστικού κράτους, που αποσκοπεί στην καταρράκωση της αξιοπρέπειας, στην υποταγή και πειθάρχηση, δια βίου.

Το Α2 και οι χαφιέδες φυσικά πανταχού παρόν. Οι εφημερίδες απαγορεύονται.
Ο συγγραφέας διαπιστώνει: «Το έξω η πολιτική από τον στρατό, ήτανε και είναι πάντα το επίσημο δόγμα στον αστικό στρατό, φέουδο πάντα της άκρας δεξιάς κι επιτρεπόμενης συνεπώς μόνο της δικής της πολιτικής, για την εφαρμογή της οποίας ο στρατός, και προπαντός η ιεραρχία του, υπήρξε πάντα το βασικό της όργανο».

Και τα όρια της αποδεκτής υπεράσπισης των δικαιωμάτων; «Ας το συνάδελφο σου. Μόνο για τον εαυτό σου να μιλάς».

Σήμερα όμως πια είναι η κατάσταση;
Διαταγές προβλέπουν την υπεράσπιση Των προβλεπόμενων από τον Στρατιωτικό Κανονισμό και το Σύνταγμα δικαιωμάτων, αλλά απλώς δεν εφαρμόζονται. Και όταν οι φαντάροι το παρακάνουν με τις δημοσιευμένες καταγγελίες των όσων συμβαίνουν στα στρατόπεδα υπάρχει η διαταγή ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΚΙΝΗΤΩΝ.
Σε ένα στρατό πολλών ταχυτήτων, με απίστευτο χώσιμο των παιδιών που κατάγονται από τις εργατικές οικογένειες της πόλης και υπαίθρου, αυριανούς αναλώσιμους των μονάδων πρώτης γραμμής.. Με έναν ολοένα στρατό πιο μισθοφορικό που αντλεί τους μισθοφόρους του για τις αποστολές εκτός συνόρων, κρέας στα κανόνια του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού από τις φτωχογειτονιές της ανεργίας και της εργασιακής περιπλάνησης.
Η εθνικιστική προπαγάνδα περιλαμβάνει και παραληρήματα, γνωστές επιτυχίες του χθες:
«Έχω μια αδελφή,
Κουκλίτσα αληθινή,
τη λένε Βόρειο Ήπειρο,
Την αγαπώ πολύ.
Μαζί και με τη Μακεδονία ξακουστή,
Του Αλεξάνδρου η χώρα»
Που ενίοτε τραγουδιέται με περίσσιο φυλετικό μίσος και μπροστά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Σε αυτό λοιπόν τον νέο αστικό στρατό, που οργανώνεται για να επιτεθεί εναντίον του εσωτερικού στρατού, να ντυθεί με τα χρώματα του ΝΑΤΟ και ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ για να συμμετέχει στην ΚΑΤΟΧΗ των Βαλκανίων, του Αφγανιστάν, και όπου αλλού επιτάξει η ανάγκη εξυπηρέτησης και των ελληνικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ. Ενώ μετράμε:
• Μία αυτοκτονία κάθε (15) μέρες. Δεκάδες ατυχήματα και αύξηση της χρήσης ναρκωτικών κατά τη διάρκεια της θητείας.
• Εντατικοποίηση της εκπαίδευσης που αντιστοιχεί στις ανάγκες ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟΥ και ΑΞΙΟΜΑΧΟΥ του στρατού του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και των αποστολών εκτός συνόρων. Ασκήσεις με πραγματικά πυρά, αδιάκοπα υπηρεσία-αγγαρεία-σκοπιά.
• Ενός στρατού που αναλαμβάνει την καταστολή του εργατικού κινήματος (δράση συνοριοφυλάκων κατά απεργών καθηγητών, παρατεταγμένες στρατιωτικές δυνάμεις στη Σούδα και στη Σύνοδο της Θεσσαλονίκης). Που συνεχίζει την παράδοση των αποστολών εκτός συνόρων: συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική αποστολή στο πόλεμο της Κορέας τότε, Αφγανιστάν-Νταρφούρ-Βαλκάνια σήμερα. Από τους ΜΑΥΔΕΣ και τα ΤΕΑ του Εμφυλίου και του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης, περνάμε σήμερα στην Εθνοφυλακή των Λεσχών Εφέδρων που θα δραστηριοποιούνται στρατιωτικά και σε ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ εναντίον απεργών, μεταναστών και μειονοτήτων.
• Με την ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ να μπαίνει στο ψυγείο καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου για να επανέλθει σήμερα το υποκριτικό ιμπεριαλιστικό ενδιαφέρον για τις μειονότητες, μοχλός επαναχάραξης των συνόρων.
• Με το όνομα τη «Δ.Μακεδονίας» να εκβιάζουν τους γείτονες, να μην αναγνωρίζουν το δικαίωμα στον ΑΥΤΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟ (υπερτονίζοντας τον εθνικισμό του γείτονα αστού, ξεχνώντας τον ντόπιο), να μην αποδέχονται τη Μακεδονική Εθνότητα και Μειονότητα.
• Είναι το εθνικιστικό-συντηρητικό-πέπλο που σκεπάζει την Αντεργατική επίθεση, ενώ το εθνικιστικό-φυλετικό-θρησκευτικό μίσος χωρίζει βαθύτερα τον κόσμο της εργασίας. Έτσι αντί να αγωνιζόμαστε μαζί με τον γείτονα εργαζόμενο για τα κοινά μας δικαιώματα απέναντι στον Έλληνα βιομήχανο που μετακομίζει το εργοστάσιο του δικού μας ιδρώτα, της δικής μας υπεραξίας, ψάχνοντας φθηνότερα εργατικά χέρια, Καλούμαστε να συνταχθούμε πίσω από την Κυβέρνηση-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ-Πατριωτική Αριστερά που αγωνιά για το όνομα στα συμβούλια πολιτικών αρχηγών, αντί να οργανώνει τους νέους γύρους εργατικής διεκδίκησης και του αντιπολεμικού κινήματος.

Στρέφουμε τα μάτια μας στο μέλλον, με πολύτιμο βοηθό το αγωνιστικό μας παρελθόν. Στα χνάρια των Παλαιών Πολεμιστών βάδισε η ηρωική γενιά του 40’ και ο σύντροφος Σακκάτος, για να ακολουθήσουν οι Επιτροπές των ΦΑΝΤΑΡΩΝ-ΝΑΥΤΩΝ-ΣΜΗΝΙΤΩΝ και η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ τη δεκαετία του 80’, για να ακολουθήσει το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.

Για ένα κίνημα Μαζικό Μέσα και Έξω από τον στρατό.
Που μάχεται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Φαντάρου.
Απαιτώντας τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ των ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ.
Αμφισβητώντας τον εθνικισμό, ρατσισμό και τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς.

Ξαναγυρνούμε λοιπόν στις ρίζες του εργατικού κινήματος μας, στις παρακαταθήκες τους Διεθνισμού μας, για να τις αναβαθμίσουμε στο σήμερα.
Από τους στρατιώτες κομμουνιστές του 1922 μάθαμε ότι Πρώτος Εχθρός είναι ο δικός μας αστικός κόσμος, η δική μας κυβέρνηση.
Δικό μας καθήκον είναι η δική του ΗΤΤΑ. Γιατί πάντα οι Μεγάλες Ιδέες του κόσμου των εκμεταλλευτών σήμαιναν την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ και τον ΠΟΛΕΜΟ για τον Κόσμο της Εργασίας.

Σηκώνουμε τις σημαίες του εργατικού διεθνισμού και της κοινωνικής απελευθέρωσης, που τόσο τίμια και ηρωικά κράτησαν τα χέρια του Βαγγέλη Σακκάτου και της ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ.