Στο πλαίσιο των δημοσιεύσεων για τον Αμίαντο, αναδημοσιεύουμε παλαιώτερες σχετικές μας ανακοινώσεις.

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

ΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΙΑΝΤΟ...

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΙΕΙΝΗ

ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥ.


Αρχικά θα αναφερθούμε στις πλάκες αμιάντου, από τις οποίες είναι φτιαγμένη η στέγη ενός κτηρίου στο στρατόπεδο. Στο συγκεκριμένο κτήριο εδώ και μερικά χρόνια μένουν φαντάροι και ΕΠ.ΟΠ. (επαγγελματίες οπλίτες) ενώ παλιότερα ήταν αποθήκη. Η έκθεση όλων μας στο καρκινογόνο αυτό υλικό είναι επικίνδυνη αλλά πιο επικίνδυνη, όπως αποδεικνύεται, για την υγεία των φαντάρων ήταν η αντικατάσταση της στέγης.

Το έργο της αντικατάστασης ξεκίνησε το μήνα Οκτώβριο και έγινε από τοπικό συνεργείο της Ρόδου χωρίς να ληφθεί κανένα μέτρο προφύλαξης. Συγκεκριμένα οι πλάκες αμιάντου ξηλώνονταν και πετάγονταν από την οροφή του κτηρίου στο έδαφος, με συνέπεια να σπάνε και σύννεφα σκόνης αμιάντου να εξαπλώνονται σε μεγάλη έκταση. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος, αφού μπορεί να προκαλέσει καρκίνο, αλλά από ότι φαίνεται δεν συγκίνησε τους στρατιωτικούς και πολύ περισσότερο τον διοικητή μας!

Η υγεία των φαντάρων δεν απειλείται μόνο από τον αμίαντο, αλλά και από τις συνθήκες υγιεινής στο στρατόπεδο. Χλωρίνη και γενικότερα απολυμαντικά δεν μας χορηγούνται ενώ σκούπες και σφουγγαρίστρες είναι είδος προς εξαφάνιση, με αποτέλεσμα να καθαρίζονται οι θάλαμοι και οι τουαλέτες με την ίδια σκούπα και σφουγγαρίστρα. Έτσι καθαρίζουμε με σκέτο νερό, ενώ οι απειλές για ποινές από τα στελέχη, όταν δεν τους ικανοποιεί η καθαριότητα, είναι σύνηθες φαινόμενο. Αυτό βέβαια δεν ισχύει για τις τουαλέτες των στελεχών, οι οποίες απολυμαίνονται συνεχώς. Από ότι φαίνεται η υγεία του φαντάρου περνάει σε δεύτερη μοίρα. Χρήματα για καθαριστικά βεβαίως υπάρχουν, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο υποδιοικητής λαμβάνει μεγάλο πόσο χρημάτων (χρήματα φαντάρων) κάθε μήνα από το ταμείο του Κ.Ψ.Μ (κέντρο ψυχαγωγίας μονάδα, ως διαχειριστής αυτού, για την κάλυψη των «τρεχόντων αναγκών του στρατοπέδου». Υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το που πάνε αυτά τα χρήματα.

Άλλη μια απειλή για την υγεία μας ήταν οι σκουριασμένες καραβάνες, μέσα από τις οποίες έτρωγαν οι φαντάροι, κατά την διάρκεια δωδεκαήμερης άσκησης (Σκηνάκια). Τα παράπονα πολλά, αλλά που να καταλάβουν τα στελέχη, αφού έτρωγαν σε δίσκους.

Όσο για τα μέτρα ασφαλείας, που σχετίζονται με τα όπλα, είναι ελάχιστα. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε κάποια γεγονότα. Την πρώτη μέρα της βδομάδας βολών (5 μέχρι 9 Νοέμβρη) εκτοξεύτηκε η φλογοκρύπτη του όπλου ενός φαντάρου κατά την πυροδότηση. Μερικές μέρες πριν πραγματοποίησε επίσκεψη στην μονάδα μας ένας οπλουργός, ο οποίος έκανε έλεγχο σε όλα τα όπλα και σημείωσε πληθώρα παρατηρήσεων για αυτά. Παρ’ όλες τις παρατηρήσεις ο διοικητής έκρινε, ότι κάθε φαντάρος έπρεπε να πραγματοποιήσει βολή με το όπλο του, αποκλείοντας ελάχιστα όπλα από την βολή. Όσο για την συντήρηση στα όπλα, δεν γίνεται ποτέ. Τέλος άλλο ένα γεγονός είναι ότι το μήνα Ιούλιο φαντάρος πυροβόλησε στον αέρα κατά την αλλαγή του από τον επόμενο Σκοπό. Αυτό έγινε γιατί δεν πραγματοποιήθηκε η διαδικασία που προβλέπεται, όταν τελειώνει ένας φαντάρος την υπηρεσία του. Φυσικά μόνο ο φαντάρος τιμωρήθηκε, ενώ στέλεχος που ήταν υπεύθυνος για την αλλαγή των Σκοπών θεωρήθηκε ότι έκανε καλά την δουλεία του.

Τώρα ήρθε η ώρα για να αναφέρω την περίπτωση των ‘’Βυσμάτων’’. Οι βυσματούχοι φαντάροι παίρνουν διπλάσιες και τριπλάσιες άδειες από τους υπόλοιπους και επειδή δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο, τις δίνει ο διοικητής σαν τιμητικές άδειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα φαντάρος που πήρε άδεια σχεδόν όλο τον Αύγουστο, ενώ ο ίδιος φαντάρος όταν επέστρεψε από την άδεια του μετατράπηκε από ένοπλος σε άοπλος, χωρίς να περάσει από επιτροπή γιατρών.

Θα πρέπει να αναφέρω επιπλέον το χτύπημα που δέχτηκε ένας φαντάρος (συγκεκριμένα μπουνιά στο πρόσωπο) από ένα λοχαγό την 1 Νοεμβρίου. Είναι χαρακτηριστικό του κλίματος τρομοκρατίας που επικρατεί στη μονάδα ότι ο 19χρονος συνάδελφος θύμα τ ης επίθεσης φοβάται να καταγγείλλει το περιστατικό, ενώ οι υπόλοιποι συνάδελφοι απαγορεύεται να το πράξουμε γιατί στον στρατό βγαίνεις παραπονούμενος μόνο για προσωπικό σου ζήτημα. Η διοίκηση, που γνωρίζει την επίθεση όπως και όλοι μέσα στο στρατόπεδο, κρύβεται πίσω από την αδυναμία του συναδέλφου και τη μη δυνατότητα καταγγελίας από τους υπόλοιπους συναδέλφους, με αποτέλεσμα να καλύπτει τον παρανομούντα αξιωματικό.

Τέλος ένα θέμα που πρέπει να μας προβληματίσει είναι η ποινή της αυστηράς φυλάκισης. Κατά την βασική εκπαίδευση στο στρατόπεδο διαβιβάσεων στην Καλαμάτα φαντάρος τιμωρήθηκε κάποιες μέρες με αυτή την ποινή. Δηλαδή για μερικές μέρες έμεινε απομονωμένος σε ξεχωριστό κτήριο από τους υπόλοιπους φαντάρους, το λεγόμενο Πειθαρχείο. Υπενθυμίζω ότι τα Πειθαρχεία είχαν καταργηθεί μετά την πτώση της χούντας και επανήλθαν πριν λίγα χρονιά με απόφαση του επίτιμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Δήμου και οι συνθήκες σε αυτά είναι επιεικώς άθλιες.

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2007

ΝΕΕΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ (ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΕΧΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ) ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΕΥΛΟΓΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΜΑΣ. ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ, ΜΕ ΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΩΣ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΜΕΡΙΜΝΑ, ΜΕ ΕΠΙΔΙΚΟ ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ-ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΟΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΜΕ ΑΠΕΙΛΕΣ.

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΝΩ ΟΣΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ Η ΥΓΕΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ.

ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ. ΤΙΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΕΩΣ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ 2007.

ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ. ΑΜΕΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΩΝ ΑΡΧΩΝ .


Οκτώβριος 2006: Στρατόπεδο Κυριαζή, Παγανή Μυτιλήνης 1/2/471 Διμοιρία Ηλεκτρονικού Πολέμου.


Η Διμοιρία Ηλεκτρονικού Πολέμου είναι αποσπασμένη στη Μυτιλήνη με διμοιρίτη τον Ανθλχο Χ***ρό Νι****ο. Ανήκει στο 471 Τάγμα Ηλεκτρονικού Πολέμου που βρίσκεται στον Καρέα με διοικητή τον Ανσχη Κο********ιο Γε***ιο. Ανήκει στην 98 ΑΔΤΕ με τότε διοικητή τον Υποστράτηγο Β**ο Γεώργιο (ο οποίος είναι πλέον στο ΓΕΣ αν δεν κάνω λάθος). Φιλοξενείται στο στρατόπεδο Κυριαζή. Το στρατόπεδο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την μεραρχία (τα χωρίζει ένας δρόμος), οπότε όπως καταλαβαίνετε μπορεί να θεωρηθεί, ίσως και ως «βιτρίνα» της 98 ΑΔΤΕ. Ο Υπστρ Β***ος το επισκεπτόταν τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Στρατοπεδάρχης ήταν ο Σχης Γκ***ας Σωτήριος διοικητής της 98 ΔΜΕΘ (ο οποίος μάλλον μετακόμισε πλέον στην μεραρχία απέναντι).

Το κτίριο της διμοιρίας είχε, όπως και πολλά άλλα κτίρια του ίδιου στρατοπέδου σκεπή από Ελενίτ. Παράλληλα, η συγκεκριμένη σκεπή είχε φθαρεί από χρόνια, σε σημείο που όταν έβρεχε έξω, έβρεχε και μέσα! Παρόλα αυτά, η σκεπή ήταν να αλλαχτεί λόγω του αμιάντου, όπως ήταν να γίνει ή είχε ήδη γίνει και με άλλα κτίρια του στρατοπέδου (πράγμα το οποίο παρατηρήσαμε αργότερα).

Από το καλοκαίρι είχαν μεταφερθεί τα κομμάτια της νέας σκεπής της διμοιρίας τα οποία όπως μας είπαν θα αντικαθιστούσαν εντός των ημερών την παλιά σκεπή Ελενίτ. Τελικά, την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου ενημερωθήκαμε ότι η σκεπή θα έβγαινε την επόμενη βδομάδα. Έτσι, αφού μετακομίσαμε οι ίδιοι με τα προσωπικά μας είδη σε άλλο κτίριο του στρατοπέδου (συγκεκριμένα στο θάλαμο οπλιτών της ΔΜΕΘ), ξεκινήσαμε την εκκένωση του κτιρίου της διμοιρίας από οτιδήποτε υπήρχε μέσα. Οτιδήποτε; Όχι ακριβώς, κατόπιν διαταγής του διμοιρίτη, αφήσαμε μέσα τα κρεβάτια (χωρίς τα στρώματα), χωρίς εξήγηση και παρόλο που ρωτήσαμε το λόγο.

Την Κυριακή (!) 1 Οκτωβρίου ήταν η μέρα που θα απομακρυνόταν η σκεπή. Εκείνη την μέρα μπήκε μέσα και ο διμοιρίτης, οι ΕΠΟΠ της διμοιρίας καθώς και κάποια στελέχη. Όπως καταλαβαίνετε, εκείνη την ήμέρα όπως και τις προηγούμενες υπήρχε άγχος για το τι θα μας ζητηθεί να κάνουμε, αφού ξέραμε, όπως και ο περισσότερος κόσμος, ότι ο αμίαντος είναι επικίνδυνος. Πάντως, οι περισσότεροι ήμασταν αποφασισμένοι να μην συμμετέχουμε στη διαδικασία απομάκρυνσης τις στέγης. Στην πρωινή αναφορά εκείνης της ημέρας ο διμοιρίτης ζήτησε κάποιους εθελοντές για βοήθεια στο συνεργείο που θα ερχόταν για να απομακρύνει την στέγη. Αρχικά δεν προθυμοποιήθηκε κανένας. Τελικά, αφού έκανε ορισμένα ειρωνικά σχόλια του τύπου «τι φοβάστε κτλ», αφού διευκρίνισε ότι οι εθελοντές θα ξηλώσουν την ψευδοροφή και όχι την αμιαντοσκεπή και αφού έτριξε λίγο τα δόντια (κυρίως προς τους ΕΠΟΠ), τρεις ΕΠΟΠ βγήκαν ως εθελοντές. Παράλληλα, αφού απείλησε τους υπόλοιπους λέγοντάς μας να μην νομίζουμε ότι θα καθόμαστε αλλά θα κάνουμε ασκήσεις ακριβείας όλο το πρωί (πράγμα το οποίο σαφώς και δεν έγινε), διέταξε έναν στρατιώτη, ο οποίος τύγχανε ηλεκτρολόγος, να ξηλώσει τα φώτα του κτιρίου ενώ οι εθελοντές ΕΠΟΠ θα ξήλωναν την ψευδοροφή.

Έτσι ξεκίνησαν οι εργασίες. Οι ΕΠΟΠ ξήλωναν την ψευδοροφή (προφανώς χωρίς μάσκες) με τις σκόνες δεκαετιών να πέφτουν επάνω τους και ο στρατιώτης τα φώτα και ό,τι άλλο, καλώδια κτλ υπήρχε από πάνω. Σε κάποια στιγμή ήρθε το «συνεργείο». Αποτελούνταν από τρεις-τέσσερις εργάτες και δύο φαντάρους του πυροβολικού. Τους επόπτευε ένας ανθυπασπιστής του πυροβολικού (Το πυροβολικό του στρατοπέδου, 98 ΜΕΘ, είχε την ευθύνη του έργου). Η σκεπή αποτελούνταν από μεγάλες πλάκες Ελενίτ 2-3 μέτρα πλάτος περίπου και μήκους όσο και του κτιρίου της διμοιρίας δηλαδή περίπου 10-15 μέτρα. Ενώ οι ΕΠΟΠ είχαν ξηλώσει σχεδόν την μισή ψευδοροφή, οι εργάτες και ένας φαντάρος αν δεν κάνω λάθος ανέβηκαν στην σκεπή. Ξεκίνησαν να χτυπούν και να σπάζουν σε σημεία τις πλάκες για να ξεκολλήσουν μεταξύ τους και από το κτίριο. Κομμάτια μικρά ή μεγαλύτερα πέφτανε είτε μέσα στη διμοιρία είτε ακριβώς από έξω. Μόλις ξεκολλούσε το κυρίως μέρος της πλάκας την έδεναν με ιμάντες, την σήκωνε ένας γερανός και την φόρτωνε σε ένα φορτηγό. Ναι! Οι ΕΠΟΠ συνέχιζαν να βρίσκονται από κάτω! Απλά, όχι ακριβώς από κάτω, μερικά μέτρα πιο πέρα! Τελικά, λίγο αργότερα παράτησαν την ψευδοροφή και βγήκαν έξω.

Με αυτή την διαδικασία οι πλάκες μία μία φορτώνονταν στα φορτηγά τα οποία της πήγαιναν σε άγνωστη τοποθεσία. Σε μία πάντως από τις πλάκες έσπασε ο ιμάντας πριν την φορτώσουν στο φορτηγό, οπότε έπεσε κάτω σπάζοντας προφανώς σε κομμάτια. Τα μεγαλύτερα από αυτά φορτώθηκαν στο φορτηγό. Τα ελαφρώς μικρότερα αφέθηκαν σωρός σε μία άκρη. Όση ώρα γινόντουσαν οι εργασίες οι υπόλοιποι στρατιώτες και ΕΠΟΠ καθόμασταν λίγο πιο πέρα και παρακολουθούσαμε. Τελικά, οι πλάκες φορτώθηκαν και απομακρύνθηκαν. Κατόπιν τούτου, οι τρεις ΕΠΟΠ και ο στρατιώτης συνέχισαν το ξήλωμα της ψευδοροφής (παρόλο που πλέον πάνω της υπήρχαν και κομμάτια, θρύμματα και σκόνες από την σκεπή) και των φώτων. Αξιοσημείωτη παρατήρηση: τα φώτα ήταν αναμμένα όταν οι εργάτες από επάνω γκρέμιζαν την σκεπή. Κανένας δεν είχε κατεβάσει τον γενικό!

Η εικόνα του κτιρίου και του χώρου γύρω από αυτό μετά την πρώτη μέρα: μέσα στο κτίριο παντού μπάζα από την ψευδοροφή, σπασμένα κομμάτια από τη σκεπή, διαφόρων μεγεθών από θραύσματα ως και αρκετά μεγάλα για να χρειάζονται δύο άτομα να τα σηκώσουν. Τα κρεβάτια χωμένα μέσα στα μπάζα, κάτασπρα από τις σκόνες. Έξω και γύρω από το κτίριο εκατοντάδες μικρά κομμάτια από την σκεπή και σε μία γωνία τα μεγαλύτερα υπολείμματα από την πλάκα που έπεσε και έσπασε.

Την Δευτέρα πληροφορηθήκαμε από τον διμοιρίτη ότι μέσα στην εβδομάδα θα επισκεπτόταν την Διμοιρία ο Στρατηγός για να δει την πορεία του έργου, οπότε θα έπρεπε (κατόπιν διαταγής βέβαια υπό απειλητικό ύφος) όχι μόνο να απομακρύνουμε τα μπάζα αλλά και να καθαρίσουμε (!) την διμοιρία. Κι εδώ αρχίζουν τα κυριότερα λάθη μας. Ξέραμε μεν ότι ο αμίαντος είναι επικίνδυνος αλλά δεν ξέραμε πόσο και με πιο τρόπο. Επιπλέον, σε ορισμένους κυριαρχούσε η λανθασμένη νοοτροπία που ανέφερα πιο πάνω ή η παντελής άγνοια, ενώ άλλοι με την προοπτική της απόλυσης του επόμενου μήνα ήθελαν «απλά να τελειώνουν». Έτσι, παρόλο που υπήρχε διαφορετική γνώμη, να μην κάνουμε τίποτα, και μάλιστα κάποιοι στρατιώτες το είπαν στον διμοιρίτη ο οποίος τους έβαλε τις φωνές, τελικά επικράτησε η άποψη του να ζητήσουμε μάσκες και γάντια από το ΣΤΕΠ (το οποίο βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο ακριβώς δίπλα στη διμοιρία) και με όσες προφυλάξεις μπορούμε, να απομακρύνουμε τα μπάζα. Από το ΣΤΕΠ μας δόθηκαν χειρουργικές μάσκες και γάντια μίας (!) χρήσεως (τα οποία προφανώς και δεν άντεξαν και πολύ, σχίστηκαν σχεδόν αμέσως) και ξεκινήσαμε (στρατιώτες αλλά και ΕΠΟΠ) την απομάκρυνση των μπαζών ενώ τα πρώτα που βγάλαμε ήταν τα κρεβάτια έξω (τώρα γιατί είχαν μείνει μέσα… άγνωστο). Τα μπάζα είτε φορτώνονταν σε μία «καναδέζα» (κυρίως η ψευδοροφή και τα μεγαλύτερα κομμάτια αμιαντοσκεπής) η οποία τα μετέφερε σε μία κοντινή χωματερή (!), είτε (τα μικρότερα κομμάτια αμιάντου) με κουβάδες μεταφέρονταν καμιά δεκαριά μέτρα από τη διμοιρία πίσω από ένα φράχτη, είτε πάλι με κουβάδες στους κάδους σκουπιδιών (!). Μάλιστα για να μας αποδείξει (!) ο διμοιρίτης ότι ο αμίαντος είναι ακίνδυνος, μετέφερε στον κάδο και ο ίδιος κανα δυο κομμάτια ενώ δεν έλειπαν βέβαια και τα ειρωνικά σχόλια για τις μάσκες και τα γάντια που φορούσαμε. Γενικά, κατά την διάρκεια των εργασιών η συμπεριφορά του ήταν πότε στο «φιλικό», πότε (όταν υπήρχαν διαμαρτυρίες) στο κράξιμο και στις απειλές. Οι εργασίες συνεχίστηκαν και την επόμενη μέρα. Στο τέλος της ημέρας είχαμε καταφέρει να τελειώσουμε απομακρύνοντας όλα τα μπάζα, σκουπίζοντας και σφουγγαρίζοντας (!) (σφουγγαρίσαμε ένα κτίριο χωρίς σκεπή!) αφού είχαμε βέβαια φάει για δύο ολόκληρες μέρες όλη αυτή την επικίνδυνη σκόνη, για να μείνει ευχαριστημένος ο στρατηγός.

Την Τετάρτη οι εργάτες επέστρεψαν για να ρίξουν τσιμέντο στο επάνω μέρος των τοίχων έτσι ώστε να καθίσει κανονικά η νέα σκεπή. Για να βάλουν το τσιμέντο έσπασαν και όποια υπολείμματα από την αμιαντοσκεπή είχαν μείνει επάνω. Αποτέλεσμα, η διμοιρία γέμισε με τσιμέντο το οποίο έπεφτε από επάνω αλλά και με πάρα πολλά κομμάτια αμιάντου. Το τσιμέντο έπρεπε να καθαριστεί όσο ήταν νωπό διαφορετικά θα ήταν πολύ δύσκολο οπότε όλο το μεσημέρι σφουγγαρίζαμε, σκουπίζαμε και πετούσαμε πάλι μπάζα από τα υπολείμματα της αμιαντοσκεπής. Έτσι για τρίτη συνεχόμενη ημέρα εισπνεύσαμε αρκετά καλές ποσότητες αμιαντοσκόνης. Να σημειώσουμε εδώ ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας τα περισσότερα στελέχη απέφευγαν να μπαίνουν στο κτίριο και αν έπρεπε να μπούνε φορούσαν χειρουργικές μάσκες. Την Πέμπτη διατηρούσαμε καθαρό αυτό το χωρίς σκεπή (και με αρκετή αμιαντοσκόνη και στους τοίχους) κτίριο σκουπίζοντας και σφουγγαρίζοντας. Την Παρασκευή είχαμε την τιμή να μας επισκεφτεί ο Υπστρ Β**ος. Έδωσε συγχαρητήρια για την καλή δουλειά που έγινε, δήλωσε ότι είναι σειρά και της αμιαντοσκεπής επάνω από τον όρχο οχημάτων για να απομακρυνθεί (προφανώς με τον ίδιο αποτελεσματικό και σωστό τρόπο) και διέταξε να κοπεί (άγνωστο γιατί) ένα δέντρο το οποίο ήταν μπροστά στη διμοιρία Γενικά, τα βρήκε όλα πολύ καλά.

Το Σάββατο, δυστυχώς για εμάς γιατί πλέον ήταν αργά, ενημερωθήκαμε για διάφορα θέματα σχετικά με τον αμίαντο και τις διαδικασίες απομάκρυνσής του. Έτσι με λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο μάθαμε με κάθε λεπτομέρεια τις συνέπειες της επαφής με υλικά που περιέχουν αμίαντο. Είδαμε ότι τέτοια υλικά γίνονται επικίνδυνα όταν φθείρονται και όταν σπάνε (πράγμα που κατεξοχήν έγινε εδώ). Ότι το πιο επικίνδυνο είναι ακριβώς η εισπνοή όταν υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση ινών αμιάντου στην ατμόσφαιρα. Ότι εφόσον εισπνεύσεις ίνες είναι 100% σίγουρο ότι θα δημιουργήσουν καρκινογένεση, απλά όχι αύριο αλλά σε 10 μέχρι 40 χρόνια. Ότι η απομάκρυνση πρέπει να γίνει από ειδικό συνεργείο με ολόσωμες στολές και μάσκες με φίλτρο. Ότι δεν πρέπει να βρίσκονται άσχετα άτομα σε κοντινή απόσταση. Ότι πρέπει να τοποθετηθεί νάιλον κάτω έτσι ώστε να μην μείνουν συντρίμμια και τα μπάζα θα πρέπει να θαφτούν σε ειδικούς χώρους. Ότι από τους 250 εργαζομένους του εργοστασίου της ΕΛΕΝΙΤ περισσότεροι από τους 200 έχουν ήδη πεθάνει λόγω διαφόρων μορφών καρκίνου σχετικών με τον αμίαντο. Ότι σε οδηγία της η Ε.Ε. αναφέρει ότι «δεν υπάρχει όριο συγκέντρωσης αμιάντου στην ατμόσφαιρα κάτω από το οποίο κάποιος μπορεί να είναι απόλυτα ασφαλής».Τέλος, μάθαμε ότι το ίδιο το ΓΕΣ έχει δώσει σαφείς και εκτεταμένες οδηγίες για την απομάκρυνση αμιαντοσκεπών από τα στρατόπεδα με συμμετοχή ειδικού συνεργείου, γιατρού εργασίας, τεχνικού ασφαλείας.

Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω τα μάθαμε με καθυστέρηση μίας εβδομάδας από μόνοι μας. Κανένας δεν μας είχε ενημερώσει για τίποτα και καμία διαδικασία δεν ακολουθήθηκε όπως προβλεπόταν. Την Κυριακή, λοιπόν, αρχικά αρνηθήκαμε να κόψουμε το δένδρο (πράγμα που ούτως ή άλλως δεν προβλέπετε) καθότι ήταν σαφώς σκονισμένο από τις εργασίες, ενημερώσαμε τον ΑΥΔΜ για τα στοιχεία που βρήκαμε, του είπαμε ότι ως ελάχιστη μορφή διαμαρτυρίας αρνηθήκαμε να είμαστε θαλαμοφύλακες μέσα στο κτίριο αυτό (ένα μικρό μέρος του κτιρίου με τρία δωμάτια είχε κεραμιδοσκεπή και εκεί ήταν το δωμάτιο ΑΥΔΜ, εκεί είχε μεταφερθεί το γραφείο του διμοιρίτη και φυλάσσονταν και τα όπλα. Εκεί καθόμασταν ως θαλαμοφύλακες) και τον ενημερώσαμε ότι θα βγαίναμε παραπονούμενοι στην πρωινή αναφορά της Δευτέρας. Όπως είναι λογικό ο ΑΥΔΜ επικοινώνησε με τον διμοιρίτη και τον ενημέρωσε. Αυτός βγήκε από τα ρούχα του. Αφού αρχικά κατηγόρησε τον ΑΥΔΜ ότι αυτός μας παρακίνησε (!) (μόνο και μόνο επειδή ο άνθρωπος φορούσε κι αυτός μάσκα μέσα στην εβδομάδα και φοβόταν να μπει στο κτίριο για ύπνο), άρχισε να απειλεί με στρατοδικεία κτλ τους φαντάρους ενώ μόλις του αναφέραμε για τις διαδικασίες που έπρεπε να τηρηθούν και δεν τηρήθηκαν έκλεισε το τηλέφωνο! Μετά από λίγο επικοινώνησε με τον ΑΥΔΜ και έδωσε εντολή να επιστρέψουν στο στρατόπεδο οι εξοδούχοι, ενώ ενημέρωσε ότι θα ερχόταν και αυτός. Πράγματι, μετά από λίγη ώρα ήρθε στη διμοιρία. Καθόλου νευρικός, με ήρεμη διάθεση, αρκετά ειρωνικός αρχικά. Μας κατηγόρησε ότι δημιουργούσαμε θέμα επειδή βαριόμασταν να κόψουμε το δένδρο! Αφού του εξηγήσαμε ότι έχουμε κάνει αρκετά πιο βαριές δουλειές χωρίς διαμαρτυρίες και άρα αυτό που ισχυρίζεται είναι άτοπο, μας είπε (με «φιλικό» υφάκι) ότι φταίει που μας έχει χαλαρούς ενώ θα έπρεπε να μας έστελνε και σε κανένα φυλάκιο και τέλος μας πληροφόρησε ότι «ο αμίαντος στη σκεπή δεν είναι επικίνδυνος και το πυροβολικό έχει χαρτιά από τον «Δημόκριτο» που το αποδεικνύουν αυτό και θα μας τα φέρει» (ακόμα τα περιμένουμε). Ζητήσαμε να ενημερωθούμε από το ΣΤΕΠ και μας είπε ότι θα φέρει γιατρό ενώ δεν χρειάζεται να βγούμε παραπονούμενοι την άλλη μέρα.

Τελικά, την επομένη βγήκαμε τρία άτομα παραπονούμενοι για το ότι εκτεθήκαμε σε κίνδυνο για τον οποίο δεν μας είχαν πληροφορήσει, για το ότι δεν ακολουθήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες για την απομάκρυνση της σκεπής και αιτηθήκαμε την όσο το δυνατό πιο άμεση απομάκρυνση των εκατοντάδων σπασμένων κομματιών που βρίσκονται γύρω από το κτίριο. Την ίδια μέρα ήρθε πράγματι ένας λοχαγός γιατρός από το διπλανό ΣΤΕΠ. Δυστυχώς, ίσως δεν κατάλαβαν ακριβώς για πιο λόγο ζητήσαμε γιατρό γιατί ήρθε κτηνίατρος! Η αλήθεια είναι ότι ήρθε ως ο ανώτερος (αν δεν κάνω λάθος) του ΣΤΕΠ εκείνη τη στιγμή και ότι ο άνθρωπος έδειξε σχετικό ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά δεν είχε υπόψη του τις οδηγίες του ΓΕΣ για την απομάκρυνση αμιάντου, οι οποίες έχουν δοθεί στους γιατρούς εργασίας και ρωτούσε εμάς για πληροφορίες (!). Μας είπε ότι θα το ψάξει. Πειστήκαμε άλλα ούτε από εκεί είδαμε φως. Παράλληλα, ενημερώθηκε ο διοικητής μας στην Αθήνα για τους λόγους που βγήκαμε παραπονούμενοι. Η αντίδρασή του ήταν απειλές για φυλάκια, όπως μάθαμε και κανένα άλλο ενδιαφέρον. Πάντως για τα, αρκετά, κομμάτια και μπάζα που είχαμε ρίξει πίσω από ένα φράχτη κοντά στη διμοιρία βρέθηκε λύση! Ένα στέλεχος φώναξε τον οδηγό από έναν εκσκαφέα που έπαιρνε μέρος σε κάποιες εργασίες λίγο πιο πέρα. Σε λίγη ώρα ο εκσκαφέας πατούσε πάνω στα μπάζα για να χώσει στο έδαφος! Αποτέλεσμα: θρυμματίστηκαν ακόμη περισσότερο τα κομμάτια και επεκτάθηκαν σε μεγαλύτερη έκταση (αν και κάποια πράγματι χώθηκαν στο έδαφος!). Υγειονομικός τρόπος ταφής.

Συμπτωματικά, την ίδια βδομάδα ήρθε για προγραμματισμένη επίσκεψη στη διμοιρία ο διοικητής του 2ου ΣΕΕΗΠΕΠ Σχης Σι**ης Θε*******ής, δύο βαθμίδες επάνω από τον διοικητή μας. Προφανώς ενημερωμένος από τον διμοιρίτη μας για αυτά που έγιναν κάλεσε όλους τους στρατιώτες (8 άτομα περίπου) στο γραφείο του διμοιρίτη και μετά από κάποιες τυπικές ερωτήσεις στον καθένα ξεχωριστά, ρώτησε αν έχουμε γενικά κάτι άλλο να του αναφέρουμε. Τότε, του αναφέραμε τα γεγονότα, του γνωστοποιήσαμε τους κινδύνους από τον αμίαντο και του ζητήσαμε να γίνει κάτι για τα κομμάτια που είναι διασκορπισμένα από έξω. Η αντίδρασή του ήταν αρχικά να μας καθησυχάσει. Ισχυρίστηκε ότι ο αμίαντος δεν είναι και τόσο επικίνδυνος, δεν υπάρχουν στοιχεία που να το δείχνουν αυτό και τέλος πάντων υπάρχουν σήμερα χίλιοι κίνδυνοι για την υγεία του ανθρώπου, η ατμοσφαιρική μόλυνση, το κάπνισμα, τα κινητά, ο αμίαντος (ο οποίος πιο πριν δεν ήταν επικίνδυνος!) στους σωλήνες ύδρευσης κτλ κτλ. Αφού τον αντικρούσαμε στα επιχειρήματά του και του αναφέραμε συγκεκριμένα στοιχεία για την επικινδυνότητα του αμιάντου, τις οδηγίες της Ε.Ε. όπως και τις διαδικασίες που θα έπρεπε να είχαν ακολουθηθεί, τον ρωτήσαμε αν το ίδιο το ΓΕΣ έχει δώσει συγκεκριμένες οδηγίες για την απομάκρυνση του αμιάντου από τα στρατόπεδα, πράγμα που απέφυγε να απαντήσει. όταν επιμείναμε στην ερώτηση, έχασε ελαφρώς την ψυχραιμία του, ευχήθηκε και στην πολιτική μας ζωή να είμαστε τόσο επίμονοι και όχι μόνο στο στρατό «όπου δεν έχουμε να χάσουμε ή να φοβηθούμε τίποτα» και ουσιαστικά κατηγόρησε κάποιους από εμάς ως εμπαθείς και μίζερους. Τελικά, και όπως αποδείχθηκε μάλλον πιο πολύ για να λήξει η συζήτηση, συμφώνησε σε γενικές γραμμές μαζί μας και μάλιστα έδωσε διαταγή στον διμοιρίτη μας να ζητήσει συνεργείο να μαζέψει τα κομμάτια είτε από την μεραρχία είτε αν δεν υπάρχει να ζητήσει από τον δήμο!

Κατόπιν τούτων οι αντιδράσεις μας καταλάγιασαν και περιμέναμε την συνέχεια. Είχαμε ακολουθήσει οποιαδήποτε διαδικασία διαμαρτυρίας επιτρεπόταν. Σκεφτήκαμε από τότε την επιλογή του δημοσιεύματος αλλά είπαμε να περιμένουμε, μπας και γίνει τίποτα. Έτσι επιστρέψαμε στη διμοιρία, αφού μπήκε και η σκεπή, κάποιοι απολύθηκαν και νέοι στρατιώτες ήρθαν. Παράλληλα, ήρθε τελικά και το «συνεργείο»! Ένας ανθυπασπιστής και τέσσερις στρατιώτες. Με «ειδικές στολές». Φορούσαν μάσκες χειρουργείου και γάντια μιας χρήσης. Μάζεψαν το 1/100 από τα σπασμένα κομμάτια (αντί για τίποτα όπως έπρεπε), τα πέταξαν στους κάδους και φύγανε.

Στα τέλη Φεβρουαρίου η ιστορία επαναλήφθηκε στο ίδιο στρατόπεδο. Η σκεπή των (άθλιων) λουτρών του πυροβολικού ήταν από αμίαντο και έπρεπε να μπει καινούρια.
Δεν ξέρουμε λεπτομέρειες για το ποιοι την κατεδάφισαν, αν και είναι ηλίου φαεινότερο. Ξέρουμε όμως λεπτομέρειες για το ποιοι φόρτωσαν τα, όμοια με τα δικά μας, μπάζα σε STEYER , και πού τα ξεφόρτωσαν. Στο επάνω μέρος του στρατοπέδου είχε δημιουργηθεί μία τεράστια χωμάτινη έκταση μετά από την απόθεση χιλιάδων τόνων μπαζών από την διάνοιξη δρόμου. Είδαμε δύο στρατιώτες του πυροβολικού να ανηφορίζουν προς τα εκεί. Σε ερώτηση για το τι κάνουν τέτοια ώρα εκεί, μας είπαν φανερά δυσανασχετισμένοι, ότι περιμένουν να ξεφορτώσουν κάτι μπάζα από την σκεπή των λουτρών. Μετά από ερώτηση μάθαμε ότι ήξεραν ότι έχει αμίαντο. Τους είπαμε πόσο επικίνδυνος είναι και ότι μπορούσαν να μην δεχτούν να κάνουν τίποτα. Δεν πείστηκαν. Μας είπαν ότι «δεν ξέρω ένα ανθυπασπιστή τους και τον διοικητή τους και ότι αφού τους διέταξε έπρεπε να πάνε αλλιώς την είχαν άσχημα» Τότε ήρθε και το STEYER με άλλους τρεις φαντάρους. Πήγαν στα σύνορα του στρατοπέδου (γύρω στα 30 μέτρα μακριά από τη σκοπιά και υπό την επίβλεψη ενός ΕΠΟΠ δεκανέα ξεφόρτωσαν το φορτηγό χωρίς καν έστω τις υποτυπώδεις χειρουργικές μάσκες. Άδειασαν τουλάχιστον άλλο ένα φορτηγό.

Πρέπει να πήγαν τουλάχιστον άλλα δύο φορτηγά. Ο χώρος αυτός είναι στα σύνορα του στρατοπέδου γύρω στα 30 μέτρα από τις πλησιέστερες αποθήκες και γύρω στα 60 μέτρα από χώρους που κινείται συχνά προσωπικό. Είναι στο υψηλότερο σημείο του στρατοπέδου οπότε όταν θα φυσάει (που φυσάει συχνά δυνατά εκεί) είναι σίγουρο ότι αρκετά υλικά θα διασκορπίζονται είτε προς είτε από το στρατόπεδο. Επίσης στο χώρο κάνουν συχνά εκπαίδευση από το πυροβολικό ουσιαστικά πατώντας επάνω στα θραύσματα ενώ είναι ο χώρος από τον οποίο θα περάσει η νέα περίφραξη του στρατοπέδου άρα οι εργάτες που θα το κάνουν αυτό θα αναγκαστούν να εργαστούν πάνω ή δίπλα στα μπάζα.

Τα κομμάτια έχουν πατηθεί περισσότερες φορές είτε από αυτοκίνητα των στελεχών και στρατιωτών της ΔΗΠ είτε από το προσωπικό της ΔΗΠ και έχουν σπάσει σε πιο μικρά κομμάτια.

Το κτίριό μας δεν ήταν το πρώτο του στρατοπέδου στο οποίο αλλαζόταν η αμιαντοσκεπή. Είχε γίνει και σε άλλα και μάλιστα μέσα στα 2-3 το πολύ τελευταία χρόνια. Υπήρχαν γύρω και από άλλα κτίρια υπολείμματα Ελενίτ όπως ήταν φανερό όταν αρχίσαμε πλέον να το παρατηρούμε. Επίσης, όπως αποδείχτηκε τον Φεβρουάριο δεν ήταν ούτε το τελευταίο. Ενώ υπάρχουν αρκετά ακόμη κτίρια και στέγαστρα όρχων στο ίδιο στρατόπεδο με Ελενίτ που κάποια στιγμή θα απομακρυνθεί. Συμπερασματικά, πιστεύουμε ότι όλοι ήξεραν ότι άλλα έπρεπε να γίνουν και άλλα έγιναν και όλοι προσπάθησαν να «κουκουλώσουν» το θέμα. Δεν είναι δυνατό μετά από τόσες διαμαρτυρίες να μην γίνεται απολύτως τίποτα. Είναι απαράδεκτο ο διοικητής τάγματός μας (και ιδιαίτερα αυστηρός και απαιτητικός στα προβλεπόμενα κατά τα άλλα) Ανσχης Κο********ιος καθώς και ο Σχης Σι***ς, να κάνουν κοινώς τις «πάπιες» όταν υπάρχουν διαμαρτυρίες για τόσο σοβαρά θέματα. Είναι απαράδεκτο ο στρατοπεδάρχης Σχης Γ****ας όπως και η διοίκηση της 98ΜΕΘ που είχαν την εποπτεία για οποιουσδήποτε λόγους να μην λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα. Είναι απαράδεκτο κανένας γιατρός από το διπλανό ΣΤΕΠ να μην ενδιαφέρεται. Τέλος, είναι απαράδεκτο να επιθεωρεί ο Υπστρ Β**ος εργασίες που έγιναν με αυτό τον τρόπο και να τα βρίσκει όλα καλά δίνοντας συγχαρητήρια! Αυτή τη στιγμή μπορεί όλοι οι στρατιώτες που ήταν στη ΔΗΠ τον Οκτώβριο να έχουν πλέον απολυθεί, αλλά τα καρκινογόνα κομμάτια του αμιάντου παραμένουν εκεί και ο κάθε νέος στρατιώτης όπως και το κάθε στέλεχος εκτίθεται σε κίνδυνο. Κάτι πρέπει να γίνει για να μην επαναληφθούν τέτοια γεγονότα ούτε στο στρατόπεδο Κυριαζή ούτε και σε οποιοδήποτε άλλο στρατόπεδο.


Εμείς ως Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων απαιτούμε τα εξής:

Τήρηση των σχετικών διαταγών.
Παραδειγματική τιμωρία όλων των εμπλεκόμενων στελεχών που έπαιξαν και παίζουν με την υγεία τόσων ανθρώπων.
Εξέταση όλων των στελεχών, εφέδρων και μονίμων που εμπλέκονται με τα καταγγελλόμενα περιστατικά και όσων πέρασαν από τότε από αυτό το στρατόπεδο.
Άμεση επιθεώρηση του στρατοπέδου από αρμόδια επιτροπή από το Δημόκριτο.