Παράνομη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων. Στα αγγλοσαξονικά τράφικινγκ. Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου της Λουίζα Γουό, που για τρία (3) χρόνια (2003-2006) διατρέχει τα Βαλκάνια, πραγματική πύλη του τράφικινγκ προς την Ευρώπη, την Ιταλία και χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Παγκοσμιοποίηση και Μετανάστευση. Δε θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι το τράφικινγκ αντικατοπτρίζει με τους πιο σκληρούς όρους τον παγκόσμιο πόλεμο που διεξάγει το κεφάλαιο εναντίον του κόσμου της εργασίας: «ο συνδυασμός χρόνιας φτώχιας στις χώρες προέλευσης με την αυξανόμενη ζήτηση για φθηνή, χαμηλής ειδίκευσης εργασία σε χώρες προορισμού τροφοδοτεί τη μετανάστευση. Ωστόσο, η απελευθέρωση του εμπορίου, γνωστή και ως παγκοσμιοποίηση, δεν έχει συνδυαστεί με φιλελεύθερες πολιτικές μετανάστευσης σε αυτές τις εύπορες χώρες προορισμού. Αντιμετωπίζοντας τους περιοριστικούς νόμους περί μετανάστευσης και τους εντεταμένους συνοριακούς ελέγχους, όλο και περισσότεροι μετανάστες εξωθούνται σε αντικανονικούς διαύλους μετανάστευσης. Στρέφονται σε διευκολυντές…»
Το συμπέρασμα αβίαστο. Τα κύματα μετανάστευσης από την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια της φτώχιας, των πολέμων και της άναρχης πρωταρχικής καπιταλιστικής συσσώρευσης, από την Αφρική των κτηνωδών καθεστώτων και των εμφυλίων, από την Μέση Ανατολή και την Ασία της ιμπεριαλιστικής κατοχής και των επεμβάσεων, αλλά και του “Κόκκινου καπιταλισμού” της Κίνας δεν σταματούν με τον αυταρχισμό, βρίσκουν ρωγμές και ξεπερνούν την Ευρώπη φρούριο.
Οι λόγοι της μετανάστευσης και της απελπισμένης αναζήτησης διεξόδου είναι μπροστά σας. Έτσι αρχίζει η περιπλάνηση σε ένα άγριο κόσμο με συνεχή επεισόδια πώλησης και μεταπώλησης, πλειστηριασμών, βιασμών και πορνείας, αλκοολισμού και ναρκωτικών, με κατάληξη τα ψυχικά νοσήματα, τη διαλυμένη προσωπικότητα, τις ασθένειες και συχνά το θάνατο.
Παράλληλα, η συγγραφέας έχει την ικανότητα να αναδείξει ότι η μετανάστευση δεν είναι μόνο ανάγκη των απελπισμένων αλλά και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. «Στις χώρες της Ε.Ε. στρατολογούνται μετανάστες, εργάτες για γεωργικές και οικοδομικές εργασίες εδώ και χρόνια. Συχνά, αυτό γίνεται για να καλυφθούν ανεπάρκειες σε εργατικό δυναμικό, αλλά όλο και περισσότερο εισάγονται μετανάστες επειδή εργάζονται πιο σκληρά, πιο φθηνά και ανέχονται φρικτές αμοιβές και συνθήκες εργασίας που οι μόνιμοι κάτοικοι, πολύ απλά, δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν!!!
Παράδειγμα: στο πλοίο που ενώνει Δυρράχιο-Τεργέστη εργάζονται, φορώντας ολόσωμες πορτοκαλί φόρμες σε στιλ Γκουαντάναμο Μπέι, εργάτες από (9) διαφορετικές χώρες, που περιλαμβάνουν την Ιταλία, τις Φιλιππίνες, την Τανζανία, την Αλβανία, τη Ρουμανία και την Κροατία. Μερικοί από τους Ασιάτες δουλεύουν στη θάλασσα περισσότερο από τους Ευρωπαίους και γνωρίζουν πολύ καλά τα πλοία. Όμως οι Ευρωπαίοι πληρώνονται πάντα καλύτερα από κάθε άλλον, παρότι όλοι κάνουν ακριβώς τις ίδιες δουλειές! Ο κατακερματισμός των εργαζομένων είναι έντεχνα σχεδιασμένος, ώστε να δημιουργεί ελάχιστα καλύτερους όρους εργασίας για κάποιους, άρα διακρίσεις και ένα αίσθημα ανωτερότητας των μεν προς τους δε.
Όμως, όσο ποινικοποιείται η μετανάστευση, τόσο ο μετανάστης χάνει την ανθρώπινη του ιδιότητα, αναγκάζεται να εργαστεί στα κάτεργα του ανεπτυγμένου δυτικού καπιταλισμού με απάνθρωπους όρους. «Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες παγιδευμένοι σε όλη την Ευρώπη χωρίς χαρτιά. Αποτελούν την αόρατη αγορά εργατικών χεριών: φθηνοί, διακριτικοί και συχνά ολότελα ευάλωτοι». Η καταστολή τρέφει τη μαφία, ο κρατικός αυταρχισμός αναπτύσσει τους λαθρεμπόρους, ο ολοκληρωτισμός της Ε.Ε. δημιουργεί πελατεία απελπισμένων για τους διακινητές.
Τι συμβαίνει όμως με τις ειρηνευτικές αποστολές; Τα στρατεύματα του ΟΗΕ-ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ υποσχέθηκαν σταθερότητα, επιβολή του Νόμου και της Τάξης, σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αντί για αυτό πλέον διαβάζουμε εκθέσεις με τίτλο «Ζήτηση για γυναίκες, που έχουν διακινηθεί παράνομα, από μέλη ειρηνευτικών δυνάμεων στα Βαλκάνια».
Η επέμβαση των Νατοϊκών δυνάμεων και η εισβολή δεκάδων χιλιάδων ανδρών του ΟΗΕ προκάλεσε το τράφικινγκ στο Κόσσοβο (αξίζει να επισημανθεί ότι και επί Σερβικής κυριαρχίας στην περιοχή είχε οργανωθεί η σεξουαλική βιομηχανία με «εισαγόμενες» γυναίκες), τη Βοσνία (από την υπογραφή της Συνθήκης του Ντείτον το 1995 και την εγκατάσταση ξένων στρατευμάτων), τη Δημοκρατία της Μακεδονίας (από τη στιγμή που εγκαταστάθηκαν ξένα ειρηνευτικά στρατεύματα για να εμποδίσουν τον εμφύλιο), την Αλβανία (δεκαετία 90’). Συγκεκριμένα στο Κόσσοβο, «Οι πρώτες δημοσιοποιημένες περιπτώσεις γυναικών που μεταφέρθηκαν από τα σύνορα και εγκλείστηκαν σε μπαρ και σε νυχτερινά κέντρα άρχισαν να εμφανίζονται στις αρχές του 2000, λίγους μήνες μετά το τέλος του πολέμου και τη μαζική άφιξη της διεθνούς κοινότητας για να αναλάβει τα ηνία».
Η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών διοικεί το Κοσσυφοπέδιο σαν αστυνομικό κράτος και οι ντόπιοι φαίνεται να μην συμμετέχουν στο διαφέντεμα της ίδιας της ζωής τους. Η τοποθέτηση της Ιγκμπάλε Ρουγκόβα είναι αποκαλυπτική: «Όσο για τη Δύναμη του Κοσσυφοπεδίου, θα θυμάμαι ένα στρατηγό από τη Νορβηγία να μου λέει κατάμουτρα –Κυρία μου, τα αγόρια θα είναι πάντα αγόρια. Καλά θα κάνετε να εκπαιδεύσετε τα κορίτσια σας- Οι ειρηνευτικές δυνάμεις δημιούργησαν πρώτες αυτή την αγορά και τώρα προσπαθούν να την εξαλείψουν».
Παρά τα μέτρα που εξαγγέλλονται από τις δυνάμεις του ΟΗΕ η υποκρισία περισσεύει. Τα αστυνομικά μέτρα που εξαγγέλλει ο ΟΗΕ υπερχειλίζουν από τη βία των Ειδικών Δυνάμεων και από αναποτελεσματικότητα. Το σκουλήκι έχει φάει από τα μέσα το μήλο της Ευταξίας που θα επέβαλαν οι ξένες κατοχικές δυνάμεις στους Βαλκανικούς λαούς: «οι ιδιοκτήτες των μπαρ πληροφορούνταν συχνά εκ των προτέρων τις εφόδους και ότι οι άνδρες της τοπικής αστυνομίας και της διεθνούς αστυνομίας του ΟΗΕ ήταν τακτικοί πελάτες των πορνείων». Εξάλλου, οι άνδρες της αστυνομίας του Κοσσόβου είναι διακινητές και βιαστές.
Η διάθεση συγκάλυψης αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο όχι μόνο από την εμμονή του ΟΗΕ να καταδιώκει τις γυναίκες-θύματα και τους λαθρεμπόρους, αλλά από το καθεστώς Ατιμωρησίας που έχει προνοήσει για τα μέλη του. Η Συνθήκη για τα προνόμια και τις Ασυλίες των Ηνωμένων Εθνών (1946) παρέχει το αντίστοιχο της διπλωματικής ασυλίας στους εκπροσώπους, στους αξιωματούχους και στις ειδικές αποστολές των χωρών-μελών του ΟΗΕ. Οι ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ από την άλλη τίθενται «υπό την αποκλειστική ποινική δικαιοδοσία των χωρών προέλευσης τους. Αυτό σημαίνει ότι όποιο μέλος ειρηνευτικής αποστολής διαπράξει εγκληματική πράξη ή σοβαρό παράπτωμα αντιμετωπίζει την πιθανότητα να επαναπατριστεί και να ασκηθεί εναντίον του δίωξη στην πατρίδα του!!!
Στο βιβλίο παρουσιάζονται πολλές προσπάθειες που έχουν γίνει σε επίπεδο ΝΑΤΟ-ΟΗΕ για να ληφθούν κάποια μέτρα. όμως αφοπλιστικός είναι ο λόγος της Σάρας Μέντελσον, που εργάζεται στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών που εδρεύει στην Ουάσιγκτον «Στις ειρηνευτικές αποστολές, η διαφθορά εντός των στρατευμάτων υπονομεύει τις προσπάθειες εγκαθίδρυσης κράτους δικαίου και με αυτό τον τρόπο, παρατείνει την παραμονή των αποστολών.[…] Τα μέλη των ειρηνευτικών αποστολών –συμπεριλαμβανομένων στρατιωτικού προσωπικού και πολιτών εργολάβων- που εκμεταλλεύονται παράνομα διακινούμενες γυναίκες και κορίτσια, δεν παραβαίνουν μόνο τοπικούς και διεθνείς νόμους, αλλά άθελα τους, υποστηρίζουν εκείνους ακριβώς τους ανθρώπους που δε θέλουν ένα ασφαλές, σταθερό και σίγουρο περιβάλλον».
Οι ωραιότερες κοπέλες κατευθύνονται προς τη Δυτική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Οι υπόλοιπες διανέμονται σε Ελλάδα, Ιταλία και στη σειρά προορισμών ακολουθούν τα Βαλκάνια. Υπάρχει όμως ένας κράτος, το πιο διεφθαρμένο ίσως, κέντρο παγκόσμιου ξεπλύματος μαύρου χρήματος και απάγκιο της Ρωσικής Μαφίας, Βασίλειο των off-shore εταιρειών, τόπος αναψυχής και διασκέδασης των μεγαλύτερων καθαρμάτων παγκοσμίως. Αυτό το κράτος, πρέπει να προσφέρει και ιδιαίτερες, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, αφού ως Τρούμπα της Μεσογείου έχει αντικαταστήσει το σλόγκαν «κορίτσια ο στόλος» με αυτό: «κορίτσια ο Μαφιόζος».
Αυτό το κράτος είναι η Κύπρος. Ας δώσουμε το λόγο σε ένα «ευυπόληπτο» Κύπριο επιχειρηματία που απευθύνεται στο Μολδαβό σύνδεσμο του για να κλείσει παραγγελία!!!
«Ελήφθη: 23 Ιουλίου 2003
Ταχυδρομική θυρίδα…..
Λάρνακα
Κύπρος
Υπόψη: Νικόλ
Αναφορικά με τη συζήτηση μας της 8/1/2003, θα επιθυμούσα να ξεκινήσω μια μακροπρόθεσμη επαγγελματική συνεργασία με το πρακτορείο σας. Θα ήθελα να σημειώσω ότι θα απαιτώ από τις υπηρεσίες σας τα ακόλουθα:
1. Οι κοπέλες που θα μου στέλνετε πρέπει να είναι εμφανίσιμες, πολύ όμορφες, με ευχάριστη προσωπικότητα, ηλικίας από 18 έως 25. Τα κλαμπ στα οποία θα εργάζονται είναι πολύ υψηλής κατηγορίας και περιμένουμε μόνο το καλύτερο.
2. Οι κοπέλες πρέπει να γνωρίζουν ότι η εργασία συνίσταται σε στριπτίζ, ιδιωτική παράσταση και σεξουαλική δραστηριότητα.
3. Οι κοπέλες πρέπει να κατανοούν πως όταν βρίσκονται στην Κύπρο τελούν υπό τη διαχείριση μου και προσδοκώ σεβασμό και συνεργασία εκ μέρους τους. Σε περίπτωση που θα δημιουργήσουν προβλήματα για μένα ή την επιχείρησης μου, οποιοδήποτε πρόβλημα, δε θα διστάσω να διακόψω την εργασία τους και να τις στείλω κατευθείαν πίσω στη χώρα τους με δικά τους έξοδα.
Σε λίγους μήνες, θα έρθω στη Μολδαβία έτσι ώστε να μιλήσουμε προσωπικώς και ελπίζω να έχουμε μακρά συνεργασία.
Ειλικρινά υμέτερος
Γιώργος»
Από πού είναι όμως οι γυναίκες που διακινούνται παράνομα στο Κοσσυφοπέδιο; Από τη Μολδαβία, την πιο φτωχή χώρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ενώ ακολουθούν οι χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ.
Την κατάρρευση του δήθεν σοσιαλισμού ακολούθησε ο εθνικιστικός παροξυσμός, που γρήγορα άρχισε να κλονίζεται μαζί με την κλονιζόμενη οικονομία. Τις παλιές ανισότητες και διακρίσεις διαδέχτηκε ένα νέο στρώμα νεόπλουτων και μια ευρεία ζώνη φτώχιας, καθώς το μέσο εθνικό εισόδημα αντιστοιχεί σε 1,35 ευρώ.
Οι άνθρωποι φεύγουν κατά αγέλες.
Το τράφικινγκ, κυρίως γυναικών και παιδιών έγινε η μεγαλύτερη βιομηχανία της Μολδαβίας. Οι καλά οργανωμένοι διακινητές συνεργάζονται με τη διεφθαρμένη-εξαγορασμένη αστυνομία που τους καλύπτει, εξασφαλίζοντας ατιμωρησία.
Το παλιό σοσιαλιστικό καθεστώς έχει αφήσει βαθιές πληγές στο σώμα της κοινωνίας, δίνοντας πολλαπλές διαστάσεις στο γυναικείο ζήτημα.. Τη σοβιετική αλλοτρίωση διαδέχτηκε η διάψευση των καπιταλιστικών μύθων περί δημοκρατίας και Ευδαιμονίας. Ο αλκοολισμός έγινε και πάλι η διέξοδος. Η σεξουαλική και σωματική βία είναι τόσο συνηθισμένη που να θεωρείται φυσιολογική, αφήνοντας βαθιά ίχνη στον εθνικό ψυχισμό των Μολδαβών σύμφωνα με μια γνωστή ψυχολόγο.
Υπάρχουν όμως και άλλες διαστάσεις της τραγωδίας. Το χωριό Μιντζίρ, που βρίσκεται 60 χλμ. από την πρωτεύουσα της Μολδαβίας είναι διαβόητο για τον αριθμό των ανδρών που έχουν καταφύγει στην πώληση του ενός νεφρού τους για να συντηρήσουν την οικογένεια τους. Οι περισσότεροι είναι ανίκανοι πλέον για εργασία καθώς εγχειρίστηκαν από αμφιλεγόμενους γιατρούς σε ιδιωτικές κλινικές στην Τουρκία, Βουλγαρία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα…
Επίσης το χωριό Κοτέστι στη βορειοδυτική Μολδαβία «έχει καταστεί διαβόητο για τον αριθμό των νεαρών γυναικών του που εξαφανίστηκαν και δεν ξαναγύρισαν ποτέ, αφήνοντας ξεκρέμαστη μια κοινωνία ηλικιωμένων και παιδιών. Το τοπικό γραφείο της UNISEF υπολογίζει σε (14) χιλιάδες τα ορφανά που αργοσβήνουν σε κρατικά ορφανοτροφεία που βρίσκονται σε διάλυση. Κυκλοφορεί η φήμη ότι οι διακινητές ψαρεύουν μονίμως σε αυτά τα ορφανοτροφεία και στα τοπικά σχολεία, αναζητώντας αγόρια και κορίτσια που μπορούν να τα δελεάσουν, να τα πείσουν ή να τα απαγάγουν για να τα ρίξουν στη ζητιανιά ή στην πορνεία»»
Ποιοι όμως κρύβονται πίσω από το λαθρεμπόριο ανθρώπων. Σύμφωνα με τον Άντζελο Λακόντε από τη Μονάδα Δίωξης Σοβαρού Εγκλήματος του Μπρίντιζι «οι Ιταλοί ήταν οι εγκέφαλοι και οι Αλβανοί έγιναν τα χέρια τους». Οι δύο Μαφίες συνεργάζονται στενά, ενώ οι Αλβανοί εγκληματίες έχουν καλλιεργήσει μια φήμη ακραίας βίας, αποτελούν πλέον σοβαρή πρόκληση για τους Ιταλούς και Τούρκους συναδέλφους τους καθώς ελέγχουν σημαντικό μερίδιο του εμπορίου ηρωίνης από την Ασία προς τη Δυτική Ευρώπη και εμπορεύονται όπλα. Ο ΟΗΕ υπολογίζει ότι μεταξύ 1991-2001 διακινήθηκαν παράνομα από την Αλβανία 100000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Εξάλλου η φτώχεια είναι ο βασικός λόγος επέκτασης της σεξουαλικής εργασίας εντός και εκτός Αλβανίας.
Η συγγραφέας θα επεκτείνει την έρευνα της στην Ιταλία και στη Δυτική Ευρώπη, φωτίζοντας και άγνωστες συχνά σε εμάς πτυχές των Αφρικανικών δικτύων λαθρεμπορίου ανθρώπων, αλλά και τον ρόλο κινεζικών τριαδικών σπειρών, που από τα τέλη της δεκαετίας του 80’ ανέλαβαν το λαθρεμπόριο από την νοτιοανατολική Ασία.. Θα περιγράψει την σεξουαλική βιομηχανία και τους όρους εργασίας γηγενών και μεταναστών, αλλά και τις σεξουαλικές συνήθειες λαών που τροφοδοτούν την σεξουαλική βιομηχανία.. Στην Ιταλία, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών, πάνω από το 45% των ανδρών πληρώνουν πάνω από μια φορά για σεξ, το χρόνο.
Θα σκύψει πάνω από τα διαφορετικά ευρωπαϊκά εθνικά νομικά συστήματα και θα περιγράψει τις προβλέψεις τους για τους μετανάστες και τις αλλαγές που σημειώνονται σε αυτά. Στη Βρετανία, στόχος πλέον του κράτους δεν είναι η στήριξη του θύματος παράνομης διακίνησης, αλλά ο επαναπατρισμός του. Ανανεώνοντας όμως ένα φαύλο κύκλο, αφού οι κοινωνικές-πολιτικές-οικονομικές αιτίες που ώθησαν τους ανθρώπους στα δίκτυα των λαθρεμπόρων δεν έχουν εκλείψει και τους επαναπροωθούν σε αυτούς με πιο δυσμενείς όρους. Θα περιγράψει ακόμη τον ρόλο των ΜΚΟ, ασκώντας συχνά κριτική, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις φιλότιμες προσπάθειες αγωνιστών που προσπαθούν να δώσουν άμεσες λύσεις και να δουν το ζήτημα της μετανάστευσης σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η παρουσίαση της αναφοράς δύο ερευνητών της μετανάστευσης, των Μπρίτζετ Άντερσον και Μπεν Ρόγκαλι, με τίτλο «Καταναγκαστική εργασία και μετανάστευση στη Μ.Βρετανία». Τα συμπεράσματα της αποκαλυπτικά και εξαιρετικά πιεστικά για την κυβέρνηση των Εργατικών που έκαναν τα πάντα για να δημοσιευτεί μετά τις γενικές εκλογές του 2005. Η αναφορά υπογράμμιζε την ευρέως διαδεδομένη εκμετάλλευση νόμιμων και παράνομων μεταναστών σε όλη τη Μ.Βρετανία και το πώς η ευελιξία και η απελευθέρωση της βρετανικής αγοράς εργασίας έχουν επιδράσει άμεσα στις αμοιβές και τις συνθήκες.
Ενώ η Φελίσιτι Λόρενς, συντάκτρια θεμάτων καταναλωτή στον GUARDIAN σχολίασε ότι «η Μ.Βρετανία έχει το πιο ευέλικτο εργατικό δυναμικό της Ευρώπης, που ζει σε εξαθλίωση, πληρώνεται με πενταροδεκάρες και μεταφέρεται με λεωφορεία από δω κι από κει σε όλη τη χώρα για να δουλέψει στις σκιές της νυχτερινής βάρδιας», οι ερευνητές μας έδωσαν μια αποστομωτική απάντηση σε όλους αυτούς, που σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, εκφράζοντας τα εργοδοτικά συμφέροντα, απαιτούν πιο σκληρούς μεταναστευτικούς νόμους.
Η Μπρίτζετ Άντερσον και ο Μπεν Ρόγκαλι εξέτασαν τα επίπεδα καταναγκασμού στη στρατολόγηση και απασχόληση μεταναστών εργατών και αξιολόγησαν το πώς η εστίαση στις συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας ( σε αντίθεση με το μεταναστευτικό καθεστώς) θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερη προστασία των μεταναστών και καλύτερη επιβολή του νόμου κατά βάναυσων εργοδοτών. Επεσήμαναν κακομεταχείριση εκ μέρους της πολιτείας και των ιδιωτών εργοδοτών σε τέσσερις κομβικούς τομείς εργασίας: κατασκευαστικός κλάδος, καθαρισμοί με εργολαβία, γεωργία και κατ’ οίκον περίθαλψη.
Μια άλλη παράμετρος είναι αυτή της περιστολής της δυνατότητας χορήγησης Ασύλου, ένδειξη εξάλλου της συντηρητικής και αυταρχικής μετεξέλιξης της Ε.Ε. και των εθνικών κρατών. Επιπλέον, όπως τονίζει η Ένωση Νομικών για τη Μετανάστευση (ΕΝΜ) «Μερικές φορές, οι άνθρωποι με το μεγαλύτερο κίνητρο να χρησιμοποιήσουν λαθρομεταφορείς και διακινητές είναι εκείνοι που διατρέχουν το μέγιστο κίνδυνο δίωξης και βασανιστηρίων στη χώρα προέλευσης τους. Όσο οι βίζες και οι συνοριακοί έλεγχοι προσανατολίζονται όλο και περισσότερο στο να εμποδίσουν αυτή ακριβώς την ομάδα να φτάσει σε χώρες της Ε.Ε., τόσο μπορεί να αυξάνεται η καταφυγή τους σε λαθρεμπόρους και διακινητές για να περάσουν τα σύνορα».
Αντί Επιλόγου: σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ΔΓΕ) υπολογίζεται ότι (2,5) εκατ. άνθρωποι σε όλο τον κόσμο παγιδεύονται στον κύκλο του τράφικινγκ.
Το τράφικινγκ συνοψίζει την πιο ακραία ηθική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης: κίνηση οικονομικών μονάδων για κέρδος ανεξαρτήτως ανθρωπίνου κόστους. Οι διακινητές δε θεωρούν το φορτίο τους ανθρώπινο. Η θλιβερή διαπίστωση των πρώην επικεφαλής του τμήματος ηθών του Λονδίνου, Πολ Χολμς, ότι οι διακινημένες γυναίκες είναι «κινούμενα μηχανήματα ΑΤΜ» διαπερνά πέρα για πέρα κάθε ρητορεία. Οι άνθρωποι γίνονται αντικείμενα τράφικινγκ για τα κέρδη που μπορούν να αντληθούν από αυτούς στην αγορά προορισμού. Οι διακινητές λυμαίνονται τις ανάγκες τους, τις προσδοκίες τους και την έλλειψη ευκαιριών που θα ανακούφιζαν την κατάσταση τoυς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου