«ΜΑΘΗΤΕΙΑ» ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ

Πηγή: www.prin.gr

Τα σταζ... πάνε ιδιωτικό τομέα

«Στέιτζ» ή «σταζ», δεν έχει σημασία πώς προφέρονται, αλλά πώς... υποφέρονται από τους χιλιάδες εργαζόμενους της τελευταίας γενιάς ελαστικής εκμετάλλευσης. Από τα... θρανία των σταζ εκτιμάται ότι έχουν περάσει πάνω από 60.000 νέοι αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας άνεργοι, οι οποίοι «έμαθαν» να κάνουν μια χαρά τη δουλειά των μόνιμων εργαζόμενων, που ποτέ δεν προσλήφθηκαν, σε πλήθος υπηρεσιών και οργανισμών του Δημοσίου.

Σκοπός του προγράμματος, σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, ήταν «οι άνεργοι να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία» και «να προσαρμόσουν τα επαγγελματικά τους προσόντα στις εξελίξεις και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας». Ο ΟΑΕΔ ανέλαβε τη χρηματοδότηση του εκάστοτε προγράμματος με κάλυψη από το ΛΑΕΚ (Λογαριασμός Απασχόλησης και Επαγγελματικής Κατάρτισης) καταβάλλοντας στους ασκούμενους για κάθε μέρα (και συνολικά όχι πλέον των 22 ημερών ανά μήνα) 30 περίπου ευρώ την ημέρα μεικτά (περίπου 500 καθαρά το μήνα), ενώ οι «ασκούμενοι» ασφαλίζονται από τον ΟΑΕΔ για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κίνδυνο ατυχήματος, κι όχι συνταξιοδοτικά, με τις αντίστοιχες παρακρατήσεις (περίπου 7%). Φυσικά, δεν προβλέπονται δώρα γιορτών, επιδόματα αδείας ή ανεργίας, ούτε κι αποζημίωση απόλυσης. Αυτά είναι τα... εργοδοτικά μπόνους της «μαθητείας».

Η τωρινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δικαιωματικά αποφάσισε να «καταργήσει» τα σταζ στο Δημόσιο, καθώς άλλωστε ήταν αυτή που τα ... ξεκίνησε, πριν από έντεκα χρόνια, με το νόμο 2638/1998. Ωστόσο, δεν καταργούνται οριστικά, αλλά μεταφέρονται στον ιδιωτικό τομέα, για τον οποίο άλλωστε είχαν σχεδιαστεί. Στην αρχή μάλιστα υπήρχε πρόβλεψη να ισχύουν προγράμματα σταζ (11μηνης διάρκειας) μόνο για τον ιδιωτικό τομέα. Ωστόσο, σύντομα φάνηκε πόσο «αποδοτικό» μέτρο θα ήταν πρωτίστως για το Δημόσιο και ευρύτερα δημόσιο τομέα, αποφέροντας πολλαπλά οφέλη.

Η κυβέρνηση Σημίτη, επέκτεινε τα προγράμματα αυτά αρχικά στα ασφαλιστικά ταμεία, υποκαθιστώντας το μόνιμο προσωπικό (που δεν προσλάμβανε), με συμβασιούχους σταζ. Το μεγάλο άλμα έγινε το 2005, επί κυβέρνησης ΝΔ και με υπουργό Απασχόλησης τον Π. Παναγιωτόπουλο, όταν υπεγράφη πρόγραμμα για 12.237 «μαθητευόμενους» στο ΥΠΕΧΩΔΕ, την περιφέρεια, τα ασφαλιστικά ταμεία και τη Γραμματεία Ισότητας.

Η μέχρι τώρα καταγραφή δείχνει πως πρόκειται για περίπου 40.000 άτομα που συμμετέχουν στο πρόγραμμα της «εργασιακής εμπειρίας». Ο κύριος όγκος (7.917 άτομα) απασχολείται σε Δήμους και Nομαρχίες, 2.308 άτομα σε υπηρεσίες Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, 1.390 στον ΟΑΕΔ, 1.261 στο ΙΚΑ, 1.060 στο υπουργείο Πολιτισμού. Έχουν προσληφθεί επίσης με ανάλογες συμβάσεις στα υπουργεία Απασχόλησης και Δικαιοσύνης, στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στον Οργανισμό Εργατικής Εστίας, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, στα Εμπορικά και Βιομηχανικά Επιμελητήρια, στις Δημόσιες Βιβλιοθήκες, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους κ.ά.


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ


Οι όμηροι των σταζ δεν είναι μόνοι τους. Τα τελευταία χρόνια αυξάνονται δραματικά οι εργαζόμενοι – λάστιχο στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την Επιθεώρηση Εργασίας, το 2008, οι παγιδευμένοι στην εργασιακή ευελιξία (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, συμβάσεις έργου και φασόν) έφτασαν τις 446.000, περίπου 55.000 περισσότεροι σε σχέση με το 2007. Το 2009 καταγράφηκε νέα μεγάλη αύξηση.


ΑΓΡΙΑ ΚΑΙ ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ


Ησυζήτηση που έχει ξεσπάσει γύρω από τα σταζ έρχεται να συσκοτίσει το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί μια μεγάλη γκάμα ευέλικτων και ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Η ευρηματικότητα του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων έχει λανσάρει έναν... πλούτο μορφών ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, με πολλαπλά οφέλη για τα συμφέροντά τους.

Πρώτον, οι ελαστικοί εργαζόμενοι δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης που καλύπτονται από συμβάσεις ή είναι μόνιμο προσωπικό, άρα είναι σαφώς πιο οικονομικοί για τον εργοδότη, ενώ επιτελούν την ίδια εργασία (π.χ. από όλους αναγνωρίζεται ότι αυτοί «κρατούν» τα ασφαλιστικά ταμεία). Δεύτερον, διεμβολίζεται το εργασιακό καθεστώς που ακόμα διατηρεί ορισμένα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα για το μόνιμο προσωπικό, δημιουργώντας μια ολοένα διευρυνόμενη ζώνη σκληρής εκμετάλλευσης που υποβιβάζει τα συλλογικά δικαιώματα όλων των εργαζόμενων, τελικά. Τρίτο, κατακερματίζει τους εργαζόμενους, τους διασπά σε πολλαπλές αλληλοσπαρασσόμενες κατηγορίες.
Τέταρτο, ρίχνει με πλαστό τρόπο τα πραγματικά ποσοστά ανεργίας, αφού 40.000 εργαζόμενοι αντιστοιχούν περίπου στο 10% της επίσημης ανεργίας.

Τα τελευταία χρόνια διευρύνονται οι ευέλικτες μορφές εκμετάλλευσης στη Ελλάδα. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΣΕΠΕ (Επιθεώρηση Εργασίας), το 2008, οι εργαζόμενοι που δούλεψαν υπό καθεστώς εργασιακής ευελιξίας (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής απασχόληση, συμβάσεις έργου και φασόν) έφτασαν τις 446.000, περίπου 55.000 περισσότεροι σε σχέση με το 2007 (+11,9%).

Στις συμβάσεις μερικής απασχόλησης παρατηρείται μια σημαντική αύξηση κατά 18% περίπου, καθώς πέρσι εργάστηκαν με αυτό το καθεστώς 332.700 εργαζόμενοι (282.255, το 2007). Κλάδοι που πρωτοστατούν είναι τα ξενοδοχεία - εστιατόρια (76.600 μερικώς απασχολούμενοι), το λιανεμπόριο (54.000) και η εκπαίδευση (38.000). Ιδιαίτερα «ανθούν» οι λεγόμενες συμβάσεις έργου (το γνωστό μας «μπλοκάκι»), όπου εργαζόμενοι με πραγματικές σχέσεις εξαρτημένης εργασίας παρουσιάζονται ως εξωτερικοί συνεργάτες, ώστε να επωμίζονται αυτοί το ασφαλιστικό κόστος, χωρίς δώρα, επιδόματα και επιδότηση από ΟΑΕΔ εάν χρειαστεί. Έτσι, οι συμβάσεις έργου, μέσα σε δύο χρόνια, αυξήθηκαν κατά 50% περίπου, φτάνοντας το 2008 τις 66.600 (62.537, το 2007). Εδώ, πρωτοστατεί ο κλάδος της εκπαίδευσης με 24.600 συμβάσεις. Επίσης οι εκ περιτροπής συμβάσεις έφτασαν τις 46.200.

Επίσης, αυξήθηκαν οι ώρες υπερωριακής εργασίας (18.587.905, έναντι 17.240.593, το 2007), ενώ οι εργαζόμενοι που εργάστηκαν και την Κυριακή ανήλθαν σε 150.987 (από 144.152, το 2007) σε περίπου 9.500 επιχειρήσεις.

Κι αν στον ιδιωτικό τομέα καλά κρατεί η ελαστική εκμετάλλευση, η ίδια ή και χειρότερη κατάσταση έχει επιβληθεί και στο δημόσιο τομέα, καθώς οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων εμπορεύονται την ελπίδα του διορισμού. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, η προσωρινή απασχόληση στο ευρύτερο δημόσιο τομέα ανέρχεται κατά το 2007 σε 8,8% της συνολικής απασχόλησης σ’ αυτόν.

Επισημαίνεται μάλιστα ότι η μορφή αυτή απασχόλησης δεν είναι οικειοθελής, καθώς επτά στους δέκα απασχολούμενους θα προτιμούσαν μια πιο σταθερή μορφή, ενώ μόλις το 3,5% προτιμά σχέση απασχόλησης με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Στην εκπαίδευση το επόμενο διάστημα, η Α. Διαμαντοπούλου ανακοίνωσε την πρόσληψη 4.500 εκπαιδευτικών ως αναπληρωτές ή ωρομίσθιους, ενώ η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη (το... σταζ των καθηγητών) θα συνεχίσει με τους ίδιους όρους. Έτσι και εδώ ένα ολοένα αυξανόμενο τμήμα της απασχόλησης του κλάδου αφορά στην προσωρινή, εποχική και μερική απασχόληση.

Στους ΟΤΑ εργάζονται 15.000 συμβασιούχοι έργου, στους οποίους ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Ραγκούσης διαμήνυσε ουσιαστικά ότι θα απολυθούν, καθώς θα περικοπούν δραστικά και αυτές οι μορφές απασχόλησης. Στη ΔΕΗ ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της παραγωγής παραδίδονται σε εργολάβους. Το 2008, οι εργολαβίες ξεπέρασαν τις 800, όταν δέκα χρόνια πριν ήταν μόλις 79. Ενώ ο ΟΤΕ έχει εντρυφήσει στο καθεστώς της επινοικίασης εργαζομένων, έχοντας έως και 2.000 νοικιασμένους από τις θυγατρικές του, Oteplus και Hellas Com, σε διοικητικές και τεχνικές υπηρεσίες και την τηλεφωνική εξυπηρέτηση.


Οι διαφορετικές μορφές απασχόλησης διασπούν τους εργαζόμενους, σε πολλαπλές αλληλοσπαρασσόμενες κατηγορίες


ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΙΖΟΣ

Τα σταζ καταργούνται στο Δημόσιο, για να θριαμβεύσουν στον ιδιωτικό τομέα και να μπουν στο Δημόσιο από το... παράθυρο, μέσω εργολαβιών. Αναπτύσσεται η ελαστική εργασία (μέσω εποχιακών κ.λπ.) στον κρατικό τομέα. Στόχος της κυβέρνησης η μείωση των δημόσιων δαπανών (με θύμα και τις κοινωνικές ανάγκες) και η εμβάθυνση της επιχειρηματικής λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών.


ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Καμιά απόλυση εργαζόμενου με σταζ ή σύμβαση

Από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ φάνηκαν οι «άγριες διαθέσεις» της απέναντι στο πιο εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης, τους ελαστικά εργαζόμενους. Με το πρόσχημα της μάχης απέναντι στο ρουσφέτι και την αναξιοκρατία πετάει στο δρόμο χιλιάδες παιδιά της νέας εργατικής βάρδιας (περίπου 23.000 εργαζόμενους με σταζ στο Δημόσιο), κολλώντας τους ταυτόχρονα τη ρετσινιά του κομματικού παιδιού και του «πορτοφολά», όρο που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος! Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;

Το ΠΑΣΟΚ δεν καταργεί τα σταζ. Τα περνάει όλα στον ιδιωτικό τομέα και τις ΔΕΚΟ. Βαφτίζοντάς τους νέους εργαζόμενους «εκπαιδευόμενους», άρα ανεπαρκείς εργασιακά, υποτιμά εκ προοιμίου την αξία της εργατικής τους δύναμης. Μαζί λοιπόν με τη διαγραφή χρεών, ασφαλιστικών εισφορών, δανείων, το ίδιο το κράτος χαρίζει φτηνούς και πειθαρχημένους εργάτες στο κεφάλαιο. Και μάλιστα με τα λεφτά του ΛΑΕΚ, δηλαδή των ίδιων των εργαζόμενων που... επιδοτούν το κεφάλαιο για να αντιμετωπίσει την κρίση. Γι’ αυτό πανηγυρίζει προκαταβολικά ο ΣΕΒ.

Το μέτρο αυτό βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με τις κατευθύνσεις της ΕΕ για τη διεύρυνση του πλαισίου της «ελαστασφάλειας». Η ΕΕ θέλει τα κοινοτικά κονδύλια να χρηματοδοτούν τους επιχειρηματίες και την αγορά, και όχι το Δημόσιο. Όπως λέει χαρακτηριστικά η οδηγία: «Τέτοιες σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα, εφόσον ισχύουν όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις και χρηματοδοτούνται κυρίως από κοινοτικά κονδύλια, είναι δυνατό να λειτουργήσουν ως μαθητεία».

Τα κροκοδείλια δάκρυα της Νέας Δημοκρατίας δεν πείθουν κανέναν. Οι χιλιάδες προσλήψεις που έγιναν ακόμα και λίγες μόλις μέρες πριν τις εκλογές δεν έγιναν από καμιά φιλολαϊκή διάθεση, αλλά για να φτιάξει τις δικές της στρατιές συμβασιούχων - ομήρων και εξαρτημένων ψηφοφόρων.

Μήπως όμως με αυτό το μέτρο καταργείται έστω, η ελαστική απασχόληση στο Δημόσιο; Κατηγορηματικά όχι! Παραμένουν χιλιάδες εργαζόμενοι με άλλες μορφές «ευέλικτης εργασίας» (συμβάσεις έργου, ωρομίσθιοι, αναπληρωτές, επικουρικοί, 4ωρίτες, εποχιακοί κ.λπ). Τα ίδια τα σταζ μπορεί να έρθουν πάλι από το… παράθυρο, μέσω εργολαβιών και Συμπράξεων Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα. Όπως δηλώνει η κυβέρνηση «θα προχωρήσει σε σύναψη συμβάσεων ορισμένου χρόνου για την κάλυψη άμεσων πραγματικών αναγκών στο Δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τους ΟΤΑ».

Πώς θα καλυφθούν οι ανάγκες μετά την απόλυση των εργαζομένων με σταζ και με δεδομένη τη μείωση των δημόσιων δαπανών; Με συνδυασμό υπερεργασίας των μόνιμων υπαλλήλων, με φτηνή ελαστική εργασία άλλων μορφών, με κλείσιμο ή απευθείας ιδιωτικοποίηση μονάδων και οργανισμών. Αρκετοί οργανισμοί και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου θα συγχωνευτούν ή θα καταργηθούν. Η χρηματοδότηση όσων απομείνουν θα γίνεται με δείκτες επιχειρηματικής αξιολόγησης και όχι κοινωνικού έργου. Η ελαστική εργασία στο Δημόσιο δεν είναι το παράθυρο για ρουσφετολογικές προσλήψεις, αλλά η πόρτα για την επιχειρηματικοποίηση της λειτουργίας του με βάση τα κριτήρια της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας. Εδώ θα έχει ιδιαίτερο ρόλο η διοικητική αναδιάρθρωση που θα προχωρήσει το ΠΑΣΟΚ με τον Καποδίστρια ΙΙ, σε σύνδεση με την αξιοποίηση των ΕΣΠΑ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς).

Τα προγράμματα σταζ, όλο το καθεστώς της ελαστικής εργασίας, αλλά και η διαδικασία επιλογής του ΑΣΕΠ, συνδέεται οργανικά με τη διά βίου μάθηση, τις οδηγίες της Μπολόνια, τον ευρωπαϊκό χώρο εκπαίδευσης, το νέο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ. Ήδη προχθές σε συνάντηση της υπουργού Παιδείας με ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ συμφωνήθηκε «η ανάγκη ενός Ενιαίου Συστήματος για τη Διά Βίου Μάθηση, ενός εθνικού συστήματος πιστοποίησης, αξιολόγησης, επαγγελματικής κατάρτισης».

Απέναντι σε αυτή τη βαθύτατα αντιδραστική μεταρρύθμιση, η αντικαπιταλιστική πτέρυγα και τα ταξικά σωματεία χρειάζεται να αντιτάξουν το δικό τους ιδεολογικό και πολιτικό οπλοστάσιο, από τη σκοπιά του συνόλου της εργατικής τάξης και της ενοποίησής της και όχι στενά συνδικαλιστικά, με τα κριτήρια του χώρου ή του κλάδου. Με ποιες βασικές πολιτικές θέσεις;

α) Κατάργησή των σταζ σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όπως και κάθε μορφή ελαστικής απασχόλησης. Ανατροπή όλου του πλαισίου που νομιμοποιεί την ελαστική εργασία και τη μαθητεία. Κατάργηση όλων των νόμων που τις επιβάλλουν, καθώς και των αντίστοιχων οδηγιών της ΕΕ (70/99, 2008/104/ΕΚ κλπ). Ανατροπή του αντιδραστικού Συμφώνου Σταθερότητας, που αποτελεί όπλο στα χέρια των εθνικών κυβερνήσεων για τον ακρωτηριασμό των λαϊκών - εργατικών δικαιωμάτων. Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων και του δουλεμπορίου. Να κλείσουν αμέσως, αντί να επιδοτούνται, όλες οι εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων απειθαρχώντας στη σχετική οδηγία της ΕΕ.

β) Για μας υπάρχουν πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Οι «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», είναι εφεύρημα της αστικής λογικής, για να τις αντιδιαστείλουν με τις δήθεν «προσωρινές και εποχιακές» και να προωθούν τις αντίστοιχες εργασιακές σχέσεις. Αν μπούμε και εμείς σε αυτή τη λογική είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες αναγκών και άρα αντίστοιχων εργασιακών σχέσεων. Οι ελαστικά εργαζόμενοι καλύπτουν πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, γι’ αυτό πρέπει να έχουν μόνιμη και σταθερή εργασία.

γ) Παλεύουμε για σταθερή και μόνιμη δουλειά όλων των συμβασιούχων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καμία απόλυση εργαζόμενου με σταζ. Nα καλυφτεί ασφαλιστικά (με αναδρομικό τρόπο) ο χρόνος προϋπηρεσίας τους. Να πληρωθούν όλα τα δεδουλευμένα.

Είμαστε ενάντια σε λογικές μοριοδοτήσεων (όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ) ή ειδικών χαριστικών ρυθμίσεων (όπως υπαινίσσεται το ΠΑΜΕ) που αναπαράγουν τη διαίρεση των εργαζομένων, οδηγούν σε πρακτικές μαζικού αποκλεισμού ανθρώπων από θέσεις δουλειάς, νομιμοποιούν τη συνείδηση του ρουσφετιού σε πλατιά τμήματα της τάξης. Λέμε καθαρά ότι οι απολυμένοι των προγραμμάτων σταζ, όπως και όλοι οι απολυμένοι (Λαναράς, Ασπίς κ.λπ.), και όλοι οι ελαστικά εργαζόμενοι Έλληνες και ξένοι, πρέπει να προσληφθούν άμεσα με σχέση σταθερής απασχόλησης (όχι κατ’ ανάγκη στο Δημόσιο). Για ένα κοινό μέτωπο απολυμένων, ανέργων, ελαστικά εργαζόμενων ενάντια στην εργασιακή περιπλάνηση και τον αποκλεισμό.

Κριτήριο οι κοινωνικές ανάγκες και όχι το κυβερνητικό εφεύρημα των «πάγιων και διαρκών» αναγκών


ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΩΡΕΑΝ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Διεύρυνση και ανατροπή του δημόσιου τομέα

Η αντικαπιταλιστική Αριστερά και η ταξική πτέρυγα του εργατικού κινήματος πρέπει να συμβάλει σε αγώνες για μαζικούς διορισμούς στο Δημόσιο, με στόχο την κάλυψη όλων των πραγματικών κοινωνικών αναγκών. Γιατί θεωρούμε ότι τα πραγματικά κενά καθορίζονται από το πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται για να εξασφαλιστεί: ο καθολικά και αποκλειστικά δημόσιος χαρακτήρας τομέων όπως η παιδεία, η υγεία, η ασφάλιση, η διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς κ.λπ. Το πέρασμα στο Δημόσιο χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας (ενέργεια, νερό, τηλεπικοινωνίες, μέσα μεταφοράς, φάρμακο κ.λπ.). Η επιστροφή στο Δημόσιο όλων των επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια (ΟΤΕ, λιμάνια, Ολυμπιακή, ναυπηγεία). Παλεύουμε επομένως για διεύρυνση και ανατροπή του σημερινού Δημοσίου, ενάντια στη συρρίκνωσή του, κατά του νέου αντιδραστικού κύματος ιδιωτικοποιήσεων (ΔΕΚΟ, ΣΔΙΤ).

Ενάντια στον αντιδραστικό ρόλο των σημερινών κρατικών επιχειρήσεων που από το σχεδιασμό τους, τις προμήθειες, την τιμολογιακή τους πολιτική κ.λπ. λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος και το συνολικό καπιταλιστικό συμφέρον και όχι τις κοινωνικές λαϊκές ανάγκες. Για το δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης όλων στη μόρφωση, την περίθαλψη, τον πολιτισμό, σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.

Διεκδικούμε αξιοπρεπή εργασία, με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα. Για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση και όχι οι εργαζόμενοι. Από αυτή τη σκοπιά ζητάμε γενική μείωση των ωρών εργασίας (άμεσα 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο στην προοπτική του 30ωρου), πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς, μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (58 για τους άνδρες, 55 για τις γυναίκες), Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε κάθε χώρο και κλάδο με ουσιαστικές αυξήσεις, για βασικό μισθό αναγκών 1.500 ευρώ, για να ζει ο εργαζόμενος αξιοπρεπώς από μια μόνο δουλειά. Αυτές οι αντικαπιταλιστικές οικονομικές και πολιτικές κατακτήσεις, εκτός των άλλων, δίνουν διέξοδο - απάντηση στο πρόβλημα της ανεργίας και της ελαστικής εργασίας. Είμαστε ενάντια στη λογική της αξιολόγησης, της ανάδειξης των «αρίστων», όπως λέει ο πρωθυπουργός. Στο συρρικνωμένο Δημόσιο η επιλογή θα είναι πιο σκληρή και ταξική, έστω και με τα δήθεν «αντικειμενικά» κριτήρια του ΑΣΕΠ, στο όνομα μάλιστα «του εκσυγχρονισμού» και της «κατάργησης του πελατειακού κράτους». Η προσπάθεια της Αριστεράς και του κινήματος να προτείνει «δίκαια κριτήρια επιλογής» θα πέφτει στο κενό και τη διαχείριση, όσο δεν συνδέεται με την πάλη για κατάργηση της εκμετάλλευσης και της οικονομίας της αγοράς, όσο δεν ξεκόβει από τη συντεχνιακή λογική «οι θέσεις στο Δημόσιο είναι περιορισμένες και γι’ αυτό θα πρέπει να γίνεται δίκαιη επιλογή».

Η δράση των συμβασιούχων των σταζ αναδεικνύει το κρίσιμο ζήτημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης της ελαστικής εργασίας. Οι εργαζόμενοι χρειάζονται ενιαία συνδικάτα που να καλύπτουν και τους συμβασιούχους, τους τετραωρίτες, τα σταζ, τους μετανάστες, όλα τα τμήματα της επισφαλούς εργασίας σε επιχειρησιακό και κλαδικό επίπεδο, με πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα. Οι ελαστικά εργαζόμενοι, οι εργαζόμενοι συνολικά δεν έχουν την πολυτέλεια της ξεχωριστής δράσης. Πρέπει να δράσουν συντονισμένα, σε κοινή αγωνιστική κατεύθυνση, χωρίς να αναπαράγουν διαχωρισμούς και ψεύτικες διαφορές, χωρίς τις αυταπάτες για νομικές προσφυγές στην «ανεξάρτητη δικαιοσύνη». Αυτή είναι η πραγματική απάντηση στο ρουσφέτι και την ομηρία.

Σήμερα, δεν πρέπει να δώσουν καμιά περίοδος χάριτος στην κυβέρνηση. Καμιά εμπιστοσύνη στις ηγεσίες των επίσημων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Ομοσπονδιών), που –παρά το όψιμο ενδιαφέρον– όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν συνολικά το πρόβλημα, αλλά ουσιαστικά αρνήθηκαν τη στοιχειώδη συμπαράσταση στους συμβασιούχους, ακόμα και τη συνδικαλιστική τους κάλυψη! Για αυτό απαιτείται στήριξη, αλληλεγγύη και κοινός βηματισμός των σωματείων των εργαζομένων στα σταζ με ταξικά πρωτοβάθμια συνδικάτα, επιτροπές αγώνα απολυμένων και συμβασιούχων, κινήσεις νέων εργαζομένων ενάντια στην ελαστική εργασία, τις απολύσεις και την ανεργία, για αγώνα διαρκείας και ανατροπής της νέας κυβερνητικής επίθεσης.