tvxs.gr
Μία υπόθεση ορόσημο που στρέφεται κατά αρκετών διεθνών εταιρειών που κατηγορούνται για υποστήριξη του καθεστώτος του Απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, βρίσκεται σε εξέλιξη. Στις εταιρείες περιλαμβάνονται ονόματα όπως η Daimler AG, η General Motors, Ford Motor Company και η IBM. Αντιμετωπίζουν μία συλλογική αγωγή για συνεργεία σε παραβιάσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια των ετών που είχαν επιχειρηματικές δράσεις στο Απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Η αγωγή κατατέθηκε πριν από αρκετά χρόνια από έγχρωμους, θύματα της λευκής μειοψηφίας της εξουσίας. Οι δικηγόροι τους ζητούν έως 400 δισ. δολάρια αποζημίωση.
Σε ομοσπονδιακό δικαστήριο στη Νέα Υόρκη κατατέθηκε προσφυγή από τις εταιρείες που επιδιώκουν να απορρίψουν την αγωγή. Υποστηρίζουν ότι τα δικαστήρια των ΗΠΑ δεν έχουν καμία δικαιοδοσία στην υπόθεση. Το 2009, μετά από πολλά χρόνια διάρκειας αυτής της διαμάχης, το δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ότι η περίπτωση αυτή θα μπορούσε να προχωρήσει στο πλαίσιο του νόμου Alien Tort Claims Act. Ο νόμος αυτός αποσκοπεί ουσιαστικά στην κωδικοποίηση του εθιμικού διεθνούς δικαίου που προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και επιτρέπει στους αλλοδαπούς να υποβάλλουν καταγγελίες για εγκλήματα ή βασανισμούς που διαπράχθηκαν εναντίον τους στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε στο Democracy Now o Michael Hausfeld, ένας από τους πληρεξούσιους δικηγόρους των εναγόντων, η αγωγή έχει ασκηθεί από έγχρωμους Νοτιοαφρικανούς που κακοποιήθηκαν από τις στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και τις δυνάμεις ασφαλείας του Απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, εναντίον ενός αριθμού Αμερικανικών εταιρειών που παρείχαν στο καθεστώς του Απαρτχάιντ τα μέσα με τα οποία διέπρατταν τις καταχρήσεις.
Μετά το τέλος του 20ου αιώνα υπήρξε μία αυξανόμενη ενημέρωση για το γεγονός ότι οι εταιρείες δεν αποτελούσαν μέρος και μέσο της συμφιλίωσης στη Νότιο Αφρική. Παρά το γεγονός ότι έχουν κληθεί από τους επιτρόπους, οι εταιρείες αρνήθηκαν να καταθέσουν σχετικά με το ρόλο τους σε σχέση με το Απαρτχάιντ και την επιβολή του.
Σύμφωνα με την Marjorie Jobson, διευθύντρια του οργανισμού υποστήριξης Khulumani Support Group, περίπου 58.000 θύματα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπάρχουν στη βάση δεδομένων του οργανισμού. Όλα τα μέλη αποτελούν μέρος του αγώνα για την εξασφάλιση μέσω του δικαστικού αγώνα της αποζημίωσης. «Πρόκειται για έναν αγώνα για τον τερματισμό της ατιμωρησίας» σημειώνει η Jobson.
Όσον αφορά τα ονόματα των εταιρειών που εμπλέκονται, η Marjorie Jobson, υποστηρίζει πως οι εταιρείες αυτές είναι όσες διατηρήθηκαν στις βάσεις δεδομένων ως εταιρείες των οποίων οι εξοπλισμοί που παράχθηκαν και πουλήθηκαν στο Απαρτχάιντ χρησιμοποιήθηκαν στην καταστολή της εξέγερσης κατά του Απαρτχάιντ. «Ήταν τα θωρακισμένα οχήματα που χρησιμοποιούνταν στις περιπολίες, ήταν τα όπλα και τα πυρομαχικά που χρησιμοποιήθηκαν από τους στρατιώτες για να κατασταλεί η εξέγερση. Ήταν επιπλέον το λογισμικό και το υλικό που παράγεται από την IBM που χρησιμοποιούνταν για τον εντοπισμό και την παρακολούθηση των κινήσεων των έγχρωμων ακτιβιστών και στην απεθνικοποίηση μεγάλου μέρους του έγχρωμου πληθυσμού της Νότιας Αφρικής, που στερούνταν την υπηκοότητα του νοτιοαφρικανού πολίτη και έπρεπε να γίνουν μέλη μίας πατρίδας που δεν είχαν ποτέ επισκεφτεί.
Ο Dennis Brutus, νοτιαφρικανός ποιητής και ακτιβιστής που πέθανε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες στο Κέιπ Τάουν, είχε μιλήσει πολλές φορές για το πώς οι πολυεθνικές εταιρείες επωφελήθηκαν από το απαρτχάιντ.
«Μεγάλωσα στο Port Elizabeth, που ήταν η έδρα τόσο της Ford όσο και της GM. Χρησιμοποιούσαν μαύρη εργασία, αλλά πολύ φθηνή μαύρη εργασία επειδή υπήρχε ένας νόμος στη Νότια Αφρική, σύμφωνα με τον οποίο, οι μαύροι δεν είχαν το δικαίωμα να συμμετέχουν σε συνδικάτα και δεν επιτρεπόταν να κατεβαίνουν σε απεργίες. Έτσι ήταν υποχρεωμένοι να δέχονται όποιον μισθό τους έδιναν. Ζούσαν σε γκέτο, συχνά μέσα σε κουτιά που είχαν σταλεί σε κομμάτια από τις ΗΠΑ για να συναρμολογηθούν ξανά στη Νότια Αφρική. Έτσι υπήρχε ένας δήμος που ονομαζόταν Kwaford, δηλαδή «τόπος της Ford», που ήταν γεμάτος κουτιά με το όνομα της Ford, τα οποία αποστέλλονταν στο Port Elizabeth».
Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι όταν εμφανίστηκα σε συνάντηση των μετόχων της GM, στο Ντιτρόιτ και έθεσα το ερώτημα για λογαριασμό της αμερικανικής εκκλησίας: «Τι μισθό παίρνουν οι μαύροι στη Νότια Αφρική;» οι μέτοχοι σε ποσοστό 98% απάντησαν πως δεν θέλουν να ξέρουν. Προφανώς η συνενοχή δεν αφορούσε μόνο το κορυφαίο εκτελεστικό επίπεδο αλλά και τους μετόχους» έχει δηλώσει σε συνέντευξη του, το 2008, ο Dennis Brutus.
Η υπόθεση της αγωγής πάντως θα έχει συνέχεια και η έκβασή της ίσως αποτελέσει δικαστικό προηγούμενο για το ζήτημα τις εταιρικής ευθύνης. Ο δεύτερος γύρος της αγωγής αναμένεται να διαρκέσει από τέσσερις έως έξι μήνες, έως ότου ληφθεί η σχετική απόφαση. Στη συνέχεια, ανάλογα με την απόφαση, η υπόθεση μπορεί είτε να προχωρήσει σε επίπεδο περιφερειακού δικαστηρίου ή μπορεί να καταλήξει σε μία αναφορά που να ζητά από το Ανώτατο δικαστήριο να επανεξετάσει την απόφαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου