Ελευθεροτυπία
του Θ.ΤΣΙΤΣΑ
Ενα πρωινό του περασμένου Δεκεμβρίου, στην επαρχία Χελμάντ, κάποια στιγμή ακούστηκε στον ουρανό το βουητό ενός κινητήρα. Λίγο αργότερα, ένας πύραυλος κατέστρεψε ένα σπίτι, σκοτώνοντας 13 ανθρώπους. Μέρες αργότερα, το ίδιο και ολοένα και πιο οικείο τελευταία ανατριχιαστικό τσίριγμα στον ουρανό προηγήθηκε δύο πυραύλων που εξαπολύθηκαν στο χωριό Ντεγκάν της επαρχίας Ουζιριστάν του Πακιστάν, σκοτώνοντας άλλους τρεις.
Κάποτε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, με μη επανδρωμένα αεροσκάφη που είχαν στόχο ύποπτους τρομοκράτες, ήταν σπάνιες. Επί προεδρίας Ομπάμα έχει καταντήσει ένα σύνηθες και καθημερινό φαινόμενο. Η ραγδαία ανάπτυξη του «πολέμου των κηφήνων» (drone war) δεν είναι παρά ο φρικιαστικός πρόλογος σε ένα σαρανταετές πλάνο του Πενταγώνου με σκοπό τη δημιουργία υπερσύγχρονων μη επανδρωμένων αεροπορικών στόλων, που εντοπίζουν και καταστρέφουν τα πάντα.
Ρομποτικός πόλεμος
Τα drones είναι τα πιο καυτά όπλα της εποχής και αυτό αντανακλάται στα πρόσφατα αναθεωρημένα σχέδια του Πενταγώνου για τις προτεραιότητες της αμερικανικής πολεμικής μηχανής μέχρι το 2030. Το MQ-1 Predator -το οποίο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Βοσνία και το Κόσοβο στη δεκαετία του 1990- καθώς και ο πιο καινούργιος θανατηφόρος «ξάδερφός» του, το MQ-9 Reaper, εξαπολύουν σήμερα πυραύλους και ρίχνουν βόμβες με ρυθμό άνευ προηγουμένου. Το 2008, στο πλαίσιο του κρυφού πολέμου της CIA στο Πακιστάν, σημειώθηκαν 36 επιθέσεις. Το 2009, καταγράφτηκαν 53 επιθέσεις, ενώ μόνο στις πρώτες 18 ημέρες του Ιανουαρίου του 2010 μπήκαν στο αρχείο άλλες 11. Σύμφωνα με το New America Foundation, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, επί Μπους -από το 2006 έως και μέσα στο 2008- είχαν γίνει 41 τέτοιες αεροπορικές επιχειρήσεις με drone στο Πακιστάν, στις οποίες είχαν σκοτωθεί 454 αντάρτες και άμαχοι πολίτες. Πέρσι, επί προεδρίας Ομπάμα, σε συνολικά 52 επιθέσεις ο απολογισμός των θυμάτων ανήλθε στους 453.
Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ έχει εγκαταστήσει ένα παγκόσμιο διασυνδεδεμένο σύστημα ελέγχου, προκειμένου να υποστηρίξει τον ρομποτικό πόλεμο που έχει κηρύξει στο Αφγανιστάν και παράλληλα να βοηθήσει τις μυστικές επιχειρήσεις της CIA στο Πακιστάν. Μεταξύ των πιο σημαντικών κέντρων ελέγχου θεωρείται η αεροπορική βάση Al-Udeid, μια εγκατάσταση δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Κατάρ, από όπου συντονίζονται οι επιχειρήσεις εναντίον επιλεγμένων στόχων. Βάσεις των drones υπάρχουν στις πόλεις Κανταχάρ και Τζαλαμαμπάντ στοΑφγανιστάν, ενώ το κέντρο επιχειρήσεων στις ΗΠΑ βρίσκεται στην αεροπορική βάση Creech στη Νεβάδα, εκεί όπου οι χειριστές από τις καρέκλες τους καθοδηγούν με τηλεχειριστήρια τα drones από απόσταση χιλιάδων μιλίων.
Από τον προσεχή Απρίλιο, τα Reapers που έχουν τον βαρύτερο οπλισμό, και τα οποία μπορούν τώρα να πετούν στο Αφγανιστάν για 10-14 ώρες χωρίς ανεφοδιασμό, θα μπορούν να εντοπίζουν και να παρακολουθούν ακόμα περισσότερους στόχους μέσω ενός περίπλοκου συστήματος παρακολούθησης με βίντεο. Με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας «Gorgon stare», θα επιτρέπεται μέσω βίντεο, πό μόνο ένα Reaper drone, οι χειριστές να μπορούν να εντοπίζουν 30 διαφορετικούς στόχους που θα κινούνται σε 30 διαφορετικές κατευθύνσεις μέσα σε ένα συγκρότημα κατοικιών.
Τόσο ο στρατός όσο και το ναυτικό επεξεργάζονται τις δικές τους δυνατότητες πολεμικού drone στο έδαφος ή ακόμα και υποβρυχίως. Η πολεμική αεροπορία όμως εμπλέκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα φουτουριστικού σχεδιασμού για ρομποτικό πόλεμο. Οραματίζεται ένα μέλλον που είχαμε φανταστεί μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπως η σειρά «Εξολοθρευτής». Στη δυσνόητη γλώσσα της στρατιωτικής έρευνας και ανάπτυξης, το DARPA (Υπηρεσία Αμυντικών Σχεδίων Προηγμένης Ερευνας) θα παρέχει μια «πραγματικού χρόνου, υψηλής ανάλυσης, ευρείας περιοχής δυνατότητα συνεχούς εποπτείας μέσω βίντεο, που θα επιτρέπει στους χειριστές να κρατούν τις περιοχές ουσιαστικής σημασίας υπό μόνιμη επιτήρηση με υψηλού βαθμού ακρίβεια εντοπισμού στόχου» μέσω «130 καθοδηγούμενων βίντεο "τύπου Predator", ούτως ώστε να καταστήσουν δυνατό τον εντοπισμό σε πραγματικό χρόνο και να έλεγχουν το χώρο ακόμη και τις βραδινές ώρες».
Μεταφράζοντας, αυτό σημαίνει ότι η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ θα κατακλυστεί, πραγματικά, από δεδομένα και πληροφορίες με βίντεο από μελλοντικά πεδία μαχών που θα εισρέουν από κάποια απομακρυσμένα ψηφιακά μάτια. Ολο αυτό, φυσικά, προορίζεται ειδικά στον «εντοπισμό στόχου», δηλαδή στο να υποδεικνύονται άνθρωποι στη μια άκρη του κόσμου προκειμένου οι Αμερικανοί στρατιωτικοί, από την άλλη άκρη του κόσμου, να μπορούν να τους παρακολουθούν, να τους εντοπίζουν και, σε πολλές περιπτώσεις, να τους σκοτώνουν. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερα, ταχύτερα, πιο κακά drones -εξοπλισμένα στο έπακρον- με συστήματα αισθητήρων που θα ελέγχουν μεγάλες περιοχές εδάφους και με την ικανότητα να πετούν πάνω από τα κεφάλια μας για ημέρες περιμένοντας για ανθρώπινους στόχους να εμφανιστούν και, όταν έρθει η ώρα, να εξατμιστούν από υψηλής ισχύος πυρομαχικά.
Μελλοντικά πεδία μαχών
Το έτος 2047 είναι ημερομηνία-στόχος για το Αγιο Δισκοπότηρο της πολεμικής αεροπορίας, το απόγειο του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού προκειμένου να μετατρέψει τους ουρανούς σε εμπόλεμες ζώνες με MQ -Mc drones και «ειδικά» υπερβολικά γρήγορα, υπερηχητικά drones. Εάν πραγματοποιηθεί έστω και κάτι που να πλησιάζει τα όνειρά της, το «παιχνίδι», πραγματικά, θα αλλάξει ριζικά. Μέχρι το 2047, δεν υπολογίζεται βέβαια πόσα χιλιάδες drones θα κάνουν κύκλους πάνω από πόσα κεφάλια και σε πόσα μέρη του πλανήτη, ή πόσοι άνθρωποι σε πόσες χώρες θα έχουν σκοτωθεί από τηλεχειριστήρια, ρίψη βομβών, πυροδότηση πυραύλων, από συστήματα drone που λειτουργούν ως δικαστές, ένορκοι και εκτελεστές.
Μέχρι το μακρινό 2047, σε ακόμη περισσότερα μέρη, οι άνθρωποι θα ζουν με το είδος του πολέμου drone που τώρα απασχολεί μόνο εκείνους που ζουν σε τόπους όπως το χωριό Ντεγκάν, κάπου στο βόρειο Πακιστάν. Για την αμερικανική πολεμική αεροπορία, μια τέτοια προοπτική είναι το όνειρο των ονείρων, ένα λαμπρό μέλλον για τη μη επανδρωμένη, υπερηχητική φονική καταστροφή· για τον υπόλοιπο πλανήτη, είναι ένας πιθανός εφιάλτης από τον οποίο μπορεί να μην ξυπνήσει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου