Όμως η συνάντηση του Μαρτίου 2010, στην Αθήνα, πραγματοποιείται σε ένα περιβάλλον βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, που προβάλλεται ως αιτία και αφορμή για μια βίαιη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, απειλώντας να διαμορφώσει μια ιστορικού βάθους ανατροπή στον συσχετισμό δύναμης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, εις βάρος των εργαζομένων. Σε ολόκληρη τη Βαλκανική χερσόνησο και στην Νοτιοανατολική Ευρώπη οι απαιτήσεις προσαρμογής των χωρών της περιοχής στο Κοινοτικό εκμεταλλευτικό δεδομένο της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλληλοδιαπλέκονται από τις διαθέσεις του αστικού κατεστημένου κάθε κράτους έθνους να βαθύνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων, ενώ ολοένα συχνότερα προβάλλει απειλητικό το Δ.Ν.Τ. με όλο τον πλούτο της αντεργατικής και ακραίας εφαρμογής των Νόμων της Αγοράς και του Κέρδους.
Λιτότητα, φόροι, απολύσεις, ανεργία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, πάγωμα μισθών και συντάξεων, κατάργηση εργασιακών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις και εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού, είναι τα όπλα που περιέχονται στο αστικό οπλοστάσιο σε αυτό τον νέο γύρο της έντασης του κοινωνικού πολέμου. Ακολουθεί η καταπάτηση των λαϊκών ελευθεριών, οι τρομονόμοι, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η θεσμοθέτηση της καταστολής του εσωτερικού εχθρού –λαού που περιγράφεται πλέον ως Ασύμμετρη Απειλή, ακόμη και με χρήση του στρατιωτικού μηχανισμού. ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ-ΟΑΣΕ και εθνικοί στρατοί στοχοποιούν το παρόν και μέλλον των κοινωνικών αγώνων, έχοντας ως αρωγούς την προπαγάνδα και χειραγώγηση των ΜΜΕ, τη βάναυση καταστολή των αγώνων διαμέσου της δικαστικής εξουσίας. Συμπληρώνεται έτσι το πάζλ του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού ή αλλιώς της Σύγχρονης Αστικής Δημοκρατίας, δυτικού τύπου.
Παράλληλα, εντείνεται ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας για την ανάδειξη τους ως περιφερειακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, σε μια περιοχή που αναδεικνύονται νέες αγορές και χαρακτηρίζεται σταυροδρόμι μεταφοράς ενέργειας, ενώ βαθαίνει η πρόσδεση τους σε ΝΑΤΟ-ΟΑΣΕ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ και η συμμετοχή τους σε όλες τις φονικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Ταυτόχρονα, η αναβίωση των εθνικιστικών παθών και του φονταμενταλισμού, όπου συχνά οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αναμοχλεύουν την ένταση για ίδιον όφελος, ο επεκτατισμός, ο μεγαλοϊδεατισμός, ο ρατσισμός είναι βασικές συνιστώσες της αστικής πολιτικής όλων των κρατών των Βαλκανίων και της Μαύρης Θάλασσας.
Κατά συνέπεια, «Ανθρωπιστικοί Πόλεμοι» και εθνοκαθάρσεις, ποτάμια προσφυγιάς, αλλά και σχέδια ανοικοδόμησης από τους εργολάβους της ιμπεριαλιστικής δύσης, δημιουργία τεράστιων ξένων βάσεων, ιδιωτικοποιήσεις και μαύρη εργασία, είναι εικόνες από το χθες, που απειλούν να επανέλθουν στο σήμερα των λαών της περιοχής.
Εξάλλου, η καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση, η εισαγωγή δημοκρατίας από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. δεν έφερε πουθενά πραγματική Δημοκρατία-Ελευθερία-Ευημερία, αλλά δημιούργησε «γκρίζες ζώνες» για τα εργασιακά δικαιώματα, τα δικαιώματα των μεταναστών και των μειονοτήτων, στις σχέσεις μεταξύ των αστικών κρατών.
ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑ παρουσιάζουν διαρκώς το διπλό πρόσωπο του Ιανού
Αστικά κράτη που βρέθηκαν να συνεργάζονται σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις εναντίον των λαών, την ίδια στιγμή που ο μεταξύ τους ανταγωνισμός έδειχνε ικανός να τα οδηγήσει σε πολεμική σύγκρουση. Κράτη που συνεργάζονται στενά οικονομικά (τράπεζες, τουρισμός κλπ), αλλά και στο πλαίσιο της αντιτρομοκρατικής υστερίας της ιμπεριαλιστικής Δύσης φτάνοντας να δημιουργήσουν κοινά ελληνοτουρκικά τάγματα μισθοφόρων, στέλνοντας τις καλύτερες φρεγάτες τους να δράσουν μαζί στις ιμπεριαλιστικές ναυτικές αποστολές στη Μεσόγειο-Ινδικό Ωκεανό και στη Σομαλία, που καταργούν το πολιτικό άσυλο και παραδίδουν διωκόμενους αγωνιστές στην κρατική εκδικητική μανία (ουκ ολίγες εκτελέσεις Κούρδων-Τούρκων στρατιωτών που ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα και εκτελέστηκαν από τον Τουρκικό Στρατό με συνοπτικές διαδικασίες αμέσως μετά την παράδοση τους από τις Ελληνικές Αρχές) και κατακόμβη θυμάτων στα νερά του Αιγαίου και στα ναρκοπέδια του Έβρου διαφυλάττοντας την Ευρώπη-Φρούριο! Παράλληλα, Ελλάδα-Τουρκία καταστρατηγούν τις αστικές ιμπεριαλιστικές συνθήκες που έχουν υπογράψει: στρατιωτικοποιώντας τα νησιά του Αιγαίου, διατηρώντας το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια που μετατρέπει το Αιγαίο σε «Ελληνική Λίμνη», επεκτείνοντας τον εναέριο χώρο από 6 σε 10 μίλια, δημιουργώντας Ενιαίο Αμυντικό Χώρο μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου (επεκτείνοντας δηλαδή χωρικά και εναέρια σύνορα), οικοδομώντας ελληνική ναυτική-αεροπορική βάση στην Κύπρο, ενώ οι «Άσπονδοι Γείτονες» προχωρούν σε συνεχείς παραβιάσεις κα παραβάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, εισέβαλαν παράνομα στην Κύπρο με λάφυρο» το μισό νησί, όπου το κατεχόμενο τμήμα της Β.Κύπρου αυτοαναγορεύεται ΤΔΒΚ, το οποίο η Τουρκία απειλεί να προσαρτήσει.
Αστικά κατεστημένα που απαίτησαν «εθνική ενότητα», δηλαδή υποταγή των εργαζομένων στα μεγαλοϊδεατικά και ιμπεριαλιστικά τους σχέδια, που συχνά πήραν τη μορφή ορθόδοξων και μουσουλμανικών τόξων. Όπου η «κοινωνική ειρήνη», δηλαδή η συμμόρφωση των εργαζομένων σε κάθε απαίτηση του κεφαλαίου για εμβάθυνση της εκμετάλλευσης τους και αύξηση των ποσοστών των καπιταλιστικών κερδών, πρόσφερε την απαιτούμενη υπεραξία που απαιτούνταν για την οικονομική διείσδυση της «Ηγεμονικής» Ελλάδας και Τουρκίας σε Βαλκάνια και Μαύρη Θάλασσα. Με τον ιδρώτα και τις «θυσίες» των εργαζόμενων έγιναν οι Αγορές του Αιώνα των πολεμικών εξοπλισμών, φτιάχτηκαν οι τεράστιοι στρατοί, από τους μεγαλύτερους του ΝΑΤΟ, επανδρώθηκαν με δεκάδες χιλιάδες Μισθοφόρους, πραιτοριανούς των Ελντοράντο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, εκπαιδευμένοι Καταστολείς Πλήθους, εντός και εκτός συνόρων.
Αν οι εργαζόμενοι αντιστέκονταν στις επιλογές της αστικής πολιτικής και στα συμφέροντα του κόσμου του πλούτου και διεκδικούσαν τα δικαιώματα τους, υπήρχε πάντα η απειλή της μεταφοράς του εργοστασίου στην πιο φθηνή από άποψη εργατικού κόστους, Τουρκία και στα Βαλκάνια (πολιτική που απογύμνωσε βιομηχανικά την Πάτρα, τη Μακεδονία και μετέτρεψε τους ειδικευμένους Έλληνες εργαζόμενους της Βόρειας Ελλάδας σε καθημερινούς ταξιδιώτες-εργάτες στις γειτονικές βαλκανικές χώρες, για να δουλέψουν ανασφάλιστοι και με τις μισές Αμοιβές, στα ελληνικά εργοστάσια). Σήμερα βεβαίως, η απειλή είναι η μεταφορά των εργοστασίων σε Κίνα και Ινδία, ενώ οι ανάγκες του κεφαλαίου, με την συνδρομή του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου, επιβάλλουν παντού εργασιακές σχέσεις made in China.
ΑΣΠΟΝΔΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ;
Οι σχέσεις των λαών της περιοχής έχουν τραυματιστεί καθόλη την σύγχρονη ιστορία. Η συγκρότηση των εθνικών κρατών, ο επεκτατισμός τους που δικαιολογήθηκε στο όνομα της απελευθέρωσης των «Αδούλωτων Πατρίδων», η εθνική ομογενοποίηση, πάντα οδηγούσε στον πόλεμο, στην πρόσδεση στο άρμα της Μεγάλης ιμπεριαλιστικής Δύναμης, στην εσωτερική καταπίεση. Πείνα και δυστυχία, προσφυγιά και «ακήρυκτος πόλεμος» εναντίον των μειονοτήτων, σφαγή και συμφωνημένη από τα κράτη ανταλλαγή πληθυσμών περίμενε πάντα τους λαούς, ως απόρροια των μεγαλοϊδεατικών βλέψεων ή των εξίσου βίαιων ειρηνικών λύσεων που επιβάλλονταν από τους αστούς πολιτικούς. Παράλληλα και ταυτόχρονα, εξελίσσονταν η βάναυση καταδίωξη του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.
Ο Μεταπολεμικός κόσμος βρήκε τα δύο κράτη συμμάχους στο ΝΑΤΟ, να πολεμούν μαζί στην Κορέα και να εντάσσονται στα ίδια σχέδια αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου». Οργανώσεις όπως η Νατοϊκή «Κόκκινη Προβιά και η Εργενεκόμ», οι Γκρίζοι Λύκοι και ο ΙΔΕΑ, εξασφάλισαν την υποταγή των εργαζομένων με βάναυσους τρόπους, ακόμη και με εκδήλωση πραξικοπημάτων του ελληνικού και τουρκικού στρατού. Επεμβάσεις που επέβαλαν ακόμη πιο ωμή εργατική εκμετάλλευση, έθεσαν ως στόχο την πολιτική και φυσική εξόντωση του εργατικού-αριστερού κινήματος .
Κεντροδεξιές και Κεντροαριστερές κυβερνήσεις που ασκούσαν τη γνωστή πολιτική των «Μητέρων Πατρίδων», Εκκλησία και Ισλάμ, ιμπεριαλιστικές βλέψεις επιδιαιτησίας και διαιώνισης της κατοχικής κυριαρχίας της Κύπρου (Βρετανία), εθνικιστικές αστικές τάξεις στην Κύπρο, Ακροδεξιά, έθρεψαν την σύγκρουση, έθεσαν ως πρωταρχικό στόχο τη διάσπαση των εργαζομένων, επιδιώκοντας την κυριαρχία της μιας κοινότητας επί της άλλης με όρους πλειοψηφίας ή την περιχαράκωση και απομόνωση σε καντόνια-προπλάσματα διαφορετικής κρατικής συγκρότησης (δίλημμα Ένωση ή Διχοτόμηση). Ο συμβιβασμός των ιμπεριαλιστικών βλέψεων Ελλάδας-Τουρκίας-Βρετανίας οριοθετήθηκε στις Συνθήκες του 1959-60, των Εγγυητριών Δυνάμεων. Ο φόβος μιας ανεξάρτητης, ακηδεμόνευτης Κύπρου ώθησε στο ελληνικό πραξικόπημα και στην αναμενόμενη Τουρκική εισβολή και κατοχή.
Ταυτόχρονα, τα συνεχή επεισόδια καταπίεσης των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων σε Ίμβρο-Τένεδο-Πόλη και Θράκη αποκαλύπτουν το υποκριτικό ενδιαφέρον των εθνικών κρατών που εργαλειοποιούν τα θρησκευτικά (διορισμός ή εκλογή Μουφτή, Σχολή Χάλκης, μέλλον Πατριαρχείου κλπ) και μειονοτικά ζητήματα, χρησιμοποιώντας τα ως πιόνια στην σκακιέρα του ανταγωνισμού τους. Όμως, για τους λαούς υπάρχει η πραγματικότητα των διωγμών, της καθημερινής και συστηματικής παραβίασης των δικαιωμάτων τους.
Οι ξένες προσπάθειας επιδιαιτησίας καταλήγουν σε σχέδια που ανταλλάσουν το Καστελόριζο με την Κύπρο ή μοιράζουν την Κύπρο μεταξύ των Μητέρων Πατρίδων, ερήμην των Κυπρίων. Προτάσσουν τα συμφέροντα της Νατοϊκής Συμμαχίας, τη διαιώνιση της ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας στην Κύπρο, που τη θέλουν αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ και του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ αργότερα, της Ελλάδας και Τουρκίας.
Σταδιακά η διαμάχη για το Αιγαίο, που σέρνει πίσω του την αιματοβαμμένη κληρονομιά των Βαλκανικών πολέμων, έρχεται στο προσκήνιο παίρνοντας τα πρωτεία και εντάσσοντας στην ατζέντα όλα τα ζητήματα: υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα, εναέρια σύνορα, FIR, Νατοϊκά στρατηγεία, Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες. Η πεποίθηση ύπαρξης μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε Κυπριακά χωρικά ύδατα και Αιγαίο αυξάνει την ένταση και τις απαιτήσεις. Γκρίζες ζώνες, παραβιάσεις και παρενοχλήσεις, Σχέδια Αποτροπής εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο μας και η απειλή πολέμου δηλώνεται ξεκάθαρα.
Τα αστικά επιτελεία, τα ΜΜΕ και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης σε Ελλάδα και Τουρκία χρεώνουν στον απέναντι την αιτία της έντασης, δείχνουν ως ένοχο την επιθετικότητα και επεκτατικότητα του εχθρού-γείτονα, που πάντα εκμεταλλεύεται την πρόθεση επιδιαιτησίας των ΗΠΑ-Ε.Ε. Παράλληλα, όλες οι αστικές-ιμπεριαλιστικές λύσεις (σχέδια Ανάν, Ευρωπαϊκή προοπτική Τουρκίας, Ελληνοτουρκική πολιτική Φιλίας βασισμένη στις διαπροσωπικές σχέσεις των αστών πολιτικών κλπ) προσκρούει στην άρνηση των λαών να αποδεχτούν Διχοτομικές λύσεις με έντονη την ξένη στρατιωτική παρουσία και επικυριαρχία, δεν μπορεί να υπερβεί τα επίδικα του ανταγωνισμού που διευρύνονται και αποκτούν νέα ποιότητα: Αιγαίο σταυροδρόμι ενέργειας, πιθανότητα ύπαρξης πετρελαϊκών κοιτασμάτων, ΑΟΖ.
Τέλος, ενδεικτικό του που μπορεί να φτάσει η αστική πολιτική προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της είναι η συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης των Σημίτη-Παπανδρέου-Πάγκαλου στην παράδοση του Οτσαλάν, ηγέτη του ΡΚΚ στην τουρκική ΜΙΤ και η ύπαρξη μακρόχρονης, μυστικής από τους λαούς, διπλωματίας.
ΕΙΝΑΙ Η Ε.Ε. ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Πιστεύουμε ότι σήμερα και ο πιο παθιασμένος οπαδός της Ε.Ε. θα απαντούσε αρνητικά. Ο νέος γύρος λεηλασίας των εργατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών, που αποσκοπεί σε μια ιστορικού βάθους ανατροπή του συσχετισμού δύναμης μεταξύ κεφαλαίου-εργασίας, υπέρ του κεφαλαίου, έχει την Ε.Ε. συνολικό εκφραστή των εργοδοτικών απαιτήσεων. Το αντεργατικό Πραξικόπημα στην Ελλάδα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της Ε.Ε. αποτελεί σαφή απόδειξη, ενώ η Κοινή Ευρωπαϊκή Άμυνα και Ασφάλεια, η συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπουν αρωγή των ευρωπαϊκών αστυνομικών-στρατιωτικών δυνάμεων στην προσπάθεια των κατασταλτικών δυνάμεων των εθνών κρατών να καταστείλουν εργατικές εξεγέρσεις που προκαλεί η βίαιη αντεργατική πολιτική. Όμως, ταυτόχρονα η Ε.Ε. είναι ένας ακόμη παράγοντας όξυνσης του ελληνοτουρκικού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού αφού και οι δύο άρχουσες τάξεις εποφθαλμιούν τα Βαλκάνια ως «οικονομική και πολιτική ενδοχώρα», με τον Γ.Παπανδρέου να θέλει να αξιοποιήσει την σχέση της Ελλάδας με την Ε.Ε. για την ανάπτυξη προνομιακών σχέσεων. Ταυτόχρονα, η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. με άλυτο το Κυπριακό είναι μια επιθετική κίνηση, πρώτα από όλα για τους λαούς: με την πρώτη του δήλωση ο Κληρίδης καλούσε τον Ευρωστρατό να δημιουργήσει βα΄ση στην Κύπρο, ενώ γρήγορα η Κύπρος ενεπλάκει σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Ασία-Αφρική-Μέση Ανατολή. Η εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών πηγών και οι συμφωνίες καθορισμού χωρικών υδάτων απαντήθηκαν με τις τουρκικές απειλές πολέμου. Στην ίδια την Τουρκία, η ένταξη της στην Ε.Ε. προπαγανδιστικά προβάλλεται ως μέσο εκδημοκρατισμού. Όμως οι εργαζόμενοι, οι μετανάστες και οι μειονότητες έχουν αντίθετη άποψη.
Πιστεύουμε ότι είναι η ώρα της δράσης για το εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα.
Παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, επιδιώκοντας τον μεταξύ τους διάλογο και την ανάπτυξη κοινών αγώνων.
Με παρανομαστή τη διάθεση ανάπτυξης ενός νέου εργατικού διεθνισμού, των σύγχρονων αντικαπιταλιστικών κινημάτων που απαιτεί η εποχή μας, να φέρουμε στο προσκήνιο την απαίτηση ικανοποίησης των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων.
Θεωρώντας ως το σημαντικότερο καθήκον των επαναστατικών δυνάμεων την πάλη εναντίον του δικού τους καπιταλιστή, του δικού τους αστικού κράτους και κυβέρνησης. Αποκαλύπτοντας τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Πιστεύοντας ότι η σημαντικότερη συμβολή στην Ειρήνη είναι οι συντονισμένοι εργατικοί αγώνες, η αποφασισμένη δράση για το μπλοκάρισμα της δικής μας πολεμικής μηχανής με Κίνημα Μέσα και Έξω από τον Στρατό, η Άρνηση να Πολεμήσουμε για ΗΠΑ-Ε.Ε.-ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ, που βρίσκει την επαναστατική της συνέχεια στην απειλή μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε ταξική εμφύλια σύγκρουση. Το λέμε ξεκάθαρα: η μόνη δύναμη που μπορεί να αποτρέψει τον ελληνοτουρκικό πόλεμο είναι η Επαναστατική προετοιμασία του εργατικού κινήματος.
Εξάλλου, στο κοινωνικό πεδίο, ήδη τα αστικά επιτελεία και ο διεθνής τύπος με κατευθυνόμενα δημοσιεύματα απειλούν τους Έλληνες εργαζόμενους με πραξικόπημα αν δεν υποκύψουν στο Αντεργατικό Πραξικόπημα ΠΑΣΟΚ-Ε.Ε.-Εργοδοτών. Στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι η δεύτερη περίπτωση στυγνής παραβίασης της αρχής της εθνικής κυριαρχίας (μετά τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας) και της λαϊκής ετυμηγορίας στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές από την καπιταλιστική ιμπεριαλιστική Χούντα των Βρυξελών, με την πλήρη συναίνεση της κυβέρνησης και του αστικού κόσμου, προκειμένου να επιβληθεί ο Αντεργατικός Μεσαίωνας. Παράλληλα, το νομικό οπλοστάσιο της Ε.Ε., η Συνθήκη της Λισαβόνας, ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ και το ΝΑΤΟ είναι έτοιμες να συνδράμουν τις ελληνικές κατασταλτικές δυνάμεις στην αντιμετώπιση των εργατικών εξεγέρσεων που πιθανόν προκληθούν από τα σκληρά μέτρα.
Ταυτόχρονα, στην Τουρκία αποδεικνύεται ότι το κεμαλικό και ισλαμικό κατεστημένο δε μπορούν να ανεχθούν τους μεγάλους εργατικούς αγώνες και την παραχώρηση δικαιωμάτων στις μειονότητες, ενώ ο «εκδημοκρατισμός» που επιφέρει η ενταξιακή διαδικασία στην Ε.Ε. σημαίνει απλώς ότι το Πρωτόκολλο Αλληλοβοήθειας που επέτρεπε στον στρατό να επέμβει στην πολιτική ζωή, «καταργείται» καθώς ενσωματώνεται στο επίσημο θεσμικό οπλοστάσιο, όπως συμβαίνει εξάλλου στην Ελλάδα, στη Γερμανία και σε ολόκληρη την Ε.Ε.
Απαιτείται επομένως μια νέα Διεθνής Συνάντηση και Δράση των κινημάτων σε Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρο που θα αγωνιστεί για:
Την Ανατροπή των Κυβερνήσεων της Αντεργατικής Λαίλαπας, της εξαφάνισης των λαϊκών ελευθεριών και του πολέμου.
Την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων, διεκδικώντας λιγότερη δουλεία-δουλειά για όλους, με τα ίδια δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως της φυλής-θρησκείας-εθνικότητας τους, με αξιοπρεπή μισθό και σύνταξη.
Κοινωνικοποίηση του κοινωνικού πλούτου με εργατικό έλεγχο. Μπλοκάρισμα των ιδιωτικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αγαθών. Δωρεάν, Δημόσια Παιδεία-Υγεία-Ασφάλιση-Πολιτισμός για όλους.
Το σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων στους μετανάστες. Ελεύθερη μετακίνηση για όλους. Διάλυση της frontex και εκκαθάριση των ναρκοπεδίων. Αναγνώριση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων. Την ταυτότητα καθορίζει ο αγωνιζόμενος άνθρωπος και η ταξική πάλη και όχι οι διακρατικές συμφωνίες, που εκφράζουν αστικά-κρατικά συμφέροντα, επιδιώξεις και συσχετισμό δύναμης μιας συγκεκριμένης περιόδου.
Απόλυτο σεβασμό στην κοινωνική-πολιτική-πολιτιστική και θρησκευτική έκφραση όλων. Άμεση δήμευση ολόκληρης της περιουσίας Εκκλησίας και Ισλάμ, με ταυτόχρονη εκμετάλλευση της για τις κοινωνικές ανάγκες.
Κατάργηση των τρομονόμων, των καμερών, του χαφιεδισμού και της παρακολούθησης κάθε στιγμής της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Διάλυση της Κρατικής Ασφάλειας, των ΜΑΤ-ΜΕΑ-ΕΚΑΜ, των δολοφονικών ομάδων Δ-Ε.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ-ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ-ΙΜΠΡΙΑΛΙΣΜΟ
Να βάλουν τώρα οι αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας, ΒΕΤΟ:
Στις βάσεις του θανάτου και στα πυρηνικά.
Στους πολεμικούς εξοπλισμούς και στους Μισθοφορικούς Στρατούς.
Να καταργηθεί η πολεμική βιομηχανία και να προσανατολιστεί σε ειρηνικούς σκοπούς.
Σε ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ-ΟΑΣΕ-Ε.Ε. Λέμε ΟΧΙ στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. και ταυτόχρονα αγωνιζόμαστε για την ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ της Ελλάδας και Κύπρου από ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Να επιστρέψουν τώρα όλα τα στρατεύματα που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές κατοχικές αποστολές. Καμιά συμμετοχή και καμιά προσφορά υπηρεσιών-διευκολύνσεων σε διεθνείς ιμπεριαλιστικούς στρατιωτικούς σχηματισμούς.
ΓΙΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ-ΑΙΓΑΙΟΥ-ΚΥΠΡΟΥ
Άμεση ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ Δυτικής και Ανατολικής Θράκης έως την Πόλη, Κύπρου, Μικράς Ασίας και νησιών Αιγαίου. Να καταργηθεί το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου.
Διάλυση όλων των Αποβατικών Επιθετικών σχηματισμών. Καταστροφή των επιθετικών-στρατηγικών όπλων.
Σεβασμός των Μειονοτικών δικαιωμάτων. Κοινή συνδικαλιστική-κοινωνική-πολιτική δράση όλων ανεξαιρέτως των εργαζομένων. Διαχωρισμός Κράτους και κάθε μορφής πολιτειακής-πολιτικής-κοινωνικής συγκρότησης από την Εκκλησία και το Ισλάμ. Εκλογή του Μουφτή και αφαίρεση κάθε άλλης εξουσίας που ξεπερνά τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Κοινή πάλη των εργαζομένων για την πολιτιστική-μορφωτική τους εξύψωση και την απελευθέρωση τους από τα δεσμά κάθε μορφής ανορθολογισμού.
Άμεση Αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο. Να φύγουν τώρα ΕΛΔΥΚ-ΤΟΥΡΔΥΚ-Βρετανικά στρατεύματα και δυνάμεις του ΟΗΕ. Κατάργηση των Συμφωνιών του 1959-60 περί Εγγυητριών Δυνάμεων, που έχουν παραβιαστεί πολλαπλώς από όλους. Να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις. Καμιά σχέση της Κύπρου με ΝΑΤΟ-Ε.Ε.-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ-ΟΑΣΕ.
Κύπρος Ανεξάρτητη από Μητέρες Πατρίδες και Ιμπεριαλιστικές Δυνάμεις. Λύση του Κυπριακού ζητήματος στη βάση των κοινών συμφερόντων Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων, Ενός Λαού με Δύο Εθνότητες, του συνόλου του κόσμου της εργασίας της πόλης και της υπαίθρου, ανεξαρτήτως εθνικότητας-θρησκείας-χώρας προέλευσης, που ζει για χρόνια μόνιμα στο νησί και έχει φτάσει να ανατρέφει παιδιά 2ης και 3ης γενιάς.
Όχι στα Διχοτομικά Σχέδια Ανάν που διαιωνίζουν την κατοχή και την ιμπεριαλιστική επικυριαρχία.
Εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών με όρους συνεννόησης-συνεργασίας των λαών και κριτήριο την εξασφάλιση όρων ευημερίας τη εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Έξω οι ιμπεριαλιστές από την Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Καμιά συνεργασία μαζί τους είτε με τη μορφή των στρατιωτικών συμμάχων, είτε των επιδιαιτητών ή ακόμη περισσότερο, με τη μορφή των πολυεθνικών εταιρειών της ενέργειας.
Καμιά συνεργασία με το κράτος τρομοκράτη, το Ισραήλ. Λευτεριά στην Παλαιστίνη και δικαίωση των δίκαιων ιστορικών αιτημάτων του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού.
Η Ειρήνη, η Ευημερία των εργαζομένων στην Νοτιοανατολική Ευρώπη εξαρτάται πριν από όλα από την πολιτική συνειδητοποίηση της ανάγκης σύγκρουσης πρώτα απ΄ όλα με την δική τους κυβέρνηση, το δικό τους αστικό κράτος και κατεστημένο.
Από την ανάπτυξη κοινών αποφασιστικών ταξικών αγώνων, Εργατικής Διεθνιστικής Πάλης με στόχο την Αντικαπιταλιστική Επανάσταση και την Κοινωνική Απελευθέρωση.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη (2008), τα αγροτικά μπλόκα, η μεγαλειώδης απεργία των απολυμένων της Tekel, τα κινήματα της εκπαίδευσης είναι τροχιοδεικτικές βολές από το μέλλον των κοινωνικών εκρήξεων.
Δυναμώνομε έμπρακτα τη φιλία μεταξύ του ελληνικού-κυπριακού-τουρκικού λαού. Καλούμε σε Κοινή Καμπάνια και στις τρεις χώρες ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα, τον πόλεμο, τη μυστική διπλωματία που ετοιμάζουν λύσεις για Εμάς και Χωρίς Εμάς, στην αιματοβαμμένη-κερδοφόρα-τρομοκρατική συνεργασία τους (καταγγέλλοντας τον πόλεμο τρομοκράτησης των λαών και καταστολής των κινημάτων, τη φονική και απάνθρωπη δίωξη των μεταναστών που τρέφει τη Μαφία και μετατρέπει τους οικονομικούς μετανάστες σε σύγχρονους δούλους του καπιταλισμού κλπ).
ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΑΞΙΚΑ.
ΔΡΟΥΜΕ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΑ.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου